Γάζα 2023. Πεντακόσιοι νεκροί με ένα «χτύπημα». Όλοι άμαχοι. Ασθενείς, επισκέπτες, οικογένειες που είχαν καταφύγει σε νοσοκομείο που ανήκει στην Αγγλικανική Εκκλησία για να σωθούν από την ισραηλινή «αυτοάμυνα». Και δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα αποτελέσουν στόχο των πυραύλων. Ανάμεσά τους πολλά παιδιά, που πριν προλάβουν να ζήσουν, θυσιάστηκαν στον βωμό μιας αιματηρής σύγκρουσης χωρίς ορατό τέλος. Υπό τα χειροκροτήματα, τα χαμόγελα, τη συγκατάνευση και αλληλεγγύη στον Νετανιάχου της Φον Ντερ Λάιεν, του Μπάιντεν, των εκπροσώπων της απανταχού ελίτ του εγωισμού, της απληστίας και του εγκλήματος.
Και του ψέματος. Δεν είναι η πρώτη φορά ούτε και η τελευταία στην ιστορία των πολέμων και των εθνοκαθάρσεων που οι θύτες φορτώνουν στα θύματα τις ευθύνες για όσα φρικτά τους επιφυλάσσουν. Ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι ο πύραυλος που έπληξε το νοσοκομείο προερχόταν από κάποια παλαιστινιακή εξτρεμιστική οργάνωση. Όποιος θέλει τους πιστεύει, εκείνο που έχει σημασία όμως είναι ότι τους «πίστεψε» ο Μπάιντεν. Ότι τα διεθνή ΜΜΕ αναφέρονται σε αντικρουόμενες ανακοινώσεις Τελ Αβίβ και Χαμάς, η αλήθεια συσκοτίζεται, οι καταναλωτές προπαγάνδας δεν ξέρουν τι να πιστέψουν, οι ένοχοι απαλλάσσονται λόγω αμφιβολιών.
Επειδή η Ελλάδα έχει ζήσει και κατοχή και μαζικές δολοφονίες για λόγους «αυτοάμυνας» από τους ναζί, και Καλάβρυτα και εκατόμβες αντιποίνων, την αλήθεια την ξέρουμε. Ή την υποψιαζόμαστε. Αν αυτό έχει κάποια σημασία τέτοιες στιγμές. Γιατί αυτό που πρωτίστως έχει σημασία είναι ότι στο λουτρό αίματος που πλημμυρίζει τις οθόνες της καθημερινότητάς μας αυτοί που την πληρώνουν είναι οι αθώοι. Ότι αυτός ο «πόλεμος» δεν είναι παρά ένας ανταγωνισμός για το ποιος θα σκοτώσει περισσότερους αμάχους. Μόνο που από τη μια μεριά είναι μια ακραία τρομοκρατική οργάνωση κι από την άλλη ένα πολιτισμένο -υποτίθεται- κράτος. Το Ισραήλ του Νετανιάχου.
Και το ερώτημα, αν και απλό, μένει αναπάντητο: Η Χαμάς είναι εγκληματική οργάνωση που σκοτώνει αμάχους. Μάλιστα. Αλλά τότε τι είναι το Ισραήλ, που κάνει ακριβώς το ίδιο σε πολλαπλάσια κλίμακα; Κι αν δεχτούμε ότι υπάρχουν καλοί και κακοί, θα πρέπει να δεχτούμε και ότι υπάρχουν παιδιά που αξίζει να ζήσουν κι άλλα που δεν πειράζει αν πεθάνουν; Για να ξέρουμε, δηλαδή…
