Αναφερόμενος στον στρατηγό Γρίβα ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει τη γνωστή φράση «εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος», η οποία έκτοτε ακολουθεί όλους όσοι κάτω από ειδικές συνθήκες και στο ημίφως δημιουργούν μια υπερτιμημένη εικόνα για τον εαυτό τους και ένα θεϊκό πρότυπο, μέχρι την ώρα που υποχρεώνονται να εμφανιστούν υπό το φως του ήλιου σε πρώτο πρόσωπο ενικού αριθμού και χωρίς διαμεσολάβηση, για να εξαφανιστούν κατακρημνιζόμενοι με γδούπο.
Ενας φυσικός, μικροσκοπικός και αόρατος ιός παρείχε το άλλοθι για να δημιουργηθεί η παρά φύσει, στρεβλή και υπερμεγέθης εικόνα του ενός θεόσταλτου Μωυσή κατά την περίοδο των αυστηρών και «αναγκαίων» μέτρων της αντι-πανδημίας και με την αμέριστη συνδρομή της προβολής της από το σύνολο των εικονολατρικών Μέσων (ωφελούμενων και επιχορηγούμενων).
Ομως ο κορονοϊός συνέβαλε αποφασιστικά στην πραγμάτωση της αντίληψης για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος χωρίς δημοκρατία. Δηλαδή χωρίς τη βάσανο των κοινοβουλευτικών συζητήσεων και του κοινοβουλευτικού ελέγχου, χωρίς τη δυνατότητα αντίδρασης από τα κοινωνικά κινήματα, χωρίς διαφανείς διαδικασίες προμηθειών και προσλήψεων, χωρίς καν τη δυνατότητα λειτουργίας ούτε των (πρώην) ανεξάρτητων αρχών και επιτροπών, καθώς οι ΠΝΠ δεν ήταν «μια κάποια λύσις» αλλά η μία και μοναδική επιλογή.
Οι «δέκα εντολές» με το αυστηρό και σωτήριο περιεχόμενό τους παραδόθηκαν σε τεύχη, αφού προηγουμένως αναγνώστηκαν σε εθνική διακαναλική σύνδεση με συνεχή εβδομαδιαία διαγγέλματα (σημείωση: διαγγέλματα απευθύνουν μόνο οι ΠτΔ ή οι βασιλείς), με τη διευκρίνιση ότι είναι αποφάσεις της ειδικής επιτροπής των λοιμωξιολόγων (λέγε με Τσιόδρα) και τονίζοντας ότι η αποτελεσματικότητά τους εξαρτάται αποκλειστικά από τον βαθμό της ατομικής ευθύνης στην τήρησή τους από τον κάθε πολίτη.
Το «μονά ζυγά δικά μας» σκεπτικό ήταν: «Εάν η διαχείριση πετύχει, τρώμε και τα κοτσάνια από τις δάφνες. Εάν όχι, τρώμε τον Τσιόδρα. Oσο για τις ακρίδες που ρημάξαν τη σοδειά, θα πούμε ότι ευθύνεται η έλλειψη ατομικής ευθύνης των πολιτών».
Η επιτελική αντιμετώπιση της πανδημίας είχε τις αντιφάσεις της:
Από το «δεν μεταδίδεται εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο» στους εγκλεισμούς και αποκλεισμούς με τις αδειοδοτούμενες μετακινήσεις και τα πρόστιμα παραβίασης της «άδειας εξόδου».
Από τα κλειστά καρναβάλια και τα ανοιχτά σχολεία στα κλειστά σχολεία και στο «δεν μεταδίδεται ο ιός με τη θεία κοινωνία».
Από το «η χρήση μάσκας είναι παγίδα» στο «όποιος δεν φοράει μάσκα θα καταβάλλει πρόστιμο».
Από τα χειροκροτήματα για τους «ήρωες της πρώτης γραμμής» στην εισβολή των ΜΑΤ στη συνέλευση των γιατρών του Ευαγγελισμού.
Από την εκπαίδευση των επιστημόνων με «σκόιλ ελικικού» στην κατάργηση της διαμεσολάβησης των ΙΕΚ στο σκάνδαλο Βούτση.
Από την εξαίρεση των καλλιτεχνών στη λήψη του επιδόματος των 800 ευρώ στο κράξιμο Ξαρχάκου και στην υπαγωγή τους με την κυβίστηση της Μενδώνη.
Ωστόσο μάθαμε από τον «έγκριτο» Σκάι –με διάγραμμα– ότι η Ελλάδα έχει πραγματοποιήσει τα περισσότερα τεστ για Covid-19 από κάθε άλλη χώρα. Πώς; Απλούστατο: διαιρείς τα τεστ προς τα κρούσματα και επειδή τα κρούσματα είναι λίγα ο δείκτης των τεστ βγαίνει υψηλός και άσε τους κουτόφραγκους να διαιρούν τα τεστ ανά εκατομμύριο πληθυσμού για να βγάλουν τον πραγματικό δείκτη (που μας βγάζει τελευταίους).
Ετσι ο «Μωυσής» αναρριχήθηκε στην κορυφή του όρους Σινά, ενώ ο Κώστας Μόντης αναρωτιέται ακόμη σε ένα του ποίημα: «Πόση πτώση άραγε μας μένει ως την κορφή;».
Η χρήσιμη πληροφορία των πρώτων ημερών του μεταεγκλεισμού είναι ότι το επιτελείο του Κυριάκου σχεδιάζει εκλογές, με παραπλανητικό φερετζέ τον ανασχηματισμό που θα προηγηθεί.
Η αυθόρμητη ερώτηση είναι: Οταν είσαι αυτοδύναμος με θητεία μικρότερη του έτους, με διαχείριση στη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση ανάλογη του «Μωυσή», με δημοσκοπήσεις που η αποδοχή σου ξεπερνάει τον Κιμ Γιονγκ-ουν, με σχέδιο οικονομικής ανάταξης που θα περιορίσει την ύφεση στο 1/3 του μέσου όρου της ευρωζώνης και δεν έχεις δόλιες σκέψεις για εφαρμογή μέτρων κοινωνικού και οικονομικού Αρμαγεδδώνα, γιατί οργανώνεις εκλογικό αιφνιδιασμό;
Ομως προσοχή, κατά τον κόμη Μιραμπό: «Ο Ταρπήιος βράχος είναι ένα βήμα από το Καπιτώλιο».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
