Στις 3.10 τα ξημερώματα της 12ης Ιουνίου 2012, στην οδό Θεμιστοκλή Σοφούλη στο Πέραμα, ο Αιγύπτιος αλιεργάτης Αμπουζίντ Εμπάρακ κοιμόταν στην ταράτσα του σπιτιού του όταν δέχτηκε τα πρώτα χτυπήματα στα πόδια του.
Το τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής, με επικεφαλής τον καταδικασμένο σε πρώτο βαθμό σε κάθειρξη 10 ετών και 24 μηνών πυρηνάρχη Περάματος Αναστάσιο Πανταζή, ακολουθούμενο από τα μέλη της τοπικής οργάνωσης στο Πέραμα Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, Δημήτρη Αγριογιάννη, Μαρία Θωμά, Μάρκο Ευγενικό –όλοι καταδικασμένοι σε επταετή κάθειρξη– και άγνωστους λοιπούς δράστες, ανέβηκε στην ταράτσα και με αλλεπάλληλα και απάνθρωπα χτυπήματα τα μέλη του αποπειράθηκαν να τον σκοτώσουν. Τα χτυπήματα που δέχτηκε στο κεφάλι ήταν τόσο σφοδρά που ο Αμπουζίντ λιποθύμησε.
«Κοιμόμουν στην ταράτσα, ήμουν σκεπασμένος με μια λεπτή κουβέρτα. Ξαφνικά αισθάνθηκα χτυπήματα στα πόδια μου, πήγα να ξεσκεπάσω το κεφάλι μου να δω τι γίνεται και είδα 15-20 άτομα που φορούσαν μαύρα και κρατούσαν σίδερα, ξύλα και λοστούς. Οταν ξεσκέπασα το κεφάλι μου κατάλαβα ότι τόση ώρα χτυπούσαν τα πόδια μου. Τότε ξεκίνησαν όλοι μαζί να με χτυπούν στο πρόσωπο μέχρι που πίστεψαν ότι είμαι πια πεθαμένος και έφυγαν» λέει μιλώντας στο Documento ο Αμπουζίν Εμπάρακ.
Αφού εγκατέλειψαν το θύμα τους πιστεύοντας ότι ήταν πλέον νεκρό, οι δράστες προσπάθησαν να μπουν μες στο σπίτι ώστε να επιτεθούν στους υπόλοιπους Αιγύπτιους αλιεργάτες. Εκεί βρίσκονταν και δύο ανήλικα παιδιά, αυτό ωστόσο δεν φάνηκε να αποτελεί εμπόδιο στη δράση του χρυσαυγίτικου τάγματος εφόδου που είχε μοναδικό σκοπό να εκτελέσει άνωθεν εντολές και να υλοποιήσει τις… υποσχέσεις του τότε βουλευτή της Χρυσής Αυγής και καταδικασμένου για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Γιάννη Λαγού,ο οποίος λίγες ημέρες νωρίτερα είχε στοχοποιήσει τα θύματα.
Σύμφωνα μάλιστα με το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης, ο τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής φαίνεται ξεκάθαρα στη συγκεκριμένη επίθεση, η οποία οργανώθηκε και εκδηλώθηκε μετά τις δηλώσεις του Γ. Λαγού που έκανε λόγο για «πρόβλημα με τους Αιγύπτιους αλιεργάτες», οι οποίοι «από δω και πέρα θα δίνουν λογαριασμό στη Χρυσή Αυγή».
«Το πρόβλημα ήταν ότι ήμουν ξένος»
Οι μορφασμοί που σχηματίζονται στο πρόσωπο του Αμπουζίντ Εμπάρακ ενόσω μιλάει για τον παραλίγο θάνατό του προδίδουν την ένταση και τη φόρτιση που προκαλούνται στον ίδιο όταν ανακαλεί στον νου όσα έγιναν εκείνο το εφιαλτικό βράδυ – αν υποθέσουμε ότι έχει καταφέρει αυτές οι απάνθρωπες εικόνες να μη βρίσκονται καρφωμένες στο μυαλό του εδώ και έντεκα ολόκληρα χρόνια.
«Κάθε φορά που θυμάμαι εκείνη τη στιγμή καταρρέω ψυχολογικά. Δεν μπορώ να το ξεχάσω» λέει και συμπληρώνει πως θεωρεί ότι δεν ήταν στόχος ο ίδιος προσωπικά. Στόχος, όπως λέει, ήταν οι ξένοι. «Στη θέση μου θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε. Το πρόβλημα δεν ήταν μαζί μου, ήταν ότι ήμουν ξένος».
Ο Αμπουζίντ Εμπάρακ μεταφέρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο, όπου έκανε δώδεκα ράμματα στο κεφάλι. Είχε τρία κατάγματα, το σαγόνι και τα δόντια του είχαν σπάσει. Το κορμί του ήταν γεμάτο πληγές και μώλωπες, ενώ η μπλούζα του ήταν κολλημένη στο σώμα του από το αίμα.
«Θα κάνουν ζημιά σε όλη τη χώρα»
«Μέχρι και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, δεν μπορώ να σταθώ πάνω από τρεις ώρες όρθιος. Τα πόδια μου δεν αντέχουν. Το κεφάλι μου πονάει, ζαλίζομαι πάρα πολύ και δεν μπορώ να δουλέψω όπως μπορούσα. Η μεγαλύτερη όμως ζημιά είναι στο στόμα μου. Μου έχουν σπάσει το σαγόνι σε τρία κομμάτια, το έχουν κολλήσει με σύρματα και σίδερα και μέχρι τώρα δεν μπορώ να ζήσω φυσιολογικά ούτε καν να μασήσω κανονικά. Τον χειμώνα στο κρύο παγώνει το σαγόνι μου από τα σίδερα και στη ζέστη ζεσταίνεται· ούτε να δουλέψω δεν μπορώ. Οι γιατροί μού είπαν “θα ζήσεις έτσι”. Έχω μια αναπηρία που μου άφησε η Χρυσή Αυγή» αναφέρει στο Documento, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας τονίζει ξανά και ξανά πόσο σημαντικό είναι οι θύτες του να μην αναδυθούν εκ νέου στην πολιτική ζωή του τόπου.
«Πρέπει όλοι μαζί να εμποδίσουμε αυτή την εγκληματική οργάνωση να ξανάρθει στην επιφάνεια. Αυτοί δεν θα κάνουν κακό μόνο στους ξένους. Θα κάνουν κακό και στους Ελληνες και στην Ελλάδα. Πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε να μην ξαναβγούν στο φως ως πολιτικοί και ως βουλευτές. Αν δεν μείνουν στη φυλακή ή αν εκλεχθούν βουλευτές, θα κάνουν ζημιά σε όλη τη χώρα. Δεν πρέπει να μπουν στη Βουλή με τίποτε. Δεν πρέπει να ανακατευτούν ξανά με τον υπόλοιπο κόσμο. Αν μπουν στη Βουλή, αλίμονό μας» καταλήγει εμφατικά.
«Θέλω να πάνε φυλακή, όχι να μου δώσουν λεφτά»
Λίγες μόνο ημέρες μετά το δολοφονικό χτύπημα που δέχτηκε, ο Αμπουζίντ Εμπάρακ, όπως έχει καταγγείλει, δέχτηκε –μέσω τρίτων, αφού ο ίδιος νοσηλευόταν– χρηματική προσφορά από την πλευρά των χρυσαυγιτών προκειμένου να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Η απάντησή του φυσικά και ήταν αρνητική.
Οπως λέει ο ίδιος άλλωστε: «Με λεφτά δεν μπορώ να ανταλλάξω τη ζωή μου και ό,τι μου έκαναν. Στην αρχή η Χρυσή Αυγή προσπάθησε μέσω ενός Αιγύπτιου που λέει ότι είναι δικηγόρος και ενός δικηγόρου της Χρυσής Αυγής να με δωροδοκήσει. Ηθελαν να μου δώσουν “αποζημίωση” για να αποσύρουμε τη μήνυση και να μην προχωρήσουμε δικαστικά. Θέλω να πάνε στη φυλακή, όχι να μου δώσουν λεφτά».
Τον απειλούν ακόμη και σήμερα
Ο Αμπουζίντ Εμπάρακ μάλιστα, όπως καταγγέλλει, δέχεται ακόμη και τώρα απειλές από μέλος της Χρυσής Αυγής στην αγορά όπου πουλάει τα ψάρια του.
«Ακόμη και σήμερα υπάρχει ένας χρυσαυγίτης ο οποίος με απειλεί και με εκφοβίζει στην αγορά όπου δουλεύω. Δεν αφήνει τον κόσμο να ψωνίζει από μένα και τους λέει ψέματα ότι είμαι εγκληματίας» λέει χαρακτηριστικά ο Αμπουζίντ.
«Στον πρώτο βαθμό έπεσαν στα μαλακά»
Μετά την έκδοση της ιστορικής απόφασης του πρωτόδικου δικαστηρίου οι συνήγοροι του Αμπουζίντ Εμπάρακ και των υπόλοιπων αλιεργατών έκαναν λόγο για ανάγκη αποκατάστασης ενός αρνητικού σημείου της απόφασης: των ποινών που επιβλήθηκαν στους χρυσαυγίτες κατηγορούμενους.
Λίγες ημέρες μετά ο εισαγγελέας εφετών Στέλιος Κωσταρέλλος ζήτησε να επιβληθούν μεγαλύτερες ποινές στους χρυσαυγίτες αφού, όπως υποστήριξε, «οι καταδικασθέντες ασκούσαν πλήρη κυριαρχία σε όλα τα εγκληματικά γεγονότα έχοντας συγκροτήσει έναν πλήρη, αυτοματοποιημένο μηχανισμό, με δομή και ιεραρχία, ώστε οι επιδιώξεις της ηγεσίας να διαβιβάζονται και να εκτελούνται αμέσως από κατώτερα όργανα».
Μάλιστα για την υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του Αμπουζίντ Εμπάρακ σημείωσε: «Το δικαστήριο δεν στάθμισε ορθά τον βαθμό εγκληματικής διάθεσης των δραστών αφού: α) τα αίτια που τους ώθησαν στην εκτέλεση του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκαν ήταν ταπεινά, υποταγμένοι απόλυτα στη βούληση των διευθυντών της εγκληματικής οργάνωσης, β) προέβησαν στην πράξη χωρίς την παραμικρή αφορμή και γ) ο σκοπός τους ήταν ανθρωποκτόνος στο πλαίσιο της εγκληματικής οργάνωσης».
Ετσι, μετά την έφεση που άσκησε ο αρμόδιος εισαγγελέας, η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία αφού ο ίδιος είχε συνεχή παρουσία στην πρωτόδικη διαδικασία ως αναπληρωτής εισαγγελέας και γνωρίζει σε βάθος τη δικογραφία, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να καταλογίσει μεγαλύτερες ποινές στους κατηγορούμενους.
«Θέλω την ανωτάτη των ποινών. Για όλους. Από τον επικεφαλής μέχρι το τελευταίο μέλος. Είχαν σκοπό να κάνουν πολύ κακό και να σκοτώσουν πολύ κόσμο. Το απέδειξαν όταν σκότωσαν τον Σαχζάτ Λουκμάν και τον Παύλο Φύσσα και έκαναν απόπειρες δολοφονίας κατά πολλών μεταναστών. Στον πρώτο βαθμό έπεσαν στα μαλακά» σημειώνει ο Αμπουζίντ Εμπάρακ και συμπληρώνει: «Αν ήταν στο χέρι μου, θα ήθελα να τους επιβληθεί η αυστηρότερη ποινή. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει παιδιά και ήρθε στην Ελλάδα να δουλέψει, δεν ήρθα ούτε να πεθάνω ούτε να κάνω τσαμπουκά ή ζημιά σε κανέναν».
«Δεν μπορούσα να το χωνέψω»
Έντεκα χρόνια μετά το βράδυ που σημάδεψε για πάντα τη ζωή του, με προβλήματα υγείας που ίσως δεν ξεπεραστούν ποτέ, ο Αμπουζίντ Εμπάρακ, ο ψαράς που ήρθε από την Αίγυπτο στην «πολιτισμένη» Ευρώπη αφήνοντας πίσω του τη σύζυγο και τα τρία παιδιά του, εξηγεί στο Documento πως το αίσθημα της απελπισίας αντικαταστάθηκε από ευγνωμοσύνη προς τους ανθρώπους που στάθηκαν στο πλευρό του και ύψωσαν τείχος αλληλεγγύης απέναντι στο μόρφωμα και στους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.
«Στην αρχή μετά το χτύπημα η αίσθηση που είχα ότι δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου με είχε φτάσει σε κατάσταση απελπισίας. Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι αυτή είναι μια σοβαρή χώρα με καλούς ανθρώπους. Μέχρι τη στιγμή που ανέλαβαν αυτοί οι δικηγόροι και στάθηκαν δίπλα μας. Μέχρι τη στιγμή που ο κόσμος όλος στάθηκε δίπλα μας. Τότε κατάλαβα ότι οι Ελληνες είναι καλοί άνθρωποι και δεν έχουν σχέση με αυτή την εγκληματική οργάνωση. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που στάθηκαν δίπλα μας και δίπλα σε όλα τα θύματα αυτής της εγκληματικής οργάνωσης» κατέληξε.