Αλλάζει ρότα η κυβερνητική πλειοψηφία μετά τη δημοσίευση της μελέτης Τσιόδρα – Λύτρα, καθώς από τα διθυραμβικά σχόλια για την επιστημονική επάρκεια του επικεφαλής της επιτροπής των ειδικών μετατοπίζεται στην αμφισβήτηση του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η κριτική που άσκησε η Μίνα Γκάγκα στα συμπεράσματα της πολύκροτης μελέτης που μονοπωλεί την επικαιρότητα.
Κατά την τοποθέτησή της στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του προϋπολογισμού, η αν. υπουργός Υγείας προσπάθησε να απαντήσει στην κριτική που δέχεται η συμπολίτευση με φόντο την εν λόγω μελέτη, αμφισβητώντας τα συμπεράσματα της έρευνας λόγω της μεθοδολογικής της προσέγγισης. Αρχικά, η κ. Γκάγκα σημείωσε πως για να γίνει σύγκριση θνητότητας δεν μπορείς απλώς να πάρεις τους αριθμούς αλλά πρέπει να υπάρχει καταγραφή πολλών άλλων παραγόντων.
Και συμπλήρωσε: «Οι άρρωστοι έχουν ο καθένας διαφορετική βαρύτητα και διαφορετική ηλικία. Λιγότερες εφεδρείες σε ένα 40αρη από ό,τι σε έναν 90αρη. Κάθε ασθενής έχει άλλη θνητότητα, και άλλη νοσηρότητα. Οι άνθρωποι που μένουν εκτός μονάδος και δεν μπορούν να μετακινηθούν είναι γιατί δεν μπορούν να μπουν σε ασθενοφόρο. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την θνητότητα. Δεν υπάρχει τρόπος σύγκρισης».
Εντύπωση προκαλεί η αποστροφή της αν. υπουργού σε σχέση με τους πολίτες που «μένουν εκτός μονάδος και δεν μπορούν να μετακινηθούν είναι γιατί δεν μπορούν να μπουν σε ασθενοφόρο». Πρόκειται για ένα επιχείρημα που διατυπώνεται πρώτη φορά από κυβερνητικό στέλεχος, εγείροντας τα εξής ερωτήματα: Τι είδους περίθαλψη τυγχάνουν τα άτομα με αναπηρία ή υπέργηροι που δυσκολεύονται να μετακινηθούν και «να μπουν σε ασθενοφόρο»; Μήπως πρόκειται για παραδοχή αδυναμίας παροχής των απαραίτητων υπηρεσιών υγείας στα άτομα που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα;
Εν συνεχεία, η κ. Γκάγκα επικαλέστηκε τις χρόνιες αδυναμίες του ΕΣΥ σε σχέση με τις ΜΕΘ. «Είμαι 30 χρόνια στο ΕΣΥ. Κάθε χειμώνα είχαμε στις κλινικές διασωληνωμένος εκτός μονάδων εντατικής θεραπείας. Δεν μας πέθαιναν. Η στενότητα τότε ήταν μεγαλύτερη. Τώρα, έχουμε περισσότερες κλίνες» είπε και έθιξε το ζήτημα αντοχών του προσωπικού, το οποίο -κατά τα λεγόμενά της- έχει φτάσει στα όρια της εξάντλησης.
