«Χωρίς εσένα θέλω να πεθάνω, οπουδήποτε γυρίζω βλέπω τη νύχτα/ πέφτω στο πάτωμα, συνεχίζω να φαντάζομαι τη στιγμή που κλείνουμε την πόρτα/ του υπνοδωματίου. Εγώ βράζω μέσα και έξω, όλα καίγονται, η ψυχή μου, το σώμα, έξω, μέσα, η καρδιά μου και η σάρκα μου. Ποτέ δε μου έλειψες περισσότερο, μικρή μου. Σε φιλώ γλυκά, ανυπόμονα και παθιασμένα στο λαιμό, όπως σου αρέσει… Θα σε δω σύντομα, υπεροχή μου»
Άλμπερτ Καμύ / Επιστολές
Το παραπάνω απόσπασμα είναι μέρος της τελευταίας επιστολής που έγραψε ο Αλμπέρ Καμύ στην Ισπανίδα ηθοποιό Μαρία Καζαρές. Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας και η Ισπανίδα ηθοποιός διατηρούσαν παράνομο δεσμό για δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Δεν το γνώριζε κανείς, μέχρι και την κατάρρευση της Καζαρές όταν πληροφορήθηκε από τον τύπο ότι ο Καμύ σκοτώθηκε σε τροχαίο στις 4 Ιανουαρίου 1960. Πέντε ημέρες πριν είχε γράψει αυτό το γράμμα, στις 30 Δεκεμβρίου 1959. Εκείνο τον καιρό ο Καμύ βρισκόταν στο πατρικό του σπίτι στο Lourmarin στην Προβηγκία. Επιστρέφοντας οδικώς στις 4 Ιανουαρίου με τον φίλο και συγγενή του Μισέλ Γκαλιμάρ εξαιτίας ενός σκασμένου λάστιχου παρέκκλιναν της πορείας τους, ξέφυγαν τον έλεγχο του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα ο Καμύ να χάσει την ζωή του.
Δώδεκα χρόνια σχέσης, 865 επιστολές αγάπης και έντονου πάθους. Τα γράμματα των ερωτευμένων τα είχε στην κατοχή της η κόρη του Καμύ, Κατρίν Καμύ, η οποία είναι φωτογράφος. Ο Γαλλικός εκδοτικός οίκος Γκαλιμάρ, σε συνεργασία με την κόρη του συγγραφέα, εκδώσαν ένα λεύκωμα 1.300 σελίδων, όπου αναφέρονται οι επιστολές, τα σημειώματα και όλο το χρονικό του έρωτα του Καμύ και της Καζαρές. Η γνωριμία τους έγινε τον Ιούνιο του 1944. Η Καζαρές ήταν 21 ετών και έπαιζε σε ένα παιδικό παραμύθι. Ο Καμύ ήταν 30 και παντρεμένος με την μουσικό Φρανσίζ Φορ. Τότε εκτός από την συγγραφή, εργαζόταν και ως δημοσιογράφος. Η πρώτη τους συνάντηση ήταν επεισοδιακή. Δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν τα μάτια του ενός από του άλλου. Την ίδια ημέρα πήγαν για χορό και την επόμενη ημέρα χώρισαν, καθώς ερχόταν στο Παρίσι η γυναίκα του Καμύ για να γεννήσει. Η Καζαρές του έγραψε ένα γράμμα εξηγώντας του πως δεν μπορεί να μείνει όσο η γυναίκα του είναι εκεί. Ο Καμύ ήταν απαρηγόρητος, έψαξε να την βρει, όμως δεν κατάφερε τίποτα. Τέσσερα χρόνια αργότερα συναντήθηκαν πάλι τυχαία σε μια παρέα κοινών φίλων στην λεωφόρο Σεν Ζερμέν στο Παρίσι. Αυτή την φορά, κανείς δεν αντιστάθηκε στο πάθος και έτσι, έγιναν ζευγάρι. Ο ερωτάς τους ήταν έντονος, παράφορος και βαθιά οδυνηρός, καθώς ήξεραν πως ποτέ δεν θα είναι μαζί. Ο Καμύ την ζήλευε παράφορα και Καζαρές, όταν εκείνος έφευγε μελαγχολούσε και δεν έβγαινε από το σπίτι. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του Καμύ, η Καζαρές έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Παντρεύτηκε ένα παιδικό της φίλο και πέθανε το 1996 σε ηλικία 74 ετών.
Ο Αλμπέρ Καμύ θεωρείται από τους δημοφιλέστερους φιλοσόφους του 20ου αιώνα. Κύριος εκπρόσωπος του παραλογισμού και ιδρυτής του Θεάτρου της Εργασίας. Το 1957 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για την συλλογική προσφορά του στα γράμματα. Την ίδια χρονιά ήταν συνυποψήφιοι και οι Ζαν Πωλ Σατρ και Νίκος Καζαντζάκης. Κάποια από τα σπουδαιότερα έργα του είναι τα Ο Ξένος, Η Πανούκλα, Καλλιγούλας, Ο Μύθος του Σίσυφου, Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος.