Μια και ο όρος «εργαλειοποίηση» έγινε της μόδας, ειδικά στον χώρο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αξιοσημείωτο είναι το πώς επιλέγει κάθε φορά η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής να κάνει εργαλειοποίηση ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ και ηγετικών στελεχών του σημερινού πολιτικού φορέα, προκειμένου να καταδείξει ότι όλοι ταυτοχρόνως και με μια φωνή κραυγάζουν «απεταξάμην τον ΣΥΡΙΖΑ»!
Πρώτα ξεκίνησαν από τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και σημερινό πρόεδρο του ΚΙΔΗΣΟ Γιώργο Παπανδρέου, κάνοντας την τρίχα τριχιά αναφορικά με τη συνέντευξή του στην οποία, ουσιαστικά, χαρακτήριζε θετική –με τις όποιες ελλείψεις της, ναι– τη συμφωνία των Πρεσπών. Και μάλιστα, σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η Φώφη Γεννηματά είχε ταυτίσει την ενδεχόμενη θετική ψήφο στη συμφωνία με στήριξη στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό προσωπικά. Γι’ αυτόν τον λόγο, εξάλλου, διέγραψε τον Θανάση Θεοχαρόπουλο από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και ακολούθησε η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από το ΚΙΝΑΛ.
Με όρους… μπούλινγκ
Στη συνέχεια διεμήνυσε σχεδόν με όρους… μπούλινγκ προς πάσα κατεύθυνση ότι όποιος συμμετάσχει στην αυριανή εκδήλωση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στην Αθήνα, στην οποία θα παρευρεθούν ο Αλέξης Τσίπρας και ο σημερινός επικεφαλής της Ομάδας των Σοσιαλιστών Ούντο Μπούλμαν, είναι ανεπιθύμητος στο κόμμα (σ.σ.: διά στόματος Λεωνίδα Γρηγοράκου σε συνέντευξη και αναφερόμενος συγκεκριμένα στον Παπανδρέου και στην ενδεχόμενη συμμετοχή του στην εκδήλωση)! Αφού λοιπόν ο Γ. Παπανδρέου, τον οποίο φρόντισαν να… υποβιβάσουν (πρωθυπουργός υπήρξε, στην τελική) στη θέση του υποψήφιου επιτρόπου, με πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε τελικά να πάει στην εκδήλωση, στην οποία είχε προσκληθεί και ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, άρχισαν να διαμηνύουν όλα τα ηγετικά στελέχη, μαζί με το επικοινωνιακό επιτελείο της κ. Γεννηματά, ότι ο Παπανδρέου είναι λάβρος κατά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποδεικνύεται άλλωστε από τα λεγόμενά του και τις δημόσιες παρεμβάσεις του.
Με τη διαφορά ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι εκείνο το ηγετικό στέλεχος που πρώτα και πάνω από όλα συνεχίζει να βάζει τις ιδεολογικές και πολιτικές του διαφορές με τον «καραμανλισμό», όπως ο ίδιος χαρακτήρισε τη διακυβέρνηση του προκατόχου του Κώστα Καραμανλή, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη και επιμένει να μη θέλει σε καμία περίπτωση κυβερνητική συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ. Και μπορεί ο Παπανδρέου την ίδια στιγμή να κατακρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ, διαψεύδοντας τα όποια σενάρια συνεργασίας –που διακινούνται κυρίως από πρώην συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ– και να χαρακτηρίζει το κυβερνών κόμμα ως συντηρητικό, ωστόσο εμφανίζεται, αν μη τι άλλο, ανοιχτός στον διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές.
Με λίγα λόγια, ενώ η Φ. Γεννηματά έχει ανοίξει πόλεμο με την κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, πιπιλώντας τη… βενιζελική καραμέλα περί «στρατηγικής ήττας» του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Παπανδρέου παροτρύνει το κυβερνών κόμμα να «αξιολογήσει τα λάθη του, να κάνει την αυτοκριτική του γιατί συγκάλυψε τον καραμανλισμό, είχε προσωπική συνεργασία με τον κ. Παυλόπουλο και τον κ. Καμμένο και εδώ είμαστε», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. Και, φυσικά, δεν παρέλειψε να επισημάνει για τη ΝΔ ότι δεν έχουν αναγνωρίσει τα λάθη τους, προσπαθούν να προστατέψουν τον πρώην ηγέτη τους και ότι ο ίδιος δεν τους έχει καμία εμπιστοσύνη, γιατί δεν έχει θετική εμπειρία από τη διακυβέρνηση Σαμαρά. Για να μην ξεχνιόμαστε, πάντως, όταν μιλάμε για διακυβέρνηση Σαμαρά, καλό είναι να προσθέτουμε και τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου η οποία οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στα εκλογικά Τάρταρα!
Η επιστολή-απάντηση
Σε αυτή την ξεκάθαρα φιλοδεξιά στρατηγική του ΚΙΝΑΛ και της ηγεσίας του χρήσιμο είναι επίσης να αντιπαραθέσουμε την επιστολή-απάντηση του Κώστα Λαλιώτη στην εφημερίδα «Το Βήμα» (για ένα παραπολιτικό σχόλιο στο οποίο περιγράφονταν οι… τρυφερές σχέσεις Λαλιώτη – ΣΥΡΙΖΑ) και την οποία –όπου να ’ναι, πού θα πάει; – θα… εργαλειοποιήσει το ΚΙΝΑΛ, για να δείξει ότι το άσβεστο μίσος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι συμπαγές και αρραγές!
Το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, αφού διαψεύδει το σχετικό δημοσίευμα, από τη μία υπογραμμίζει ότι «η κατοχύρωση και ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του Κινήματος Αλλαγής και της Κεντροαριστεράς ως δημοκρατικού και προοδευτικού πόλου συνδέεται άρρηκτα και αδιαπραγμάτευτα με τον αυτόνομο λόγο τους, την αυτοδύναμη στρατηγική τους», υπό την προϋπόθεση, πάντως, να υπάρχουν «σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις με όρους αντιπαράθεσης και σύγκρουσης, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ και τη Δεξιά».
Και, από την άλλη, διευκρινίζει ότι «βεβαίως, ο θετικός αυτοπροσδιορισμός με τον αυτόνομο λόγο, την αυτοδύναμη στρατηγική και τον διακριτό πρωταγωνιστικό ρόλο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει ιστορικές αντιστροφές της ταυτότητάς μας και της στρατηγικής μας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει συγκυριακά, αδιέξοδα και ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας, που εγκλωβίζουν και ακυρώνουν τη δυναμική, τη διαδρομή και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξής μας». Για ποιον χτυπά η καμπάνα; Μόνο για τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Ουδόλως…
