(Το κείμενο είναι η τοποθέτησή μου στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου LIBE, όπου
κλήθηκα να τοποθετηθώ για την απειλή της Ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα)
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, η Ελλάδα είναι στην 70η θέση στα θέματα ελευθερίας του Τύπου. Κάτω από χώρες όπως το Μαλάουι, η Μογγολία και το Μπουτάν.
Η Ελλάδα είναι μία χώρα της Ε.Ε στην οποία συμβαίνουν δολοφονίες δημοσιογράφων. Στις 9 Απριλίου 2021, δολοφονήθηκε ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ έξω από το σπίτι του. Τρεις μέρες πριν, ένα άτομο είχε πληροφορήσει εμένα και δημοσιογράφους της εφημερίδας Documento, ότι υπάρχει συμβόλαιο θανάτου για το πρόσωπό μου και έναν ακόμη δημοσιογράφο. Για την πληροφορία αυτή ενημερώσαμε την Εισαγγελία της Αθήνας.
Η αποκάλυψη του συμβολαίου θανάτου εναντίου μου, κινητοποίησε το Συμβούλιο της Ευρώπης, τις Διεθνείς Οργανώσεις Τύπου, το IPI (International Press Institute) , ξένους δημοσιογράφους και πολιτικούς, αλλά όχι την ελληνική κυβέρνηση, που δεν αφιέρωσε ούτε μια δήλωση συμπαράστασης.
Γιατί στην Ελλάδα γίνονται δολοφονίες δημοσιογράφων;
Γιατί όταν σε μια χώρα οι δημοσιογράφοι στοχοποιούνται, όταν ο δημοσιογραφικός έλεγχος εμφανίζεται όχι ως αποστολή του δημοσιογράφου αλλά ως κάτι ενοχλητικό και μη κανονικό, τότε είναι θέμα χρόνου να βρεθεί ένα δάχτυλο που θα πατήσει μια σκανδάλη.
Θα σας πω ένα παράδειγμα. Αν αυτή τη στιγμή που μιλάμε, κάποιος μου κάνει μήνυση ότι τον συκοφαντώ, τότε η ελληνική αστυνομία θα εισβάλει στο γραφείο μου και είτε ισχύει η κατηγορία , είτε όχι, θα με συλλάβει με χειροπέδες και θα μου συμπεριφερθεί ως κοινό εγκληματία. Στην Ελλάδα , οι κυβερνήσεις έχουν νομοθετήσει, ώστε να είναι ποινικά και αυτόφωρα αδικήματα , όσα σχετίζονται με δημοσιογράφους. Ο νόμος είναι παράλογος αλλά εξυπηρετικός. Εκφοβίζει το δημοσιογράφο, τον αναγκάζει σε αυτολογοκρισία, τον εξοντώνει οικονομικά και κυρίως δημιουργεί στην κοινή γνώμη την εικόνα πως ο μηνυόμενος, είναι ένας συκοφάντης. Έτσι οι πολιτικοί αντί να απαντάνε στα ερωτήματα ενός δημοσιεύματος όπως οφείλουν, μηνύουν τον δημοσιογράφο, οδηγούν στη σύλληψή του και χρησιμοποιούν τη σύλληψη για τη δολοφονία του χαρακτήρα του. Ο δημοσιογράφος μετατρέπεται σε εγκληματία.
Αυτή τη στιγμή, εγώ και οι συνάδελφοί μου στο Documento, έχουμε πάνω από 80 μηνύσεις και αγωγές, είμαστε θύματα SLAPPs, και οι μηνύσεις χρησιμοποιούνται για να δομηθεί γύρω μας μια εικόνα αναξιοπιστίας. Μηνυτές είναι υπουργοί της κυβέρνησης, των οποίων έχουμε αποκαλύψει σκάνδαλα.
Από το 2012, που αποκάλυψα τη λίστα Λαγκάρντ, δηλαδή κατάλογο Ελλήνων με καταθέσεις μαύρου χρήματος στην Ελβετία, βρίσκομαι υπό συνεχή δίωξη. Είμαι κάτοχος δύο διεθνών βραβείων δημοσιογραφίας, αλλά η κυβέρνηση βγάζει ανακοινώσεις εναντίον μου με προσβλητικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, χωρίς κανένα σεβασμό στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Υπουργοί με απειλούν δημόσια στο τουίτερ ότι θα πάω φυλακή.
Τον Μάρτιο του 2020, με το ξεκίνημα της πανδημίας, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε αντί να κάνει χρήση της δωρεάν διαφήμισης, να χρηματοδοτήσει διαφημιστική καμπάνια ενημέρωσης για τον κορονοϊό. Ήταν μια μέθοδος εξαγοράς Μέσων Ενημέρωσης. Από την καμπάνια αυτή εξαιρέθηκε η εφημερίδα μου Documento και τα site ιδιοκτησίας μου, τα οποία είναι μεγάλης αναγνωσιμότητας. Η διάκριση αυτή προκάλεσε μεγάλη αντίδραση στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη, κρατική αλλά και ιδιωτική διαφήμιση , κόπηκε από την εφημερίδα με παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού ο οποίος έφτασε στο σημείο να τηλεφωνεί προσωπικά σε επιχειρηματίες και να τους απειλεί προκειμένου να διακόψουν τη διαφήμιση. Ο κύριος Μητσοτάκης προσπαθεί να στραγγαλίσει οικονομικά το Documento, για προσωπικούς λόγους, που καταλήγουν όμως απειλή της Δημοκρατίας. Το Documento αποκάλυψε πως ο κύριος Μητσοτάκης, ως δανειολήπτης τα χρόνια της κρίσης, δεν πλήρωνε επί δέκα χρόνια ούτε ένα ευρώ για τα δάνειά του, ενώ οι τράπεζες δεν διεκδικούσαν το ποσό που όφειλε. Αποκάλυψε επίσης πως η σύζυγος του πρωθυπουργού ήταν κάτοχος αδήλωτης offshore εταιρείας, ανήκε δηλαδή στη λίστα των Paradise Papers. Απέκτησε στη Γαλλία το σπίτι του Βολταίρου, ενώ δεν είχε στην κατοχή της το κεφάλαιο που φαίνεται να έδωσε για την αγορά.
Πρόσφατα άλλη εταιρεία της , χρηματοδοτήθηκε στην Ελλάδα από offshore κάποιου εφοπλιστή, ο οποίος έχει προνομιακή μεταχείριση από την κυβέρνηση.
Αποκαλύψαμε επίσης πως ο σύμβουλος στρατηγικής του πρωθυπουργού, Νίκος Γεωργιάδης, είχε εμπλοκή σε κύκλωμα trafficking και παιδεραστίας στη Μολδαβία και τον οδηγήσαμε σε δίκη.
Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση ελέγχει πλήρως τον ελληνικό Τύπο και προσπαθεί να εξοντώσει κάθε αντίθετη φωνή. Η πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης ελέγχονται από ένα πρόσωπο και τους αχυρανθώπους του. Πρόκειται για εφοπλιστή, φίλο του Κυριάκου Μητσοτάκη, χορηγού της ΝΔ, το όνομα του οποίου εμπλέκεται δικαστικά σε διακίνηση τριών τόνων ηρωίνης στην Ελλάδα. Το συγκεκριμένο πρόσωπο εκτός από κανάλια και εφημερίδες, ελέγχει και την εταιρεία διανομής Τύπου, η οποία αποκρύπτει τις αντίπαλες εφημερίδες από τα σημεία πώλησης.
Από το εκδοτικό συγκρότημά του, απολύθηκαν πρόσφατα πρόσωπα που είχαν κάνει αποκαλύψεις . Εδώ και καιρό, εκτός από το Documento έχουν μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης και άλλα Μέσα Ενημέρωσης. Με αποφάσεις του, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, προσπάθησε να αποκόψει τους δημοσιογράφους από τα σημεία συμβάντων και να καλύψει έτσι την αστυνομική βία. Στην δημόσια ραδιοτηλεόραση υπάρχει συνεχώς λογοκρισία.
Άλλοι συνάδελφοι, οι οποίοι έχουν γράψει για το σκάνδαλο Novartis στην Ελλάδα και το χρηματισμό Ελλήνων αξιωματούχων, κατηγορήθηκαν ότι έστησαν σκευωρία και σέρνονται στα δικαστήρια με πολιτικές αποφάσεις. Το σκάνδαλο για το οποίο η Novartis πλήρωσε στο Αμερικανικό Δημόσιο 300 εκατομμύρια ευρώ, στην Ελλάδα η κυβέρνηση το χαρακτήρισε σκευωρία και σέρνει σε δίκες δημοσιογράφους που έγραψαν γι αυτό.
Θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες για τις απειλές που δέχεται η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Μόνο η διεθνοποίηση του προβλήματος, η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ενεργοποίηση των Αρχών της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας μπορεί να δώσει λύση. Πιστεύω πως η Δημοκρατία είναι σαν το ποδήλατο. Αν δεν κάνεις συνέχεια πεντάλ, τότε μοιραία πέφτεις.