Απάτη σε βαθμό κακουργήματος για μια θέση… εργάτη ύδρευσης, με μηνιαίες απολαβές 650 ευρώ, σε Δημοτική Επιχείρηση Υδρεύσεως Αποχετεύσεως (ΔΕΥΑ) διέπραξαν ο πρόεδρος και ένα μέλος Δημοτικού Συμβουλίου σε περιοχή της Ηλείας.
Ήθελαν να πάρει την θέση το δικό τους παιδί και έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια την έγκριση πρόσληψης άλλου υποψηφίου με απόφαση του ΑΣΕΠ, στερώντας έτσι το μεροκάματο από έναν άνεργο που δεν είχε στον “ήλιο μοίρα” και αναγκάστηκε να πάει μετανάστης στην Γερμανία…
Η υπόθεση έφτασε στα Δικαστήρια, όταν ο μη προσληφθείς κατάλαβε μετά από πολύ καιρό ότι τον είχαν εξαπατήσει.
Χρειάστηκε όμως να περάσουν δεκαέξι χρόνια από την τέλεση της πράξης για κριθεί η υπόθεση αμετάκλητα με απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πάτρας..
Οι δύο υπεύθυνοι, καταδικάστηκαν για απάτη από κοινού σε ποινή φυλάκισης τριών ετών με τριετή αναστολή… Τους αναγνωρίστηκε, όπως είχε γίνει και πρωτόδικα, το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς.
Όσο για τον πολίτη, ανιψιό του πρώτου κατηγορούμενου, που είχε ευνοηθεί από την κομπίνα των δύο… τοπικών παραγόντων και είχε επίσης παραπεμφθεί σε δίκη για ηθική αυτουργία στην απάτη , απαλλάχτηκε από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο λόγω αμφιβολιών. Σύμφωνα με το απαλλακτικό σκεπτικό, το γεγονός ότι ωφελήθηκε από την αξιόποινη πράξη της απάτης δεν μπορεί, χωρίς την ύπαρξη αποδεικτικών στοιχείων, να οδηγήσει σε δικανική πεποίθηση περί της ενοχής του. Δεν αποδείχθηκε ότι προκάλεσε στους άλλους δύο κατηγορούμενους την απόφαση να τελέσουν την αξιόποινη πράξη της απάτης.
Πώς εξαπάτησαν τον πραγματικό δικαιούχο της θέσης
Οι δύο κατηγορούμενοι έστησαν ολόκληρο σενάριο προκειμένου να καταλάβει την θέση ο ανιψιός του πρώτου και όχι σύμφωνα με το ΑΣΕΠ δικαιούχος.
Όλα ξεκίνησαν όταν το διοικητικό συμβούλιο της Δημοτικής Επιχειρήσεως Υδρεύσεως – Αποχετεύσεως (Δ.Ε.Υ.Α.) ,πρόεδρος του οποίου, κατά την επίδικη περίοδο, ήταν ο πρώτος κατηγορούμενος και μέλος του ο δεύτερος κατηγορούμενος, αποφάσισε την πρόσληψη ενός εργάτη και ενός υδραυλικού με σύμβαση αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου για κάλυψη αντίστοιχων θέσεων .
Η απόφαση διαβιβάσθηκε στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.), το οποίο προκήρυξε την πλήρωση των δύο θέσεων με αντίστοιχη δημοσίευση στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 5 Νοεμβρίου 2001 . Για την θέση του εργάτη υπέβαλαν αίτηση μόνον τρία άτομα ,ανάμεσα στα οποία ήταν αυτός που τελικά έχασε τη θέση αν και η πρόσληψη του είχε εγκριθεί από το ΑΣΕΠ, αλλά και ο ανιψιός του πρώτου κατηγορούμενου.
Μάλιστα όταν η μητέρα του μηνυτή έμαθε για τον διαγωνισμό και ζήτησε την προκήρυξη από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου αυτός αρνήθηκε να της την δώσει λέγοντας της ότι η θέση δεν ενδιέφερε τον γιό της και ότι δήθεν απαιτείτο προϋπηρεσία.
Τελικά η γυναίκα βρήκε την προκήρυξη και έτσι υπέβαλε τα δικαιολογητικά για την συμμετοχή του ο γιος της.
Στις 13 Δεκεμβρίου 2001 η τριμελής επιτροπή της Δ.Ε.Υ.Α. συνέταξε τον πίνακα προσληπτέων – απορριπτέων για την θέση ενός εργάτη (η οποία ήταν και η μόνη που εγκρίθηκε, καθόσον ο υποψήφιος που υπέβαλε αίτηση για την θέση του υδραυλικού δεν διέθετε την απαιτούμενη προϋπηρεσία), με προσληπτέο τον τρίτο κατηγορούμενο , τον ανιψιό δηλαδή του προέδρου, και απορριπτέο τον μηνυτή.
Η τριμελής επιτροπή στην θέση «παρατηρήσεις» του πίνακα κατατάξεως ανέφερε ως κριτήριο επιλογής του τρίτου κατηγορουμένου τον χρόνο κτήσεως του προσκομισθέντος τίτλου σπουδών του, δηλαδή του απολυτηρίου γυμνασίου, το οποίο ήταν κατά ένα έτος παλαιότερο του τίτλου σπουδών (απολυτήριο τεχνικού επαγγελματικού λυκείου) που προσκόμισε ο μηνυτής. Ο πίνακας αναρτήθηκε στα γραφεία της Δ.Ε.Υ.Α.. στις 13 Δεκεμβρίου 2001 και σ΄αυτόν γινόταν ρητή μνεία ότι οι απορριφθέντες υποψήφιοι είχαν το δικαίωμα να υποβάλουν ένσταση κατά των αποτελεσμάτων εντός δέκα (10) ημερών από της επόμενη ημέρα της αναρτήσεως. Ο μηνυτής παρότι είδε τον αναρτηθέντα πίνακα δεν υπέβαλε ένσταση υπολαμβάνοντας εσφαλμένως ότι ορθώς εγκρίθηκε η πρόσληψη του τρίτου κατηγορουμένου που διέθετε απολυτήριο γυμνασίου και όχι τεχνικού επαγγελματικού λυκείου που είχε προσκομίσει ο ίδιος. Μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών δημοσιότητας που προέβλεπε η προκήρυξη, η Δ.Ε.Υ.Α. απέστειλε στο Α.Σ.Ε.Π. όλα τα έγγραφα που αναφέρονταν σ’ αυτό, προκειμένου να υποβληθούν σε έλεγχο και να γίνει από το Συμβούλιο αυτό η τελική επιλογή για τη θέση του εργάτη.
Το ΑΣΕΠ όμως με έγγραφο του διέταξε τη διόρθωση του πίνακα προσλήψεων υπέρ του μηνυτή, με το σκεπτικό ότι αφού και οι δύο υποψήφιοι ανήκαν στην τρίτη ομάδα της κατηγορίας υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως (δηλαδή των νέων ηλικίας έως και 28 ετών), αφού διέθεταν και προσκόμισαν τους απαιτούμενους τίτλους σπουδών (πτυχίο τεχνικού επαγγελματικού λυκείου ο μηνυτής αποδεικτικό απολύσεως τριταταξίου γυμνασίου ο τρίτος κατηγορούμενος, έπρεπε, σύμφωνα με το άρθρο 18 παρ. 6 Ν. 2190/1999, να προηγηθεί ο μεγαλύτερος σε ηλικία, με βάση την ημερομηνία γεννήσεως, μηνυτής. Αναγκαστικά λοιπόν στις 13 Μαρτίου 2002 η Τριμελής Επιτροπή της Δ.Ε.Υ.Α. απέλυσε τον τρίτο κατηγορούμενο από την θέση του εργάτη, στην οποία τον είχε προσλάβει, και υπάλληλος ανάρτησε πίνακα κατατάξεως στον οποίο αναφερόταν ως προσληφθείς ο μηνυτής βάσει της μεγαλύτερης ηλικίας. Παρά το γεγονός όμως ότι η Δ.Ε.Υ.Α.. ήταν υποχρεωμένη να αποστείλει τον διορθωθέντα πίνακα κατατάξεως για πρόσληψη στο Α.Σ.Ε.Π. προκειμένου να εγκριθεί η πρόσληψη , όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά ούτε και κάποιος ενημέρωσε τον μηνυτή ότι είχε προσληφθεί ως εργάτης, αλλά ούτε και τον κάλεσε να υποβάλει τα σχετικά δικαιολογητικά προσλήψεως που αναφέρονταν στην προκήρυξη .
Του είπαν μάλιστα ψέματα ότι η θέση είχε καταργηθεί και ότι είχε και πάλι προκηρυχθεί μία θέση εργάτη με δίμηνη όμως διάρκεια ισχύος της σχετικής συμβάσεως εργασίας για την οποία τον ρώτησαν εάν ενδιαφέρεται προκειμένου στο μέλλον να υποβάλει αίτηση για άλλη θέση στο Δημοτικό Γήπεδο.
Ο νεαρός δικαιούχος της θέσης πείστηκε και λόγω των χαμηλών αποδοχών που θα έπαιρνε και την περιορισμένη διάρκεια ισχύος της σχετικής συμβάσεως, υπέγραψε, κατά τις υποδείξεις των κατηγορουμένων υπεύθυνη δήλωση ότι δεν επιθυμεί να εργαστεί στη θέση του εργάτη στην ΔΕΥΑ, θεωρώντας ότι δεν αναφερόταν στη θέση εργάτη για την οποία είχε γίνει η σχετική προκήρυξη και για την κατάληψη της οποίας είχε ενδιαφερθεί, αλλά σε άλλη ομοειδή θέση που θα προκηρύσσετο δήθεν στο μέλλον, με δίμηνη σύμβαση εργασίας. Όμως ο πρώτος κατηγορούμενος την δήλωση αυτή την απέστειλε στο ΑΣΕΠ, προκειμένου το τελευταίο να λάβει γνώση και υποχρεωτικά και αναπόφευκτα να αντικαταστήσει τον προσληπτέο στην θέση εργάτη ύδρευσης που είχε προκηρυχθεί για τον μηνυτή, με τον ανιψιό του.
Η ζημία που υπέστη ο μη προσληφθείς εκτιμήθηκε από το Δικαστήριο ότι ξεπερνούσε τις 120.000 ευρώ, καθώς ο μηνιαίος μισθός της επίμαχης θέσης ανερχόταν στα 650 ευρώ και από την ημερομηνία που έπρεπε να γίνει η πρόσληψη (1-4-2002) μέχρι και τον πρώτο μήνα του 2018 αυτός θα είχε αποκομίσει εισοδήματα συνολικού ποσού εκατόν είκοσι τριών χιλιάδων πεντακοσίων (123.500)€ [650€ μηνιαίως επί εκατόν ενενήντα μήνες (15 έτη Χ12 μήνες συν 10 μήνες)].
