Η αλλαγή σκυτάλης στο Γερμανικό ΥΠΟΙΚ είναι μια ακόμη ηχηρή υπόμνηση ότι σχεδόν πάντα στο παγκόσμιο γήπεδο με το σφύριγμα της λήξης στα matrix γράφει: Πολιτικοί – Πολιτική 0 – 1.
Ειδικά όταν στο γήπεδο βρίσκεται η Bundestag, μία ομάδα που δεν αλλάζει το πλάνο ανάπτυξής της όσοι προπονητές κι αν περάσουν από τον πάγκο της.
Η ως άνω όμως παραδοχή έχει, όπως συμβαίνει πάντα στη ζωή, διπλή ανάγνωση. Στην ημεδαπή θα αναγκάσει τους οπαδούς στις κερκίδες να αφαιρέσουν το όνομα του Σόιμπλε από τη συνθηματολογία τους και να προσθέσουν κάποιο άλλο. Ωστόσο τα συνθήματα δεν βάζουν τη μπάλα στα δίχτυα. Στο γήπεδο δεν κερδίζει αυτός που φωνάζει πιο πολύ αλλά εκείνος που έχει δουλεμένο πλάνο ανάπτυξης ώστε να μοιάζει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Και εδώ βρίσκεται η δεύτερη παραδοχή. Το Ελληνικό πλάνο είναι προκαθορισμένο από τις συνεδριάσεις του Eurogroup. Έχει καθαρογραφτεί και είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου είτε στις αποφάσεις του EG τον Μάρτιο του 2016 είτε σε αυτές του περασμένου Ιουνίου. Και φυσικά δεν μπορεί να αλλάξει όσο κι αν το επιθυμεί για παράδειγμα ο επικεφαλής των Γερμανών Φιλελευθέρων Κ. Λίτνερ ή στην ημεδαπή όσοι επιθυμούν να πέσει η παρούσα Κυβέρνηση. Συνεπώς ισχύει το «κουβέντα να γίνεται» αλλά «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό». Και το τέλος είναι ο Αύγουστος του 2018 όπου είναι εξαιρετικά πιθανό να βγάλουμε τον κ. Λίτνερ από τη δύσκολη θέση να χρειαστεί να μας ξαναδανείσει (με τόκο εννοείται και όχι μόνο αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως θέμα που σχετίζεται με τον λαϊκισμό των νεοφιλελεύθερων ακροδεξιών). Πάμε τώρα στον ημεδαπό πολιτικό λαϊκισμό. Δείτε τι συμβαίνει με τις περίφημες επενδύσεις. Το «ναι» σε όλα ακόμη και εις βάρος της κείμενης νομοθεσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη αποθρασύνει τους επενδυτές, κάνει τη Χαλκιδική El Dorado και δυσκολεύει τις όποιες διαπραγματεύσεις διεξάγονται αυτήν τη στιγμή ακόμη και για αυτονόητα πράγματα. Και σχεδόν πάντα πατάει σε τσιτάτα περί «συνδικαλιστών, «συντεχνιών» και λοιπά ηχηρά παρόμοια. Κι ας ήταν όλοι αυτοί σάρκα από την σάρκα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα σε ένα τερέν που το κόμμα του κ. Μητσοτάκη, ως κυβέρνηση, δεν φρόντισε να βάλει ούτε τις γραμμές του τέρματος για να ξέρει ο επενδυτής, το κράτος και ο πολίτης πότε η μπάλα μπαίνει στα δίχτυα. Δείτε τι γίνεται με το θέμα της Taxibeat. Στήθηκε ολόκληρη διαμάχη για ένα δημοσίευμα, γύρω από ένα draft. Πριν δηλαδή δούμε ολοκληρωμένο το νομοσχέδιο και ακολουθήσει η δημόσια διαβούλευση. Κι ενώ στην Ελληνική νομοθεσία δεν υπάρχει ούτε μια αράδα για τις συγκεκριμένες δραστηριότητες, η εταιρεία και όποια άλλη εταιρεία ζητούν η σελίδα που αφορά στις δραστηριότητές τους, να παραμείνει μια tabula rasa. Κάνει όμως λάθος γιατί χρειάζεται το νομικό – θεσμικό πλαίσιο για να λειτουργήσει σε ένα υγιές περιβάλλον και να μην «χάσει» τη μάχη από πάσης φύσεως κομπραδόρους και ραντιέριδες. Το κράτος πάλι οφείλει να ρυθμίσει το τοπίο, όπως οφείλει να το κάνει και με τα τηλεοπτικά κανάλια. Το πώς θα το κάνει αυτό είναι αντικείμενο διαλόγου μεταξύ των ενδιαφερομένων πλευρών. Σίγουρα πάντως δεν είναι αντικείμενο αντιπαράθεσης με τη ΝΔ που και στις δύο περιπτώσεις επιθυμεί από το περίφημο κοινωνικό συμβόλαιο κράτος – πολίτες – ιδιωτική πρωτοβουλία να αφαιρέσει την πρώτη συνιστώσα. Ε… δε γίνεται έτσι. Τα λάθη του παρελθόντος, ξεπερνώ ότι έχεις βαρύτατη ευθύνη γι αυτά, δεν μπορεί να οδηγούν στην ολική απόσυρση.
