Ο πολίτης πρέπει να ξέρει τι γίνεται και έχει δικαίωμα να κρίνει όσα έγιναν και γίνονται. Σε λίγο δεν θα προλαβαίνουμε να μετράμε τάφους. Δεν είμαστε η εξαίρεση σε όσα συμβαίνουν παγκόσμια. Οι κυβερνώντες, στους οποίους έτυχε η διαχείριση του κράτους αυτή τη δύσκολη περίοδο, δεν είναι ανεξάρτητοι ευθυνών μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για πανδημία.
Ο βαθμός της προσωπικής ευθύνης του καθενός απέναντι στην πανδημία, όχι μόνο δεν μπορεί να μετρηθεί, αλλά δεν έχει πλέον και καμία σημασία. Από «6ης πρωινής της σήμερον» που θα έλεγαν πολύ παλιά, όλοι είναι σε αποκλεισμό. Το θέμα λοιπόν της προσωπικής ευθύνης πλέον, αφορά το σπίτι του καθενός και το να καταφέρει να διαχειριστεί όσα πρωτόγνωρα προκαλεί ο εγκλεισμός. Οπότε συνειδητοί και ασυνείδητοι, είναι στην ίδια στάθμη ευθύνης αφού όλα πλέον είναι υπόθεση της μίας και μοναδικής κυβερνητικής ευθύνης.
Το γεγονός ότι πρόκειται για πανδημία που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις κυβερνήσεις και τους επιστήμονες, δεν είναι επιχείρημα που δικαιολογεί το όποιο δραματικό αποτέλεσμα. Γιατί η πανδημία δεν αντιμετωπίζεται με φάρμακα, αλλά η διασπορά του ιού ή η νοσηλεία των ανθρώπων πρέπει να αντιμετωπίζεται με κρατική ευθύνη ( αλήθεια πόσες φορές θα χρησιμοποιήσουμε τη λέξη κράτος σε αυτή την περιπέτεια εννοώντας την ανάγκη για μεγάλο και στιβαρό κράτος και όχι το πολυδιαφημισμένο «μικρό και αποτελεσματικό»)
Μοιραία λοιπόν η κυβέρνηση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ενδεχομένως στο διάγγελμά του, πρέπει με ευθύνη να δώσει απαντήσεις στο τι κάνουμε. Τώρα που τελειώσαμε με τις πατερναλιστικές παραινέσεις και τη μαζική ενοχοποίηση του κόσμου , είναι καιρός να πάμε και στο δια ταύτα. Και μια που το έφερε η κουβέντα, να ξεκαθαρίσουμε πως ακόμη και η συλλογική ευθύνη στην οποία αποδώσαμε όλα τα κακά ως σήμερα, είναι ευθύνη του κράτους. Στην Κίνα για παράδειγμα, στο γνωστό βίντεο με την απόχη, οι κρατικοί λειτουργοί αναπλήρωσαν την έλλειψη προσωπικής ευθύνης του τύπου που κυκλοφορούσε με τον τρόπο που παρακολουθήσαμε. Γιατί το κράτος, έχει υποχρέωση να προστατεύσει την κοινωνία όχι αθροίζοντας προσωπικό ΙQ ή συνείδηση πολιτών, αλλά παίρνοντας μέτρα. Το κράτος δεν αναθέτει για παράδειγμα την προστασία από έναν πιθανό κλέφτη ή δολοφόνο στον ίδιο τον πολίτη αλλά στη δική του μέριμνα. Για να το πω πιο άκομψα, το κράτος έχει υποχρέωση να με προστατεύσει από το βλάκα, αλλά να προστατεύσει και το βλάκα αντί να επαναλαμβάνει το αυτονόητο πως υπάρχουν και βλάκες.
Ενώ η κυβέρνηση μίλαγε για συλλογική ευθύνη και ασυνείδητους τι έκανε; Άφησε επί πολλές μέρες όσους είχαν έρθει από τους Αγίους Τόπους με κορονοϊό, παρά τις σαφείς ενδείξεις της ασθένειας, να κινηθούν ακόμη και σε νοσοκομεία. Στη συνέχεια άρχισε να διαπραγματεύεται και να υπαναχωρεί επικίνδυνα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, απέναντι στις τραγικές απαιτήσεις της Εκκλησίας για συναθροίσεις και κυρίως Μετάληψη. Ενώ οι οδηγίες του ΠΟΥ ήταν να γίνονται τεστ, στην Ελλάδα μόλις τώρα ανακαλύπτουμε την αναγκαιότητα. Τα τεστ στα αρχικά στάδια θα αποκάλυπταν πού υπάρχει διασπορά και ποιοι πρέπει να μπουν σε καραντίνα και στη συνέχεια θα έδειχναν το μέγεθος του προβλήματος. Θα μπορούσαν λοιπόν να παρθούν μέτρα σε συγκεκριμένες περιοχές πολύ νωρίς. Στη Λέσβο που εντοπίστηκε και απομονώθηκε το κρούσμα τα πράγματα μάλλον είναι καλά.
Αυτό έπρεπε να γίνει έγκαιρα και αλλού.
Σήμερα η κυβέρνηση, δεν έχει ανακοινώσει μέτρα που αφορούν τον τομέα της Υγείας. Έχουν ανοίξει ΜΕΘ; Έχουν προσληφθεί γιατροί; Ενισχύεται η Δημόσια Υγεία η οποία με ευθύνη των κυβερνώντων είχε απαξιωθεί; Στήνονται μονάδες αντιμετώπισης των μαζικών περιστατικών που εκ των πραγμάτων θα προκύψουν;
Το REUTERS σε σημερινό του δημοσίευμα, εκφράζει την πολύ σωστή άποψη, ότι δεν έχουν κανένα νόημα τα αστυνομικά μέτρα, αν δεν επιτευχθεί προσπάθεια να κρατηθεί όρθιο το σύστημα δημόσιας Υγείας.
Στη μέχρι πριν μερικές μέρες «θωρακισμένη Ελλάδα» (δεν είναι το μόνο στοιχείο που θυμίζει τις ομοιότητες με την οικονομική κρίση), το 12% των κρουσμάτων αφορούν γιατρούς και νοσηλευτές. Πράγμα που σημαίνει πως αυτοί οι άνθρωποι, πήγαν απροστάτευτοι, με αυταπάρνηση απέναντι στον κορονοϊό. Το ακόμη χειρότερο είναι πως η νοσηρότητα στους ανθρώπους της Υγείας, απειλεί και τα νοσοκομεία που δε θα έχουν προσωπικό να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά.
Σε αυτό δεν έχει απαντήσει η κυβέρνηση. Υπάρχουν ανακοινώσεις του πρωθυπουργού πως πρέπει να κάνουμε κοκούνιγκ και τζόκινγκ αλλά όχι αν έχουν προσληφθεί γιατροί και πόσοι.
Η κατάσταση είναι πολύ ανησυχητική. Πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός πως απέναντι στις διαπιστώσεις που γίνονται συστηματικά χρησιμοποιούνται επικοινωνιακά εργαλεία. Το επίσης γνωστό από την προηγούμενη κρίση επιχείρημα πως «είναι ώρα να είμαστε ενωμένοι έξω από πολιτικές» προτάσσεται απέναντι σε οποιαδήποτε λογική ανησυχία και κριτική. Το ενωμένοι όμως δεν σημαίνει λοβοτομημένοι. Επίσης αυτό το ενωμένοι πρέπει να έχει ως πυρήνα την αλήθεια.
Με αυτή τη λογική κανένας δεν έπρεπε να είναι ενάντια στις αντιλήψεις «αγέλης» του Τζόνσον γιατί οι Βρετανοί είναι ενωμένοι. Κανένας δεν έπρεπε να κρίνει τις πρακτικές της Ιταλικής κυβέρνησης που έριξαν σε τόση μεγάλη περιπέτεια τη χώρα γιατί οι Ιταλοί είναι ενωμένοι. Τι ανοησίες είναι αυτές;
Θα αποφύγω τη σύγκριση με το Μάτι όταν απέναντι στην καταστροφή, ο σημερινός πρωθυπουργός απέδιδε ευθύνες δολοφόνου στην τότε κυβέρνηση για να πει λίγο αργότερα στον ΟΗΕ πως έφταιγε η κλιματική αλλαγή.
Ο πολίτης πρέπει να ξέρει τι γίνεται και έχει δικαίωμα να κρίνει όσα έγιναν και γίνονται. Σε λίγο δεν θα προλαβαίνουμε να μετράμε τάφους. Δεν είμαστε η εξαίρεση σε όσα συμβαίνουν παγκόσμια. Οι κυβερνώντες, στους οποίους έτυχε η διαχείριση του κράτους αυτή τη δύσκολη περίοδο, δεν είναι ανεξάρτητοι ευθυνών μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για πανδημία. Τώρα που είμαστε όλοι κλεισμένοι μέσα, με την ίδια αγωνία για όσα θα συμβούν, περιμένουμε να ακούσουμε τι μέτρα παίρνονται. Είμαστε σίγουρα ενωμένοι σε αυτό και έτοιμοι να χειροκροτήσουμε. Με το να κατηγορούν οι παπαγάλοι όποιον ανησυχεί ή ρωτά, ως διχαστικό και (άντε πάλι) ανθέλληνα, δεν σώζουμε ανθρώπους. Αφού χειροκροτήσαμε τους γιατρούς και αποκτήσαμε αναγκαστικά τον επιθυμητό από τον πρωθυπουργό βαθμό συνείδησης έγκλειστοι στα διαμερίσματα, τώρα αντιστρέφονται οι απαιτήσεις.
Φοβισμένοι είμαστε, όχι λοβοτομημένοι.
