Επτά σερί πρωταθλήματα, εκατομμύρια στα ταμεία του Ολυμπιακού, πολλές μεταγραφές,_x000D_
είσοδος στην ποδοσφαιρική ελίτ της Ευρώπης, προσκλήσεις από κορυφαία κλαμπ του_x000D_
κόσμου, παρουσία σε όλα τα συνέδρια ή φόρουμ της UEFA και_x000D_
άλλων διεθνών φορέων, όνομα δυνατό στη μεταγραφική αγορά.
Ολα αυτά δεν τα λες και λίγα. Δεν τα προσπερνάς ούτε μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Ο Ολυμπιακός με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στο τιμόνι του εκτόξευσε στα ύψη το δικό του brand name και κέρδισε τον σεβασμό εκτός συνόρων…
Ομως κάπου εδώ αρχίζουν τα… αλλά. Τα δύο τελευταία χρόνια τουλάχιστον ο κόσμος του Ολυμπιακού μοιάζει διχασμένος με τις κινήσεις του Βαγγ. Μαρινάκη μέσα και γύρω από τον Ολυμπιακό. Παρακολουθεί παγωμένος τις εξελίξεις με την υπόθεση του «Noor 1», δεν συμφωνεί με το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη της ομάδας. Θέλει το αφεντικό του Ολυμπιακού να είναι μόνο για τον Ολυμπιακό, αδιαφορώντας αν στηρίζει ή στηρίζεται από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Φώφη. Ο «ερυθρόλευκος» κόσμος στην πλειονότητά του (και σε μικρό ποσοστό οι οργανωμένοι οπαδοί) καίγεται για το ποιο θα είναι το ρόστερ του συλλόγου ενόψει της επόμενης σεζόν. Θέλει τίτλους και θέαμα. Ακόμη κι αν δεν έρθουν αυτά, θέλει προσπάθεια, θέλει παίκτες που θα παίζουν εκτός από τα λεφτά και για τη φανέλα.
Ο κόσμος των «ερυθρολεύκων» στηρίζει τον εκάστοτε ισχυρό άνδρα που θα αναλάβει τις τύχες του κλαμπ και θα τον μεγαλώνει διαρκώς σε μέγεθος. Του είναι αδιάφορο αν λέγεται Μαρινάκης, Κόκκαλης, Νταϊφάς ή Γουλανδρής. Ρίχνει χρήμα στην ομάδα; Την προστατεύει; Είναι πανίσχυρος; Ολα καλά. Ομως, από εκεί και πέρα, μπορεί να διαφωνεί και να διαμαρτύρεται βλέποντας πράγματα που δεν του αρέσουν. Και κυρίως δεν θέλει να του κάνουν το άσπρο μαύρο, όπως συνηθίζει η διοίκηση Μαρινάκη, για την οποία πάντα φταίνε οι άλλοι και παντού βλέπει φαντάσματα. Αλλωστε (και δεν είναι σύμπτωση) τις τρεις τελευταίες χρονιές με τον Ολυμπιακό πρωταθλητή από τον Ιανουάριο, οι σεζόν τελείωναν εν μέσω διαμαρτυριών και γκρίνιας. «Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό» φώναζαν και φωνάζουν με κάθε ευκαιρία οι φίλοι του συλλόγου, στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα στο αφεντικό.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Μαρινάκης έχει βάλει χρήμα στην ομάδα. Οτι είναι πρώτα οπαδός και μετά ιδιοκτήτης. Ομως οι ενστάσεις του κόσμου ξεκινούν από τον… ξενόφερτο Ολυμπιακό και καταλήγουν σε αρκετές ακόμη υποθέσεις, όπως οι αλλαγές προπονητών σαν τα πουκάμισα του προέδρου. Δέκα προπονητές κάθισαν τον πάγκο της ομάδας τα δύο τελευταία χρόνια! Κανονικοί, υπηρεσιακοί, προσωρινοί και φευγάτοι. Και τουλάχιστον για φέτος η απορία της πλειονότητας είναι «γιατί ο Μαρινάκης έδιωξε τον Λεμονή, ο οποίος είχε αναλάβει την ομάδα όταν ήταν 6 βαθμούς από την κορυφή, τη συμμάζεψε και μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου την ανέβασε μόνη πρώτη στη βαθμολογία;». Απάντηση δεν υπάρχει. Αντίθετα, ο Μαρινάκης έριξε το φταίξιμο στους παίκτες του!
Οσον αφορά τις μεταγραφές, ο κόσμος έχει κουραστεί με το «πουλάω – αγοράζω» δεκάδες παίκτες σε κάθε μεταγραφική περίοδο. Και όπως υποστηρίζουν οι φίλοι του Ολυμπιακού, το κακό είναι ότι δεν προλαβαίνει παίκτης να στεριώσει στην ομάδα και αμέσως φεύγει! Επίσης, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές που αποκτά ο σύλλογος είναι μέτριοι και αυτήν τη μετριότητα την πληρώνει η ομάδα.
Στον Μαρινάκη καταλογίζουν επίσης ότι έχει ανοίξει δουλειές σχεδόν με όλους τους μεγάλους ατζέντηδες στον κόσμο (Ραμαντάνι, Ραϊόλα, Ζάχαβι, Μέντες κ.λπ.), με αποτέλεσμα να έρχονται στον Πειραιά αρκετοί παίκτες που και δεν έχουν ποιότητα και παίρνουν πολλά λεφτά. Παράλληλα με το συμβόλαιό τους αγοράζουν και θέση βασικού στην ομάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στα αποδυτήρια του κλαμπ. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι Ελληνες παίκτες να αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία.
Ενα ακόμη μειονέκτημα που χρεώνουν στον Μαρινάκη είναι η μη αξιοποίηση των ακαδημιών του συλλόγου. Κάθε χρονιά όταν αρχίζει η γκρίνια για τις κακές εμφανίσεις προωθούνται πιτσιρικάδες, περισσότερο για να χρυσώσουν το χάπι στον κόσμο και να σταματήσει η μουρμούρα και λιγότερο γιατί υπάρχει πλάνο αξιοποίησης με έργα και όχι στα λόγια. Πέρυσι ο Ολυμπιακός έριξε ξαφνικά στην ομάδα πέντε μικρούς (Μανθάτης, Ρέτσος, Νικολάου, Ανδρούτσος, Χουτεσιώτης). Ολοι χαμογέλασαν, ο κόσμος σταμάτησε να γκρινιάζει και όλοι άκουσαν για πολλοστή φορά το… καθιερωμένο σενάριο του Μαρτίου: «Θα κάνουμε δυνατό τον Ολυμπιακό, θα αξιοποιήσουμε τα δικά μας παιδιά». Πού ήταν φέτος οι πέντε μικροί; Ο Μανθάτης δανεικός στον ΠΑΣ Γιάννινα, ο Ρέτσος πουλήθηκε αντί 21 εκατ. ευρώ, ο Χουτεσιώτης αγωνίστηκε μόλις την προηγούμενη αγωνιστική, ο Νικολάου παίζει μόνο όταν είναι τραυματίες οι βασικοί και ο Ανδρούτσος εμφανίστηκε ξανά στα δύο τελευταία παιχνίδια. Ο Ολυμπιακός έφθασε σε σημείο να αγωνίζεται φέτος μόνο με Κούτρη και Φορτούνη ή ακόμη και χωρίς Ελληνα στην ενδεκάδα! Και φυσικά όταν φτάνουμε στις καλοκαιρινές μεταγραφές οι πομπώδεις ανακοινώσεις μπαίνουν στο συρτάρι και οι… καραβιές ξένων (οι περισσότεροι αμφιβόλου αξίας) καταφθάνουν στο λιμάνι. Και στα μέσα της επόμενης σεζόν το σύνθημα «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό» ηχεί ξανά από την εξέδρα.
Ομως στον Ολυμπιακό υπάρχει και ακόμη μια σημαντική λεπτομέρεια: όταν ο κόσμος αποδοκιμάζει παίκτες ή προπονητές, ουδείς ενοχλείται. Αν αποδοκιμαστεί ο Μαρινάκης, η διοίκηση τους θεωρεί… αντιφρονούντες και εχθρούς της ομάδας. Τελευταίο παράδειγμα όσα συνέβησαν στον αγώνα της προηγούμενης Κυριακής με τον Παναιτωλικό. Οι οργανωμένοι είχαν κρεμάσει στα κάγκελα πολλά πανό αποδοκιμασίας κατά των παικτών αλλά ούτε ένα για (τυχόν) ευθύνες Μαρινάκη. Για τον οποίο φωνάζει με όσα άσχημα βλέπει στον αγωνιστικό χώρο ο υπόλοιπος κόσμος της ομάδας. Και όσοι δεν αντέχουν δεν πατάνε στο γήπεδο. Και τα παιχνίδια του Ολυμπιακού εδώ κι έναν μήνα γίνονται πάλι σε άδειες εξέδρες…
