Ο ποιητής Γιάννης Ευθυμιάδης σκηνοθετεί το σκηνικό ποίημα «Αλκίνοος», που ανεβαίνει από 21 έως 25 Σεπτεμβρίου στη σκηνή Ω του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Μια παράσταση που, διατηρώντας την ποιητικότητα του λόγου, επιχειρεί να αποδώσει με ρεαλιστικό τρόπο τις εικόνες της σύγκρουσης, της αέναης πάλης, του ερωτικού παραληρήματος αλλά και της μεταφυσικής αποχώρησης. Κυρίαρχη δύναμη για το ξεδίπλωμα της ιστορίας, τόσο στο ποίημα όσο και στη δραματοποίησή του, είναι η «δύναμη του νου», το φοβερό παιχνίδι που παίζει σε βάρος μας το μυαλό αλλά και η σωτήρια παρέμβασή του. Έτσι που καθένας μας να γίνεται «τέλειο θύμα-θύτης».
Ο ήρωας στο ποιητικό κείμενο «Αλκίνοος» του Γιάννη Ευθυμιάδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη (2021), είναι εγκλωβισμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, αναζητά τον βαθύτερο εαυτό του, την καθαρότητα της αλήθειας του. Και φαντάζεται πως αντίκρυ του κείτεται κάποιος άλλος, μια νεότερη, φωτεινή εκδοχή του εαυτού του, η νεαρή του υπόσταση.
Η παράσταση πάει ένα βήμα παραπέρα. Ο ήρωας, που ερμηνεύει ο Βαγγέλης Παπαδάκης, πλάθει με την φαντασία του κάποιον άλλο, έναν δεύτερο εαυτό, για να ενωθεί μαζί του και μέσα από την ένωση αυτή, ερωτική και μεταφυσική, να φτάσει στην ουσία της ύπαρξής του, να ξαναγαπήσει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή του και ενωμένος μαζί τους να οδηγηθεί στην ελευθερία και τη λύτρωση.
Σκηνοθετικό σημείωμα
«Σκηνοθετώντας τον ΑΛΚΙΝΟΟ ξαναπήρα τον ίδιο δρόμο που βάδισα όταν “σκηνοθέτησα” τις λέξεις μέσα στο ποίημα. Αυτή τη φορά όμως ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία.
Από μέσα προς τα έξω. Επιχείρησα να δω το έργο με μια άλλη ματιά, να το προσεγγίσω και να φωτίσω την εσωτερική και την εξωτερική δράση του. Έδωσα στον ήρωα τη δυνατότητα να γεννήσει έναν άλλο άνθρωπο, να σμίξει ερωτικά μαζί του, να συγκρουστεί, να συμφιλιωθεί, ώσπου στο τέλος να συναντηθεί με αυτό τον άλλο, με τον κάθε ΆΛΛΟ, δηλαδή με τον ίδιο του τον εαυτό και να πεθάνει μαζί του. Στην πραγματικότητα, πίσω από τη ζωώδη ερωτική ή την υπερβατική και μεταφυσική του διάσταση ο ΑΛΚΙΝΟΟΣ αποτελεί μια αλληγορία του αέναου κύκλου της ζωής. Κλεισμένος μέσα σε ένα οικείο σκοτάδι, ο πρωταγωνιστής πάλλεται άλλοτε από τον έρωτα για τη ζωή, άλλοτε από τον πόθο για το σώμα της ύπαρξης, κι άλλοτε από τον τρόμο να δει κατάματα την αλήθεια μ’ όλη τη δύναμή του. Στο τέλος, λυτρωμένος φτάνει στην απόλυτη ελευθερία, στη γαλήνη της συνάντησης με ό,τι πιο βαθύ κι αληθινό κρύβουμε μέσα μας.
Η υποκριτική δύναμη και ευελιξία του Βαγγέλη Παπαδάκη μου χάρισε ένα “σώμα” με το σφρίγος αλλά και με την ευάλωτη φύση του ήρωα. Οι αισθαντικές μελωδίες του Γιώργου Καγιαλίκου, οι έξοχοι φωτισμοί του Δημήτρη Κουτά και η κίνηση από τον Πλωτίνο Ηλιάδη αγκαλιάζουν το όραμά μου για την παράσταση. Τους ευχαριστώ από καρδιάς και παραδίδω τον ΑΛΚΙΝΟΟ σε μια νέα, αυτόνομη “ανάγνωση”, σε μια νέα πορεία.»
Γιάννης Ευθυμιάδης
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο – σκηνοθεσία: Γιάννης Ευθυμιάδης
Ερμηνεία: Βαγγέλης Παπαδάκης
Μουσική: Γιώργος Καγιαλίκος
Τραγούδι: Βασίλης Γισδάκης
Σχεδιασμός φωτισμού: Δημήτρης Κουτάς
Κίνηση: Πλωτίνος Ηλιάδης
Φωτογραφίες – βίντεο: Αντώνης Γιαμούρης
Επεξεργασία βίντεο: Χρυσάννα Φιλιππίδη
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Χαριλάου
Παραγωγή: ΚΟΙΛΟΝ & MENESTRELLI
Πληροφορίες:
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Σκηνή Ω
21 – 25 Σεπτεμβρίου
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ [μειωμένο 10 ευρώ]
Προπώληση: www.ticketservices.gr
Δυο λόγια για το ποίημα
Ο ΑΛΚΙΝΟΟΣ (εκδόσεις Νεφέλη 2021) είναι ένα μακροσκελές ερωτικό τραγούδι. Αγγίζει την έννοια του έρωτα τόσο στη φυσική, όσο και στη μεταφυσική του διάσταση, έξω από τον χρόνο, πέρα από τα φύλα, εκεί που τέμνεται το είναι με το μη είναι. Κι απ’ την οξύτατη αυτή ακμή σπινθηρίζει ακατάλυτος κι ακατάβλητος ο έρωτας και γίνεται η υπέρτατη εξουσία. Ξεκινά από σαρκικό βίωμα, γίνεται ψυχική μέθεξη και ολοκληρώνεται ως μεταφυσική απελευθέρωση. Έτσι κι αλλιώς είναι πάντα μια ακατανίκητη δύναμη ανάλογη με τη δύναμη του νου. Παλεύουν συχνά αυτές οι δυο δυνάμεις. Κάποιες φορές σμίγουν. Η «δύναμη του νου» παίζει στον «Αλκίνοο» ένα παράτολμο, επικίνδυνο παιχνίδι που μέσα από την πυριτιδαποθήκη του έρωτα οδηγεί στην έκρηξη, στην απόλυτη αποδόμηση και στη γέννηση μιας νέας επικράτειας, ολόγυρα κι εντός μας.
Έγραψαν για τον «Αλκίνοο»
Ξεκινώντας να διαβάζω τον «Αλκίνοο» είχα την αίσθηση μιας εσωτερικής-υπόγειας σχέσης με τα Σονέτα του Σαίξπηρ. Είναι ένα βαθιά ερωτικό και την ίδια στιγμή ένα απόλυτα ώριμο κείμενο. Γιώργος Φλωράκης, Athens Voice
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας δημιουργός στέκει εκστατικός μπροστά σε ένα έργο του, δημιούργημά του, το οποίο είναι γέννημα από τα σπλάχνα του, από το μυαλό το, μέσα από συνταρακτικές διαδικασίες, οι οποίες άρρητες και α-νοητές, γι’ αυτό και με τόσες επαναφορές του ίδιου, αλλά και παραλλαγές, επανέρχονται. Κι όσο πιο άγρια διατυπώνει τόσο πιο αιματηρός, με ωδίνες και οδύνη συντελείται ο τοκετός. Ανθούλα Δανιήλ, Περί Ου
O «Αλκίνοος» συστήνει μια διαφοροποιημένη μορφικά εκδοχή του ποιητικού λόγου, τον οποίο φέρνει εγγύτερα στον θεατρικό – δραματικό μονόλογο, διευρύνοντας, έτσι, τα όρια μεταξύ των ειδών και επικυρώνοντας την ελευθερία του καλλιτέχνη να κινηθεί ακόμα και στο μεταίχμιο, εκεί που τα σύνορα μοιάζουν ασαφή και απροσδιόριστα. Ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσεται ο ποιητικός μονόλογος μαρτυρεί μια ποιητική συνείδηση που έχει περάσει μέσα από το πάθος και τη βαθιά βιωμένη επιθυμία της ολοκλήρωσης του ανθρώπου στην καθαρότητα της έκφρασης, στη λάμψη της νοητικής διεργασίας όπως αυτή προαπαιτείται και εκδηλώνεται μέσα στην τέχνη του λόγου. Ευσταθία Δήμου, Litterature
Ο Γιάννης Ευθυμιάδης στον «Αλκίνοό» του για έναν Θείο Έρωτα γράφει, έναν μεγάλο άπιαστο, αλώβητο, πανύψηλο απόλυτο έρωτα δοξάζει. Με τον πιο σαρκικό και τον πιο πνευματικό ταυτοχρόνως τρόπο. Ελένη Γκίκα, Liberal
Αν στα Σαιξπηρικά Σονέτα υπάρχει συγκρατημός, εδώ υπάρχει ελευθερία στις λέξεις και εκφράσεις, ώστε σε πολλά σημεία ο λόγος να αποβαίνει ανατριχιαστικός, κάτι που αποκτάται με περίσσιο κόπο επεξεργασίας από αληθινό και γνήσιο ταλέντο. Όλο το ποίημα με την επιβολή της ερωτικής παραφοράς αποτελεί μια προσπάθεια να βγει κάποιος από την κόλαση στο φως του λυτρωμού, ξεφεύγοντας από την περιδίνηση των εικόνων, που αποτυπώνει ζωντανά ο έρωτας για ένα σιωπηλό, βουβό σώμα ενός νέου. Γεράσιμος Δενδρινός, Fractal
Ο ποιητής Γιάννης Ευθυμιάδης δοκιμάζει τον ήρωά του Αλκίνοο σε ένα παράτολμο παιχνίδι: στην πάλη του νου με την ακατανίκητη εξουσία του έρωτα. Λιάνα Μαλανδρενιώτη, Η Εποχή
Στον «Αλκίνοο» ο Γιάννης Ευθυμιάδης αποτυπώνει μια πορεία αυτογνωσίας αλλά και ένα παιχνίδι εξουσίας. Αυτό το παιχνίδι που παίζεται συχνά ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα. Πόλυ Κρημνιώτη, Η Αυγή
Ο Γιάννης Ευθυμιάδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1969. Σπούδασε κλασική φιλολογία, με μεταπτυχιακές σπουδές στο αρχαίο ελληνικό δράμα, και χαρακτική στην Α.Σ.Κ.Τ.. Έχει εκδώσει οκτώ βιβλία ποίησης (Στίγμα, ιδιωτική έκδοση 2004, Καινός διαιρέτης, Νεφέλη 2007, Γράμματα στον Πρίγκιπα, Μικρή Άρκτος 2010, 27 ή ο άνθρωπος που πέφτει, Μικρή Άρκτος 2012, Πάνω στο σώμα σου, Μικρή Άρκτος 2014, Πατρείδα, ΙΚΑΡΟΣ 2018, Αλκίνοος, Νεφέλη 2021, Το οικείο σκοτάδι, Νεφέλη 2022), ένα θεατρικό έργο (Αχιλλέας στον Άδη, Νεφέλη 2022) και ένα λογοτεχνικό δοκίμιο (12 κείμενα συνομιλίας με Το Μονόγραμμα το Οδυσσέα Ελύτη, Καλλιγράφος 2014). Έχει μεταφράσει άγγλους και αμερικανούς ποιητές.
Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά, ενώ έχουν μελοποιηθεί και δισκογραφηθεί οι κύκλοι ποιημάτων «Το κρύσταλλο του κόσμου» (Μετρονόμος 2016) και «Αλκίνοος» (Μετρονόμος 2021). Εργάζεται ως εκπαιδευτικός, έχει εκδώσει φιλολογικά βιβλία για τη Μέση Εκπαίδευση και είναι συνεργάτης σε λογοτεχνικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, περιοδικά.
Έχει παρουσιάσει χαρακτικά έργα σε τρεις ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε εννέα ομαδικές.
