Όταν, στα τέλη του 2015, παρουσιάστηκε το νέο ενιαίο μισθολόγιο του_x000D_
δημοσίου, ένας ιππότης της ηθικής εμφανίστηκε στο προσκήνιο κατακεραυνώνοντας_x000D_
τις νέες ρυθμίσεις σαν θρίαμβο του κομματικού κράτους.
Με το μισθολόγιο αυτό, ισχυριζόταν οργισμένος μπροστά στις κάμερες περιβαλλόμενος από το ηθικολογικό του φωτοστέφανο, ευνοούνται σκανδαλωδώς οι μετακλητοί υπάλληλοι που υπηρετούν ως σύμβουλοι και άρα πρόκειται για ένα καραμπινάτο κομματικό δώρο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στα δικά της παιδιά. Όταν διατύπωνε τις κατηγορίες αυτές βέβαια, ο αμέμπτου ηθικής «εμπειρογνώμονας», φαίνεται πως ξέχασε πάνω στον οίστρο του κάτι πολύ βασικό: Την αλήθεια. Δεν είπε λοιπόν, ότι οι αμοιβές των μετακλητών υπαλλήλων με το νέο μισθολόγιο μειώθηκαν αισθητά σε σχέση με αυτές που προβλεπόταν από το προηγούμενο (και σίγουρα δεν αυξήθηκαν κατά 65% όπως ο ίδιος ψευδώς διέσπειρε στα ΜΜΕ). Δεν είπε, επίσης, ότι το νομοσχέδιο εξετάστηκε πολλές φορές από τους θεσμούς οι οποίοι προφανώς ως κουτόφραγκοι δεν ανακάλυψαν το «σκάνδαλο» που αποκάλυψε ο ίδιος ή θέλησαν, το θερμό καλοκαίρι και φθινόπωρο του 2015, να κάνουν τα στραβά μάτια για χάρη του ΣΥΡΙΖΑ που τόσο τους χαροποίησε με το δημοψήφισμα. Και δεν είπε, κάτι που αφορά τον ίδιο αλλά έκρινε όπως φαίνεται ότι δεν αφορά το θέμα: Ότι και ο ίδιος αμειβόταν με το …προηγούμενο, υψηλό μισθολόγιο και μάλιστα στο υψηλότερο κλιμάκιο, όταν τοποθετήθηκε απευθείας χωρίς αξιολόγηση ως προϊστάμενος στη Γενική Γραμματεία Συντονισμού με υπογραφή του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Ο ντόρος που δημιουργήθηκε και η σκόνη που σηκώθηκε από τις «αποκαλύψεις» ήταν πραγματικά εντυπωσιακά. Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης, δικαίωσε για μία ακόμα φορά τον (αμφιλεγόμενο) τίτλο του καλύτερου δημοσίου υπαλλήλου στον κόσμο που του αποδόθηκε σε απολύτως ελεύθερη μετάφραση από μερίδα δημοσιογράφων της ημεδαπής. Γιατί όμως αυτό το μένος κατά του ΣΥΡΙΖΑ από έναν πρώην βουλευτή του Ποταμιού και νυν διευθυντή της κοινοβουλευτικής του ομάδας; Και γιατί καταφέρεται τόσο σφοδρά κατά της δήθεν εύνοιας προς τα κομματικά τέκνα ένας από τους πλέον ευνοημένους του πολιτικού συστήματος των τριών σχεδόν τελευταίων δεκαετιών;
Η απάντηση ίσως να βρίσκεται κάπου μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.
Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης διορίσθηκε χωρίς διαγωνισμό και χωρίς καμία γνωστή διαδικασία (παρόλο που και τότε διεξάγονταν γραπτοί διαγωνισμοί προσλήψεων δημοσίων υπαλλήλων) από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (δηλαδή μόνιμος) υπάλληλος. Και αυτό μάλιστα συνέβη νωρίς, το 1991, ουσιαστικά με το που έκλεισε ο πρώτος χρόνος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αν και ο τίτλος του διδακτορικού του («αιμομιξία και ποινικό δίκαιο») δεν φαίνεται να έχει σχέση με το στρατηγικό σχεδιασμό, ο νέος φέρελπις υπάλληλος τοποθετήθηκε στο κρίσιμο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβέρνησης ως ειδικό επιστημονικό προσωπικό για να συμβάλει στο… Στρατηγικό Σχεδιασμό και την Ανάλυση Πολιτικής.
Ακολούθησε μια βελούδινη πορεία στα στρώματα της Δημόσιας Διοίκησης στα οποία, όπως λένε οι γνωρίζοντες, είναι απολύτως αμφίβολο αν εξυπηρέτησε έστω και έναν πολίτη (αν και καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο…) ή αν βρέθηκε ποτέ σε υπηρεσία πρώτης γραμμής. Ακολουθώντας τους δρόμους του παντεσπανιού και εκμεταλλευόμενος άριστα την ευγλωττία του και την εκφραστική του δεινότητα, βρέθηκε, ακόμη και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, σε διάφορες περιζήτητες θέσεις του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κορυφαία ίσως τη συμμετοχή του, το έτος 2000, στην «ομάδα υψηλού επιπέδου για την καλή νομοθέτηση».
Το 2008 τοποθετήθηκε χωρίς κρίσεις προϊστάμενος σε μονάδα της Ειδικής Υπηρεσίας Στρατηγικού Σχεδιασμού, Συντονισμού και εφαρμογής προγραμμάτων του Υπουργείου Εσωτερικών. Παρέμεινε σε υψηλόβαθμη θέση στην Υπηρεσία και με την έλευση του ΠΑΣΟΚ, και δεν αποχώρησε μέχρι που με προσωπική απόφαση του Αντώνη Σαμαρά τοποθετήθηκε πρώτος προϊστάμενος της νεοσύστατης Γενικής Γραμματείας Συντονισμού του Κυβερνητικού Έργου. Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για την υπηρεσία στην οποία Γενικός Γραμματέας και άμεσος προϊστάμενος του κ. Παναγιώτη Καρκατσούλη διετέλεσε και ο κ. Δημήτρης Πτωχός, στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά το όνομα του οποίου φέρεται να περιλαμβάνεται στη δικογραφία για την υπόθεση Novartis. Εκεί, στη Γενική Γραμματεία Συντονισμού του Κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, απολάμβανε και τον κορυφαίο των μετακλητών μισθό «ειδικών θέσεων πρώτου βαθμού» – κάτι που δεν τον εμπόδισε να καταγγείλει αργότερα το… μειωμένο μισθολόγιο που έφερε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν ιδρύθηκε το Ποτάμι, ο Παναγιώτης Καρκατσούλης από εκλεκτός του Αντώνη Σαμαρά βρέθηκε στη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και στο πλευρό του Σταύρου Θεοδωράκη, εξαργυρώνοντας μεταξύ άλλων και τις αμέτρητες τηλεοπτικές του εμφανίσεις ως «καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης», παρόλο που όλοι γνωρίζουν ότι τέτοιος τίτλος δεν υπάρχει (αφού η Σχολή δεν έχει μόνιμους καθηγητές) και τον πηχιαίο τίτλο του «καλύτερου δημοσίου υπαλλήλου» που του προσέφερε μερίδα του δημοσιογραφικού κατεστημένου.
Οι λυσσαλέες επιθέσεις του κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με στοιχεία που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, συνεχίστηκαν και όταν ο Παναγιώτης Καρκατσούλης δεν ήταν πια βουλευτής αφού στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 δεν περιλήφθηκε σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου. Κορυφαίο παράδειγμα οι «καταγγελίες» για το λειτουργικό κόστος των Γενικών Γραμματειών που υπάγονται στον Πρωθυπουργό: Ρίχνοντας νερό στο μύλο του λαϊκισμού επιχείρησε με επικίνδυνο τρόπο για το ίδιο το Πολίτευμα να απαξιώσει θεσμούς στους οποίους και ο ίδιος υπηρετούσε αμειβόμενος μάλιστα πλουσιοπάροχα… Επιχείρησε δηλαδή να καταγγείλει τον ίδιο του τον εαυτό, σε ένα έργο που αν δεν ήταν κωμωδία θα μπορούσε να ονομαστεί «Καρκατσούλης εναντίον Καρκατσούλη», ή, χρησιμοποιώντας την αργκώ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, θα μπορούσε κανείς να πει «Καρκατσούλης με Σαμαρά» και «Καρκατσούλης με ΣΥΡΙΖΑ».
Οι επιθέσεις αυτές και η αγωνιώδης προσπάθεια να κρατηθεί στην επικαιρότητα μαζεύοντας ένσημα στον αγώνα κατά του ΣΥΡΙΖΑ, αν και παίρνουν τη μορφή σταυροφορίας, δεν συνδέονται απαραίτητα με το Σταύρο Θεοδωράκη. Η ανάληψη της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη γεννά σε πολλούς την υποψία ότι δημιουργεί το τέλειο «παράθυρο ευκαιρίας» για τον 60χρονο Παναγιώτη Καρκατσούλη να βρεθεί ξανά σε θέση ισχύος εντός της Διοίκησης ή στις παρυφές της όταν (και αν…) η Νέα Δημοκρατία έρθει στην κυβέρνηση. Άλλωστε ήταν επί πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όταν διορίσθηκε στο Δημόσιο και ο Παναγιώτης Καρκατσούλης δεν είναι αγνώμονας. Γι’ αυτό και δεν αποκλείεται να στηρίξει με ανυστεροβουλία τον υιό του ανθρώπου επί πρωθυπουργίας του οποίου διορίσθηκε αποφεύγοντας να διαπράξει το αμάρτημα της αιμομιξίας, το οποίο άλλωστε τόσο έχει μελετήσει.