Ο πρόεδρος του ΣYΡIZA – ΠΣ ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό προσωπικά, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να φύγουν πριν να είναι πολύ αργά και να αναλάβει την ανάταξη της χώρας μια προοδευτική κυβέρνηση. Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στηλιτεύει τις μαύρες πρωτιές της χώρας μας, από την πανδημία έως την ενεργειακή ακρίβεια, περιγράφοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως «το μακρύ χέρι της αισχροκέρδειας», ο οποίος λειτουργεί ως εγγυητής των «ματωμένων» κερδών των καρτέλ. Ψέγει την κυβέρνηση για την αλλαγή δόγματος στην εξωτερική πολιτική και καταλήγει τονίζοντας πως η πολιτική αλλαγή δεν είναι «θέμα κομματικής αντιπαράθεσης αλλά δημοκρατίας» εξαιτίας της εξακολουθητικής καταστρατήγησης του κράτους δικαίου.
Να ζητήσω πρώτα, κ. πρόεδρε, το σχόλιό σας για ένα φαινόμενο στην αντιπαράθεσή σας με την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Είναι στοιχείο της δημοκρατίας μας η διαφορά αντιλήψεων ανάμεσα στην αντιπολίτευση και την κυβέρνηση. Αλλά εδώ και αρκετό καιρό βλέπουμε ότι ανάμεσα στην αντίληψη της κυβέρνησης για την πραγματικότητα που ζούμε και την αντίληψη της αντιπολίτευσης υπάρχει χάος.
Έχετε δίκιο. Αλλά το χάος που λέτε δεν είναι ανάμεσα σε μας και τον κ. Μητσοτάκη, είναι ανάμεσα στην πραγματικότητα και το πώς ο ίδιος την καταλαβαίνει. Η χώρα και η ελληνική κοινωνία βιώνουν μια δυστοπία.
Σπάμε το ένα μετά το άλλο όλα τα αρνητικά ρεκόρ. Στην πανδημία με πάνω από 30.000 νεκρούς είμαστε στην πρώτη θέση στην Ευρώπη. Η τιμή του ρεύματος είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη. Οι τιμές της βενζίνης και των ειδών πρώτης ανάγκης επίσης μας χαρίζουν το ευρωπαϊκό μετάλλιο ακρίβειας. Τόσο για την κυβέρνηση όμως όσο και την «ενημέρωση 108» είναι σαν να ζούμε σε άλλη χώρα, η οποία βρίσκεται στον αστερισμό πολλαπλών success stories. Εκείνο που θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε είναι πόσα τέτοια success stories μπορεί να αντέξει ακόμη η κοινωνία μας.
Κύριε πρόεδρε, η συνέντευξη αυτή δίνεται στην εφημερίδα που έχει στοχοποιηθεί όσο καμιά από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά, ο οποίος πρόγραψε τον εκδότη της από το βήμα της Βουλής. Τι πιστεύετε ότι οδήγησε στην «ενημέρωση 108» και ποιος ο αντίκτυπος της δυστοπίας αυτής στην κοινωνία;
Η κατάσταση για την ελευθερία του Τύπου είναι πολύ άσχημη. Κι αυτό δεν το καταγγέλλω μόνο εγώ ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή εσείς, αλλά οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, οι οποίοι κατέταξαν τη χώρα στην 108η θέση στον κόσμο, καθώς και μεγάλες διεθνείς οργανώσεις, έγκυρα διεθνή ΜΜΕ, το Ευρωκοινοβούλιο, ακόμη και η Κομισιόν. Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στην κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη για την έκπτωση της ενημέρωσης, της ψυχής της δημοκρατίας, σε προπαγάνδα κομματική αλλά και προσωπική. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία του ΕΣΡ για την προβολή των κομμάτων από τα εθνικής εμβέλειας κανάλια που παραπέμπουν σε απολυταρχικά καθεστώτα.
Και δεν είναι μόνο θέμα ισότητας στην προβολή. Η απόκρυψη γεγονότων που δεν υπηρετούν το κυβερνητικό αφήγημα, η διαστρέβλωσή τους όπως και η διαστρέβλωση θέσεων της αντιπολίτευσης, η «γραμμή» από το Μαξίμου για όλα τα μεγάλα και μικρότερα θέματα, η ανεξιχνίαστη δολοφονία Καραϊβάζ από μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε με το σύνθημα «νόμος και τάξη», οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, οι λίστες της ντροπής για την άνευ κριτηρίων κρατική χρηματοδότηση, ο εξευτελισμός της δημόσιας τηλεόρασης με τα μηνύματα με ένδειξη SOS για να μην ανέβουν φωτογραφίες του κ. Μητσοτάκη με τον Λιγνάδη και βέβαια οι διώξεις δημοσιογράφων, όπως του Κώστα Βαξεβάνη και της Γιάννας Παπαδάκου, αποκαλύπτουν ένα ζοφερό πεδίο στην ενημέρωση. Και επιτρέψτε μου επιγραμματικά να πω ότι αυτή η κατάσταση στο τέλος θα τους βγει σε κακό. Και αναφέρομαι τόσο στον κ. Μητσοτάκη όσο και στους συνενόχους του ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Και θα τους βγει σε κακό γιατί ένας λαός που ζει με τεράστιες δυσκολίες, σε συνθήκες μεγάλης κρίσης και αισθάνεται ότι τον κοροϊδεύουν από πάνω, τον υποτιμούν, επιχειρούν να τον χειραγωγήσουν, θα βρει τον τρόπο να αντιδράσει. Ήδη η συστημική ενημέρωση είναι στον βυθό της αξιοπιστίας και η εικόνα για την πραγματικότητα που εμφανίζει μαζί με τον κ. Μητσοτάκη είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Ας πάμε παρακάτω. Κατηγορείτε τον πρωθυπουργό ότι έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Την ώρα που οι απώλειες συμπολιτών μας λόγω πανδημίας αποτελούν πλέον παγιωμένη συνθήκη και παράλληλα η ακρίβεια τσακίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, η δική σας άποψη για την πραγματικότητα ποια είναι;
Η πραγματικότητα υπάρχει και είναι και πεισματάρα. Και μερικές φορές δεν έχει νόημα να προσπαθείς να αποδείξεις ότι το μαύρο είναι μαύρο και όχι λευκό όπως το παρουσιάζουν. Άλλωστε ο κόσμος τη ζει την πραγματικότητα και δεν περιμένει να τη μάθει από την τηλεόραση. Κι αυτό που ζει είναι μια κατάσταση καθημερινής ανασφάλειας, φόβου, ακόμη και απόγνωσης. Πρώτα πρώτα γιατί η πανδημία δεν τελείωσε επειδή η κυβέρνηση έχει κηρύξει τη λήξη της, αγνοώντας τις υποδείξεις των ειδικών και του ΠΟΥ.
Με πάνω από 30.000 νεκρούς ως τώρα και πάνω από 30 νεκρούς κάθε μέρα, ο κ. Μητσοτάκης πανηγυρίζει. Και ο κ. Πλεύρης, αντί να ασχοληθεί με αυτή την τραγική αλήθεια, ψάχνει να κάνει αντιπερισπασμούς και προβοκάτσιες, ως αυθεντικός ακραίος δεξιός λαϊκιστής που είναι, διαδίδοντας συνειδητά ψέματα ότι δήθεν δεν τηρώ τα υγειονομικά πρωτόκολλα επειδή πήγα στο προεδρικό μέγαρο για τη γιορτή της δημοκρατίας. Ενώ ήταν γνωστό ότι είχα από την προηγούμενη μέρα αρνητικό μοριακό τεστ. Αλλά βασικό χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η εχθροπάθεια για τους πολιτικούς της αντιπάλους, το ψέμα και τα fake news. Σιγά μην άφηνε την αλήθεια να χαλάσει το αφήγημά της.
Υπάρχει όμως και το επιχείρημα ότι η οικονομία απαιτεί χαλάρωση…
Θα ερχόμουν σ’ αυτό, γιατί η ακρίβεια είναι το μεγάλο πρόβλημα των ημερών, που απασχολεί εκατομμύρια νοικοκυριά. Δεν είναι θέμα ποσοστών, εικόνας, προπαγάνδας. Δεν μπορούν να βγάλουν τον μήνα, αυτό είναι το θέμα. Κόβουν όχι μόνο από την ψυχαγωγία και τα «περιττά», αλλά και από τα απαραίτητα και παρ’ όλα αυτά τα χρήματα τελειώνουν την τρίτη εβδομάδα. Είδατε τις ιλιγγιώδεις τιμές που ανακοινώθηκαν πρόσφατα. Πώς θα τα βγάλουν πέρα επιχειρήσεις και νοικοκυριά; Το ρεύμα έχει ακρωτηριάσει όχι εισοδήματα αλλά ζωές…
Συγγνώμη που σας διακόπτω, αλλά η κυβέρνηση ανακοίνωσε και επιδοτήσεις για τους λογαριασμούς ρεύματος. Πάνω από 1 δισ. για τον Αύγουστο.
Ανακοίνωσε… αλλά ανάμεσα στις ανακοινώσεις και τις πράξεις αυτής της κυβέρνησης υπάρχει το γκρίζο της εξαπάτησης. Το είδαμε με τα διάφορα Fuel και Power Pass, τις επιδοτήσεις για οικιακές συσκευές κ.λπ. Το βασικό όμως εδώ είναι ο φαύλος κύκλος της αισχροκέρδειας. Παίρνουν κάποια δισεκατομμύρια από τις τσέπες των καταναλωτών με τα αυξημένα λόγω τεράστιας αύξησης των τιμών έσοδα από φόρους όπως ο ΦΠΑ και ο ΕΦΚ. Κι ύστερα επιστρέφουν ένα μέρος των χρημάτων αυτών ως επιδοτήσεις για να απαλύνουν τις πληγές των υπέρογκων λογαριασμών, ποιων; Των μεγάλων παρόχων της ενέργειας, που τα κέρδη τους δεν είναι αυτή την εποχή κέρδη του ρεύματος, αλλά επιτρέψτε μου να πω… κέρδη του αίματος. Με την εγγύηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. «Ματώνουν» τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις για να είναι ψηλά στο ταμπλό του χρηματιστηρίου η μετοχή της ΔΕΗ και να αποκομίζουν τεράστιους μισθούς και μπόνους τα «γαλάζια» παιδιά.
Ο κ. Μητσοτάκης λειτουργεί τελικά σαν το μακρύ χέρι της αισχροκέρδειας στην κοινωνία. Αρνείται πεισματικά το πλαφόν στις τιμές, όταν στη Γαλλία έχει κρατικοποιηθεί η γαλλική ΔΕΗ. Αρνείται με διάφορα προσχήματα να φορολογήσει στοιχειωδώς τα υπερκέρδη, αν και υποχρεώθηκε στη Βουλή, κάτω από τη δική μας πίεση, να το υποσχεθεί. Κι έτσι βλέπουμε η Ελλάδα να είναι πρωταθλήτρια στις τιμές του ρεύματος και της βενζίνης την ίδια στιγμή που είναι στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης στις αμοιβές. Νοικοκυριά και επιχειρήσεις πληρώνουν με δυο λόγια την εμμονή του κ. Μητσοτάκη στην εξυπηρέτηση των καρτέλ εις βάρος της κοινωνίας.
Υπάρχει όμως εδώ ένα αντεπιχείρημα. Ότι η ενεργειακή κρίση, που οδηγεί σε πληθωρισμό, οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες και κυρίως στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Πρώτα από όλα η ακρίβεια έδειξε τα δόντια της στην Ελλάδα προτού ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αλλά προφανώς η πληθωριστική κρίση έχει παγκόσμια χαρακτηριστικά. Κανείς δεν το παραβλέπει. Όμως ο ενεργειακός πληθωρισμός στην ΕΕ από τον Μάη του ’21 έως τον Μάη του ’22 καταγράφηκε στο 39% και στην Ελλάδα στο 62%. Ε, αυτό το επιπλέον 23% που μας δίνει την αρνητική πρωτιά είναι η ακρίβεια Μητσοτάκη, που έρχεται να προστεθεί στην αντικειμενική αύξηση των τιμών σε διεθνές επίπεδο. Και η δίδυμη αδερφή της, η αισχροκέρδεια, είναι επίσης αισχροκέρδεια Μητσοτάκη. Δείτε τα υπερκέρδη των παραγωγών της ενέργειας. Από τον Ιούλη του 2021 έως τον Ιούνη του 2022 είναι 2,2 δισ. ευρώ. Εις υγείαν των κορόιδων…
Τι θα έκανε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να αντιμετωπίσει την απειλητική ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια;
Θα σας πω πρώτα πρώτα τι δεν θα κάναμε. Δεν θα κλείναμε άρον άρον τους λιγνίτες για να κάνουμε τα επενδυτικά χατίρια ορισμένων εις βάρος της ενεργειακής ασφάλειας. Δεν θα παραδίναμε τη ΔΕΗ στην κερδοσκοπία όταν η κρίση χτυπούσε ήδη την πόρτα της χώρας. Δεν θα πετούσαμε σε ροζ σύννεφα αυτοθαυμασμού, όπως ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ που πρόβλεψε μόνο λίγα ευρώ αύξηση στους λογαριασµούς του ρεύµατος την ώρα που έβαζε τη χώρα στη µέγγενη της ρήτρας αναπροσαρµογής. Και φυσικά θα επιβάλλαµε πλαφόν στις τιµές ενέργειας, θα περνάγαµε άµεσα υπό δηµόσιο έλεγχο τη ∆ΕΗ και µη µε ρωτήσετε πώς. Όπως πρέπει και όπως γίνεται. Ακόµη κι αν έπρεπε να την κρατικοποιήσουµε, θα το κάναµε. Εδώ το έκανε ο Μακρόν. Η ∆ΕΗ µπορεί και πρέπει να λειτουργεί µε κριτήρια κοινής ωφέλειας.
Θα επιβάλλαµε επίσης αυστηρούς ελέγχους στις τιµές όλων των ειδών πρώτης ανάγκης και θα µειώναµε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιµα και τον ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής. Και τέλος θα φορολογούσαµε στα αληθινά τα υπερκέρδη. ∆εν θα παίζαµε θέατρο. Και µάλιστα θέατρο σκιών µε πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό. Με δυο λόγια, θα ακολουθούσαµε µια πολιτική που επιδιώκει µε κάθε τρόπο να προστατεύσει την οικονοµία και την κοινωνία και όχι να διευκολύνει την αισχροκέρδεια.
Για να περάσουµε σε ένα άλλο θέµα. Στην τελευταία δήλωσή σας κατά την επίσκεψη στα καµένα της Πεντέλης χαρακτηρίσατε τις φωτιές εθνική τραγωδία και ζητήσατε µια εθνική πολιτική για την αντιµετώπιση της κλιµατικής κρίσης. Τι ακριβώς εννοείτε όταν µιλάτε για εθνική πολιτική;
Κοιτάξτε, αν συµφωνήσουµε όλοι, και νοµίζω ότι συµφωνούµε, ότι η επαναλαµβανόµενη τραγωδία της φωτιάς είναι εθνική τραγωδία, τότε θα συµφωνήσουµε και ότι αυτή δεν µπορεί να αντιµετωπιστεί µε όρους αυτοθαυµασµού, διχασµού και επικοινωνίας. Χρειάζονται εθνικό σχέδιο πρόληψης και κατάσβεσης, εθνική αποφασιστικότητα, κινητοποίηση και συντονισµός όλων των δυνάµεων της κοινωνίας. ∆εν αρκεί να καταγγέλλουµε κάθε φορά τις ανεπάρκειες του κρατικού µηχανισµού και τα µεγάλα προβλήµατα συντονισµού, τα οποία και στις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές αποκαλύφθηκαν. Η Ελλάδα είναι µια βαριά τραυµατισµένη χώρα από τις πυρκαγιές.
Οφείλουµε πριν να είναι πολύ αργά να κατανοήσουµε ότι το πρόβληµα ξεπερνά τα κοµµατικά όρια, τα όρια µιας κυβερνητικής τετραετίας και πρέπει να το αντιµετωπίσουµε µε όρους εθνικής σοβαρότητας και διάρκειας. Η δική µας κυβέρνηση, µετά την τραγωδία στο Μάτι, κάλεσε έναν από τους κορυφαίους ειδικούς στον κόσµο, τον επικεφαλής του Κέντρου Παγκόσµιας Παρακολούθησης Πυρκαγιών Γιόχαν Γκολντάµερ για να συντάξει µε την οµάδα του µια µελέτη-οδηγό για την Ελλάδα. Η µελέτη πρότεινε γενναία µέτρα στην κατεύθυνση που ανέφερα αλλά, παρά το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε συµφωνήσει µε την ανάθεσή της, όταν έγινε πρωθυπουργός αποφάσισε να τη βάλει στο συρτάρι και να συνεχίσει την πεπατηµένη. Τα αποτελέσµατα τα είδαµε όλοι και φέτος και πέρσι.
Και φέτος και πέρσι, όµως, ο κ. Μητσοτάκης επαναφέρει τη συζήτηση στο Μάτι. Σας κατηγορεί ότι δεν µπορείτε να οµιλείτε εσείς που επί της πρωθυπουργίας σας υπήρξε µια τέτοια τραγωδία.
Να σας πω καταρχάς ότι καµιά τραγωδία του χτες δεν µπορεί να χρησιµοποιείται για να κρύψει τις τραγωδίες του σήµερα. Οι συµψηφισµοί του κ. Μητσοτάκη, ο µα-
κάβριος λαϊκισµός για φέρετρα και στρέµµατα, η πολιτική τυµβωρυχία και οι απόπειρες τεχνητού διχασµού αποδεικνύουν ότι ούτε κατάλαβε ούτε θέλει να καταλάβει ότι µε την κλιµατική κρίση και τις πυρκαγιές διακυβεύονται το αύριο της πατρίδας µας. Το µέλλον των παιδιών µας. Τον διακρίνει και στο θέµα αυτό όχι µόνο µια αβάσταχτη αλλά και µια αδίσταχτη, θα την έλεγα, ελαφρότητα. Τέτοια και τόση ώστε να βρίσκει το θράσος να διαβάζει ψεύτικες επιστολές στη Βουλή τις ηµέρες της τραγωδίας για να πλήξει τους αντιπάλους του και να δικαιολογεί τις µετέπειτα επιλογές του, µια από τις οποίες ήταν η προαγωγή των πρωταγωνιστών της τραγωδίας αµέσως µετά την ανάληψη της διακυβέρνησης. Εως σήµερα που έφτασε να φωτογραφίζεται γελαστός στον κρανίου τόπο της Πεντέλης, χωρίς κανένα ίχνος ενσυναίσθησης. Πρώτα εκµεταλλεύτηκε µε τον πιο χυδαίο τρόπο µια τραγωδία, που θα έπρεπε όλοι να σκύψουµε πάνω της µε περίσκεψη και σεβασµό, για να κερδίσει ψήφους και να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και στη συνέχεια ανακάλυψε την κλιµατική κρίση, τις δυσκολίες, τα προβλήµατα, αλλά µόνο µε όρους συγκάλυψης των ευθυνών του. Και όποτε τον βολεύει καταφεύγει και πάλι στο Μάτι, µε έναν τρόπο που αποκαλύπτει ότι δεν ενδιαφέρεται στην πραγµατικότητα για τίποτε άλλο παρά για την προσωπική του πολιτική επιβίωση και εικόνα. Κι αυτό είναι τραγικό σε συνθήκες πολλαπλών κρίσεων, για τις οποίες κάθε φορά ευθύνονται όλοι οι άλλοι, στο παρελθόν, το παρόν, ακόµη και το µέλλον, εκτός από τον ίδιο τον υπεύθυνο πρωθυπουργό.
Παίρνω αφορµή από µια λέξη που χρησιµοποιήσατε για να σας ρωτήσω: κατηγορείτε συχνά τον πρωθυπουργό ότι δεν έχει ενσυναίσθηση. ∆εν είναι βαριά κατηγορία για έναν πολιτικό που ανέδειξε ο ελληνικός λαός στη θέση του πρωθυπουργού;
Κοιτάξτε, όταν µιλάµε για ενσυναίσθηση µιλάµε για τη συναισθηµατική ταύτιση µε την ψυχική κατάσταση των άλλων, την κατανόηση των κινήτρων και της στάσης τους. Ο κ. Μητσοτάκης διακρίθηκε όλο το διάστηµα της διακυβέρνησής του από σοβαρή έλλειψη αυτού του πολιτικού και ανθρώπινου χαρακτηριστικού. ∆εν καταλαβαίνει την πραγµατικότητα, δεν είναι σε θέση όχι να ταυτιστεί, αλλά ούτε να κατανοήσει την κοινωνία και τις ανάγκες της, να νιώσει τα συναισθήµατα των απλών ανθρώπων. Με την πανδηµία πήγαινε ανέµελες βόλτες στην Πάρνηθα και διασκέδαζε στην Ικαρία σπάζοντας την καραντίνα που ο ίδιος είχε επιβάλει. Την ίδια στιγµή καταδίωκε µε την αστυνοµία τους νέους µε µεγάλη αγριότητα, γιατί δήθεν διέδιδαν τον ιό. Τώρα µε την ακρίβεια εµφανίζει µια εικόνα ότι όλα πάνε καλά και η Ελλάδα ζει στιγµές ευτυχίας. Πριν από λίγο καιρό συµβούλευε από το ύψος του πλούτου του τους νέους της ανεργίας και της εργασιακής γαλέρας να µη δίνουν σηµασία στα χρήµατα αλλά στην ολιστική ζωή. Και πριν από λίγες µέρες διαπίστωνε ότι οι νέοι εθελοντικά προτιµούν τη µαύρη εργασία, αγνοώντας πλήρως την κατάσταση στην αγορά εργασίας. Να σας πω και κάτι τελευταίο: όταν ο πρωθυπουργός της χώρας, ένας πλούσιος µάλιστα πολιτικός όπως δείχνουν τα πόθεν έσχες του, ζητά και παίρνει αγροτικές ενισχύσεις λίγων χιλιάδων ευρώ, γιατί το κάνει; Του λείπουν αυτά τα χρήµατα; Οχι. Απλώς ο άνθρωπος που ασχολείται από το πρωί µέχρι το βράδυ µε την εικόνα και την επικοινωνία δεν µπορεί να κατανοήσει ότι αυτό είναι ένα πολύ κακό σήµα προς την κοινωνία για τον ίδιο. ∆εν µπορεί να καταλάβει τα συναισθήµατα που προκαλεί η στάση του αυτή.
Να πάµε και στην εξωτερική µας πολιτική, κ. πρόεδρε. Ο Ερντογάν προκαλεί περισσότερο από ποτέ, η κυβέρνηση αγοράζει συνεχώς όπλα ενώ στέλνει βαρύ οπλισµό στην Ουκρανία. Σας ανησυχούν αυτές οι εξελίξεις;
Πιστεύω ότι πρέπει να ανησυχούµε ή πιο σωστά να επαγρυπνούµε. Να είµαστε έτοιµοι να υπερασπιστούµε την ακεραιότητα της πατρίδας και τη διεθνή της θέση. Με ψυχραιµία όµως και χωρίς σπασµωδικές κινήσεις. Αυτό απαιτεί οµοψυχία στα βασικά, στις κόκκινες γραµµές που έχουµε καθορίσει. Εκεί δεν χωρούν κοµµατικές διαµάχες και αµφισβητήσεις. Από την άλλη, όµως, θα πρέπει να ανησυχούµε και για την ΙΧ εξωτερική πολιτική που ασκεί ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος στο ουκρανικό, για να αρχίσω απ’ αυτό, κατάφερε το ακατόρθωτο. Αφού ανέτρεψε την πάγια θέση της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας και γέφυρα ειρήνης στην περιοχή, καθιστώντας τη µέρος του πολέµου µε την αποστολή οπλισµού στην Ουκρανία, εισπράττει τώρα την καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων που µε τόσο κόπο χτίζονταν για δεκαετίες, αλλά και τις σκληρές καταγγελίες της ουκρανικής ηγεσίας. Η Ρωσία µας κατέταξε στις µη φιλικές χώρες, ο Ζελένσκι µας καταγγέλλει ότι βοηθάµε τον Πούτιν, αυτό είναι ένα αξιοσηµείωτο κατόρθωµα.
Ο κ. Μητσοτάκης ασκεί αυτή την πολιτική εφαρµόζοντας το 2022 ένα δόγµα που ίσχυε για την Ελλάδα του 1952. Το δόγµα του πιστού και υπάκουου συµµάχου των ΗΠΑ, ο οποίος περιµένει από τον µεγάλο σύµµαχο ασπίδα προστασίας στις δύσκολες στιγµές. Αυτή όµως η προσδοκία αποδείχτηκε αυταπάτη µε την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, αποδεικνύεται αυταπάτη και σήµερα. Εµείς δίνουµε όπλα στην Ουκρανία, ενώ οι ΗΠΑ αναβαθµίζουν τα τουρκικά F-16 που παραβιάζουν την κυριαρχία µας στο Αιγαίο.
Με προλάβατε. Ακριβώς για τα ελληνοτουρκικά ήµουν έτοιµος να σας ρωτήσω.
Η Τουρκία του Ερντογάν έχει γίνει πολύ πιο επικίνδυνη εξαιτίας της δραµατικής αναβάθµισης της θέσης της µετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και βέβαια της επιθετικής στάσης της ηγεσίας της. ∆εν συµµετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, παίζει ρόλο µεσολαβητή έχοντας καλές σχέσεις και µε τις δύο εµπόλεµες χώρες και απολαµβάνει της εµπιστοσύνης και της στήριξης της αµερικανικής ηγεσίας. Κι αυτό απαιτεί από την ελληνική πλευρά κάτι πολύ περισσότερο από τον περιορισµό της στον άχαρο και επικίνδυνο ρόλο του καλού συµµάχου. Σύµµαχοι βεβαίως, αλλά µε άποψη και ετοιµότητα να διαπραγµατευτούµε την καλύτερη θωράκιση της χώρας και των συµφερόντων της. Να παρέχουµε, για να πω ένα παράδειγµα, στις ΗΠΑ βάσεις επ’ αόριστον και επιπροσθέτως την Αλεξανδρούπολη, χωρίς κανένα αντάλλαγµα, είναι κατά τη γνώµη µου εθνικά απαράδεκτο. Η ΙΧ εξωτερική πολιτική του κ. Μητσοτάκη εγκυµονεί σοβαρούς κινδύνους. Χρειάζεται µια άλλη εξωτερική πολιτική που θα έχει σταθερό πρόταγµα τη σταθερότητα και την ειρήνη. Και θα συνδυάζει την πιο αποφασιστική στάση απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις µε την πιο συστηµατική προσπάθεια να ανοίξουµε δρόµους διαλόγου µε την Τουρκία.
Πώς κρίνετε τη στάση της Ευρώπης στο ουκρανικό;
Κοιτάξτε, φοβάµαι ότι η Ευρώπη πυροβολεί, όπως έχουν γράψει πολλοί αναλυτές, τα πόδια της. Σωστά τάχτηκε κατά της ρωσικής εισβολής και σωστά επέλεξε το µέσο των κυρώσεων. Αλλά όπως φαίνεται οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας εξελίχθηκαν όχι σε πίεση για την ειρήνη αλλά σε µέσο οικονοµικού πολέµου. Και στον πόλεµο αυτό, που πρέπει να αναρωτηθούµε ποιον ωφελεί τελικά, σίγουρα πληρώνουν βαρύ κόστος και θα πληρώσουν ακόµη βαρύτερο αν συνεχιστεί οι ευρωπαϊκοί λαοί. Πιστεύω ότι η επιδίωξη της ειρήνης πρέπει να επανέλθει στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής ατζέντας. ∆ιαφορετικά κανένας δεν αισθάνεται πια ασφαλής για το πού µπορεί να οδηγήσει αυτή η παγκόσµια αναµέτρηση, δεδοµένου ότι και η Ρωσία διαθέτει µεγάλες δυνατότητες, αντοχή και σηµαντικές συµµαχίες. Μια σύγχρονη εκδοχή της ειρηνικής συνύπαρξης είναι πιστεύω πιο αναγκαία από ποτέ.
Στο διά ταύτα, κρίνοντας την πολιτική Μητσοτάκη ζητάτε εδώ και καιρό µε επιµονή εκλογές. Η κυβέρνηση σας απαντά ότι αυτό δείχνει έλλειµµα σοβαρότητας. Επιµένετε στο αίτηµά σας;
Αν µιλάµε για σοβαρότητα, εκείνος που παίζει επί µήνες µε τις εκλογές είναι ο κ. Μητσοτάκης. ∆ηµιούργησε εκλογικό κλίµα, όρισε υποψηφίους, έδωσε διαρροές ακόµη και για την ηµεροµηνία και ύστερα έκανε πίσω. Καθώς όµως τα πάντα, και τις εκλογές, τα διαχειρίζεται µε όρους κερδοσκοπικού fund, κανείς δεν ξέρει πότε θα κρίνει ότι τον συµφέρει να στήσει κάλπες. Συνεπώς είµαστε σε ετοιµότητα. Από κει και πέρα αυτό που έχει σηµασία για µας και πιστεύω για την πλειοψηφία του λαού µας είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Κάθε µέρα που περνάει ο κ. Μητσοτάκης σωρεύει καταστροφές στη χώρα, διαχέει ένα κλίµα φθοράς και διαφθοράς στην κοινωνία, διαβρώνει το κράτος δικαίου, διασπά την ταλαιπωρηµένη κοινωνική συνοχή. Να φύγουν πριν να είναι πολύ αργά, αυτή είναι η θέση µας. Και να αναλάβει την ανάταξη της χώρας µια προοδευτική κυβέρνηση µε στόχο και όραµα την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δηµοκρατική αναγέννηση. Με διαφάνεια, εντιµότητα και προσήλωση στον λαό και στην αλήθεια.
Μια και αναφερθήκατε στο κράτος δικαίου, µετά την παρακολούθηση δηµοσιογράφου έχουµε και την απόπειρα παγίδευσης του τηλεφώνου ενός πολιτικού αρχηγού. Πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση;
Το κράτος δικαίου δεινοπαθεί στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Η συµµαχία του κ. Μητσοτάκη µε µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα και η κυριαρχία που αυτή του προσφέρει στα ΜΜΕ έχουν δηµιουργήσει στον ίδιο και στους συνεργάτες του µια αίσθηση ανεξέλεγκτης παντοδυναµίας. Κάνουν πράγµατα που καµιά άλλη κυβέρνηση δεν επιχείρησε να κάνει, τουλάχιστον όχι χωρίς καθοριστικό πολιτικό κόστος. Αναφέρω ενδεικτικά:
Σε ποια άλλη χώρα η κυβέρνηση θα απέρριπτε έτσι στεγνά, χωρίς κανένα επιχείρηµα, τη σύσταση διακοµµατικής επιτροπής στη Βουλή για τον έλεγχο, την αξιολόγηση και την εποπτεία των ευρωπαϊκών κονδυλίων για το Ταµείο Ανάκαµψης; Σε ποια άλλη χώρα θα είχε τη δυνατότητα µια κυβέρνηση να επιλέξει διαδικασίες απευθείας αναθέσεων για δαπάνες ύψους 7,5 δισ. σε ενάµιση χρόνο; Σε ποια άλλη χώρα η κυβέρνηση θα διπλασίαζε τους µετακλητούς υπαλλήλους από τη µέρα που ανέλαβε την εξουσία, σπάζοντας κάθε ρεκόρ και προσλαµβάνοντας 50 «γαλάζια» παιδιά τον µήνα; Σε ποια άλλη χώρα θα υπήρχαν επιβεβαιωµένες καταγγελίες για παρακολούθηση τηλεφώνων δηµοσιογράφων και πολιτικών αρχηγών από παράνοµο λογισµικό και δεν θα γινόταν πολιτικός σεισµός;
