Εκατό εβδομήντα δύο χιλιάδες. Ολογράφως. Τόσα έγιναν τα κομματικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία μέσα από μια δυναμική διαδικασία συμμετοχής (σιγά μην την παρουσίαζαν κανάλια και συστημικά sites) ψήφισαν Πρόεδρο και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Οι στόχοι για νέα μέλη υπερκαλύφτηκαν (για 120.000 μίλαγε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνάντηση με τους δημοσιογράφους το Σάββατο) και ο ίδιος ο Πρόεδρος του κόμματος εισπράττει την καθολική εμπιστοσύνη με ταυτόχρονη προβολή της εσωκομματικής διαδικασίας στις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
Και τώρα που μιλήσαμε για αριθμούς ας πάμε στην πολιτική ουσία. Όσοι προσήλθαν στις κάλπες που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ και επέλεξαν τον τίτλο του κομματικού μέλους δεν είδαν φως και μπήκαν. Δεν οδηγήθηκαν από τη διακαναλική επικοινωνιακή φιέστα που καλούσε πριν από χρόνια, με άλλες συνθήκες, τους πολίτες να ψηφίσουν Γιώργο Παπανδρέου και ας ανήκαν σε άλλο κόμμα. Δεν είναι οι φίλοι του Άδωνη Γεωργιάδη που τους έστειλε δανεικούς στο Λοβέρδο να τον ψηφίσουν για μην πάθουν καμιά ζημιά με τη Novartis. Δεν είναι όσοι προσήλθαν για να ψηφίσουν μεταξύ σοβαρού και αστείου αν το ΚΙΝΑΛ θα λέγεται ΠΑΣΟΚ ή αντίστροφα, γιατί δεν είχαν τι να κάνουν το Σαββατοκύριακο. Και φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση ποιοτικά , με τα υποκινούμενα από μηχανισμούς που έτρεχαν να ψηφίσουν όσα είχαν παζαρέψει στα σκοτάδια ο Σαμαράς με τον Άδωνη, ο Άδωνης με τον Μητσοτάκη σε βαθμό μάλιστα που να… χαλάσουν τα λογισμικά.
Όσοι έγινα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και ψήφισαν στις δύο κάλπες που στήθηκαν, θέλουν την αλλαγή σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. Ναι, δεν ψήφισαν σε εσωκομματικές εκλογές για να φύγει ο Μητσοτάκης γιατί αυτές οι εκλογές δεν είναι εθνικές, αλλά γνώριζαν πως με την μαζική ένταξή τους στο ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν το μήνυμα που δεν θέλουν να μεταδώσουν τα κανάλια. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται. Στην κοινωνία υπάρχει κινητικότητα και απαιτήσεις που δεν μπορούν να καταγράψουν οι δημοσκοπήσεις με τα χαλασμένα εργαλεία τους και τις ακόμη πιο βρόμικες προθέσεις τους. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει στα χέρια του 172.000 εντολές από ανθρώπους που σε δύσκολες συνθήκες, επέλεξαν την κομματική ένταξη, προσβλέποντας φυσικά στην αλλαγή του νοήματος της πολιτικής και κυρίως στη δράση για να γίνουν όλα αυτά.
Η μαζική εισροή μελών στην υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς συμπυκνώνει την αγανάκτηση για την πολιτική Μητσοτάκη και εξουσιοδοτεί την ηγεσία του κόμματος να δράσει για να στείλει το λογαριασμό εκεί που πρέπει. Ταυτόχρονα όμως είναι και ένα ξεκαθάρισμα εσωτερικών λογαριασμών. Όσοι ήθελαν το κόμμα ως εσωτερική λατρευτική διαδικασία στην οποία οι κομματικοί Ιλουμινάτοι κατασκεύαζαν πολιτική βγαλμένη από τα εσώψυχά τους αλλά όχι από την κοινωνία, έχουν ηττηθεί. Όσοι ήθελαν κλειστό κόμμα των λίγων και εκλεκτών , που παλεύουν ανάμεσα στην ιδεοληψία και την συμπαθητική πλην όμως απούσα Αριστερά, θεωρητικά έχουν πάρει το μήνυμα.
Το κόμμα δεν είναι πλέον η παράδοση των γραφείων και οι επιτελείς της επετηρίδας. Είναι άλλο, με άλλους και οι προκλήσεις αφορούν την κοινωνία. Από αυτό τον όγκο αγανάκτησης αλλά και διάθεσης των 172.000, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιλέξει τα νέα στελέχη που θα τον γειώσουν με την κοινωνία. Από εκεί πρέπει να πάρει τους επιστήμονες, τους επαγγελματίες, τη γνώση, τις πληροφορίες, το όραμα και βέβαια τα στελέχη για τη νέα διακυβέρνηση. Αυτά τα παρθένα κομματικά μέλη, χωρίς αράχνες και κωλύματα ή κολλήματα, είναι οι φορείς της νέας πραγματικότητας με την οποία παντρεύεται η βαριά και δυσκίνητη κομματική μηχανή, που ας μην έχουμε αυταπάτες, θα επιχειρήσει αρχικά να συνθλίψει τα νέα μέλη και να τα κάνει καρικατούρες της γραφειοκρατίας της. Θα επιχειρήσει να τα καθηλώσει με τα πατερναλιστικά «σύντροφε» και τα χαοτικά «τίποτα» της αδιόρατης σπουδαιότητάς της.
Η μεγάλη ευθύνη πέφτει στον Αλέξη Τσίπρα. Αυτός είναι ο μόνος υπεύθυνος να μην επιτρέψει στο παλιό να μολύνει το νέο. Δεν χωράνε συναισθηματισμοί ή θεωρίες ηθικοπλαστικής ευθύνης. Δεν έχει σημασία από πού ξεκίνησε το κόμμα και με ποιους νίκησε ο ίδιος. Σήμερα το κόμμα είναι άλλο. Αυτό πρέπει να ακούσει και με αυτό να υλοποιήσει πολιτική. Πολλοί «παλιοί σύντροφοι», συστηματικά επιχειρούσαν να μην υπάρξει το άνοιγμα αυτό του κόμματος. Η άποψή τους δοκιμάστηκε και ηττήθηκε. Οι ίδιοι είχαν αποτύχει στην εφαρμογή της πολιτικής πολύ πριν. Αν ο Αλέξης Τσίπρας κρατήσει το βλέμμα πάνω τους, αν επιτρέψει να γίνουν οι Προκρούστες του οράματός του γιατί δήθεν με αυτούς συμπορεύτηκε, αυτούς ξέρει και αυτούς εμπιστεύεται, τότε αργά ή γρήγορα θα στείλει όλο αυτό τον κόσμο στο σπίτι του.
Πρέπει να ξεκινήσει από μηδενική βάση, με τα μάτια στραμμένα στους ανθρώπους που πήγαν χωρίς ταρατατζούμ και θεωρίες για να γίνουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτούς πλέον απολογείται και όχι στους ψευδοπεφωτισμένους που θα επιχειρήσουν να τον ενοχοποιήσουν συναισθηματικά για να συνεχίσουν όπως ο καθένας από αυτούς ξέρει και συμφέρει. Και φυσικά απολογείται στην Ιστορία.
