Οι εργασίες της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα ξεκίνησαν το πρωί του Σαββάτου με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. O πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε σφοδρή και εφ όλης της ύλης επίθεση, από την οικονομία μέχρι τη σκαδαλολογία, κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, με την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης (ΚΕΑ).
Η συνεδρίαση της ΚΕΑ που συζητά για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και για την πορεία προς το ΣΥΝΕΔΡΙΟ του κόμματος, πραγματοποιείται σε μία αίθουσα του Ολυμπιακού Κέντρου Ξιφασκίας με τήρηση όλων των προστατευτικών μέτρων και των αποστάσεων λόγω του κορονοϊού.
Ο Αλ. Τσίπρας, αναφέρθηκε στα γεγονότα των τελευταίων ημερών περί την Προανακριτική και κάλεσε τον πρωθυπουργό να μην μετατρέπει την πολιτική ζωή σε βούρκο.
Μίλησε για καλοστημένη μηχανή προπαγάνδας και πρόσθεσε: «αυτή η μηχανή δεν αρκείται στη παραποίηση. Αλλά βάζει στο στόχαστρο, με μεθόδους μαφίας και παρακράτους τον Σύριζα, τα στελέχη του, αλλά στη πραγματικότητα εμένα. Γιατί εγώ είμαι ο στόχος τους. Τους έχω πεί πολλές φορές. Θα το ξαναπώ και σήμερα. Αν δεν είναι θρασύδειλοι, εδώ είμαι. Μη κουράζονται και μη φθείρονται, χρησιμοποιώντας το παρακράτος των μαφιόζικων υποκλοπών και τις μεθόδους των υπόδικων εκδοτών και επιχειρηματιών που τους στηρίζουν. Αν πιστεύουν ότι τους ευνοεί ένα ριμέικ του 1989 ας διευρύνουν το κατηγορητήριο να με συμπεριλάβουν. Αν όμως δε το τολμούν, να σταματήσουν αυτόν το κατήφορο τώρα. Μην μετατρέπετε κύριε Μητσοτάκη τη πολιτική ζωή σε βούρκο, μόνο και μόνο για να ξεφύγετε από τις δικές σας ευθύνες για τη καταστροφή της οικονομίας. Μην ανοίγετε το καπάκι του υπονόμου. Γιατί ο πρώτος που θα πέσει μέσα θα είστε εσείς. Εγώ δε πρόκειται να ακολουθήσω».
Σκάνδαλο Novartis
Στην ομιλία του ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στη διαχείριση της Novartis λέγοντας: «Χθες για παράδειγμα, βγήκε μια είδηση κόλαφος για την υπόθεση της ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Αναγκάστηκε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό η εταιρεία με τη κυβέρνηση των ΗΠΑ ομολογόντας ότι τη περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά διέφθειρε έλληνες αξιωματούχους για να έχει ευνοϊκές κυβερνητικές αποφάσεις για τις τιμές των φαρμάκων και δέχθηκε να πληρώσει στο Αμερικανικό δημόσιο 310 εκ ευρώ. Και αντί η είδηση να είναι ότι ομολόγησε την ενοχή της και το σκάνδαλο η ΝΟΒΑΡΤΙΣ, αντί η είδηση να είναι τα 310 εκ για τη διαφθορά και τις μίζες την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά, η είδηση ήταν και μάλιστα πανηγυρικά: Συμβιβάστηκε η ΝΟΒΑΡΤΙΣ δεν υπάρχει πια σκάνδαλο… Είναι απίστευτο αλλά έτσι είναι : Σκάνδαλο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο το πλανήτη, σκευωρία όμως και όχι σκάνδαλο στην Ελλάδα».
Ακολουθεί ολόκληρη ο ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ:
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου από τη ΝΔ.
Και με την ευκαιρία σας καλώ να θυμηθούμε μαζί ποια ήταν η εικόνα της χώρας έναν χρόνο πριν και να τη συγκρίνουμε με τη σημερινή.
Η Ελλάδα, τον Ιούλη του 19, ήταν μία χώρα που είχε πλέον όλες τις προϋποθέσεις για να κάνει το άλμα προς το μέλλον.
Χωρίς μέτρα λιτότητας,
με την οικονομία σε σταθερά αναπτυξιακή τροχιά,
με το χρέος ρυθμισμένο,
την ανεργία να μειώνεται συνεχώς,
το κοινωνικό κράτος να στήνεται ξανά στα πόδια του.
Και με μια ακόμα εγγύηση: 37 δις απόθεμα στο δημόσιο ταμείο.
Ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού θεώρησε ότι αυτά είναι σημαντική παρακαταθήκη.
Ένα άλλο, του οποίου την άποψη σεβόμαστε απόλυτα, πίστεψε ότι αυτά δεν είναι αρκετά.
Και εμπιστεύτηκε τη ΝΔ που έταξε ισχυρή ανάπτυξη και περισσότερες δουλειές.
Το τι μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα, το είδαμε και το βιώνουν όλοι.
Και αυτοί που μας στήριξαν και αυτοί που έκαναν άλλες επιλογές.
Και σας μιλώ ειλικρινά, δεν φανταζόμουν ούτε εγώ ότι σε λιγότερο από ένα χρόνο, ο κ. Μητσοτάκης θα είχε καταφέρει τόσο μεγάλο πλήγμα στις προοπτικές μιας χώρας, την οποία για πέντε χρόνια, παλέψαμε να βγάλουμε από μια τεράστια οικονομική και κοινωνική κρίση.
Είναι βέβαιο ότι η πανδημία, έριξε ένα πολύ ισχυρό χτύπημα στην οικονομία.
Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς, το κακό είχε ήδη γίνει από πριν. Η ύφεση είχε ήδη επιστρέψει, όπως αποδεικνύει η ΕΛΣΤΑΤ, πολύ πριν τον κορονοϊό.
Και αυτό είναι απόλυτη ευθύνη του κου Μητσοτάκη.
Και συνέβη γιατί, η ΝΔ τον Ιούλιο του 2019 δεν ανέλαβε τη χώρα με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά με το μυαλό κολλημένο στις αποτυχημένες συνταγές του χθες.
Όχι μόνο δεν αναγνώρισε και δεν ανέλαβε ποτέ καμία ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, για τα ελλείμματα του 2009 που μας έβαλαν στα μνημόνια και για τις δηλητηριώδεις πολιτικές της ύφεσης που κατέστρεψαν το κοινωνικό ιστό αργότερα,
Αλλά διακήρυττε και από πάνω ότι το 2014, ο ελληνικός λαός και ο ΣΥΡΙΖΑ διέκοψαν το θεάρεστο έργο τους και θα επέστρεφαν για να το συνεχίσουν.
Και πράγματι αυτό έκαναν.
Ο φρέσκος αέρας αποδείχτηκε αέρας κοπανιστός.
Το περιτύλιγμα ήταν αστραφτερό αλλά το περιεχόμενο μπαγιάτικό.
Οι ίδιοι και οι ίδιοι. Αμετανόητοι και ανεπαρκείς.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα;
Ο Υπουργός Εργασίας.
Ο άνθρωπος που επί των ημερών του στην κυβέρνηση Σαμαρά η ανεργία έφτασε στο 27%, τοποθετήθηκε ξανά στο ίδιο ακριβώς πόστο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί προφανώς ο άνθρωπος επιβραβεύτηκε για το εξαιρετικό του έργο.
Και το συνέχισε με το καλημέρα, νομοθετώντας κατ απαίτηση του ΣΕΒ και οργανώνοντας το απίστευτο σκάνδαλο της ψευτοκατάρτισης των επιστημόνων.
Ήταν λοιπόν λογική εξέλιξη, να φτάσουμε σήμερα εδώ.
Με μια κυβέρνηση να ανακοινώνει 16% ύφεση για το τελευταίο τρίμηνο και 10, 11, 12% – ποιος ξέρει- για το έτος, χωρίς όμως να αναλαμβάνει την παραμικρή ευθύνη για αυτό.
Νούμερα ασύλληπτα, που δεν είδαμε ούτε στα πρώτα σκληρά χρόνια των μνημονίων.
Και πέρα από τα νούμερα, ποια είναι σήμερα η εικόνα στη χώρα ;
Επιχειρήσεις που επιχειρούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς καμία στήριξη και χωρίς ρευστότητα.
Επιχειρήσεις που δεν άνοιξαν καν μετά το lockdown και χιλιάδες άλλες που δίνουν μάχη για να μην έχουν την ίδια τύχη το χειμώνα.
Νησιά άδεια.
Εργαζόμενοι που απολύονται ομαδικά.
Νοσοκομεία που βαράνε διάλυση, αφήνοντας ακόμα και μικρά παιδιά στο έλεος του Θεού.
Και μέσα σε όλα αυτά, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που αναλαμβάνει τις ευθύνες της και εργάζεται άοκνα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, έχουμε ένα χάρτινο τσίρκο,
όπως λέει και ένα αγαπημένο τραγούδι από τις Τρύπες.
Ένα χάρτινο τσίρκο που ενδιαφέρεται μόνο για το show.
Μόνο για την εικόνα και τη ματαιοδοξία του καθενός που το απαρτίζει.
Άνθρωποι που δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τους κόλακες που τους περιτριγυρίζουν.
Θέλω όμως να είμαι δίκαιος.
Γιατί υπάρχει όντως ένας τομέας στον οποίο η κυβέρνηση παίρνει άριστα.
Και είναι ο τομέας της προπαγάνδας.
Εκεί οι άνθρωποι είναι ασύλληπτοι.
Έχουν στήσει μια καλοδουλεμένη μηχανή προπαγάνδας και λάσπης τους.
Καλολαδωμένη, συντονισμένη, χορτασμένη με εκατομμύρια ευρώ, με ειδικότητα να κάνει το άσπρο-μαύρο.
Και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήμης να ερευνήσει κανείς πως είναι δυνατόν τόσα πολλά μέσα να συντονίζονται τόσο γρήγορα και τόσο αυτόματα στη παλέτα ενός αόρατου αρχισυντάκτη που δίνει το ρυθμό.
Χθες για παράδειγμα, βγήκε μια είδηση κόλαφος για την υπόθεση της ΝΟΒΑΡΤΙΣ.
Αναγκάστηκε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό η εταιρεία με τη κυβέρνηση των ΗΠΑ ομολογόντας ότι τη περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά για διέφθειρε έλληνες αξιωματούχους για να έχει ευνοϊκές κυβερνητικές αποφάσεις για τις τιμές των φαρμάκων.
Και δέχθηκε να πληρώσει στο Αμερικανικό δημόσιο 310 εκ ευρώ.
Και αντί η είδηση να είναι ομολόγησε την ενοχή της και το σκάνδαλο η ΝΟΒΑΡΤΙΣ
Αντί η είδηση να είναι 310 εκ για τη διαφθορά και τις μίζες τη περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά.
Η είδηση ήταν και μάλιστα πανηγυρικά : Συμβιβάστηκε η ΝΟΒΑΡΤΙΣ δεν υπάρχει πια σκάνδαλο…
Είναι απίστευτο αλλά έτσι είναι : Σκάνδαλο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο το πλανήτη, σκευωρία όμως και όχι σκάνδαλο στην Ελλάδα.
Και για να είναι πιο πειστική αυτή η προπαγάνδα.
Αυτή η καλοστημένη μηχανή δεν αρκείται στη παραποίηση.
Αλλά βάζει στο στόχαστρο, με μεθόδους μαφίας και παρακράτους τον Σύριζα, τα στελέχη του, αλλά στη πραγματικότητα εμένα.
Γιατί εγώ είμαι ο στόχος τους.
Τους έχω πεί πολλές φορές.
Θα το ξαναπώ και σήμερα.
Αν δεν είναι θρασύδειλοι, εδώ είμαι.
Μη κουράζονται και μη φθείρονται, χρησιμοποιώντας το παρακράτος των μαφιόζικων υποκλοπών και τις μεθόδους των υπόδικων εκδοτών και επιχειρηματιών που τους στηρίζουν.
Αν πιστεύουν ότι τους ευνοεί ένα ριμέικ του 1989.
Είμαι εδώ.
Ας διευρύνουν το κατηγορητήριο να με συμπεριλάβουν.
Αν όμως δε το τολμούν, να σταματήσουν αυτόν το κατήφορο τώρα.
Μην μετατρέπετε κύριε Μητσοτάκη τη πολιτική ζωή σε βούρκο, μόνο και μόνο για να ξεφύγετε από τις δικές σας ευθύνες για τη καταστροφή της οικονομίας.
Μην ανοίγετε το καπάκι του υπονόμου.
Γιατί ο πρώτος που θα πέσει μέσα θα είστε εσείς.
Εγώ δε πρόκειται να ακολουθήσω.
Εμείς δε πρόκειται να συρθούμε σε αυτή τη λασπομαχία.
Αλλά θα επιμείνουμε να μιλάμε για τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και να δίνουμε τη μάχη για να σταθεί ο τόπος και η κοινωνία όρθια και δυνατή απέναντι στη κρίση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εμείς είμαστε εδώ για να προσφέρουμε υπηρεσία στον τόπο.
Για αυτό και δε θα ακολουθήσουμε τον κο Μητσοτάκη στις μεθόδους του.
Όπως δεν τον ακολουθούμε και στη ποιότητα της αντιπολίτευσης που έκανε ο ίδιος σε εμας.
Κάποιοι πίστεψαν πέρυσι τον Ιούλη ότι άλλαξε η Δεξιά.
Δεν έχει σχέση με αυτήν που γνωρίζαμε παλιά.
Διαψεύστηκαν παταγωδώς μέσα σε ένα χρόνο.
Ϊδιοι και απαράλλακτοι και στις ιδέες και στις μεθόδους.
Αλλά για θυμηθείτε.
Τι δείγματα γραφής είχαν δώσει και ως αντιπολίτευση;
Όταν φέραμε λύση για το χρέος, μας έλεγαν ότι κάνουμε συναλλαγή.
Όταν βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια, μας έλεγαν ότι φέραμε 4ο μνημόνιο.
Και φυσικά όταν λύσαμε το Μακεδονικό, ήμασταν μειοδότες.
Εμείς, όμως, είμαστε εδώ για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.
Για αυτό και δεν ακολουθούμε τις μεθόδους και τις πρακτικές του κου Μητσοτάκη, που δε πλήττουν μόνο το πολιτικό τους αντιπάλους αλλά τη χώρα.
Για αυτό και ακολουθήσαμε στάση υπεύθυνη ως αντιπολίτευση.
Και συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να μη γυρίσει η χώρα στις οδυνηρές μέρες των μνημονίων.
Για να μη χαθούν μέσα σε 5 μόλις μήνες όσα με κόπο και θυσίες κερδίσαμε σε 5 χρόνια.
Και εμείς σε αντίθεση με τη ΝΔ, απευθυνόμαστε σε πολίτες, όχι σε τηλεθεατές.
Είμαστε μαζί τους, συζητάμε, ακούμε, ανησυχούμε με αυτά που συμβαίνουν.
Αφουγκραζόμαστε την αγανάκτηση τους.
Την αγωνία των εργαζομένων, των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, των ανθρώπων του τουρισμού, της εστίασης, του κόσμου της αγοράς.
Που μας λένε «δεν αντέχουμε»
Που μας λένε «κάντε κάτι να μας βοηθήσετε»
Όποιόν συναντώ στην Ελλάδα μου λέει ακριβώς τα ίδια.
Διαβάζω τα μηνύματα που δεχόμαστε στο site και τα social media.
Όποιος κυκλοφορεί σήμερα στις μεγάλες πόλεις, στα χωριά και τα νησιά μας, αυτή την κραυγή αγωνίας του κόσμου ακούει.
Αλλά αυτή η κραυγή δεν πρόκειται να ακουστεί εκεί που πρέπει.
Γιατί χαλάει το αφήγημα της καλύτερης κυβέρνησης από σύστασης Ελληνικού Κράτους, όπως λένε οι προπαγανδιστές.
Εμείς, λοιπόν, έχουμε την ευθύνη να γίνουμε ο αναμεταδότης αυτού του μηνύματος.
Γιατί ο κόσμος όταν μας συναντά, όταν μας ψάχνει και στο διαδίκτυο, δεν έχει άλλο τρόπο να εκφράσει την αγωνία του.
Τους άλλους τους βλέπει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό στα κανάλια και τα sites.
Αλλά μόνο εμάς βλέπει και θα βλέπει δίπλα του.
Και μας καλεί να κάνουμε το παν για να βάλουμε ένα όριο στην επερχόμενη καταστροφή.
Και αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε.
Η εποχή της εκφώνησης τελείωσε.
Τώρα μετρούν μόνο οι πράξεις.
Σας καλώ λοιπόν όλες και όλους, τις επόμενες μέρες, να βρεθούμε δίπλα στον κόσμο, δίπλα στις αγωνίες, δίπλα στις ανάγκες του.
Να γίνουμε το στήριγμα σε όσους και όσες είναι αόρατοι για την κυβέρνηση της Δεξιάς.
Και αυτό είναι η εντολή όχι η δική μου, αλλά είναι η εντολή κάθε πολίτη που μας συναντά.
Σας ζητώ να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, είναι ακριβώς αυτό.
Να γίνουμε το κόμμα των πολλών.
Να γίνουμε το στήριγμα των απλών και καθημερινών ανθρώπων.
Να μην αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω.
Κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα που αφορά την καθημερινότητα των πολιτών.
Για τον επιχειρηματία που κινδυνεύει να χάσει το μαγαζί του.
Για τον εργαζόμενο που εκβιάζεται για να δουλέψει με 400 ευρώ.
Για την εργαζόμενη μητέρα που αναγκάζεται να ζήσει με 800 ευρώ μέχρι το Σεπτέμβρη.
Εμείς πρέπει να είμαστε η φωνή τους.
Και αυτή η φωνή να δυναμώνει μέρα με τη μέρα.
Όσο και αν προσπαθούν να τη σιγήσουν.
Γιατί προσέξτε: Αυτή δεν είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι η φωνή της κοινωνίας.
Είναι η φωνή όσων μας έφεραν στη διακυβέρνηση του τόπου
Είναι η φωνή που μας έδωσε πέρυσι το 32%
Είναι η φωνή των ανθρώπων που θα ξαναφέρουν στη διακυβέρνηση το ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία ως την αληθινή ισχυρή δημοκρατική εναλλακτική για το αύριο της χώρας αλλά και για το αύριο της δικής τους ζωής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η απόλυτη προτεραιότητα και υποχρέωση μας είναι να βάλουμε φραγμό στην καταστροφή που έρχεται.
Το ξέρουμε καλά. Αλλά ξέρουμε επίσης καλά, ότι εμείς δεν είμαστε φτιαγμένοι μόνο γι΄αυτό.
Η Ελλάδα του 2020, με ευθύνη της Δεξιάς κάνει βήματα προς τα πίσω.
Εμείς παλεύουμε στο παρόν, οργανώνοντας το μέλλον.
Έχουμε όραμα για μια Ελλάδα που θα πατά γερά στα πόδια της.
Που δεν θα κινδυνεύει κάθε δύο, τρία, πέντε χρόνια να γυρίζει στο σημείο μηδέν.
Έχουμε όραμα για την πατρίδα μας. Για την Ελλάδα της δεκαετίας που ήδη ξεκίνησε.
Η πανδημία, και η κρίση που την ακολουθεί, άνοιξαν διεθνώς νέα τεράστια κεφάλαια συζήτησης και προβληματισμού.
Νέες συνθήκες, νέα διλήμματα, χρεοκοπημένες βεβαιότητες, κατάρρευση ιδεολογικών μύθων.
Η μάχη για την εξέλιξη των πραγμάτων δίνεται ήδη σε πρώτο χρόνο.
Και φαίνεται ότι οι θριαμβευτές των προηγούμενων δεκαετιών, σήμερα σέρνονται στη γραμμή αυτών που δήθεν τους ξεπέρασε η ιστορία.
Το συντηρητικό δόγμα, όπως αυτό της ΝΔ, δέχεται σήμερα ισχυρά πλήγματα.
Ένα σχέδιο που βασιζόταν πάντα στην πίστη ότι η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα, η παραγωγή θα συνεχιστεί απρόσκοπτα και οι κοινωνικές ανισότητες με κάποιο τρόπο θα κανονικοποιούνται, στις – λεγόμενες – κοινωνίες των δύο τρίτων.
Όμως, όπως αποδεικνύεται η αγορά όταν πιεστεί τρέχει στην αγκαλιά του κράτους.
Η παραγωγή χωρίς να λαμβάνει υπ’όψιν της τη βιωσιμότητα και την περατότητα των φυσικών πόρων, είναι απλά συνταγή καταστροφής, όχι μόνο των σύγχρονων κοινωνιών αλλά και του ίδιο του πλανήτη.
Και βέβαια οι ανισότητες, παραμένουν μια βραδυφλεγής βόμβα για την κοινωνική ειρήνη και την κοινωνική συνοχή.
Φυσικά, τα γνωρίζουν όλα αυτά οι πολιτικοί μας αντίπαλοι.
Γι’ αυτό και μιλούν σήμερα για το ΕΣΥ, για το περιβάλλον, για το κοινωνικό κράτος, με τα καλύτερα λόγια.
Γιατί ξέρουν ότι αν τώρα φέρουν στο προσκήνιο τις πραγματικές τους απόψεις, δηλαδή τις απόψεις με τις οποίες πολιτεύονται για δεκαετίες, θα μοιάζουν περίπου σαν εξωγήινοι.
Αλλά γνωρίζουν όλοι σε αυτή τη χώρα, ότι το ξαφνικό τους ενδιαφέρον για όλα αυτά τα θέματα είναι, να το πω λαϊκά, γιαλαντζί.
Σέρνονται πίσω από εξελίξεις που τους έχουν ξεπεράσει και αυτούς και το πολιτικό στρατόπεδο στο οποίο εντάσσονται διεθνώς.
Με λίγα λόγια, η δήθεν κεντροαριστερή μετάλλαξη του κυρίου Μητσοτάκη είναι σήμερα μεγαλύτερο hoax και από τις θεωρίες συνομωσίας για τη δημιουργία του κορωνοϊού.
Αλλά ας τους αφήσουμε στις θεωρητικές τους αναζητήσεις.
Τα μεγάλα ερωτήματα της περιόδου είναι αυτά που αποτελούν την ατζέντα της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου ευρύτερα, διεθνώς.
Και φυσικά τώρα, δεν είναι δουλειά μας να κάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες.
Το αντίθετο.
Τώρα που απόψεις που τις υπερασπιστήκαμε με κόστος και συνέπεια για μια ζωή σε μια σειρά από ζητήματα, γίνονται κυρίαρχο κομμάτι του διεθνούς διαλόγου, πρέπει να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο.
Και επιτρέψτε μου να πω ότι στην περίπτωση της Ελλάδας, λόγω του ότι είμαστε κόμμα εξουσίας, αυτή η συζήτηση δεν είναι μια θεωρητική άσκηση αλλά είναι κομμάτι ενός πολιτικού οράματος για την Ελλάδα της επόμενης μέρας, την Ελλάδα της νέας εποχής.
Θέλω να συνοψίσω αυτό το όραμα σε έξι άξονες.
Έχω μιλήσει κατά καιρούς, άλλωστε, για την ανάγκη, ιδίως μετά τη κρίση της πανδημίας, ενός νέου κοινωνικού Συμβολαίου.
Αυτοί αυτοί οι άξονες θα μπορούσαν να είναι τα σημαντικότερα κεφάλαια αυτού του Συμβολαίου.
Η παραγωγή.
Η εργασία.
Το κοινωνικό κράτος.
Η πολιτική για τη νέα γενιά.
Το περιβάλλον.
Τα δικαιώματα.
Στο πρώτο σκέλος που αφορά την παραγωγή.
Η Ελλάδα βιώνει σήμερα τις συνέπειες μιας οικονομίας που βασίζεται στη μονοκαλλιέργεια των υπηρεσιών και του τουρισμού.
Η κρίση του τουρισμού σήμερα, αποδεικνύει πόσο στρεβλό είναι αυτό για ένα μοντέλο παραγωγικό.
Ένας τομέας που αντικειμενικά αποτελεί τεράστιο πυλώνα για το ΑΕΠ, σήμερα δέχεται ένα πλήγμα που όμοιο του δεν έχει υπάρξει.
Γι’ αυτό και πρέπει να ενισχύσουμε τα θεμέλια της τουριστικής ανάπτυξης με ορίζοντα μια βιώσιμη στρατηγική και όχι με άξονα το βραχυπρόθεσμο και εύκολο κέρδος.
Και παράλληλα, να οργανώσουμε την ανάπτυξη των άλλων παραγωγικών κλάδων που η χώρα μπορεί και πρέπει να στραφεί τα επόμενα χρόνια.
Η χώρα δε μπορεί να έχει ένα δίκαιο κοινωνικό συμβόλαιο αν παράλληλα δεν έχει ένα νέο παραγωγικό συμβόλαιο.
Η βιομηχανία, ο αγροδιατροφικός τομέας, η πληροφορική, οι startups στην καινοτομία, η κοινωνική οικονομία, είναι μονάχα ορισμένοι από άξονες που πρέπει να στηρίξουμε αυτό το νέο παραγωγικό πρότυπο.
Την ανάπτυξη του οποίου οφείλουμε ως χώρα να σχεδιάσουμε όχι σε βάθος τετραετίας, αλλά σε βάθος δεκαετίας.
Και να θέσουμε μετρήσιμους στόχους, για το ποσοστό που μπορεί ο καθένας από τους παραπάνω κλάδους να συνεισφέρει στο ΑΕΠ.
Για να μπορεί η οικονομία να αναπτύσσεται όσο το δυνατόν ισομερώς και άρα να είναι περισσότερο προστατευμένη σε διεθνείς αναταράξεις που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα έρθουν και στο άμεσο μέλλον.
Δεύτερος άξονας είναι η εργασία.
Δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγική οικονομία χωρίς παραγωγικότητα των εργαζόμενων.
Προσοχή όμως, γιατί υπάρχει και η παραγωγικότητα των κάτεργων στην Ασία, υπάρχει και η παραγωγικότητα σε χώρες όπου τα εργασιακά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και αδιαμφισβήτητα.
Πραγματικά παραγωγικός είναι ένας εργαζόμενος που νιώθει ασφάλεια. Σε ένα περιβάλλον όπου η σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία, η ασφάλιση, το 8ωρο, θα είναι αδιαπραγμάτευτα.
Η εργασία από απόσταση, η οποία θα επεκταθεί, μπορεί επίσης να είναι πολύ παραγωγικότερη από την παραδοσιακή δουλειά γραφείου.
Αρκεί και εκεί να υπάρχουν οι αντίστοιχες διασφαλίσεις.
Όχι να γίνονται κουρελόχαρτο οι συμβάσεις, τα ωράρια, οι υπερωρίες και να διογκώνεται η εργοδοτική αυθαιρεσία.
Ή ακόμα χειρότερα, να θεωρεί κάποιος εργοδότης ότι έχει δικαίωμα να ελέγχει μέσα από μια κάμερα τι κάνει ένας υπάλληλος του στο σπίτι του, ακόμα και εκτός ωραρίου.
Τρίτος άξονας είναι το κοινωνικό κράτος.
Εξαιρετικά δημοφιλής η συζήτηση στις μέρες μας, όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε το κακό για να δράσουμε.
Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος.
Ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που προστατεύει τη σωματική αλλά και την ψυχική υγεία κάθε πολίτη αυτής της χώρας.
Ένα σύστημα άρτια διαρθρωμένο με βάση τις καλές πρακτικές διεθνώς.
Με Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που θα αποσυμφορεί τα νοσοκομεία.
Με αναβάθμιση των Δημοσίων Νοσοκομείων και δημιουργία νέων όπου κριθεί.
Με ισχυρές δομές κοινωνικής προστασίας.
Για το παιδί.
Για τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας.
Με σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης που σε καιρούς κρίσης φαίνεται ξανά να γίνεται ένα τεράστιο και δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Με ένα ισχυρό δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα που εξασφαλίζει την αλληλεγγύη των γενεών.
Ένα σύστημα που δεν γίνεται αντικείμενο κερδοσκοπίας για να πλουτίσουν πέντε ασφαλιστικές εταιρείες και οι φίλοι τους στην κυβέρνηση.
Τέταρτος άξονας, η νέα γενιά.
Το έχω ξαναπεί και θέλω να σταθώ σε αυτό.
Μια χώρα με τόσο μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα, δε μπορεί παρά να έχει ως κόρη οφθαλμού τις νεότερες γενιές.
Η χώρα δεν έχει φερθεί όπως θα έπρεπε στο πολυτιμότερο αγαθό της.
Αλλά έχει έρθει η ώρα επιτέλους να επενδύσουμε στις δυνατότητες και τις ικανότητες αυτών των ανθρώπων.
Επενδύοντας στη δημόσια παιδεία, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά κέντρα.
Στηρίζοντας τα νέα ζευγάρια που σήμερα είναι σχεδόν κατόρθωμα ότι παίρνουν την απόφαση να ζήσουν μαζί ή να κάνουν οικογένεια.
Θέτοντας ηλικιακά κίνητρα για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων.
Οργανώνοντας ένα σχέδιο για τον επαναπατρισμό νέων επιστημόνων.
Δίνοντας πραγματική στήριξη στην πολιτιστική δημιουργία, σε νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς σε κάθε τομέα της τέχνης.
Επενδύοντας σε αθλητικές υποδομές, στηρίζοντας τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία και συλλόγους για να μπορούν ακόμα περισσότερα παιδιά να έχουν μια σχέση με τον αθλητισμό.
Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε ένα ολιστικό σχέδιο για τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Ένα σχέδιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τις επιθυμίες αυτών των ανθρώπων.
Ένα σχέδιο, που σήμερα ακόμα και ως συζήτηση απουσιάζει δραματικά από το δημόσιο διάλογο.
Και εμείς, είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε επιτέλους την αρχή.
Πέμπτος άξονας, το περιβάλλον.
Εδώ πρέπει να είμαστε σκληροί. Έχουμε αργήσει δραματικά.
Ακόμα και εμείς, συζητάμε για την κλιματική κρίση ως κάτι που θα έρθει και όχι ως κάτι που είναι ήδη εδώ.
Επομένως, πρώτο βήμα είναι η ανάλυση μας να εμπλουτιστεί και να εξελιχθεί.
Δεν νοείται σήμερα κάθε πρόταση που διατυπώνει ένα κόμμα της αριστεράς και του προοδευτικού χώρου, να μην διαπνέεται από το κριτήριο της βιωσιμότητας και της διατήρησης περιβαλλοντικής ισορροπίας.
Και θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά, ότι αυτή η διαδικασία προϋποθέτει και συγκρούσεις.
Όχι μόνο με την αντίπαλη πολιτική άποψη ή συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αλλά ακόμα και με τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Με απόψεις που ακόμα και στην ίδια την Αριστερά, ειδικά στο κομμάτι της παραγωγής, είναι κατεστημένες για χρόνια.
Ακόμα και με πράξεις και παραλείψεις δικές μας.
Όμως μια βιώσιμη στρατηγική για την Ελλάδα, οδηγεί σε μια Ελλάδα που:
Κάθε χρόνο θα μειώνει το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα.
Θα ολοκληρώσει τη δίκαιη μετάβαση και το τέλος της παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα.
Θα παράγει ενέργεια αποκλειστικά από ΑΠΕ, με τρόπο που φυσικά δεν θα διαταράσσει την περιβαλλοντική ισορροπία.
Έκτος άξονας, αυτός των δικαιωμάτων.
Ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, δεν μπορεί τον 21ο αιώνα να διαχωρίζει κανέναν και καμία με βάση το φύλο, το χρώμα, την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας τα παιδιά μεταναστών και προσφύγων που γεννιούνται και μεγαλώνουν στον τόπο μας.
Δεν μπορεί να ποινικοποιεί την κοινωνική διαμαρτυρία και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Κάναμε αρκετά βήματα ήδη, αλλά ο συντηρητισμός που τρέφει τον πολιτικό μας αντίπαλο μας κάνει αρκετά απαισιόδοξους για την πορεία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών στη χώρα.
Γι’ αυτό και η δική μας πρόταση οφείλει να βασίζεται σε ένα ορισμένο πλαίσιο θεσμικών τομών που θα εξασφαλίζουν ότι η Ελλάδα είναι μια σύγχρονη, προοδευτική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτό το όραμα, δεν μπορεί να είναι μια διακήρυξη ενός οργάνου, ή ακόμα και ενός συνεδρίου.
Πρέπει να έχει εκφραστές.
Αυτούς και αυτές που θα το μεταδώσουν, θα το εμπλουτίσουν, θα συμβάλλουν τελικά στο να γίνει πράξη.
Κάθε προοδευτικό πολίτη, κάθε άνθρωπο που θέλει να δει την πατρίδα μας να γίνεται επιτέλους αυτό που μπορεί και αυτό που πρέπει να γίνει.
Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, είμαστε έτοιμοι να εξελιχθούμε για να υπηρετήσουμε ένα τέτοιο ακριβώς σκοπό.
Αυτό άλλωστε μας έφερε κοντά. Αυτό θα φέρει δίπλα μας ακόμα περισσότερους.
Σήμερα, κάνουμε ένα σημαντικό συμβολικό βήμα.
Επικυρώνουμε την απόφαση, η Προοδευτική Συμμαχία να μην είναι ένας υπότιτλος.
Αλλά συστατικό κομμάτι του σκοπού που θέλουμε να πετύχουμε.
Και μετά το συμβολικό βήμα, το πρώτο ουσιαστικό βήμα για μια Προοδευτική Ελλάδα, είναι όλοι εμείς να φτιάξουμε το νέο μας σπίτι όπως ακριβώς οραματιζόμαστε την ίδια μας τη χώρα.
Σε αυτό το σπίτι δε χωρούν οι απόλυτες αλήθειες. Η αυτάρκεια της μιας άποψης.
Δε χωρά η μονολιθικότητα. Η ανάλυση του σήμερα με τα εργαλεία του χθες.
Δε χωρά φυσικά η παραίτηση από αρχές και αξίες που αποτελούν τον πυρήνα της αριστερής σκέψης και φυσικά της στάσης ζωής που απορρέει από αυτή.
Δε χωρά η ιδιοτέλεια, οι προσωπικές στρατηγικές και η αλαζονεία.
Δε χωρά ούτε ο ελιτισμός. Η άποψη δηλαδή, ότι ο λαός είναι μια παραπλανημένη μάζα που φταίει γιατί κατά καιρούς διαφωνεί μαζί μας.
Χτίζουμε το σπίτι μας με τα υλικά που μας έχει κληρονομήσει η ιστορική διαδρομή της Αριστεράς και της Δημοκρατικής Παράταξης αυτού του τόπου.
Τη συλλογικότητα, τη λαϊκότητα, την ανιδιοτέλεια, τη στρατηγική ενόραση, τον αντιρατσισμό, το σεβασμό στη διαφορετική άποψη.
Τον πατριωτισμό και τον αντιεθνικισμό.
Τη γνώση και την εξέλιξη της επιστήμης.
Τη μαχητικότητα και την εργατικότητα.
Την πίστη ότι τον κόσμο τον αλλάζουν οι πολλοί. Όχι οι σοφοί.
Κουβαλάμε τις παρακαταθήκες και τις καλύτερες παραδόσεις της Αριστεράς, των σοσιαλιστικών ιδεών και των κοινωνικών κινημάτων.
Αλλά χρειαζόμαστε και νέα υλικά, για να προσθέσουμε στα θεμέλια.
Χρειαζόμαστε δίπλα μας και νέους συναγωνιστές στη πρώτη γραμμή.
Ανθρώπους που η πορεία τους στις τοπικές κοινωνίες, στον επιστημονικό ή επαγγελματικό τους χώρο, είναι αναγνωρισμένη από τη κοινωνία.
Χρειαζόμαστε επίσης και νέους τρόπους επικοινωνίας και παρέμβασης, πρόσβασης σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν γυρίσει την πλάτη σε αυτά που θεωρούνταν τα παραδοσιακά ΜΜΕ.
Το βασικό υλικό όμως, είναι να μη φοβηθούμε να αλλάξουμε.
Να εξελιχθούμε.
Να δοκιμαστούμε στα ερωτήματα που μας βάζει το 2020.
Όχι σε αυτά που κρίθηκε ο καθένας 10 ή 20 χρόνια πριν.
Να μη φοβηθούμε ένα κόμμα ανοιχτό, με μεγαλύτερη τόλμη και περισσότερη δράση.
¨όχι κόμμα των μηχανισμών.
Ούτε καν κόμμα μόνο των μελών του.
Αλλά κόμμα ανοιχτό σε κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη.
Κόμμα επιτελείο και εργαλείο της κοινωνικής πλειοψηφίας
Κόμμα που ζει και αναπνέει με τη ζωντανή σχέση και από τη ζωντανή σχέση με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις της προόδου.
Είμαστε εδώ για να προσφέρουμε υπηρεσία στον τόπο και το λαό
Αυτός είναι και ο μοναδικός μας οδηγός.
Και να μην ξεχνάμε ποτέ:
Δεν μας χρωστά κανένας τίποτα. Ούτε η Αριστερά, ούτε η ιστορία, ούτε το κόμμα.
Εμείς χρωστάμε.
Και σήμερα έχουμε μάλιστα και χρέος ιστορικό, να μην αφήσουμε το τόπο να γυρίσει πίσω, αλλά να τη ξαναφέρουμε στη τροχιά της προόδου και της δημιουργίας.
Να μην αφήσουμε μια Δεξιά με ιδέες και πρακτικές από τα παλιά να γίνει καθεστώς.
Αλλά πολύ σύντομα να ξαναφέρουμε στο τόπο μια προοδευτική κυβέρνηση και δημοκρατική κυβέρνηση με έγνοια για τους αδύναμους, με σχέδιο για τις δυνάμεις της παραγωγής και της δημιουργίας και με όραμα την μεγάλη ανάκαμψη της οικονομίας και τη κοινωνική πρόοδο.
Και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μαζί.
