Στο θέατρο «Νέος Ακάδημος» φιλοξενείται τον φετινό χειμώνα το ανατρεπτικό και συγκινητικό αριστούργημα του Κόλιν Χίγκινς «Χάρολντ και Μοντ».
Ο Σωτήρης Χατζάκης με τη μπαγκέτα του σκηνοθέτη και ο Μιχάλης Δέλτα με την πρωτότυπη μουσική του καθοδηγούν σε αυτό το ταξίδι την Τάνια Τσανακλίδου, τον Θανάση Τσαλταμπάση, την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, τον Βασίλη Χαλακατεβάκη, την Ελένη Βαϊτσου, τον Αλέξανδρο Χούντα, την Ειρήνη Κότσιφα και τον Διονύση Στραβοράβδη.
Συναντήσαμε τον Αλέξανδρο, τον «κηπουρό του νεκροταφείου» κατά την διάρκεια της ραδιοφωνικής εκπομπής του μέσα από την συχνότητα του Nostos 100,6 και συζητήσαμε για πολλά και ενδιαφέροντα. Η κουβέντα μας ξεκίνησε με το πώς προέκυψε η συγκεκριμένη παράσταση. «Το συγκεκριμένο έργο ήταν για μένα ένα όνειρο ζωής, όπως όνειρο ζωής ήταν να δουλέψω μαζί με την Τάνια. Συμπτωματικά το είχα αναφέρει σε μία φίλη, αλλά δεν είχα ιδιαίτερες ελπίδες, καθώς είχε ανέβει πρόσφατα. Η πρόταση έγινε ξαφνικά από τον Σωτήρη Χατζάκη και μάλιστα θυμάμαι ότι το τηλεφώνημά του με είχε βρει στο σούπερ μάρκετ και απλά δεν μπορούσα να συνέλθω από την έκπληξη».
Ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Αλέξανδρος είναι ο ορισμός της καρικατούρας, ένας χαρακτήρας που θα ήθελα να είναι φίλος μου, να τον έχω υπό την προστασία μου και όπως λέει και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, ο άνθρωπος στον οποίο δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί να δώσει χαρτζιλίκι. Ο Αλέξανδρος συνέχισε μιλώντας για τον ρόλο του κηπουρού. «Τα πρόσωπα στο έργο είναι από γραφής καρικατούρες και έτσι βγαίνει η απλότητα των πρωταγωνιστικών ρόλων. Τον συγκεκριμένο ανθρωπάκο τον έχω λατρέψει, γιατί πιστεύω ότι έχει πολλά να πει. Επίσης πάντα μου άρεσαν οι δεύτεροι ρόλοι, καθώς τους θεωρώ μικρά κεντήματα σε μία παράσταση. Γενικά μιλώντας, πάντως, ένας ρόλος ρεαλιστικός είναι πολύ πιο εύκολος, από κάποιον σαν τον συγκεκριμένο».
Ο Αλέξανδρος είναι ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη, καθώς παίζει, τραγουδάει, γράφει και σκηνοθετεί, βρίσκει χρόνο για να είναι στον ραδιοφωνικό αέρα και η ερώτηση μας ήταν πως διαχωρίζονται αυτές οι ιδιότητες στο θέατρο, ειδικά αυτές του ηθοποιού και του σκηνοθέτη. «Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσω μόνο μία ιδιότητα, αλλά στην συγκεκριμένη παράσταση ο Χατζάκης μας άφησε το περιθώριο της αυτοσκηνοθεσίας, ή ακόμα καλύτερα το να προσθέσει ο καθένας δικά του στοιχεία στον ρόλο του. Πάντα η αγαπημένη μου θέση θα είναι αυτή του ηθοποιού, αν και πολλές φορές με παρασύρει και η σκηνοθετική πλευρά, χωρίς να είναι πάντα σωστό. Το ίδιο ισχύει όταν παρακολουθώ μια παράσταση, που είναι δύσκολο να μην μπει η επαγγελματική πλευρά. Το ιδανικό είναι να με παρασύρει το έργο, χωρίς να σκεφτώ υποκριτικά, ή σκηνοθετικά. Μια και μιλάμε για τον Χάρολντ και τη Μοντ, αυτό είχα πάθει πριν από χρόνια, όταν είχα παρακολουθήσει την Αννα Παναγιωτοπούλου και τον Πέτρο Φιλιππίδη στους συγκεκριμένους ρόλους και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου». Μιλώντας για σκηνοθεσία, ρωτήσαμε με ποιους σκηνοθέτες θα ήθελε να συνεργαστεί. «Είναι πάρα πολλοί, αλλά ενδεικτικά θα αναφέρω τον Τάρλοου, τον Κακλέα, τον Μαρκουλάκη, τον Μοσχόπουλο και φυσικά τον Χατζάκη, που μου δόθηκε τώρα η ευκαιρία».
Βάζοντας τον Αλέξανδρο στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ρωτήσαμε ποιους ηθοποιούς θα ήθελε να σκηνοθετήσει. «Θα ξεκινήσω μιλώντας γενικά για συνεργασίες. Αν είχα να διαλέξω με κριτήρια τον χαρακτήρα, ή τον επαγγελματισμό, σίγουρα θα διάλεγα με βάση τον χαρακτήρα. Ζούμε δύσκολες καταστάσεις στο θέατρο, αλλά και την ίδια τη ζωή και τελικά αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι ο παράγοντας άνθρωπος. Εννοείται πως και το ταλέντο παίζει βασικό ρόλο, για να μην παρεξηγηθώ. Ο ανθρώπινος παράγοντας παίζει το βασικότερο ρόλο και στις φιλίες στον συγκεκριμένο χώρο, καθώς πολλά γίνονται και ακούγονται, αλλά οι ανθρώπινες αξίες είναι που μένουν στο τέλος. Φυσικά δεν είναι απαραίτητο να γεννηθεί μια φιλία μέσα από μια συνεργασία, καθώς με πολλούς πραγματικούς φίλους δεν έχει τύχει ακόμα να δουλέψουμε μαζί. Για να απαντήσω στην ερώτηση, θα ξεκινήσω από την Τάνια και πιστεύω πως θα γίνει κάποια στιγμή. Εκτός από μοναδικός συνεργάτης, έχει μια καθηλωτική απλότητα σαν άνθρωπος. Φυσικά θα αναφέρω τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και την Μαρία Καβογιάννη που είναι λατρεμένοι άνθρωποι».
Η κουβέντα πέρασε στο συγγραφικό κομμάτι του Αλέξανδρου, στην έμπνευση και τη δημιουργία. «Το βιωματικό κομμάτι είναι πάντα έντονο και αγαπημένο μου είδος είναι η μαύρη κωμωδία, καθώς λατρεύω τη συνύπαρξη του γέλιου και της συγκίνησης. Αυτό θεωρώ πως είναι η ίδια η ζωή, όπως για παράδειγμα όλα τα συναισθήματα που γεννιούνται από την τούμπα ενός ανθρώπου, από απλό χαμόγελο, μέχρι πόνο και συμπόνια. Το θέατρο είναι η ίδια η ζωή, σε όλες τις μορφές της. Επίσης όταν γράφω κάτι, πλάθω ήδη σκηνοθετικά τον κόσμο αυτό, βλέπω εικόνες και χαρακτήρες μπροστά μου. Όλα αυτά πρέπει να σου πω ότι απλά προέκυψαν, καθώς ηθοποιός ήθελα να γίνω, χωρίς να έχω σκεφτεί τα υπόλοιπα».
Ανοίξαμε το κεφάλαιο κινηματογράφος και τηλεόραση και ο Αλέξανδρος είπε χαρακτηριστικά. «Αν είχαμε σινεμά στην Ελλάδα, θα ήθελα να ζω από αυτό. Έχω κάνει μόνο μια ταινία μικρού μήκους, αλλά θα ήθελα να ζήσω την εμπειρία. Τηλεοπτικά μιλώντας, προτιμώ να δω το GNTM (Greece’s next top model) καθώς είναι κάτι ανάλαφρο, που βρίσκεται στα όρια του trash, αλλά μου αρέσει το πώς χτίζεται ένα επάγγελμα από μια ομάδα ειδικών».
Φτάνοντας προς το τέλος της κουβέντας- εισβολής στο στούντιο, μιλήσαμε για τα μελλοντικά σχέδια του Αλέξανδρου. «Ετοιμάζω με το νέο έτος μια μαύρη κωμωδία, στο θέατρο Αλκμήνη. Μουσικά, περιμένω την στιγμή που θα τραγουδήσω με την Τάνια. Δεν με νοιάζει αν θα είναι σε μία μουσική σκηνή, ας είμαστε στο δρόμο κάτω από μια ομπρέλα με βροχή. Δεν είναι το ζητούμενο να μας δει ο κόσμος, όσο το να ζήσω αυτή τη μοναδική εμπειρία δίπλα της. Κατά τα άλλα, συνεχίζω θεατρικά και ραδιοφωνικά και μένω ανοιχτός σε κάθε πρόταση και πρόκληση, καθώς λατρεύω να ανακαλύπτω νέα όρια, στα όριά μου».
Αποχαιρετώντας τον Αλέξανδρο, ήρθε ξανά στο μυαλό η εμπειρία της παράστασης. Η κριτική ανήκει στους λεγόμενους ειδικούς, αλλά τα δάκρυα που φεύγουν αβίαστα από τα μάτια των θεατών, είναι κάτι που μόνο όσοι επισκεφτούν το Νέο Ακάδημο θα βιώσουν. Κάθε ένας από τους χαρακτήρες θα μπορούσε να είμαστε εμείς, καθώς η συγκίνηση και η ανατροπή είναι τεράστια κομμάτια της ζωής… ίσως το αλάτι και το πιπέρι της μαγικής ανθρώπινης συνταγής.
Info
Συγγραφέας: Κόλιν Χίγκινς
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Μιχάλης Δέλτα
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Κοστούμια: Έρση Δρίνη, Αλέξης Φούκος
Σκηνικά: Γιώργος Λυντζέρης
Special Effects / ειδικές κατασκευές: Προκόπης Βλασερός, Μαρία Στάικου
Φωτογραφία: Αγγελική Κοκκοβέ
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Χούντας
Στο τραγούδι “Η ζωή είναι μεγάλη” τους στίχους έγραψε η Ελένη Φωτάκη
Στο τραγούδι “Άγρια Χαρά” τους στίχους έγραψε ο Μιχάλης Δέλτα
Ερμηνεύει η Τάνια Τσανακλίδου
Τσέλο: Σταύρος Παργινός
Διανομή: Τάνια Τσανακλίδου, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Βασίλης Χαλακατεβάκης, Ελένη Βαΐτσου, Αλέξανδρος Χούντας, Ειρήνη Κότσιφα, Διονύσης Στραβοράβδης
Νέος Ακάδημος Ακαδημίας και Ιπποκράτους 17 – Μετρό Πανεπιστήμιο
