«Κογκολέζικη ∆ικαιοσύνη», «Τριτοκοσµικός τραγέλαφος». Αυτοί είναι δύο τίτλοι ενδεικτικοί του περιεχοµένου επιστολών που έχει κατά καιρούς αποστείλει στο Documento ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος στηλιτεύοντας τον ακραίο νοµικό και λογικό παραλογισµό που συνοδεύει κάθε φορά την απόρριψη των νόµιµων αιτηµάτων του για τις άδειες εξόδου που δικαιούται και για την υφ’ όρων απόλυσή του από τη φυλακή. ∆ύο τίτλοι τους οποίους, αν κάποιος διαβάσει προσεκτικά όλες τις αρνητικές αιτιολογήσεις, το µεσαιωνικό σκεπτικό των οποίων παραβιάζει κατάφωρα κάθε έννοια κράτους δικαίου, θα µπορούσε να χαρακτηρίσει ως επιεικείς. Αυτό άλλωστε καταδεικνύεται και από την επιστολή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στο Documento. Κ.Κατ.
Αλέξανδρος Γιωτόπουλος: «Θέατρο θαυµάτων το Συµβούλιο της Φυλακής»
Σε καφενείο, σε θέατρο µετατράπηκε το Συµβούλιο της Φυλακής της 14ης Σεπτεµβρίου 2023. Γιατί µε την παράλειψή τους να µου χορηγήσουν επί 6 µήνες την αιτιολόγηση της απορριπτικής απόφασης, όπως προβλέπει ρητά το άρθρο 54εδ.δ του Σωφρονιστικού Κώδικα, αυτό είναι σαν να µην έγινε και η απόφασή του είναι άκυρη. Στις 11 προηγούµενες αιτήσεις που είχα υποβάλει πάντα µου τις χορηγούσαν µερικές ηµέρες µετά τη συνεδρίαση.
Αντ’ αυτής µε κάλεσαν στις 2 Απριλίου σε νέο Συµβούλιο, όπου συνοπτικά µου ανακοίνωσαν την ίδια απόφαση. ∆ηλ. τα 2 µέλη απορρίπτουν τη νέα αίτηση, ενώ ο Προεδρεύων κ. Εισαγγελέας συµφωνεί µειοψηφώντας. Χωρίς πάλι καµία αιτιολόγηση. Η συνεδρίαση του Συµβουλίου γίνεται ως εξής:
Ο κ. Πρόεδρος ρωτάει τα άλλα δύο µέλη, την κ. ∆ιευθύντρια και την κ. Κοινωνική Λειτουργό, αν προέκυψε κάτι επιβαρυντικό στη διαγωγή µου, πειθαρχικό ή άλλο (γιατί σ’ αυτή την περίπτωση η αίτηση απορρίπτεται αυτοµάτως) και αυτές απαντάνε, όχι. Στη συνέχεια µε ρωτάει εάν θέλω να µιλήσω. Στη συνεδρίαση της 14ης Σεπτέµβρη κατέθεσα ένα κείµενο µιάµισης σελίδας το οποίο διάβασα, όπου αποδείκνυα νοµικά ότι ο επίµαχος νόµος 4985/2022 επιµηκύνει εκ των υστέρων την πραγµατική επιβληθείσα ποινή στον ισοβίτη κατά τουλάχιστον 1 έτος και 1 µήνα, πράγµα που απαγορεύει ρητά το άρθρο 7 παρ.1 εδ.2 της ΕΣ∆Α. Και άρα δεν εφαρµόζεται στην περίπτωσή µου, παρά µόνο σε αυτούς των οποίων οι πράξεις τελέστηκαν µετά την έναρξη ισχύος του νόµου, δηλ. µετά το φθινόπωρο του 2022. Στην πρόσφατη συνεδρίαση στις 2 Απρίλη απλώς το θύµισα, λέγοντας «γνωρίζετε τις απόψεις µου». Στη συνέχεια σου ζητάει να βγεις από την αίθουσα για ν’ αποφασίσουν. Μετά από λίγα λεπτά, σε ξαναφωνάζουν και σου ανακοινώνουν την απόφαση.
Εξετάζοντας αυτή την απόφαση µέσα απ’ το πρίσµα της ανυπαρξίας αιτιολόγησης προκύπτουν ορισµένες απορίες. Η αρνητική απάντηση των 2 µελών στην ερώτηση του προέδρου για τη διαγωγή µου, που είναι η αρµοδιότητά τους, στην ουσία σηµαίνει αντίθετα αν ψηφίζουν θετικά για το αίτηµά µου. Κι αν είχαν κάποια αντίρρηση όφειλαν να την εκθέσουν παρουσία µου, ώστε να δώσω τις διευκρινίσεις, όπως ορίζει και πάλι το ίδιο άρθρο του Σωφρ. Κώδικα. Με ποιο θαύµα λοιπόν αυτές οι δύο θετικές ψήφοι µετατράπηκαν σε αρνητικές; Φαίνεται ότι είχε δίκιο ο γνωστός πρώην Εισαγγελέας του Αρειου Πάγου όταν δήλωνε ότι οι δικαστικοί λειτουργοί βρίσκονται πιο κοντά στον Θεό.
Ο κ. Εισαγγελέας δηλώνει ότι συµφωνεί µε το αίτηµά µου και µειοψηφεί. Είναι όµως αυτό αληθές; Γιατί αυτό που µετράει είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Και οι πράξεις τον διαψεύδουν. Πρώτον, επί ενάµιση χρόνο µου δήλωσε τρεις φορές ότι έχω δίκιο και ότι θα µου χορηγήσει την άδεια. Το ίδιο δήλωσε στη δικηγόρο µου και τον βοηθό της. Στην πράξη όµως µού την έκοψε. ∆εύτερον, έκοψε όλες τις άδειες που δικαιούνταν οι ισοβίτες της ΚΑΥΦ. Να σηµειώσω ότι για να πάνε στην ΚΑΥΦ, οι κρατούµενοι πρέπει να ’χουν εκτίσει το µεγαλύτερο µέρος της ποινής τους και τους υπολείπεται λίγος χρόνος για την αποφυλάκισή τους. Γι’ αυτό, αυτοί βρίσκονται στην ίδια µοίρα µε εµένα, δηλ. δεν εφαρµόζεται σ’ αυτούς ο νόµος 4985/2022 αφού οι πράξεις τους τελέστηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του. Κι όµως τον εφάρµοσε. Τρίτον και κυριότερο. ∆εν συνέταξε την αιτιολόγηση για να µην υπάρχει γραπτή απόδειξη ότι παραβίασε το άρθρο 7 παρ1 εδ2 της ΕΣ∆Α. Εχουµε άλλη µια παραβίαση απ’ την Ελληνική ∆ικαιοσύνη της Νοµολογίας του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου, του Ευρωπαϊκού Κράτους ∆ικαίου. Εχουµε µια οπισθοδρόµηση 70 ετών, στη µετεµφυλιακή περίοδο της δεκαετίας του ’50, όπου ο Εισαγγελέας αποφάσιζε µόνος του ό,τι ήθελε, χωρίς να υποχρεούται σε αιτιολόγηση.
Και κάτι γενικότερο, που όµως οδηγεί στην καρδιά του προβλήµατος. Σύµφωνα µε την επίσηµη αφήγηση η αιτία της απόρριψης της αίτησης για απόλυση υπό όρο είναι γιατί ο κρατούµενος δεν έχει σωφρονιστεί. Αρα αυτοί που απολύονται υπό όρο έχουν σωφρονιστεί. Πώς εξηγείται λοιπόν το γεγονός ότι το 80% αυτών των σωφρονισµένων υποτροπιάζουν και ξαναµπαίνουν στη φυλακή;
Αρα δεν υπάρχει κανένας σωφρονισµός και το αφήγηµα δεν είναι παρά ποµφόλυγες, κούφια λόγια. Πώς εξηγείται ότι το ποσοστό αυτό είναι το µεγαλύτερο στην Ευρώπη (η Αγγλία έχει περίπου 50%) παρότι έχουµε ένα σύστηµα βαριών ποινών; Πώς εξηγείται ότι στα τελευταία χρόνια κι ενώ ψηφίστηκαν ακόµη πιο σκληρές ποινές για βαριά εγκλήµατα, όχι µόνο αυτά δεν µειώθηκαν αλλά αντίθετα οι ανθρωποκτονίες και οι γυναικοκτονίες αυξήθηκαν σηµαντικά; Πώς εξηγείται ότι η Ολλανδία µε σύστηµα µικρών ποινών κατόρθωσε να κλείσει φυλακές που αποτελεί σηµαντική επιτυχία, αφού αυτό σηµαίνει µείωση των εγκληµάτων; Πώς εξηγείται ότι η Νορβηγία µε σύστηµα µικρών ποινών είναι η πιο επιτυχηµένη στην Ευρώπη αφού έχει το µικρότερο ποσοστό υποτροπής, µόλις 12%. Αυτοί οι αµείλικτοι αριθµοί αποδεικνύουν την παταγώδη αποτυχία του Ελληνικού ∆ικαστικού Συστήµατος και της κρατούσας απλοϊκής, λαϊκιστικής αντίληψης ότι η αυστηροποίηση των ποινών οδηγεί στη µείωση του εγκλήµατος.
5 Απριλίου 2024
Φυλακές Κορυδαλλού
Αλέκος Γιωτόπουλος
∆ιδάκτορας Μαθηµατικών
χωρίς άδεια, 22 έτη φυλακισµένος
Διαβάστε επίσης: Αλέξανδρος Γιωτόπουλος: «Τριτοκοσμικός τραγέλαφος από γνωστούς άριστους καθηγητές Νομικής»
Αλέξανδρος Γιωτόπουλος: «Είναι αποφασισμένοι να με κρατήσουν φυλακισμένο για πάντα»
Διδάκτορας Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος