Το θέατρο του νοµικού παραλογισµού, που βαφτίζει νόµιµη την παραµονή ενός καταδικασµένου στη φυλακή τρία χρόνια επιπλέον του χρόνου της πραγµατικής ποινής που ορίζει ο νόµος ως έκτιση, φαίνεται πως δεν τους ήταν αρκετό.
Επρεπε και να του στερήσουν, 22 χρόνια µετά τον εγκλεισµό του, ακόµη και τη δυνατότητα να προµηθεύεται τα στοιχειώδη, για την επιβίωσή του µέσα στο κελί, είδη πρώτης ανάγκης.
Ο λόγος, ακόµη µία φορά, για τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, τον υποδειγµατικό κρατούµενο ο οποίος όντας έγκλειστος απέκτησε διδακτορικό, αλλά εδώ και τρία χρόνια τα δικαστικά συµβούλια απορρίπτουν τις αιτήσεις του για υφ’ όρον απόλυση µε το «υπερβατικό» σκεπτικό ότι η διαγωγή του είναι «κατ’ επίφαση» καλή.
Η νέα πρόσφατη προσθήκη στο εφιαλτικό σενάριο που ακυρώνει το κράτος δικαίου είναι η παρακράτηση του ποσού των 250 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε επιταγές οικείων του προσώπων προκειµένου να αγοράζει τα είδη πρώτης ανάγκης, όπως σαπούνι, απορρυπαντικό, ζάχαρη, µαξιλάρια, αλλά και κάποια τρόφιµα, αφού το προσφερόµενο συσσίτιο είναι ανεπαρκές.
Είδη τα οποία κάποτε χορηγούσε η ίδια η φυλακή στους κρατουµένους αλλά πλέον, επί κυβερνήσεων των αρίστων, προφανώς θεωρούνται είδη πολυτελείας.
Ακολουθεί σχετική επιστολή-καταγγελία του ίδιου του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στο Documento.
Σύµφωνα µε τον Σωφρονιστικό Κώδικα, οι κρατούµενοι επιτρέπεται να λαµβάνουν επιταγές απ’ τους συγγενείς τους, διατηρώντας έτσι ένα µικρό χρηµατικό πόστο στη Γραµµατεία. Για να µπορούν ν’ αγοράσουν κάθε βδοµάδα από τον µπακάλη κι απ’ την καντίνα τα είδη πρώτης ανάγκης, σαπούνι, απορρυπαντικό, ζάχαρη κ.λπ. αλλά και µαξιλάρια, καρέκλες, τραπέζια, που σήµερα τα αγοράζουν οι φυλακισµένοι ενώ πριν 22 χρόνια τα χορηγούσε η φυλακή. Και κάποια τρόφιµα αφού το προσφερόµενο συσσίτιο είναι ανεπαρκές.
Στα 22 έτη που είµαι φυλακισµένος έλαβα εκατοντάδες τέτοιες επιταγές, χωρίς κανένα πρόβληµα. Ξαφνικά, τους τελευταίους µήνες µου έκοψαν τις δύο τελευταίες επιταγές που µου έστειλαν η ξαδέλφη µου και η σύντροφός µου, συνολικού ποσού 250 ευρώ. Οι επιταγές µού δόθηκαν, όχι όµως και τα χρήµατα. Κάποιος τα µπλοκάρει. Ούτε το ταχυδροµείο ούτε η φυλακή γνωρίζουν κάτι. Αρα κάποιος ∆ηµόσιος Οργανισµός τα κατάσχεσε χωρίς καµία προειδοποίηση ούτε αιτιολόγηση.
Κι ενώ είµαι φυλακισµένος 22 έτη κι άρα δεν έχω κανένα εισόδηµα. Κι ούτε έχω την πρακτική δυνατότητα να έχω κάποια ηλεκτρονική συναλλαγή.
Βέβαια, όλ’ αυτά τα χρόνια θα ’πρεπε να ’χω συνηθίσει σ’ αυτούς τους εξωφρενικούς παραλογισµούς. Να θυµίσω µερικούς: Με συνέλαβαν τον Ιούλη του 2002 και ερεύνησαν το σπίτι µου, όπου δεν βρήκαν τίποτε το ενοχοποιητικό. Μετά όµως από 9 µήνες, τον Απρίλη του 2003 κι ενώ διεξαγόταν η ∆ίκη, η Αστυνοµία ανακοινώνει ότι βρήκε στο σπίτι µου τον Ιούλη τα κλειδιά που άνοιγαν µια γιάφκα της 17Ν.
Προκύπτει βέβαια το ερώτηµα «γιατί δεν το ανακοίνωσαν όταν έγινε η έρευνα;», οπότε θα µε αποστόµωναν. Το συµπέρασµα είναι ότι ήταν fake news της Αστυνοµίας, που µέτρησε για την καταδίκη µου.
∆εύτερο, ανακοίνωσαν ότι βρήκαν στο σπίτι της συντρόφου µου στους Λειψούς ένα αποτύπωµα αγνώστου, που το ίδιο βρήκαν σε µια γιάφκα της 17Ν. ∆εδοµένου ότι σήµερα η τεχνολογία επιτρέπει τον εντοπισµό του ατόµου σε σύντοµο χρονικό διάστηµα, πώς εξηγείται ότι επί 22 χρόνια δεν βρήκαν σε ποιον ανήκε το αποτύπωµα; Αρα και αυτό ήταν fake news της Αστυνοµίας.
Τρίτο, καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη για ηθική αυτουργία, χωρίς να υπάρχει θεµελίωση του corpus delicti, του σώµατoς του εγκλήµατος της ηθικής αυτουργίας ούτε καν για µια από τις 17 ηθικές αυτουργίες! Αυτό δεν είναι fake news, είναι χειρότερο. Είναι παραβίαση του ορθολογισµού, παραβίαση του πνεύµατος του ∆ιαφωτισµού.
Το ίδιο συµβαίνει µε τις πρόσφατες τρεις απορρίψεις των αιτήσεών µου για υπό όρο απόλυση. Τα τρία βουλεύµατα, ενώ αποδέχονται ότι έχω εκτίσει την πραγµατική ποινή των 19 ετών που επιβάλλει ο νόµος και άρα δικαιούµαι την απόλυση υπό όρο (σήµερα έχω εκτίσει 22 έτη δηλ. 3 έτη παρά πάνω αυθαίρετα) εντούτοις την απορρίπτουν γιατί «η διαγωγή µου είναι κατ’ επίφαση καλή».
Παραβιάζοντας τη λογική αφού δεν υπάρχει «κατ’ επίφαση καλή διαγωγή» χωρίς να αποκαλύπτεται η συγκεκριµένη κακή παραβατική διαγωγή που υποκρύπτεται πίσω απ’ τη φαινοµενικά καλή. Τον τελευταίο καιρό έχω βαρεθεί ν’ απαντάω στις ερωτήσεις. Τόσο οι φύλακες όσο και οι φυλακισµένοι µε ρωτάνε συνέχεια «γιατί δε σε αποφυλακίζουν;». Μόλις τους απαντήσω λόγω «της κατ’ επίφαση καλής διαγωγής µου», ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Αυτή η άποψη γίνεται εξωφρενική αν σκεφτούµε ότι το ∆ιδακτορικό που απέκτησα είναι διατριβή-έρευνα και δηµοσιεύτηκε σε ξένο επιστηµονικό περιοδικό, πράγµα που αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Οτι η διαγωγή µου είναι άριστη, αφού είναι ανιδιοτελής συνεισφορά στην επιστηµονική έρευνα και άρα στην κοινωνία µέσα από την κόλαση της ελληνικής φυλακής.
Ενας απ’ τους πρωτεργάτες του ∆ιαφωτισµού, ο φιλόσοφος Μοντεσκιέ έλεγε ότι η ∆ηµοκρατία διαφέρει από όλα τα άλλα πολιτικά συστήµατα σε ένα στοιχείο. Αυτό είναι η αρετή. Εγραφε στο θεµελιώδες έργο του, το Πνεύµα των Νόµων (1748) µεταξύ άλλων: «Οι Ελληνες πολιτικοί που ζούσαν µέσα στη λαϊκή κυβέρνηση δεν αναγνώριζαν ως κινητήριο δύναµη που την στήριζε παρά µόνο την αρετή (…). «Αλλά όταν, σε µια λαϊκή κυβέρνηση, οι νόµοι έπαψαν να εφαρµόζονται, κι αφού αυτό δεν µπορεί να προκύψει παρά µόνο επί της διαφθοράς της ∆ηµοκρατίας, το Κράτος είναι ήδη χαµένο».
Αυτή η αρετή είναι προφανές ότι είναι απούσα, µε τρόπο επιδεικτικό, από όλες τις κρατικές οντότητες που ανέφερα πιο πάνω. Αλλά κι απ’ τον ∆ηµόσιο Οργανισµό που µου κατάσχεσε αυθαίρετα κι ανεξήγητα το αστρονοµικό ποσό των 250 ευρώ.
23 Νοεµβρίου 2024
Φυλακές Κορυδαλλού
Αλέκος Γιωτόπουλος
Διαβάστε επίσης:
Μιχάλης Αργυρού: Νέος οικονομικός σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την παραίτηση Πατέλη
«Έκτακτες κρίσεις» στα στρατιωτικά νοσοκομεία ζητά ο Δένδιας – Η ανακοίνωση του υπουργείου
