Συναντήσαμε τον συγγραφέα Άλεξ Μιχαηλίδη και μιλήσαμε για λογοτεχνία και σινεμά καθώς τα βιβλία του θα γίνουν ταινίες στις οποίες θα παίξει και η καλή του φίλη Ούμα Θέρμαν.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν αντικρίζω τον ευγενικό και χαμηλών τόνων Βρετανοκύπριο Άλεξ Μιχαηλίδη είναι ότι πρόκειται για κλασική περίπτωση «ήρεμης δύναμης». Πριν από πέντε χρόνια το πρώτο βιβλίο του, η «Σιωπηλή ασθενής», βρέθηκε στη λίστα των μπεστ σέλερ των «New York Times» και πούλησε 7,5 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Εξού και αμέσως ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτό, αλλά και για τις εξίσου επιτυχημένες εμπορικά «Κόρες» (το δεύτερο βιβλίο του), κινηματογραφικοί και τηλεοπτικοί παραγωγοί και έτσι σύντομα πρόκειται να τα δούμε σε μεγάλη και μικρή οθόνη. Το ραντεβού μας είναι στο κέντρο της Αθήνας.
Οσο περπατάμε μαζί στη Σόλωνος συζητάμε για το νέο του βιβλίο, το οποίο στάθηκε και η αφορμή για την πρόσφατη επίσκεψή του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το «Μένος» τοποθετείται σε ένα αιγαιοπελαγίτικο ιδιωτικό νησί κοντά στη Μύκονο, όπου η Λάνα Φάραρ, πρώην σταρ του κινηματογράφου, προσκαλεί την παρέα της για τις διακοπές του Πάσχα. Σύντομα τη θέση της ανεμελιάς θα πάρουν ο φόβος και η απόγνωση καθώς ένα μέλος της παρέας θα βρεθεί δολοφονημένο.
Είναι σαφές και στα τρία βιβλία σας πως δεν σας ενδιαφέρει τόσο η ταυτότητα του δολοφόνου όσο το κίνητρο.
Ναι, ισχύει. Είναι συναρπαστικό να μπαίνεις σε σκέψεις για να κατανοήσεις τι ωθεί ένα συνηθισμένο άνθρωπο σε μια τόσο τρομερή πράξη. Αλλοι συγγραφείς δίνουν μεγάλη σημασία στο ίδιο το έγκλημα και αναζητούν σε εφημερίδες σχετικές λεπτομέρειες τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν στην ιστορία τους. Προσωπικά ουδέποτε με ενδιέφερε το έγκλημα αυτό καθαυτό, αλλά η ψυχολογική διάστασή του.
Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στις αρχαίες τραγωδίες;
Οτι όλες στην ουσία ανήκουν στο crime fiction. Αντλώ ιδέες από τις αρχαίες τραγωδίες και τη μυθολογία. Τις αγάπησα μέσα από τα μαθήματα που παρακολουθούσα ως παιδί στο ελληνικό σχολείο στην Κύπρο αλλά και μέσα από τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Θαυμάζω τον τρόπο που ο Ευριπίδης στήνει τις ιστορίες και τους χαρακτήρες του. Ο Ευριπίδης και ο Τένεσι Ουίλιαμς έχουν δημιουργήσει αξιοσημείωτους γυναικείους χαρακτήρες με απίστευτο ψυχολογικό βάθος.
Εχετε πει παλαιότερα ότι η Αγκαθα Κρίστι λειτουργεί ως πρότυπο για σας, όπως και η Πατρίσια Χάισμιθ.
Στην Κρίστι θαυμάζω την κομψότητα με την οποία υφαίνει την πλοκή της καθώς και τον τρόπο που φωτίζει ως πιθανό ένοχο κάθε χαρακτήρα, ακόμη και παιδιά. Στη Χάισμιθ εκτιμώ την πολυπλοκότητα των ηρώων. Η ίδια, σύμφωνα με τα ημερολόγιά της, ήταν ένας πολύ σκοτεινός άνθρωπος με μεγάλες στιγμές μαύρου χιούμορ.
Ενας ήρωας στο βιβλίο σας αναρωτιέται αν είναι πιο δύσκολο να αλλάξει ο χαρακτήρας ή το πεπρωμένο. Τι πιστεύετε;
Θεωρώ ότι είναι εξίσου δύσκολο να αλλάξουν και τα δύο, ειδικά όταν συνδυάζονται.
Το βιβλίο σας επίσης αποτελεί σχόλιο για τη ματαιοδοξία. Η οικοδέσποινα Λάνα Φάραρ είναι διάσημη και δημοφιλής μα δυστυχής. Ζούμε στην εποχή του φαίνεσθαι;
Πιστεύω πως ναι. Νιώθω ευτυχής που μεγάλωσα πριν από την εμφάνιση των social media, πολύ προτού η κάμερα και το τηλέφωνο αποτελέσουν τόσο σημαντικά συστατικά της καθημερινότητάς μας. Φαντάζομαι πως είναι πολύ δύσκολη η σημερινή πραγματικότητα για έναν έφηβο καθώς διαρκώς νιώθει πως όλος ο κόσμος τον κρίνει.
Ισχύει ότι έχετε αφιερώσει το «Μένος» στην Ούμα Θέρμαν;
Ναι, είναι πολύ καλή μου φίλη. Με βοήθησε πολύ στην πορεία μου ως συγγραφέα, καθώς λόγω της μεγάλης εμπειρίας της στον κινηματογράφο γνωρίζει πολύ καλά πώς να αφηγηθεί μια ιστορία μέσα από εικόνες. Η αρχική ιδέα ήταν το βιβλίο να γίνει ταινία. Τώρα γράφω το σενάριο και έχουμε συμφωνήσει να παίξει τον ρόλο της Λάνα.
Ξεκινήσατε ως σεναριογράφος και κάποια στιγμή στραφήκατε στη συγγραφή βιβλίων. Ωστόσο εξακολουθείτε να διατηρείτε σχέση με τον κινηματογράφο.
Κάποια στιγμή κατάλαβα πως δεν ήμουν αρκετά επικοινωνιακός για σεναριογράφος, διότι έπρεπε να συνεργάζομαι με πάρα πολύ κόσμο μέχρι την ολοκλήρωση της ταινίας. Είχα ανάγκη να ασχοληθώ με κάτι πιο βαθιά προσωπικό. Τα μυθιστορήματα ως τρόπος επικοινωνίας μού ταιριάζουν περισσότερο. Μέσα από αυτά νιώθω χαρούμενος.
Παρ’ όλα αυτά ο κινηματογράφος ενυπάρχει στο έργο σας, όχι μόνο στις αναφορές σας αλλά και στον τρόπο που γράφετε.
Εχω επηρεαστεί πολύ από το σινεμά, όπως οι περισσότεροι σύγχρονοι συγγραφείς. Αγαπώ πολύ τις ταινίες του κλασικού Χόλιγουντ. Η αγαπημένη μου είναι το «Ολα για την Εύα» με την Μπέτι Ντέιβις. Οταν έγραφα το βιβλίο την έβλεπα συνέχεια, διότι απολαμβάνω την πολυτελή ζωή που αποτυπώνει και τους πνευματώδεις διαλόγους της. Οταν έγραφα τη «Σιωπηλή ασθενή» έβλεπα τις ταινίες του Χίτσκοκ και τον είχα διαρκώς στο μυαλό μου καθώς αναρωτιόμουν τι θα σκεφτόταν για την εξέλιξη της ιστορίας.
INFO
Το μυθιστόρημα «Το μένος» του Αλεξ Μιχαηλίδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση της Κλαίρης Παπαμιχαήλ