Το Alarmphone, μια πρωτοβουλία εθελοντών από όλον τον κόσμο για ναυαγούς πρόσφυγες που βρίσκονται σε κίνδυνο, με βασικό σκοπό την καταγραφή των ιστοριών απόδρασης και την αποφυγή των επαναπροωθήσεων δημοσίευσε την Τετάρτη την ιστορία δύο νεαρών ανδρών που εξαφανίστηκαν κατά τη διαδικασία επαναπροώθησης κοντά στη Ρόδο που είχε συμβεί ήδη μια εβδομάδα νωρίτερα.
Το Alarmphone προσπάθησε να επικοινωνήσει τόσο με την ελληνική όσο και την τουρκική ακτοφυλακή προκειμένου να εξετάσει αν οι δύο αγνοούμενοι αναζητούνται από τις αρχές. Η προσπάθεια του απέβη άκαρπη. Λίγες μέρες αργότερα οι συγγενείς ενός από τους αγνοούμενους που ακόμα έψαχναν απεγνωσμένα επικοινώνησαν με το Alarmphone.
Παρατίθενται οι περιγραφές των επιζησάντων από το Alarmphone:
«Θα σας πω την ιστορία. Πήγαμε από την Μπόντρουμ στο ελληνικό νησί της Ρόδου για να πάμε στην Ευρώπη. Είμαι 17 ετών και έχω δύο φίλους, τον Μ. και τον Γ.. Φτάσαμε στη Ρόδο σε μια πόλη που ονομάζεται Soroni. Εκεί, η αστυνομία μας συνέλαβε. Αναγνώρισα ένα έμβλημα γραμμένο “Hellas” στις στολές τους. Μίλησα με έναν από αυτούς στα αγγλικά και του είπα ότι θέλω να υποβάλω αίτηση ασύλου και ότι είμαι ανήλικος.
Μας πήγαν σε μια εκκλησία κοντά στη θάλασσα. Δεν ξέρω πού είναι ο τόπος γιατί τα τηλέφωνα κατασχέθηκαν. Τότε μας ξεγελούν. Μας λένε να μείνουμε ήρεμοι. Θα σας πάμε στο στρατόπεδο. Στη συνέχεια περιμέναμε μέχρι το βράδυ και μας παρέδωσαν στο λιμενικό σώμα και στη συνέχεια μας έριξαν στη θάλασσα και μείναμε για δύο μέρες ακόμα.
Δεν είχαμε τηλέφωνα, δεν είχαμε φαγητό, νερό, τίποτα. Την τρίτη μέρα στη θάλασσα, οι φίλοι μου κολύμπησαν προς μια άγνωστη κατεύθυνση, μόνο που υπάρχει ένα νησί από μεγάλη απόσταση, και στη συνέχεια ένα μεξικάνικο πλοίο μας βοήθησε και κάλεσε την ελληνική ακτοφυλακή για να μας μεταφέρει πίσω στην Ελλάδα. Αντί να μας βοηθήσουν, το μόνο που έκαναν ήταν να μας ωθήσουν περισσότερο προς την Τουρκία. Τελικά, η τουρκική ακτοφυλακή μας έσωσε.
Προσπαθούσαν να μας σκοτώσουν. Τους είπα ότι είμαι ανήλικος και θέλω άσυλο εδώ, αλλά ήταν πολύ κακοί και βίαιοι».
Η τουρκική ακτοφυλακή αναφέρει για τη διάσωση των 15 ατόμων, στις 15 Ιουλίου 2022 στις 16:10 τοπική ώρα στα ανοικτά των ακτών της περιοχής Μαρμαρίς της Μούγλα. Αναφέρουν ότι ο λαός απωθήθηκε πίσω στα τουρκικά χωρικά ύδατα από ελληνικές δυνάμεις.
Ο Γ.Κ., 23 ετών και ο Μ.Μ. αγνοούνται ως συνέπεια της απώθησης.
Ο αδελφός ενός από τους αγνοούμενους σχολιάζει στο Alarmphone:
«Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τι συμβαίνει και ότι αντιμετωπίζουμε αυτή τη βία από άλλα ανθρώπινα όντα, μόνο και μόνο επειδή προερχόμαστε από τη Συρία. Δεν φταίμε εμείς που ξεκίνησε ο πόλεμος στη χώρα μας. Θέλουμε απλώς να ζήσουμε όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Κανείς δεν θέλει να πεθάνει περιμένοντας μέχρι κάποιος να έρθει να βοηθήσει. Γι’ αυτό ο αδερφός μου άρχισε να κολυμπάει».
Είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με τον 17χρονο επιζώντα όταν λέει απλά: «Προσπαθούσαν να μας σκοτώσουν».
Τι άλλο σημαίνει να βάζεις τους ανθρώπους σε μια σωσίβια σχεδία, χωρίς καμία δυνατότητα να καλυφθούν από τον ήλιο, χωρίς νερό και χωρίς τηλέφωνο για να καλέσουν σε βοήθεια;
