Τα συμβατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της ανεξάρτητης δικαιοσύνης και ως αυτόκλητοι προστάτες της, έχουν, φαίνεται, εθισμό στην αλά καρτ κριτική προς την δικαιοσύνη…
Έτσι την ίδια ώρα που μιλούν για διάλυση της διάκρισης των εξουσιών και καλούν σε εγρήγορση και αντίσταση τους πολίτες, την ίδια ώρα που κουνούν το δάκτυλο σε όσους ασκούν κριτική, κατακεραυνώνουν δικαστικές αποφάσεις που δεν τους αρέσουν.
Για παράδειγμα, η απόφαση του Αρείου Πάγου που επικύρωσε την απόφαση των δικαστών του Εφετείου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία οι υπεύθυνοι του περιοδικού “The Athens Review of Books” διέπραξαν το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης κατά του νυν υπουργού Εξωτερικών ο οποίος κατά τη διάπραξη του «αδικήματος» – το 2010- ήταν σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Για αυτήν την απόφαση, φιλοξενούνται και ορθά, σκληρές απόψεις νομικών που διαφωνούν με την κατάληξη της υπόθεσης, όπως του κ. Διαμαντούρου («Η απόφαση προδίδει αδιανόητη και εξόφθαλμη έλλειψη λογικής, θλιβερή αμάθεια και έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων ιστορίας») και του κ. Μανιτάκη («Το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης μαρτυρεί ανεπίτρεπτη για δικαστήριο πολιτική μεροληψία»).
Και αυτός είναι ο ορισμός του δυο μέτρα και δυο σταθμά. Μόνο που δεν γίνεται να είναι κανείς και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα.
