Για αμφίβολης σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας παρεμβάσεις στην Ακρόπολη κάνει λόγο ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και Νήσων στηλιτεύοντας την πολιτική ηγεσία η οποία αντιμετωπίζει σύνθετα προβλήματα «σαν να ήταν απλώς διαχειριστικά ζητήματα, με επιπτώσεις αναπόφευκτες και μοιραίες σε αισθητικό ή οικονομικό επίπεδο». Η υπουργός Λίνα Μενδώνη και η κυβέρνηση επιμένουν σε αυτή την ολισθηρή οδό στα έργα της Ακρόπολης «παρά τις σοβαρές επιστημονικές ενστάσεις και τη δημόσια τεκμηριωμένη κριτική.
Οι εν κρυπτώ διαδικασίες και οι προσχηματικές αιτιολογήσεις, οι ελεγκτέες ως προς τη νομιμότητά τους συμβάσεις με ιδιωτικούς φορείς, τα βιαστικά και αυθαίρετα χρονοδιαγράμματα, οι προβληματικές “μελέτες”, η εμπλοκή ιδιωτών στα έργα και η υποβάθμιση του ρόλου των αρμόδιων υπηρεσιών, οι υπό πίεση και αδιαφάνεια αποφάσεις, δεν οδηγούν παρά σε αμφίβολης σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας παρεμβάσεις, που εκθέτουν την Αρχαιολογική Υπηρεσία στα μάτια των πολιτών, στην Ελλάδα και το εξωτερικό». Γι’ αυτό και ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και Νήσων υπογράφει σχετικό διαδικτυακό ψήφισμα για την Ακρόπολη και καλεί κι άλλους πολίτες να πράξουν το ίδιο.
Η ανακοίνωση του συλλόγου έχει ως εξής:
Με ιδιαίτερο προβληματισμό και ανησυχία παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες το ζήτημα των επεμβάσεων στην Ακρόπολη της Αθήνας.
Η Ακρόπολη, στην διαχρονική διαδρομή της, αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα ιστορικό τοπόσημο, ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco ή έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό για εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως από κάθε γωνιά της γης. Φορτισμένη με πυκνές συμβολικές αξίες, παραμένει σταθερά πηγή προβληματισμού για τη δημόσια ιστορία και την πρόσληψη του παρελθόντος στο σύγχρονο κόσμο.
Με αυτά τα δεδομένα, τα αναγκαία έργα συντήρησης και αποκατάστασης της αναπόφευκτης φθοράς που προκαλεί ο χρόνος στα μνημεία της Ακρόπολης, δεν αποτελούν απλώς και αμιγώς τεχνικά έργα -σύνθετα και απαιτητικά σε κάθε περίπτωση. Το ίδιο ισχύει και για τις επεμβάσεις που αφορούν στην προσβασιμότητα των επισκεπτών, καθώς και στους σχεδιασμούς για τη διευθέτηση της ροής χιλιάδων τουριστών. Όλα αυτά δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται σαν να ήταν απλώς διαχειριστικά ζητήματα, με επιπτώσεις αναπόφευκτες και μοιραίες σε αισθητικό ή οικονομικό επίπεδο. Αντίθετα, συγκροτούν στην ολότητά τους παρεμβάσεις, που εγγράφονται σε ιδιαίτερης σημασίας κεντρικές επιλογές, οι οποίες δεν είναι άμοιρες ιδεολογικών και πολιτικών αφετηριών.
Τα ζητήματα αυτά αφορούν πολλούς περισσότερους από τους άμεσα εμπλεκόμενους ειδικούς επιστήμονες και, ακριβώς λόγω της σημασίας και της συνθετότητάς τους, είναι απαραίτητο να εξαντλούν τα στάδια ενός ευρύτερου σχεδίου διαλόγου. Αυτός είναι απαραίτητο να είναι πολυφωνικός, να περιλαμβάνει Έλληνες και ξένους μελετητές και ακαδημαϊκούς, όσον αφορά τις επιστημονικές και μελετητικές προτάσεις, αλλά και να επιτρέπει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού σώματος να εκφράσει τις απόψεις του, σε έναν εποικοδομητικό και δημιουργικό διάλογο αναστοχασμού και ιστορικής αυτογνωσίας.
Δυστυχώς, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού επέλεξε μια διαφορετική οδό, στην οποία εμμένει ακόμη και σήμερα, παρά τις σοβαρές επιστημονικές ενστάσεις και τη δημόσια τεκμηριωμένη κριτική. Οι εν κρυπτώ διαδικασίες και οι προσχηματικές αιτιολογήσεις, οι ελεγκτέες ως προς την νομιμότητά τους συμβάσεις με ιδιωτικούς φορείς, τα βιαστικά και αυθαίρετα χρονοδιαγράμματα, οι προβληματικές “μελέτες”, η εμπλοκή ιδιωτών στα έργα και η υποβάθμιση του ρόλου των αρμόδιων υπηρεσιών, οι υπό πίεση και αδιαφάνεια αποφάσεις, δεν οδηγούν παρά σε αμφίβολης σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας παρεμβάσεις, που εκθέτουν την Αρχαιολογική Υπηρεσία στα μάτια των πολιτών, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μάλιστα, η πρόσφατη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης για την παράδοση της Ακρόπολης σε νέες, εμπορικού χαρακτήρα δραστηριότητες, με πρόσχημα τη “διαφήμιση της χώρας” και την ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος της, θέτει επί τάπητος, πέρα από τα ζητήματα επιστημονικής δεοντολογίας και τήρησης των δεσμεύσεων που επιβάλλει το ελληνικό και το διεθνές νομικό και θεσμικό πλαίσιο, και το ευρύτερο ζήτημα του προσανατολισμού στη χρήση μνημείων όπως η Ακρόπολη.
Με βάση τα παραπάνω, ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και Νήσων ενώνει τη φωνή του με τους χιλιάδες πολίτες που υπογράφουν το διαδικτυακό ψήφισμα Η Ακρόπολη σε κίνδυνο – Acropolis in danger και καλεί όλους και όλες να προσθέσουν και τη δική τους υπογραφή σε αυτό.
Δείτε εδώ το διαδικτυακό ψήφισμα
