Με υψωμένο το δάχτυλο, με μία ομιλία γεμάτη δικαιολογίες και με μία μανιασμένη προσπάθεια να ξεπλύνει τις δικές του ευθύνες πρωτίστως αλλά και της υπόλοιπης κυβέρνησης εμφανίστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή, ακολουθώντας ακόμα και σήμερα που η καταστροφή έχει καταγράψει πανευρωπαϊκά ρεκόρ, την ίδια συνταγή ανευθυνότητας του Μεγάρου Μαξίμου που εφαρμόζει εδώ και τέσσερα χρόνια, διανθισμένη από τις ξενοφοβικές θεωρίες συνομωσίας.
Την κυνικότητα που τον διακρίνει ξεδίπλωσε ο πρωθυπουργός κατά την τοποθέτησή του στη Βουλή, κατά την συζήτηση για τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων εβδομάδων, εμφανιζόμενος ως κατήγορος εναντίον της «καταστροφικής» κριτικής, κουνώντας το δάχτυλο σε όσους ελέγχουν την κυβέρνησή του και τα πεπραγμένα της, και δείχνοντας έως και τη… Χαβάη για να δικαιολογήσει την κυβερνητική ανικανότητα, τους μετανάστες για τον Έβρο και την πολιτική των εκκενώσεων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε από την αρχή τις προθέσεις του, ζητώντας από τους πολιτικούς του αντιπάλους το «είδος» της συζήτησης που θα ακολουθήσει, καλώντας τους σε «προτάσεις και όχι μόνο ενστάσεις», επιβεβαιώνοντας την απουσία αυτοκριτικής που θα ακολουθούσε. Ζήτησε σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αποκήρυξε τις «κοκορομαχίες», τόνισε πως οι φωτιές «δεν έχουν κομματικό χρώμα», και στη συνέχεια επιδόθηκε σε ένα νέο ρεσιτάλ κυνισμού.
«Δυστυχώς η κλιματική κρίση είναι εδώ πιο απειλητική» υπογράμμισε ο Κυρ. Μητσοτάκης, βάζοντας σε κεντρικό σημείο της «απολογίας» τους τις φωτιές στη Χαβάη, στη Μεσόγειο, στον Καναδά, και κάθε καταστροφική πυρκαγιά που «βολεύει» το κυβερνητικό αφήγημα, επιμένοντας πως «αν και προετοιμαστήκαμε καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά, ήρθαμε αντιμέτωποι με συνδυασμό γεγονότων χωρίς προηγούμενο».
Έτσι, αναφέρθηκε ειδικά στο ιδιαίτερα θερμό καλοκαίρι, στους καύσωνες και τους ισχυρούς ανέμους, την ξηρότητά τους, τις πολλές πυρκαγιές που ξέσπασαν τις ημέρες υψηλής επικινδυνότητας. Έφερε μάλιστα απέναντι στη σημερινή καταστροφή, τον πύρινο όλεθρο που έφερε η προηγούμενη κυβέρνησή του, και πάλι ως επιχείρημα υπεράσπισης για τις φωτιές που ακόμα καίνε.
«Παλιά αναρωτιόμασταν που είναι το κράτος, σήμερα είναι παρόν αμέσως και παντού» κραύγασε αυτάρεσκα, συμπληρώνοντας πως «αλλά η φωτιά επιμένει», βάζοντας στο τραπέζι της υπεράσπισης έως και τους… καπνούς και την γεωμορφολογία. Στο σημείο δε αυτό επιβεβαίωσε την κυβερνητική γραμμή αμφισβήτησης των επιστημόνων, «τεκμηριώνοντας» κιόλας με φωτογραφίες των φωτιών ανά χείρας, πως στην τελική αποτίμηση οι ζημιές είναι μικρότερες. Τόνισε μάλιστα πως δεν έχουν όλες οι φωτιές την ίδια «οικολογική σημασία», ούτε όλες οι καμένες εκτάσεις.
Το έπος όμως της σημερινής κυνικής εμφάνισης του Κυρ. Μητσοτάκη στη Βουλή ήταν η στοχοποίηση των μεταναστών στην οποία ακολουθώντας την ξενοφοβική ρητορική στελεχών του και της ακροδεξιάς, με μομφές για το ότι «φωτιές άναψαν στις διαδρομές που χρησιμοποιούν παράνομοι μετανάστες». Μάλιστα, έριξε επιπλέον βάρος στο γεγονός πως οι περισσότερες φωτιές ανάβουν από «ανθρώπινο χέρι», χρησιμοποιώντας ένα τυπικό γεγονός ως υπεράσπιση της κυβερνητικής ανικανότητας.
Στην προσπάθεια κατασκευής ενόχων στους οποίους θα μεταθέσει τις ευθύνες του, έβαλε στο στόχαστρο και τους δημάρχους και τις περιφέρειες, όπου με γενικότητες και χωρίς στοιχεία τόνισε πως «θα κριθούν» για την αποτελεσματικότητά τους.
Ολοκληρώνοντας μία από τις πιο ζοφερές και προκλητικές εμφανίσεις του στη Βουλή, εγκάλεσε την αξιωματική αντιπολίτευση για την κριτική πως «δίνεται βάση μόνο στην πολιτική των εκκενώσεων», με μομφές και υπονοούμενα, στοχεύοντας στην ενεργοποίηση αντιδραστικών αντανακλαστικών και στο Μάτι. «Μόνο μην μας πείτε ότι ήταν αυτονόητο ειδικά εσείς, δεν ήταν καθόλου αυτονόητο στη χώρα μας» κούνησε ανερυθρίαστα το δάχτυλο κατά των πολιτικών του αντιπάλων.
Βάζοντας στο τέλος της ομιλίας του στο τραπέζι τις business που προετοιμάζει για την αποκατάσταση και νέους εξοπλισμούς, αυτοθαυμάστηκε τελικά για το αποτέλεσμα, σημειώνοντας μόνο πως «θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι».
Έκλεισε υποσχόμενος «μεγαλύτερη αλληλεγγύη» από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επικαλούμενος την έκταση της καταστροφής που συντελέστηκε επί των ημερών του, υποσχόμενος αποκατάσταση, αποζημιώσεις, νέο πλαίσιο προστασίας για τους πυρόπληκτους, και προαναγγέλλοντας τη «μελέτη» της καταστροφής από τους επιστήμονες, στους οποίους παρά την αμφισβήτηση, προσβλέπει για να ξεπλύνουν τις ευθύνες του.
«Είναι αδιέξοδο να προβάλουμε τη σκοτεινιά της συγκυρίας στο μέλλον» έκλεισε την ομιλία του, ζητώντας και πάλι προκλητικά «θετική συζήτηση», φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα την Εύβοια, για την οποία πλήθος πολιτών βρίσκονται ακόμα, δύο χρόνια μετά την καταστροφή, στον αέρα και απέναντι εμπαιγμό της κυβερνητικής αναλγησίας.
