Το «Δεν ήμουνα ποτέ εδώ» του Χρίστου Θεοδώρου περιέχει δέκα διαμάντια με «χρίσμα» Χατζιδάκι.
Δεν υπάρχει Ελληνας μουσικός που να μη δηλώνει την επιρροή του από τον μάγο Μάνο Χατζιδάκι. Οχι τώρα δηλαδή, αλλά τα τελευταία 30 χρόνια που ο συνθέτης έφυγε από τη ζωή. Σαφώς, όμως, από το να δηλώνεις κάτι μέχρι να κριθείς από το κοινό, τον τελικό αποδέκτη, υπάρχει εύλογη απόσταση. Και η αλήθεια είναι πως για μεγάλο διάστημα το λεγόμενο «έντεχνο» κυριεύτηκε από υδροκέφαλα του Χατζιδάκι και από τραγούδια έντονα μελαγχολικά με διανοουμενίστικους στίχους – η όλη φάση μάλλον δεν θα ξετρέλαινε τον Χατζιδάκι. Ο δίσκος «Δεν ήμουνα ποτέ εδώ» (Μικρή Αρκτος) του Χρίστου Θεοδώρου αποτελεί φωτεινή εξαίρεση, εφόσον και τα δέκα τραγούδια του περιβάλλονται παραδόξως από μια σχεδόν μεταφυσική χατζιδακική αύρα που αφενός παραπέμπει σε άλλες εποχές, αφετέρου επικοινωνεί με το σήμερα. Και το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό.
Ολες τις συνθέσεις υπογράφει ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου, γνωστός και ως ενορχηστρωτής και πιανίστας. Ενας ολοκληρωμένος, «αθόρυβος» μουσικός που κατέχει καλά τη δημιουργία ενός κύκλου τραγουδιών με concept από πίσω, εν προκειμένω τα στιχουργήματα του Θοδωρή Γκόνη. Αυτήν τη φορά τον Γκόνη απασχόλησαν εικόνες και λόγια του δρόμου που συγκράτησε σαν περιπατητής – παρατηρητής των πραγμάτων, ένας συλλέκτης εμπειριών που παίζει πολύ με την έννοια της μνήμης. Ξεχώρισα μερικούς στίχους του: «Κάτσε λοιπόν στη Βαβυλώνα/ και ξέχνα τον τον Παρθενώνα/ ποιος Κηφισός, ποια Ελευσίνα/ ποιοι μενεξέδες και ποια κρίνα» («Ο Ξέρξης») ή «Εφτά φορές προσπάθησα/ “κανόνα” να σου βάλω/ εφτά φορές τον πάτησες/ κι έφυγες με τον άλλο» («Ο Αθως»). Μου άρεσε ακόμη «Το πώς περνώ απέναντι», ένα καθαρόαιμο λαϊκό τραγούδι με το μπουζούκι του Νίκου Κατσίκη, βασισμένο θεματικά σ’ αυτό που θα ορίζαμε ως «το παν του ελαχίστου». Γενικώς, τόσο στις μελωδίες του Θεοδώρου, που φλερτάρουν με διαφορετικά στιλ χωρίς να διασπάται το ενιαίο του πράγματος, όσο και στους στίχους του Γκόνη δεν υπάρχει τίποτε βαρύγδουπο και ο ακροατής αφήνεται στο όλο ακρόαμα ακούγοντας τις ιστορίες που αφηγούνται τραγουδιστά οι ερμηνευτές: η Χριστίνα Μαξούρη (3) και ο Πάρις Κιμιωνής (7). Τη Μαξούρη τη γνωρίζουμε εδώ και αρκετά χρόνια ως ορίτζιναλ ερμηνεύτρια με έντονη θεατρικότητα. Τον Πάρη Κιμιωνή τον μάθαμε από τη συμμετοχή του σε έργα του Μάνου Χατζιδάκι στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Μια σχεδόν τρεμάμενη καλλιτεχνική παρουσία με αισθαντικότητα και με ατόφιο χατζιδακικό αίσθημα, που ορθώς του δόθηκε το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ, σε αντιδιαστολή με την τόσο διαφορετική ερμηνευτικά Μαξούρη στα δικά της κομμάτια. Ανακαλύψτε το έργο αυτό, αξίζει.
INFO
To άλμπουμ του Χρίστου Θεοδώρου με ερμηνευτές τον Πάρι Κιμιωνή και τη Χριστίνα Μαξούρη κυκλοφορεί από τη Μικρή Αρκτο
