Υπάρχει καλός και κακός πόνος; Φυσικά υπάρχει και όλοι όσοι αθλούνται το γνωρίζουν. Ποιες είναι, όμως, οι διαφορές τους; Πως θα καταλάβουμε ότι ένας κακός πόνος μας απειλεί;
Eίναι γνωστό μεταξύ των αθλητών ότι οι ενοχλήσεις είναι μέρος της προπόνησης και συχνά μέρος ενός επιτυχούς προγράμματος. Για να αυξηθεί η μυϊκή δύναμη ο μυς πρέπει να πιεστεί και να νιώσει αυτό το «κάψιμο» κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας.
Αυτός ο ήπιος πόνος, είναι αυτός που λέμε καλός πόνος και φυσικά από εκεί προκύπτει η φράση «no pain, no gain». Αυτός, ο πόνος ωστόσο θα πρέπει να φύγει, μετά το τέλος της δραστηριότητας για να είναι καλός.
Η κόπωση μετά από μια καλή, έντονη προπόνηση είναι επίσης ένα σημάδι ότι όλα έγιναν σωστά, αλλά δεν πρέπει να είναι σε υπερβολικό βαθμό.
Στην ουσία αυτή η κόπωση δεν πρέπει να σε εξαντλήσει, αλλά να σε αναζωογονήσει. Έτσι θα καταλάβεις ότι όλα πήγαν καλά και η προπόνηση απέδωσε. Αν αντίθετα η κούραση παραμένει ακόμα και μέρες μετά, τότε ίσως να πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας.
Πως λειτουργεί το σύστημα
Οι μύες, οι τένοντες, οι σύνδεσμοι, οι χόνδροι και τα οστά του σώματος δημιουργούν δομές που αντιδρούν στην πίεση της άσκησης σταδιακά. Αν εσείς διαπιστώσετε ότι η αλληλουχία γίνεται πιο γρήγορα, τότε κάτι συμβαίνει.
Δηλαδή, αν ενώ ο μυς σας δεν είναι κουρασμένος και δεν σας πονά, αισθάνεστε πόνο στον τένοντα ή σε κάποιο οστό, τότε σίγουρα κάτι άλλο συμβαίνει και πρέπει να σταματήσετε την προπόνησή σας.
Όταν οι μύες που δεν έχουν ασκηθεί για μεγάλες χρονικές περιόδους πιεστούν ξαφνικά και έντονα επίσης μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα. Μυϊκός πόνος συνήθως εμφανίζεται εάν κάνετε μια νέα άσκηση με την οποία δεν είστε εξοικειωμένοι ή αν κάνετε μια γνώριμη διαδικασία πάρα πολύ σκληρά.
Αυτό πόνος συνήθως ξεκινά μέσα σε λίγες ώρες, αλλά κορυφώνεται μία έως δύο ημέρες μετά την άσκηση και μπορεί να προκαλέσει μυϊκή βλάβη. Τέτοια μυϊκά προβλήματα ενδέχεται να γίνουν πού επώδυνα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο μυς μπορεί να υποστεί ζημιά στο σημείο που ο μυς αρχίζει να αναπτύσσει μόνιμη βλάβη.
Σε ακραίες περιπτώσεις, άτομα που έκαναν υπερβολική γυμναστική με χρήση σκευασμάτων δημιούργησαν μόνιμη βλάβη στους μύες που απελευθέρωναν μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών στο αίμα που με τη σειρά τους οδήγησε σε πρόβλημα στα νεφρά και ακόμα και στο θάνατο. Άρα πρέπει να ξεκινάμε αργά, ότι και αν κάνουμε.
Κατά παρόμοιο τρόπο, οι τένοντες που συνδέουν τους μύες με τα οστά μπορεί να ερεθιστούν σε έντονες συνθήκες άσκησης. Δημιουργούν φλεγμονή, η οποία χαρακτηρίζεται από πόνο και μερικές φορές οίδημα. Η τενοντίτιδα συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια της άσκησης και μπορεί να συνεχίσει και αργότερα.
Για παράδειγμα, τενοντίτιδα στην επιγονατίδα (επιγονατιδικού τένοντα) είναι συχνή σε αθλητές που κάνουν άλμα ή οκλαδόν δραστηριότητες. Ο πόνος επιδεινώνεται με τις δραστηριότητες αυτές, αλλά ο πόνος μπορεί να συνεχίσει και μετά την αθλητική δραστηριότητα, όταν κάποιος πάει να ανέβει μια σκάλα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, ο τένοντας μπορεί να πρηστεί και να δημιουργήσει πρόβλημα στο γόνατο.
Τα οστά χρειάζονται επίσης χρόνο για να ανταποκριθούν. Όταν τα οστά πιέζονται πολύ κατά την προετοιμασία για έναν μαραθώνιο για παράδειγμα, δημιουργούν περισσότερη μάζα στις περιοχές που πιέζονται για να αντέξουν την καταπόνηση.
Αυτή η αντίδραση ονομάζεται ανάπλαση και ενισχύει τα οστά. Αν, όμως, η προπόνηση είναι έντονη και όχι σταδιακή, τότε το πρώτο σημάδι του τραυματισμού είναι ο πόνος κατά μήκος του οστού, δεδομένου ότι η ανάπλαση δεν γίνεται σωστά. Αν δεν ξεκουραστείτε, αντιμετωπίζετε τον κίνδυνο τον σοβαρών πόνων ειδικά το βράδυ, ή να κουτσαίνετε, ενώ ελλοχεύει το κάταγμα κόπωσης.
Ο χόνδρος χρειάζεται επίσης το χρόνο του. Αν πιεστεί πολύ μπορεί να ερεθιστεί ή να μαζέψει υγρό που δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στις αρθρώσεις.
Οι 4 βασικοί τρόποι αντιμετώπισης
Η βασική θεραπεία για κάθε πόνο ή πόνο μετά την άσκηση είναι να μειωθεί η άσκηση για ένα χρονικό διάστημα και να ξεκουραστεί ο ασθενής. Συνήθως η βασική συμβουλή είναι να μην κάνει τίποτα από αυτά που τον κάνουν να πονάει και να βρει εναλλακτικές ασκήσεις.
Αν για παράδειγμα το πρόβλημα το έχει ένας δρομέας στο πόδι, τότε δεν πρέπει να τρέχει, αλλά μπορεί για ένα διάστημα να κολυμπήσει για να μη χάσει την επαφή του με την προπόνηση.
Ένας άλλος τρόπος είναι ο πάγος. Η παγοθεραπεία πάνω στον τραυματισμό μετά το τέλος της προπόνησης στα σημεία που έχουμε ενοχλήσεις ή μασάζ με πάγο στα σημεία για τουλάχιστον 20 λεπτά και για αρκετές εβδομάδες. Αν παρόλα αυτά οι πόνοι επιμένουν, τότε η λύση είναι ο γιατρός.
Το τρίτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να βρείτε τρόπους να ασκείτε την περιοχή που υπάρχει το πρόβλημα για να αποφευχθεί η δυσκαμψία.
Ο τέταρτος τρόπος για τη θεραπεία πόνους και τους πόνους είναι με αναλγητικά ή αντιφλεγμονώδη Αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν ακεταμινοφένη, ιβουπροφένη, ναπροξένη. Ακόμα και η ασπιρίνη και πιστεύεται ότι είναι αποτελεσματική στη μείωση του πόνου και του οιδήματος. Διαβάστε προσεκτικά τις οδηγίες και ρωτήστε τον γιατρό σας.
Τα σημάδια του κακού πόνου
Αρχικά ο κακός πόνος διαρκεί πολύ. Δεν είναι το πιάσιμο των 2-3 ημερών. Κατά δεύτερον επηρεάζει την απόδοσή σας σε ότι και αν κάνετε. Τρίτον ο πόνος αυξάνεται, κάτι που σημαίνει ότι η ζημιά είναι μόνιμη.
Ακόμα και αν έχετε ακολουθήσει τις παραπάνω συμβουλές και ο πόνος επιμένει, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας αυξάνοντας για παράδειγμα τις δόσεις των φαρμάκων, δεν λύνετε έτσι το πρόβλημα.
Ένα άλλο σημάδι που μπορεί να υποδηλώνουν μια πιο σοβαρό πρόβλημα είναι η ανάπτυξη της αδυναμίας. Το μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα, ο πυρετό, η ρίγη ή σοβαρή εφίδρωση τη νύχτα δεν είναι φυσιολογικές αντιδράσεις.
Αν έχετε οποιαδήποτε απορία σχετικά με το αν η ζημία είναι σοβαρή ή όχι, ή αν θα πρέπει να αναζητήσετε θεραπεία ο μοναδικός που μπορεί να σας βοηθήσει είναι ο γιατρός σας. Όσο πιο γρήγορα αντιμετωπίσετε το πρόβλημα, τόσο καλύτερος θα γυρίσετε σε ότι κάνετε…
Πηγή: Runnfun.gr