Θυμόμαστε όλοι πέρυσι το καλοκαίρι, μετά την απεμπόληση του ευρωομολόγου και παρά την προηγούμενη στήριξή του από τον «ευρωπαϊκό νότο», την κυβέρνηση να πανηγυρίζει για το Ταμείο Ανάκαμψης-Φρανκενστάιν, στο οποίο κατέληξαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποδεικνύοντας ακόμη μία φορά την πλήρη ανεπάρκεια της ευρωπαϊκής ηγεσίας. Ο κ. Μητσοτάκης μας μιλούσε τότε για 72 δισ. ευρώ που θα έρχονταν από τις Βρυξέλλες άνευ όρων, αρκεί η κυβέρνησή του να παρουσίαζε ένα «σοβαρό σχέδιο αξιοποίησής» τους.
Τότε ακόμη το ΜέΡΑ25 είχε πει πως καταρχάς δεν υπάρχουν 72 δισ., όπως ήθελαν να μας πείσουν ο κ. Μητσοτάκης μαζί με τα Μέσα της τότε λίστας Πέτσα. Επιπλέον, ακόμη και τα ελάχιστα χρήματα που θα λάμβανε πράγματι η χώρα μας από αυτό το Ταμείο-Φρανκενστάιν θα πήγαιναν σε πολύ συγκεκριμένους ολιγαρχικούς ομίλους, καμία σχέση δηλαδή με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της χειμαζόμενης οικονομίας. Οι κυβερνητικοί ταγοί μειδιούσαν και συνέχιζαν να προσπαθούν να μας πείσουν ότι… η γη ήταν τετράγωνη.
Λίγο καιρό αργότερα άρχισε να παρουσιάζεται το «σοβαρό σχέδιο αξιοποίησης» αυτών των ανύπαρκτων χρημάτων. Ενα σχέδιο που, όπως αποδείχτηκε, ήταν τόσο σοβαρό όσο και οι πραγματικοί πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης που θα κατευθύνονταν πραγματικά στην ελληνική οικονομία. Το σχέδιο αυτό δεν ήταν άλλο από το γνωστό πλέον σε όλους μας σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη. Δηλαδή ένα μείγμα ευχολογίων από τη μία και συνέχισης των μνημονιακών πολιτικών-δήθεν μεταρρυθμίσεων από την άλλη.
Δεν πέρασε αρκετός καιρός από αυτό και φτάσαμε στην τελική μορφή του σχεδίου για την «αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης» και τη διασύνδεσή του κιόλας με την εθνική επέτειο, κοινώς το «Ελλάδα 2.0». Αρκετά ευφάνταστο και σύγχρονο ακουγόταν, όμως τα 72 δισ. ξαφνικά έγιναν περίπου 60, ο δανεισμός που είχε αποκλείσει αρχικά ο πρωθυπουργός εντέλει θα γίνει για περίπου 12 δισ., τα οποία μάλιστα θα γίνουν η βάση για να «κινητοποιηθούν» ιδιωτικά κεφάλαια 18,8 δισ. και να φτάσουμε περίπου στα 32.
Πρόκειται δηλαδή καταρχάς για μια δημιουργική λογιστική, με την οποία η κυβέρνηση απλώς εύχεται με τις ευλογίες της ΕΕ να μοχλευτούν ιδιωτικά κεφάλαια που θα φτάσουν στα 32 δισ., ενώ διαβεβαιώνει κιόλας πως αυτά δεν θα έχουν κρατική εγγύηση! Μα αφού τα 12 δισ. θα τα δανειστεί το ελληνικό δημόσιο και πάνω σε αυτά θα «χτιστούν» τα υπόλοιπα 19, πώς ακριβώς δεν υπάρχουν κρατικές εγγυήσεις; Τα δάνεια ωστόσο είναι ούτως ή άλλως εκτός θέματος για μια ήδη πτωχευμένη και υπερχρεωμένη χώρα. Αρα πού πρέπει να αναζητήσουμε τις όποιες «ευεργεσίες» του Ταμείου Ανάκαμψης;
Στις επιχορηγήσεις, οι οποίες θα είναι περίπου 2,5 δισ. κατ’ έτος για διάστημα έξι ετών, όσα δηλαδή ενέγραψε και φέτος στον προϋπολογισμό του ο κ. Σταϊκούρας. Αυτά είναι όλα κι όλα το Ταμείο Ανάκαμψης και το «Ελλάδα 2.0»: κατ’ ουσίαν ένα διευρυμένο ΕΣΠΑ που δεν θα κατευθυνθεί σε κρατικά ταμεία, αλλά απευθείας σε ορισμένες και συγκεκριμένες μεγάλες ολιγαρχικές επιχειρήσεις. Βέβαια και στην προηγούμενη δεκαετία των μνημονίων υπήρχε ΕΣΠΑ, χωρίς όμως να καταφέρει να αναστρέψει την κατάρρευση.
Πολύ φοβόμαστε, λοιπόν, πως κάτι τέτοιο θα συμβεί και τώρα. Θα δούμε δηλαδή πολλά χρήματα για πολύ λίγους, μακροοικονομικά και κοινωνικά δυστυχώς ασήμαντα, τη στιγμή κιόλας που το μνημόνιο 5.0 θα είναι εδώ, μαζί με όλες τις γνωστές πολιτικές του. Δεν είναι λοιπόν τίποτε άλλο από ακόμη μία μεγάλη τρύπα στο νερό.
Ο Μιχάλης Κριθαρίδης είναι εκπρόσωπος Τύπου του ΜέΡΑ 25
