Εκατοντάδες αυτοκινητιστές έχουν καταστεί όμηροι της οικονομικής κρίσης, της παράλογης ελληνικής γραφειοκρατίας και των χρεών προς ασφαλιστικά ταμεία και εφορία
Συνηθίζει να λέει ότι «εκτός από τους “ελεύθερους” υπάρχουν και οι “αιχμάλωτοι” επαγγελματίες». Έτσι χαρακτηρίζει ο 68άχρονος Γιώργος Σιμόπουλος τον ίδιο και άλλους αυτοαπασχολούμενους φορτηγατζήδες που έχουν εγκλωβιστεί λόγω χρεών σε έναν φαύλο κύκλο. Ούτε να δουλέψει μπορεί ούτε να παραδώσει πινακίδες και άδεια κυκλοφορίας ούτε καν να συνταξιοδοτηθεί!
Εκατοντάδες είναι οι φορτηγατζήδες του μεροκάματου που τα τελευταία δέκα χρόνια –από όταν τους χτύπησε η καπιταλιστική κρίση και η λεγόμενη «απελευθέρωση» των μεταφορών– ζουν με το… χειρόφρενο μόνιμα τραβηγμένο. Είναι οι «αόρατοι» κάτοχοι φορτηγού δημόσιας χρήσης που έχουν συσσωρεύσει χρέη στον ΟΑΕΕ (και μετά στον ΕΦΚΑ) και στην εφορία. Αν δεν έχουν εξοφλήσει ή ρυθμίσει τις οφειλές τους στο ασφαλιστικό ταμείο, δεν μπορούν να μεταβιβάσουν, να πωλήσουν ή να δωρίσουν το δικαίωμα χρήσης της άδειας του οχήματός τους, το οποίο έχουν χρυσοπληρώσει στο παρελθόν αγοράζοντας στην ουσία μια θέση εργασίας. Ακόμη και αυτοί που θέλουν να εγκαταλείψουν το επάγγελμα και να παραδώσουν την άδεια και τις πινακίδες για οριστική διαγραφή σκοντάφτουν στη γραφειοκρατική ασάφεια των απαραίτητων δικαιολογητικών που απαιτούνται για να τα δεχτούν στο υπουργείο Μεταφορών.
«Ο παραλογισμός των πολλαπλών νόμων, εγκυκλίων, τροπολογιών και η μη ανάληψη της όποιας ευθύνης από υπουργούς, υφυπουργούς, διευθυντές υπουργείων έχουν δημιουργήσει μια “επαγγελματική φυλακή” για πτωχευμένους ουσιαστικά επαγγελματίες στον κλάδο των οδικών μεταφορέων εμπορευμάτων και επιβατών» λέει ο Γ. Σιμόπουλος.
Από τις 2 Οκτωβρίου 2020 ο Γιώργος δεν θα μπορεί πλέον να έχει επαγγελματικό δίπλωμα λόγω ηλικίας, αλλά με τα σημερινά δεδομένα θα διατηρεί –γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς– το παροπλισμένο όχημά του και τα χρέη θα πολλαπλασιάζονται. Κι αυτό γιατί για να κλείσει τα βιβλία στην εφορία πρέπει να έχει βεβαίωση του υπουργείου για την παράδοση των στοιχείων κυκλοφορίας, τα οποία όμως δεν μπορεί να παραδώσει για οριστική διαγραφή!
Αδρή η περιγραφή της ιστορίας ενός «αιχμάλωτου επαγγελματία»: «Επρεπε να έχω πάρει σύνταξη από το 2012 με τα χρόνια που έχω. Πρώτη μέρα δουλειάς ήταν 2 Φλεβάρη 1965 – είχα σπουδάσει σε σχολή εργοδηγών μηχανοτεχνιτών, δούλεψα στη ΔΕΗ, στα λεωφορεία, σε δημόσιους οργανισμούς και από το 1994 έχω ένα φορτηγό οδικής βοήθειας (την άδεια την είχα αγοράσει 3.500.000 δραχμές τότε). Μέχρι το 2009 δεν χρώσταγα τίποτα. Πηγαινοέφερνα τρακαρισμένα αυτοκίνητα, ρόλαρε η δουλειά. Στις 20 Ιουλίου 2009 με ειδοποιούν ότι τράκαρε ο γιος μου, σκοτώθηκε. Μετά το δυστύχημα δεν μπορούσα να βλέπω τρακαρισμένα αυτοκίνητα. Πώς να τα μεταφέρω… Εμεινα έξω από τη δουλειά ουσιαστικά και δεν μπορούσα να μαζέψω χρήματα. Είχε ήδη ξεσπάσει η κρίση. Λίγα μεροκάματα, υψηλές εισφορές (περίπου 450 ευρώ τον μήνα), άρχισα να χρωστάω στο ταμείο. Η όλη κατάσταση με τελείωσε. Δεν μπορούσα να ορθοποδήσω ούτε να πληρώσω τα χρήματα της δόσης για να διατηρηθώ σε ρύθμιση. Δεν έχω δουλειά, τι να πρωτοπληρώνω; Λέω ας βγω στη σύνταξη και ας μου κρατάνε από εκεί τη δόση της ρύθμισης. Ελα όμως που δεν μπορώ να βγω στη σύνταξη διότι πρέπει να έχω παραδώσει πινακίδες. Ομως για να παραδώσω πινακίδες πρέπει να έχω ασφαλιστική ενημερότητα, που βγαίνει μόνο αν έχω εξοφλήσει ή έχω μπει σε ρύθμιση. Να κλείσω βιβλία δεν μπορώ, γιατί πρέπει να έχω παραδώσει τις πινακίδες, τις οποίες όμως δεν δέχεται να πάρει το υπουργείο Μεταφορών… Το φορτηγό είναι πλέον ακινητοποιημένο».
Όπως εξηγεί ο κ. Σιμόπουλος, ο οποίος είναι και γενικός γραμματέας στο Σωματείο Αυτοαπασχολούμενων Ιδιοκτητών Φορτηγών Οδικών Μεταφορών, υπάρχει μία ακόμη παράμετρος που συμπληρώνει τα εξωφρενικά του κόσμου τούτου. Ο άνθρωπος που έχει ακινητοποιημένο το φορτηγό του, παλιάς τεχνολογίας και ασύμφορο προς επισκευή, έχοντας μόνο τις πινακίδες στα χέρια του, χρεώνεται φορολογικά κάθε χρόνο με φόρους και πρόστιμα πάνω από 4.000 ευρώ λόγω των τεκμηρίων φορολόγησης. Επίσης, διατηρεί το διαλυμένο φορτηγό χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και χρεώνεται με το πρόστιμο ανασφάλιστου οχήματος, αλλά και με πρόστιμο 150 ευρώ ανά τρίμηνο γιατί δεν το έχει περάσει ΚΤΕΟ!
Και προσθέτει: «Το ίδιο πρόβλημα έχει και ιδιοκτήτης ταξί που το όχημά του είναι 20αετίας-25αετίας, άρα δεν έχει δικαίωμα να κυκλοφορεί, και άλλοι που το όχημά τους έχει κλαπεί ή καεί. Το ίδιο συμβαίνει και όταν, έπειτα από τρακάρισμα, το όχημα δεν είναι επισκευάσιμο και χρειάζεται αντικατάσταση για να μπορεί κάποιος να συνεχίσει να δουλεύει».
Μεγάλη πληγή είναι το άρθρο 13 του προεδρικού διατάγματος 258 του 2005. Εδώ και χρόνια παραμένει το αίτημα για κατάργηση των δύο διατάξεών του (παράγραφοι 3 και 4) που τους κρατούν ομήρους επιβάλλοντας την προσκόμιση ασφαλιστικής ενημερότητας για να μεταβιβαστεί ή να κατατεθεί η άδεια δημόσιας χρήσης. Οι αυτοαπασχολούμενοι ιδιοκτήτες οχημάτων δημόσιας χρήσης ζητούν, αν μη τι άλλο, να επιτραπεί η οριστική παράδοση της άδειας και των πινακίδων κυκλοφορίας στο υπουργείο ανεξάρτητα από οφειλές στο ταμείο ασφάλισης.
