Την ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη στρώνει χαλί για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια οι μαθήτριες και οι μαθητές των δημοσίων σχολείων κινδυνεύουν να τους έρθει, στην κυριολεξία, ο σοβάς στο κεφάλι…
Από τύχη δεν τραυματίστηκαν μαθητές και εκπαιδευτικός όταν έπεσαν σοβάδες, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, σε αίθουσα Γυμνασίου στο Αιτωλικό.
Σύμφωνα με το magnesianews.gr, το περιστατικό συνέβη το μεσημέρι της Τρίτης με τον 14χρονο να τραυματίζεται στο κεφάλι.
Το ατύχημα σημειώθηκε την Τρίτη, 6 Φεβρουαρίου, και η Λαϊκή Συσπείρωση Μεσολογγίου με ανακοίνωσή της επισημαίνει την ανεπαρκή μέριμνα του κράτους για την ασφάλεια των σχολικών κτιρίων.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση:
«Όταν στο μάθημα βρέχει… σοβάδες!
Σήμερα το μεσημέρι και κατά την διάρκεια του μαθήματος, έπεσε τμήμα των σοβάδων της οροφής σε αίθουσα του Γυμνασίου Αιτωλικού. Ευτυχώς, από τύχη δεν είχαμε σοβαρό τραυματισμό κάποιου μαθητή ή καθηγητή.
Το γεγονός από μόνο του είναι σοκαριστικό!!! Είναι όμως και άκρως αποκαλυπτικό!!!
Αναδεικνύει περίτρανα την γύμνια της κρατικής μέριμνας, που με την πολιτική που ασκείται έχει αφήσει τα σχολεία και όχι μόνο, έρμαια της υποχρηματοδότησης.
Μέριμνα του κράτους δεν αποτελεί η ασφάλεια των σχολικών κτηρίων και η ομαλή λειτουργία της εκπαιδευτικής διαδικασίας;
Μετέθεσε την επιστασία των σχολικών κτηρίων στους Δήμους. Μετέφερε και τα ανάλογα κονδύλια; ΟΧΙ
Αν αρχίσουμε να απαριθμούμε τα προβλήματα της σχολικής στέγης στον Δήμο μας, τέλος δεν θα βρούμε. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς;
Την έλλειψη στατικού ελέγχου των κτηρίων, σε μια περιοχή σεισμογενή όπως η δική μας;
Την έλλειψη οικοδομικών αδειών για τα περισσότερα, που συχνά αναφέρεται σαν “τροχοπέδη” για την ενεργειακή τους αναβάθμιση;
Την έλλειψη επάρκειας σχολικών αιθουσών; βλέπε Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο.
Την κακή διατήρηση των υπαρχόντων κτηρίων; βλέπε Νηπιαγωγείο Ευηνοχωρίου.
Μα και στην ίδια αίθουσα του Γυμνασίου Αιτωλικού που έγινε σήμερα το συμβάν, φαίνεται ξεκάθαρα στις φωτογραφίες οτι παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί και στο παρελθόν, με το πρόχειρο “μπάλωμα” να δεσπόζει σε άλλο σημείο της οροφής.
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος και τα λειτουργικά προβλήματα, το μίγμα γίνεται εκρηκτικό. Τον Δεκέμβριο δεν έμεινε χωρίς ρεύμα το Γυμνάσιο Κατοχής; Το Δημοτικό Σχολείο Αιτωλικού δεν κινδυνεύει να μείνει χωρίς υδροδότηση, λόγω υπερβολικών χρεών στην ΔΕΥΑΜ;
Μπορεί το σημερινό συμβάν να μην είχε αρνητική κατάληξη. Το επόμενο;;;
Και όχι, τέτοιου είδους ζητήματα δεν μπορούν να λυθούν με ένα καλό καθάρισμα και με κάποια “μπαλώματα”. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να παίζει με την ανθρώπινη ζωή και την σωματική ακεραιότητα. Δεν μπορεί όμως να παίζει και με την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία.
Ο Έλληνας φορολογούμενος έχει ήδη πληρώσει πάρα πολλά για να έχει Δημόσια σχολεία ασφαλή, λειτουργικά, καθαρά, πλήρως επανδρωμένα από εκπαιδευτικό και λοιπό προσωπικό. Σχολεία που να προάγουν την διαδικασία της μόρφωσης και να δίνουν στα παιδιά μας την δυνατότητα και τα προσόντα να “ανοίξουν τα φτερά τους”.
Απαιτείται γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης με στόχο την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων. Ο Δήμος πρέπει να διεκδικήσει τα απαραίτητα κονδύλια από την κεντρική εξουσία. Αλήθεια, το έκανε ποτέ; ή απλώς βολεύεται στα πλαίσια της συγκεκριμένης υποχρηματοδότησης;
Αλλά ακόμα και έτσι, πότε μπήκε στην λογική της “αυτοεπιστασίας”, αφού διαθέτει το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό; Αφαιρώντας το εργολαβικό κέρδος, δεν κερδίζεις χρήματα για να μπορέσεις να κάνεις και κάτι παραπάνω; Κερδίζεις, αλλά θα πρέπει να έχεις στο επίκεντρό σου τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Στην Ελλάδα που προωθεί τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια διαλύοντας ουσιαστικά την Δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση, στην Ελλάδα που πρέπει να έχεις “κομπόδεμα” για να χειρουργηθείς με το νόμο για τα απογευματινά χειρουργεία, στην Ελλάδα της ενεργειακής φτώχειας που προωθεί και την ιδιωτικοποίηση του νερού, στην Ελλάδα που στενάζει στα ράφια του super market, απαιτείται μια άλλη πολιτική.
Τον δρόμο δείχνουν οι αγρότες στα μπλόκα, οι φοιτητές και οι μαθητές που αγωνίζονται για το δικαίωμα στην μόρφωση κόντρα στις συλλήψεις από τα ΜΑΤ, οι εργάτες που διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις.
Μόνο μέσα από την κοινή, μαζική, αγωνιστική διεκδίκηση θα καταφέρουμε να σώσουμε αυτά που μας κλέβουν και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας. Σε πείσμα όλων εκείνων που προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν κοσμογονία τα αυτονόητα, εμείς θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα του ανθρώπου να είναι Άνθρωπος».
