Μια συζήτηση με τον πνευματικό πατέρα του νορβηγικού φολκ συγκροτήματος Wardruna με αφορμή την επερχόμενη sold out εμφάνισή τους την Πέμπτη στο Ηρώδειο
Τέσσερα χρόνια μετά τη μοναδική μέχρι στιγμής εμφάνισή τους στην Ελλάδα, οι Wardruna επιστρέφουν για να ξετυλίξουν τους σκανδιναβικούς μύθους τους, αυτήν τη φορά στη σκιά της Ακρόπολης. Το νορβηγικό συγκρότημα που μπήκε σε κάθε σπίτι μέσα από την επιτυχημένη σειρά του History Channel «Vikings» θα εμφανιστεί στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στις 21 Σεπτεμβρίου. Αναζητήσαμε τον ιθύνοντα νου Αϊναρ Σέλβικ και μιλήσαμε για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την ενασχόλησή του με τη μουσική.
Στην προηγούμενη συναυλία σας στην Αθήνα ο κόσμος συμμετείχε χαμηλόφωνα, όπως απαιτεί μια ιεροτελεστία, τραγουδώντας στίχους στα νορβηγικά. Ομολογώ ότι δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα…
Είναι πραγματικά ξεχωριστό να βλέπεις ανθρώπους κάθε ηλικίας να τραγουδούν μαζί μας, ένα απερίγραπτο συναίσθημα ότι αποτελείς κομμάτι μιας ιστορίας που δεν περιορίζεται μόνο σε ό,τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή αλλά είναι πολύ βαθύτερο. Οι συναυλίες των Wardruna είναι περισσότερο πνευματική εμπειρία.
Κάτι που επίσης δεν βλέπεις κάθε μέρα είναι ένα φολκ άλμπουμ να ξεκινάει από το Νο1 του billboard.
Φαίνεται ότι αυτό που έχει σημασία για εμάς ως μουσικούς βρίσκει ανταπόκριση και σε πολύ κόσμο. Δηλαδή να μην αντιγράφεις ή αναπαράγεις απλώς τους ήχους από την εποχή του χαλκού ή την εποχή των Βίκινγκ, αλλά να δημιουργείς κάτι νέο μέσα από αυτούς. Ολα τα στοιχεία που ενσωματώνουμε στη μουσική μας, όλες οι αναφορές στη φύση και την παράδοση φαίνεται ότι αγγίζουν όλους όσοι ζουν στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και αναζητούν ευκαιρίες να συνδεθούν με αρχέγονες καταστάσεις και πολιτισμούς όπως ο σκανδιναβικός μέσα από σύγχρονα ηχοχρώματα.
Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να μιλάτε για όλα αυτά στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης;
Με ή χωρίς την τεχνητή νοημοσύνη, η μουσική θα χωρίζεται πάντα ανάμεσα σε εκείνη που γράφεται για να ικανοποιηθούν τα «θέλω» της μουσικής βιομηχανίας κι εκείνη που βγαίνει από την ψυχή του δημιουργού και συνιστά μορφή τέχνης που δεν εξαντλείται σε ένα πιασάρικο ρεφρέν. Ακόμη λοιπόν και αν η τεχνητή νοημοσύνη κατακτήσει τη μουσική βιομηχανία, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα έχουν ανάγκη να εκφραστούν διαφορετικά και να απευθυνθούν σε εκείνους που αναζητούν την πραγματική τέχνη, μακριά από τη μουσική που γράφεται για να πουλήσει. Γιατί ακόμη και στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης χρειαζόμαστε την επαφή με τα απλά πράγματα, με τη φύση. Χρειαζόμαστε λίγη βρομιά κάτω από τα νύχια μας.
Αυτό σημαίνει ότι η καλή μουσική θα βρίσκει πάντα αποδέκτες;
Ναι, γιατί εκτός από τις μάζες που καταναλώνουν μουσική, υπάρχει και το κοινό που επενδύει στη μουσική και συνδέεται μ’ αυτήν όχι μόνο με τα αυτιά αλλά και με την καρδιά και το μυαλό.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη σειρά «Vikings» που έκανε τους Wardruna σχεδόν… mainstream;
Από μια άποψη ήμασταν τυχεροί γιατί ένας από τους σκηνοθέτες γνώριζε τους Wardruna, μας προσέγγισε την περίοδο που δυσκολεύονταν να βρουν τα κατάλληλα τραγούδια και τελικά κατέληξαν να χρησιμοποιήσουν έξι με επτά συνθέσεις μας την πρώτη σεζόν. Στη συνέχεια η συνεργασία επεκτάθηκε καθώς ήθελαν να συνεργαστώ με τον βασικό συνθέτη και να γράψουμε μαζί το σάουντρακ της σειράς. Ηταν τεράστια ευκαιρία για μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είχαμε την επιτυχία στο τσεπάκι. Οι «Vikings» είναι τεράστια παραγωγή που μας έβαλε σε πάρα πολλά σπίτια, όμως κανείς δεν θα σου δώσει σημασία αν η ίδια η μουσική δεν έχει κάτι να πει.
Πόσο ομαλή ήταν για σένα η μετάβαση από το black metal στην παραδοσιακή μουσική;
Ηταν κάτι που έγινε απόλυτα φυσιολογικά. Η ενασχόληση με το black metal ήταν ένας κύκλος που έκλεισε στα μετεφηβικά μου χρόνια, όταν αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω κάτι πιο προσωπικό, κάτι που να συνδέεται με την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μου και τα γενικότερα ενδιαφέροντά μου.
Παρ’ όλα αυτά βλέπουμε ότι πολλοί παλιοί φαν σας συνεχίζουν να σας ακολουθούν, ενώ στις συναυλίες των Wardruna το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αποτελείται από μεταλάδες.
Οι μεταλάδες αποτελούν τον πυρήνα, αλλά το σημαντικότερο για μένα είναι ότι στις συναυλίες μας υπάρχει ετερόκλητο κοινό, τόσο σε μουσικό όσο και σε ηλικιακό επίπεδο. Είναι πολύ ευχάριστο να βλέπεις μαυροντυμένους μακρυμάλληδες δίπλα σε ανθρώπους που έχουν πιο κλασικά ακούσματα ή ανθρώπους που έρχονται ντυμένοι Βίκινγκ και δίπλα τους να υπάρχουν γονείς με παιδιά, ακόμη και παππούδες με τα εγγόνια τους.
Εχεις συνειδητοποιήσει ότι στο Ηρώδειο θα παίξετε μπροστά σε ένα… τείχος από θεατές;
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που λατρεύω να παίζω σε αμφιθέατρα. Είσαι σε άμεση επαφή με το κοινό, αφού ακόμη κι αυτοί που είναι στα πιο ψηλά επίπεδα βρίσκονται μπροστά σου κι έτσι υπάρχει μεγαλύτερη αλληλεπίδραση. Ανυπομονούμε πάντως να βρεθούμε στο Ηρώδειο, στο οποίο δεν κατάφερα να μπω όταν ήρθαμε την προηγούμενη φορά στην Ελλάδα κι έτσι έχω εικόνα μόνο απέξω.
Πώς θα περιέγραφες τη μουσική των Wardruna σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει ποτέ;
Ως παραδοσιακή μουσική που βασίζεται πολύ στη χρήση ιστορικών οργάνων και καλύπτει ένα τεράστιο ηχητικό τοπίο και πεδίο. Πάνω απ’ όλα όμως ως μια μουσική που ακούγοντάς την μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να δεις, να φανταστείς πολλά διαφορετικά πράγματα.
«Αυτό που έχει σημασία για εμάς ως μουσικούς, να μην αντιγράφεις ή αναπαράγεις απλώς τους ήχους από την εποχή του χαλκού ή την εποχή των Βίκινγκ αλλά να δημιουργείς κάτι νέο, φαίνεται ότι βρίσκει ανταπόκριση σε πολύ κόσμο»
