Κυβέρνηση σε διατεταγμένη υπηρεσία προστασίας των κερδών των εφοπλιστών. Ο τραγικός θάνατος του 47χρονου εργάτη Γιάννη Νομικού στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Οπως εξηγούν στο Documento ειδικοί και συνδικαλιστές, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στον πάτο μεταξύ του συνόλου των χωρών της ΕΕ αναφορικά με τις εργασιακές συνθήκες, αλλά και με την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων. Μόνο η Βουλγαρία μπορεί να συγκριθεί με την Ελλάδα σχετικά με τις τραγικές εργασιακές συνθήκες, αλλά ακόμη κι εκεί η κατάσταση βελτιώνεται. Οχι όμως και στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τον τελευταίο χρόνο τα εργατικά δυστυχήματα στην Ελλάδα έχουν υπερδιπλασιαστεί. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2022 τα θύματα ήταν 104, το 2021 ήταν 31, το 2020 ήταν 41, το 2019 ήταν 51 και το 2018 ήταν 46. Παράλληλα, τα μη θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα της περασμένης χρονιάς ξεπέρασαν τις 13.000, πολλά εκ των οποίων έχουν οδηγήσει σε ακρωτηριασμούς, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι και να μην μπορούν να επιστρέψουν στην εργασία τους.
Η κυβέρνηση φέρει ακέραιη την ευθύνη γι’ αυτή την κατακόρυφη αύξηση των δυστυχημάτων. Κι ας δήλωσε ανερυθρίαστα ο τέως υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ότι «το δυστύχημα συνέβη ενόσω δεν ήμασταν εμείς στην κυβέρνηση».
Είναι άλλωστε η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη που πέρασε τρεις νόμους που εναρμονίζονται πλήρως με τις επιδιώξεις των εργοδοτών.
Αρχικά ήταν ο εργασιακός νόμος του 2021 του Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος συνέβαλε αρνητικά στα θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία. Παράλληλα υπήρξαν ακόμη δύο νόμοι από το υπουργείο Ανάπτυξης και το υπουργείο Περιβάλλοντος που επέτρεψαν να εργάζονται ως χειριστές ανυψωτικών μηχανημάτων και ηλεκτρολόγοι εδάφους μη αδειοδοτημένοι εργάτες. Ο λόγος απλός: οι εργοδότες θέλουν να πληρώνουν λιγότερο. Και η κυβέρνηση το δέχτηκε.
Φυσικά, ο τέως υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Αδωνης Γεωργιάδης δεν θα μπορούσε να μη σταθεί στο πλευρό των εφοπλιστών. Κι αυτό γιατί μολονότι είχε υποσχεθεί στους εργαζόμενους ότι δεν θα αλλάξει τον νόμο αναφορικά με το ότι δεν θα εργάζονται ως χειριστές ανυψωτικών μηχανημάτων μη αδειοδοτημένοι εργάτες, αθέτησε την υπόσχεσή του και τρία χρόνια μετά έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο το οποίο προέβλεπε ακριβώς το αντίθετο. Μάλιστα όχι μόνο αθέτησε απροκάλυπτα την υπόσχεσή του, αλλά παράλληλα κατηγόρησε τους εργάτες ότι συνέστησαν «καρτέλ».
Δεν είναι μόνο αυτό. Επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης καταργήθηκε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), το έργο του οποίου ανέλαβε η Ανεξάρτητη Αρχή Επιθεώρησης Εργασίας, η οποία όμως δεν υπάγεται σε υπουργείο και δεν λογοδοτεί πουθενά. Ετσι οι εργοδότες αφήνονται απρόσκοπτα να παρανομούν αφού δεν πραγματοποιείται σχεδόν κανένας έλεγχος, ενώ οι εργαζόμενοι μιλάνε για «καθημερινό πόλεμο» εξαιτίας της έλλειψης μέτρων προστασίας.
Κι έπειτα όσοι εργαζόμενοι ή οι οικογένειές τους τολμήσουν να κινηθούν δικαστικά ύστερα από κάποιο ατύχημα έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα δικαστικό γολγοθά: τα προσκόμματα είναι ατέλειωτα, το κόστος μεγάλο, ενώ περνάνε χρόνια μέχρι οι υποθέσεις να τελεσιδικήσουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα οι εργολαβικές εταιρείες αλλάζουν ΑΦΜ προκειμένου να αποφύγουν τις νομικές τους ευθύνες.
Ολα αυτά δεν τα είδε ο Κυρ. Μητσοτάκης ούτε όταν είχε πάει στην –άδεια από εργαζόμενους– Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος ούτε όταν δήλωνε λίγες ώρες πριν από το δυστύχημα πως στο Πέραμα η ΝΔ πήρε 38% επειδή η κυβέρνηση έδωσε δουλειές. Καμιά έκπληξη. Είναι άλλωστε ο πρωθυπουργός που επί των ημερών του συνέβη το δυστύχημα στα Τέμπη στο οποίο 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους επειδή δεν είχε αντικατασταθεί το σύστημα τηλεδιοίκησης στη Λάρισα για μερικές χιλιάδες ευρώ.
Οι αρμόδιοι είχαν προειδοποιηθεί, όπως είχε συμβεί και με την περίπτωση των Τεμπών. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής Ακη Αντωνίου: «Το τελευταίο πεντάμηνο είχαμε κάνει πέντε 24ωρες απεργίες προειδοποιώντας ότι για το θανατηφόρο δυστύχημα λείπουν μόνο η ημερομηνία και η ώρα που θα συμβεί».
Το δυστύχημα του Γ. Νομικού προκλήθηκε επειδή, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν οι συνάδελφοί του, έλειπε μια ασφάλεια στον γάντζο που μετέφερε το φορτίο το οποίο καταπλάκωσε αυτόν και δύο συναδέλφους του. Που στοίχιζε μερικά ευρώ. Τόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή στο Πέραμα, όπου ο πρωθυπουργός είδε δήθεν χαμογελαστούς εργαζόμενους ενώ ήταν περικυκλωμένος από στελέχη της ΝΔ.
«13.000 εργατικά ατυχήματα το 2022»
Το δυστύχημα στο Πέραμα δεν αποτέλεσε έκπληξη για όσους γνωρίζουν την κατάσταση. Αυτό παραδέχτηκαν στο Documento τόσο ο Ανδρέας Στοϊμενίδης, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία (EU-OSHA) και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος, όσο και η Σταυρούλα Παπαδημητρίου, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής ΑΔΕΔΥ και πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Επιθεώρησης Εργασίας. «Δεν ήταν έκπληξη το δυστύχημα. Αυτό που έχουμε παρατηρήσει είναι ότι χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται τα ατυχήματα και τα δυστυχήματα στους χώρους εργασίας. Τα θανατηφόρα δυστυχήματα –αυτά δηλαδή τα οποία γίνονται γνωστά– είναι ελάχιστο κομμάτι. Το μεγαλύτερο κομμάτι αφορά εργατικά ατυχήματα τα οποία δεν κοστίζουν ζωές. Την τελευταία χρονιά έχουμε περίπου 13.000 εργατικά ατυχήματα, όπου έχουμε ακρωτηριασμούς και τα οποία αφήνουν ανθρώπους ανίκανους ακόμη και να εργαστούν» ανέφερε στο Documento η Στ. Παπαδημητρίου, με τον Ανδρ. Στοϊμενίδη να προθέτει ότι μόνο τις τελευταίες δέκα ημέρες έχουν χάσει τη ζωή τους εννέα άνθρωποι.
«Καθημερινός πόλεμος»
Επιπλέον, όπως εξήγησε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής Ακης Αντωνίου: «Οι εργολάβοι και οι εφοπλιστικές εταιρείες λειτουργούν σε καθεστώς πλήρους ασυδοσίας». «Μιλάμε» συνέχισε «για καθημερινά ατυχήματα, όχι μόνο για θανατηφόρα, όπου κόσμος βγαίνει σακατεμένος. Οταν στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη επισκευάζονται ή κατασκευάζονται εκατό πλοία καταλαβαίνετε τι σημαίνει να πραγματοποιείται ένας έλεγχος την εβδομάδα. Οσοι έλεγχοι γίνονται είναι για τα μάτια του κόσμου».
Κι όλα αυτά ενώ «στην πραγματικότητα δουλεύουμε σε ένα εργοστάσιο που πλέει στη θάλασσα. Εχουν τεράστιους κλειστούς χώρους όπου μπορείς να έχεις πρόσβαση μόνο μέσα από μια τρύπα 60 πόντων. Εκεί μέσα καλούμαστε να δουλέψουμε. Αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι και αυστηροί έλεγχοι μπορούμε με μια απλή αφορμή να οδηγηθούμε σε τραγωδία. Οταν τελειώνει μια επισκευή πλοίου τα μισά εργαλεία είναι για πέταμα, αλλά αντί να αντικαθίστανται πάνε από πλοίο σε πλοίο. Κανείς δεν ελέγχει ούτε υποχρεώνει τις εταιρείες να έχουν τα εργαλεία σε λειτουργική κατάσταση» τόνισε ο κ. Αντωνίου.
«Οι δουλειές μας απαιτούν μεγάλη ταχύτητα, τα πλοία πρέπει να τελειώνουν γρήγορα επειδή ναυλώνονται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ημερησίως. Μιλάμε για καθημερινό πόλεμο, χωρίς να υπολογίζονται οι ανθρώπινες ζωές» συμπλήρωσε.
Ο Ανδρ. Στοϊμενίδης από την πλευρά του πρόσθεσε ότι «πέρυσι δόθηκε από το υπουργείο ως στοιχείο ένας αριθμός ελέγχων της τάξης των 40.000, ο οποίος συνοδεύτηκε από υπερδιπλασιασμό των ατυχημάτων. Παρ’ όλα αυτά, φέτος ο σχεδιασμός προβλέπει ίδιο αριθμό. Λες και το 2022 ήταν ένα success story για τη χώρα. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ, εξαιρουμένης της Βουλγαρίας. Κι εκεί όμως η κατάσταση κάπως βελτιώνεται. Σημειώστε επιπλέον ότι στην Ελλάδα δεν μετράμε τις επαγγελματικές ασθένειες».
Καμία έκθεση από το 2019 και μετά
Δυστυχώς, η κατάσταση που επικρατεί στους χώρους εργασίας και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων αποτελούν υπό μία έννοια πολιτική επιλογή. Εξάλλου, όπως εξήγησε η Στ. Παπαδημητρίου, στην Ελλάδα από το 2019 και μετά δεν έχει δημοσιοποιηθεί καμία έκθεση πεπραγμένων. Είναι άγνωστο πόσοι έλεγχοι έγιναν σε χώρους εργασίας και τι προβλήματα εντόπισαν. Η ταφόπλακα ως προς το ζήτημα των ελέγχων μπήκε με τον εργασιακό νόμο Χατζηδάκη το 2021, ο οποίος μεταξύ άλλων προέβλεπε την επί της ουσίας κατάργηση του ΣΕΠΕ και τη μετατροπή του σε ανεξάρτητη αρχή. Οπως σημείωσε η Στ. Παπαδημητρίου, όταν το ΣΕΠΕ μετατράπηκε σε ανεξάρτητη αρχή πολλοί επιθεωρητές επιφορτισμένοι να κάνουν ελέγχους μετακινήθηκαν από τις κατά τόπους δομές σε άλλες θέσεις προκειμένου να κάνουν γραφειοκρατική δουλειά.
«Αυτό» κατά τη Στ. Παπαδημητρίου «σημαίνει ότι έχουν μειωθεί οι ελεγκτές που ήταν στο πεδίο». «Σκεφτείτε» συμπλήρωσε «ότι για κάθε εργατικό ατύχημα οι επιθεωρητές εργασίας πρέπει να συντάξουν μια έκθεση. Αυτήν τη στιγμή, εξ όσων γνωρίζω, χρεώνονται 30 έως 35 εκθέσεις τον μήνα στον κάθε επιθεωρητή. Και οι ίδιοι άνθρωποι θα είναι επιφορτισμένοι να ελέγχουν επιτόπου όταν υπάρχει κάποια καταγγελία».
Εξάλλου και κατά τον Ανδρ. Στοϊμενίδη ο μόνος σκοπός δημιουργίας αυτής της ανεξάρτητης αρχής ήταν η απέκδυση της πολιτικής ευθύνης και η μη αντιμετώπιση των θεμάτων που σχετίζονται με την ασφάλεια και την υγεία στους εργασιακούς χώρους. Ο ίδιος επισήμανε επιπλέον ότι στην Ελλάδα «πολλά εργατικά ατυχήματα δεν καταμετριούνται, όπως αυτά στον αγροτικό κλάδο που είναι πρωταθλητής στη χώρα μας».
Σύμφωνα και με τον Ακη Αντωνίου, για την κατάσταση που επικρατεί έχουν ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις. «Αυτή η κυβέρνηση όμως το πήγε ένα βήμα παρακάτω προχωρώντας στην κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας και την ίδρυση ανεξάρτητου φορέα. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάγεται σε κανένα υπουργείο, δεν λογοδοτεί πουθενά. Η αρχή υποχρεούται να κάνει δειγματοληπτικά ελέγχους βάσει καταγγελιών. Εχει τη δυνατότητα ακόμη και να επιβάλλει μεγάλα πρόστιμα. Αυτό γίνεται, αλλά σε πολύ μικρό βαθμό και ύστερα από πίεση του σωματείου».
Ταφόπλακα με νόμο Χατζηδάκη
Δεν είναι όμως αυτό το μοναδικό πρόβλημα του ν. 4808/2021 που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Κωστή Χατζηδάκη. «Ο εργασιακός νόμος του Κ. Χατζηδάκη» είπε ο Ανδρ. Στοϊμενίδης «συνέβαλε αρνητικά στα θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία, καθώς ό,τι νομοθετήθηκε σε βάρος των εργαζομένων μπορεί ήδη να μετρηθεί και να φανεί με την επιδείνωση των σχετικών δεικτών, ενώ ό,τι νομοθετήθηκε υπέρ των εργαζομένων δεν λειτουργεί στην πράξη».
«Στην Ελλάδα για παράδειγμα» συμπλήρωσε «δύο χρόνια μετά την επικύρωση της διεθνούς συνθήκης για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία έχουμε υπερδιπλασιασμό των θυμάτων στην εργασία. Στην πράξη λοιπόν το κράτος αδιαφορεί και άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους. Σ’ αυτό έχει παίξει ρόλο και η εντατικοποίηση της εργασίας με τη δυνατότητα διαχείρισης του ωραρίου του εργαζόμενου και την επέκτασή του πέραν του οκταώρου».
«Η αύξηση των δυστυχημάτων και ατυχημάτων οφείλεται και στο γεγονός ότι μειώνονται οι προδιαγραφές, οι έλεγχοι και η προσοχή που δείχνει το κράτος. Εχουμε ένα κράτος που είναι παραβάτης. Φυσικά όσο οι εργασιακές σχέσεις επιδεινώνονται αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι διατεθειμένοι να εργαστούν σε μη ασφαλείς συνθήκες» πρόσθεσε η Στ. Παπαδημητρίου.
Η ίδια ωστόσο έδωσε και μια άλλη διάσταση στο πρόβλημα: «Τα εργατικά ατυχήματα έχουν ταξικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ο εργοδότης για να εξοικονομήσει χρήματα και να έχει μεγαλύτερο κέρδος δεν φτιάχνει τα μηχανήματα. Αυτό το πληρώνουν οι εργαζόμενοι με τη ζωή τους και το κράτος με περίθαλψη. Η νομοθεσία που έχουμε στην Ελλάδα για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων είναι ευρωπαϊκή. Η βασική ευρωπαϊκή αρχή στα ζητήματα ασφάλειας και υγείας είναι η αρχή της ευθύνης του εργοδότη. Οι εργοδότες είναι εκείνοι που έχουν υποχρέωση να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων τους ως προς όλες τις πτυχές της εργασίας. Αυτό αφορά τόσο τους φυσικούς όσο και τους ψυχολογικούς κινδύνους».
Επιπλέον νομοθετικά εκτρώματα
Μολονότι ο νόμος Χατζηδάκη αποτέλεσε λαιμητόμο για τις εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση δεν αρκέστηκε σ’ αυτόν. Αντιθέτως, με ακόμη δύο νομοθετικά εκτρώματα διασφάλισε ότι η εκάστοτε εργοδοσία θα μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Πρόκειται για δύο νόμους του υπουργείου Περιβάλλοντος και του υπουργείου Επενδύσεων και Ανάπτυξης.
Ο πρώτος αφορά το ποιοι μπορούν να πραγματοποιούν ηλεκτρολογικές εργασίες. Ο Ανδρ. Στοϊμενίδης ανέφερε σχετικά στο Documento: «Με μεγάλη έκπληξη είδαμε ότι ενώ στα ηλεκτρικά έργα και στον κλάδο των χειριστών μηχανημάτων είχαμε αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, αντί να λαμβάνονται μέτρα τα οποία θα ανακούφιζαν τους εργαζόμενους και θα διόρθωναν αυτό το πρόβλημα, λήφθηκαν μέτρα τα οποία συνεισέφεραν στην επίταση των επικίνδυνων συνθηκών».
«Αναφέρομαι» συνέχισε «στη δυνατότητα που δόθηκε μη αδειούχοι εργάτες να εργάζονται σε ηλεκτρολογικά έργα υπό τη δικαιολογία ότι θα εργάζονται στο έδαφος και όχι πάνω στον στύλο». Βεβαίως, όπως εξήγησε, «όποιοι εργάζονται σε τέτοιου είδους εργασίες λαμβάνουν κι εντολές του τύπου “ανέβα πάνω στον στύλο να τελειώνουμε”».
Ο δεύτερος νόμος αφορά εκείνους οι οποίοι μπορούν να χειρίζονται ανυψωτικά μηχανήματα χωρίς να έχουν σχετική άδεια. «Η άλλη διάταξη» είπε ο Ανδρ. Στοϊμενίδης «έχει να κάνει με τη δυνατότητα μη αδειούχοι χειριστές να χειρίζονται ανυψωτικά μηχανήματα στα οποία φορτώνονται εμπορεύματα βάρους μέχρι δυόμισι τόνων. Αυτό αφορά το 90% των χειριστών».
Ο Αδ. Γεωργιάδης αθέτησε την υπόσχεσή του
Πυρά εναντίον του τέως υπουργού Επενδύσεων και Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη εξαπέλυσε και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Χειριστών Μηχανημάτων Εργου Ελλάδος Νίκος Ηλιόπουλος. Οπως είπε, ο Αδ. Γεωργιάδης «νομοθέτησε τον περασμένο Οκτώβριο τον νόμο 4982, που δίνει τη δυνατότητα η επαγγελματική δραστηριότητα όλων των μηχανημάτων έργου στην ειδικότητα 2 μέχρι 2,5 τόνους ανύψωσης να ασκείται ελεύθερα. Επειτα από μεγάλη πίεση δική μας και της αντιπολίτευσης τελευταία στιγμή προστέθηκε ότι αυτοί οι εργαζόμενοι θα πρέπει να έχουν διδαχτεί κάποια μαθήματα επαγγελματικής κατάρτισης. Αυτός ο νόμος τυπικά δεν εφαρμόζεται γιατί πρέπει να εκδοθούν κάποιες υπουργικές αποφάσεις. Εχει δημιουργήσει όμως ένα πλαίσιο στο οποίο πατάνε κάποιοι εργοδότες ώστε να ανεβαίνει πάνω στα μηχανήματα όποιος επιθυμούν. Οι εργοδότες πιέζουν την κυβέρνηση για απελευθέρωση της άδειας επειδή δεν βρίσκουν χειριστές, αφού δεν θέλουν να τους αμείβουν ανάλογα με τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «είχαμε επαφή με την κυβέρνηση πριν από τρία χρόνια, όταν έφτασαν στα αυτιά μας οι θέσεις του ΣΕΒ που ήθελε την αποδόμηση της άδειας. Συναντηθήκαμε τότε με τον Αδ. Γεωργιάδη, που ήταν κατηγορηματικός ότι “δεν θα αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, όποια πίεση κι αν δεχτώ από τον ΣΕΒ”. Δεσμεύτηκε προσωπικά σε μένα γι’ αυτό. Οταν του το υπενθύμισα στην επιτροπή της Βουλής που συζητούσε την επεξεργασία του επίμαχου νόμου το παραδέχτηκε αλλά είπε ότι τα τελευταία τρία χρόνια προέκυψαν νέα στοιχεία που τον εξανάγκασαν σ’ αυτήν τη νομοθετική ρύθμιση. Είπε δηλαδή ότι το επάγγελμά μας κατάντησε καρτέλ και ότι τι ψάχνουμε για άδειες όταν στην Κίνα οι εργαζόμενοι έχουν αντικατασταθεί από ρομπότ. Ηθελε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα της εργοδοσίας. Είναι φανερό ότι τώρα οι εργοδότες θα απολύουν τους αδειούχους και θα ανέβουν στα μηχανήματα ανειδίκευτοι εργάτες».
Ακόμη ο Ν. Ηλιόπουλος ανέφερε ότι «έχω συλλέξει μέσω διαδικτύου στοιχεία βάσει των οποίων προκύπτουν περισσότερα από 100 εργατικά ατυχήματα στον χώρο μας τα τελευταία έξι επτά χρόνια, εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητα είναι θανατηφόρα. Οι εργοδότες δεν αισθάνονται ότι υπάρχει πιθανότητα να ελεγχθούν. Οταν έρχεται ο ελεγκτικός μηχανισμός ειδοποιούνται όλοι και οι μη αδειοδοτημένοι εργαζόμενοι κατεβαίνουν από τα μηχανήματα».
Τι συμβαίνει με τους τεχνικούς ασφαλείας
Αξίζει ασφαλώς να σημειωθεί ότι κάθε επιχείρηση που απασχολεί πάνω από 50 εργαζόμενους οφείλει να έχει τεχνικούς ασφαλείας. Ανθρώπους δηλαδή επιφορτισμένους να καταγράφουν τυχόν προβλήματα και κινδύνους και να συμβουλεύουν την εργοδοσία ώστε να επιλυθούν.
«Ο τεχνικός ασφαλείας είναι ιδιώτης, αλλά δεν είναι υπεύθυνος για να κάνει τον έλεγχο: δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση να ελέγξει αν ο γερανός είχε ή δεν είχε κάτι. Κι έτσι έγινε το δυστύχημα. Ο τεχνικός ασφαλείας δεν είναι για να ελέγχει τον εξοπλισμό. Είναι για να δίνει κατευθύνσεις» εξήγησε η Στ. Παπαδημητρίου, ενώ ο Ανδρ. Στοϊμενίδης έδωσε μια επιπλέον διάσταση. «Οι τεχνικοί ασφαλείας υποαμείβονται» σημείωσε και κατέληξε: «Ο ρόλος του τεχνικού ασφαλείας είναι βέβαια συμβουλευτικός. Ο εργοδότης είναι εκείνος που έχει την υποχρέωση να ακολουθεί τις οδηγίες του τεχνικού ασφαλείας. Αυτό γίνεται σε πολύ μικρό ποσοστό στην Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι αν δεν αρέσει σε κάποιους εργοδότες η περιγραφή μιας κατάστασης, επιλέγουν αντί της κατάστασης να αλλάζουν την περιγραφή: δηλαδή τον τεχνικό ασφαλείας».
Τα παραπάνω επιβεβαιώνει και ο Ακης Αντωνίου: «Το νομικό πλαίσιο που υπάρχει είναι ότι οι ναυτιλιακές προσλαμβάνουν έναν τεχνικό ασφαλείας που θα υποδεικνύει αδυναμίες στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Ομως πληρώνεται από αυτόν που πάει να ελέγξει. Εχουμε παραδείγματα όπου τεχνικοί ασφαλείας έκαναν σωστά τη δουλειά τους και δεν ξαναπροσλήφθηκαν. Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος που πάει για ένα μεροκάματο να τα βάλει με μια εφοπλιστική εταιρεία».
