Η «γαλανόλευκη» κατάφερε απλώς να ανέβει από την τρίτη στη δεύτερη κατηγορία, κερδίζοντας μόνο μικρομεσαίες ομάδες
Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα μάς αρέσει πολύ να ωραιοποιούμε καταστάσεις που δεν μας βολεύουν. Οπως ακριβώς συμβαίνει τώρα με την εθνική ομάδα που απέτυχε να προκριθεί στο Euro 2024. Ειδικά μετά την αποτυχία απέναντι στη Γεωργία ακούσαμε ή διαβάσαμε ατάκες τύπου «πάλεψε, αλλά…», «ψυχάρες οι διεθνείς, στάθηκαν άτυχοι στα πέναλτι» κ.λπ. Ολα καλοδεχούμενα. Ομως υπάρχει και η άλλη πλευρά, η ρεαλιστική ή και κυνική για κάποιους, που λέει ότι όταν δεν μπορείς να αποκλείσεις ομάδες κατώτερες της δικής σου δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις ούτε μεγάλους στόχους. Και, κακά τα ψέματα, η εθνική του Γκουστάβο Πογέτ απέτυχε παταγωδώς να πάρει το εισιτήριο για μια μεγάλη διοργάνωση, δέκα χρόνια από την τελευταία συμμετοχή της στο Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία…
Πανηγύρια για το αυτονόητο
Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να πανηγυρίζουμε για το αυτονόητο. Οτι η εθνική ανέβηκε με τον Πογέτ από την τρίτη κατηγορία της Ευρώπης στη δεύτερη! Με αντιπάλους όχι κάποια θηρία ή μεγαθήρια, αλλά ομάδες του βεληνεκούς του Κοσόβου, της Κύπρου και της Βόρ. Ιρλανδίας…
Για να καταλάβουμε το μέγεθος της αποτυχίας αρκεί να επισημάνουμε το εξής: ο Γκ. Πογέτ ανέλαβε στις 11 Φεβρουαρίου 2022 και σε 22 παιχνίδια η εθνική είχε 12 νίκες, 4 ισοπαλίες και 6 ήττες. Ομως εάν δούμε μία προς μία τις 12 νίκες, θα διαπιστώσουμε ότι η 49η στην παγκόσμια κατάταξη Ελλάδα νίκησε μόνο μία ομάδα που έχει καλύτερη θέση στο ranking της FIFA, την 45η Ρουμανία, σε φιλικό ματς στο Βουκουρέστι (το πρώτο του Πογέτ στον πάγκο της «γαλανόλευκης»). Οι υπόλοιπες έντεκα νίκες ήταν απέναντι σε ομάδες πολύ χαμηλότερων θέσεων στην παγκόσμια κατάταξη.
Την εποχή του Πογέτ, λοιπόν, η Ελλάδα νίκησε ομάδες από την 62η θέση και κάτω! Με οποιαδήποτε άλλη πάνω από αυτήν δεν μπόρεσε να κάνει έστω μια υπέρβαση. Αναλυτικά λοιπόν:
Εκτός από τη Ρουμανία, η Ελλάδα κέρδισε δύο φορές την Ιρλανδία (62), δύο τη Βόρ. Ιρλανδία (74), μία το Καζακστάν (100), δύο το Κόσοβο (102), μία την Κύπρο (125), δύο το Γιβραλτάρ (201) και μία τη Νέα Ζηλανδία (103).
Εφερε ισοπαλίες με την αδιάφορη Γαλλία (2) στο τελευταίο ματς των προκριματικών του Euro 2024, τη Γεωργία (77), από την οποία αποκλείστηκε στα πέναλτι, και σε φιλικά με τη Λιθουανία (138) και τη Μάλτα (172).
Τέλος, ηττήθηκε 6 φορές: δύο από την Ολλανδία (6), και από μία από τη Γαλλία (2), την Ουγγαρία (27), την Κύπρο (125) και το Μαυροβούνιο (72).
Εικονική πραγματικότητα
Συμπερασματικά, ο Ουρουγουανός τεχνικός συμμάζεψε κάπως τα πράγματα και η εθνική κατάφερε να μη χάνει από υποδεέστερες ομάδες, όπως συνέβαινε πιο πριν με ντροπιαστικές ήττες από τα Νησιά Φερόε κ.ά. Ομως από εκεί μέχρι να γίνουν υπερβάσεις ο δρόμος παρέμεινε δύσβατος. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και μια εικονική πραγματικότητα ότι η εθνική έχει πολύ καλό υλικό, ότι παίζει όμορφο ποδόσφαιρο και φυσικά ανέβηκε και ο πήχης των προσδοκιών. Μέχρι που ήρθε η Γεωργία να μας προσγειώσει ανώμαλα και πάλι. Οταν παίζεις την πρόκριση σε ένα ματς με αντίπαλο που έχει μόνο έναν πολύ καλό παίκτη (Κβαρασχέλια) και δέκα φιλότιμους και καταφέρνεις να κάνεις μία ευκαιρία όλη κι όλη στην παράταση (δοκάρι Μαυροπάνου), τότε έχεις αποτύχει ακόμη μια φορά.
Οι λόγοι πολλοί και χιλιοειπωμένοι. Οι ευθύνες της ΕΠΟ ακόμη περισσότερες – η οποία ΕΠΟ βρίσκεται πάλι προς αναζήτηση προπονητή και μπαίνει σε νέες περιπέτειες. Το συμβόλαιο του Πογέτ λήγει σήμερα (31/3) αλλά η επόμενη μέρα της εθνικής θα αργήσει, αφού η ομοσπονδία έχει εκλογές το καλοκαίρι και κανείς από τη σημερινή διοίκηση δεν θέλει να χρεώσει τον διάδοχο, εφόσον όπως όλα δείχνουν θα έχουμε αλλαγή σκυτάλης μετά τις εκλογές.
Εκτός όμως της διαδοχής, η ομοσπονδία με τις όποιες κινήσεις της δείχνει κατ’ εξακολούθηση ότι η εθνική ομάδα είναι το τελευταίο πράγμα που έχει στο μυαλό της. Μεγαλύτερη απόδειξη από το γεγονός ότι πριν από κάθε αγώνα οι διεθνείς αναζητούν γήπεδα για προπονήσεις δεν υπάρχει. Εθνική-πρόσφυγας στην ίδια της τη χώρα δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη. Μια προπόνηση στη Νέα Σμύρνη, την άλλη στη Ριζούπολη, την επόμενη στο προπονητικό κέντρο του Ατρομήτου στον Ασπρόπυργο, την άλλη στα Σπάτα. Μηδέν οργάνωση, μηδέν προγραμματισμός, κανένα μέλλον αλλά πολλές απαιτήσεις από τους παράγοντες και τον κόσμο…
Διαβάστε επίσης: Nations League: Αυτούς κάλεσε ο Πογέτ στις μάχες για την πρόκριση στο Euro
