Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι στο χείλος του γκρεμού και καμώνεται ότι αγναντεύει τη θέα. Σε πολύ σύντομο χρόνο έχει διανύσει την απόσταση έως την κορυφή, πράγμα που κάνει κάθε πρωθυπουργός, έως ότου απειληθεί η ιδανική εικόνα και βρεθεί με το χάος κάτω από τα πόδια του. Επιμένει ωστόσο ότι βρίσκεται στην κορυφή και απολαμβάνει την άγρια χλωρίδα στο χάος του γκρεμού.
Ο Μητσοτάκης βρέθηκε στη θέση αυτή αποκλειστικά με δική του ευθύνη. Προωθήθηκε στην κορυφή με τη φιλοτεχνημένη εικόνα που δημιούργησαν τα μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι με ευλυγισία στους νεφρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της πορείας του θεωρούσε πως η σκιά του από τους τηλεοπτικούς προβολείς είναι το μπόι του. Είναι ίσως ο μοναδικός πρωθυπουργός παγκοσμίως για τον οποίο επιστρατεύτηκαν παρομοιώσεις όχι μόνο από την πολιτική πραγματικότητα αλλά και από το ζωικό βασίλειο για να εμπεδωθούν η επικράτηση και η σημαντικότητά του. Μέχρι τότε ήταν απλώς ο γιος του Μητσοτάκη. Και να που καταλήξαμε ο Μωυσής να έχει φτάσει στο βουνό όχι για να πάρει τις δέκα εντολές αλλά για να πραγματοποιήσει το άλμα στο κενό.
Ο πρωθυπουργός υπερτίμησε την αποτελεσματικότητα που μπορεί να έχει η απόκρυψη της πραγματικότητας από τους πολίτες με την εθελοντική προσφορά των συστημικών μέσων ενημέρωσης. Δεν μπορείς όμως να ζεσταίνεις συνεχώς το νερό περιμένοντας πως θα συνεχίσει να παραμένει υγρό. Κάποια στιγμή επέρχεται μια ποιοτική μεταβολή και το νερό γίνεται ατμός. Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτή την ποιοτική μεταβολή. Τα μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν να αποκρύψουν την πραγματικότητα η οποία διαδραματίζεται μέσα στα σπίτια. Οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ και η επιλογή ασθενών από τους γιατρούς που μοιραία μπαίνουν στον ρόλο μικρού θεού δεν είναι αφήγημα ενοχλητικών δημοσιογράφων ή της αντιπολίτευσης. Ολοι καταλαβαίνουν πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας παρέμεινε ανοχύρωτο και άνθρωποι πλέον πεθαίνουν όχι μόνο από Covid αλλά και από άλλα νοσήματα γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα.
Το επιχείρημα ότι όλα οφείλονται στην παντοδυναμία της πανδημίας δεν πείθει. Η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα που εφάρμοσε τόσο αυστηρά, αλλοπρόσαλλα και αδικαιολόγητα από επιστημονική άποψη μέτρα. Επιπλέον είναι η χώρα που ενώ το καλοκαίρι του 2020 είχε σχεδόν μηδενίσει τα κρούσματα, άνοιξε με καθαρά πολιτική απόφαση τα σύνορα, για να κάνει εισαγωγή της καταστροφής.
Ποιος είναι αυτός που πιστεύει σήμερα όλες αυτές τις εγκληματικές αθλιότητες που έχουν ειπωθεί, ότι ο ιός δεν κολλάει στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά κολλάει σε υπαίθρια καφετέρια; Ποιος είναι αυτός που θα δικαιολογήσει τις καθαρά πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης να κλείνει η αγορά με 700 κρούσματα αλλά να ανοίγει με 3.000 κρούσματα, χωρίς ευθύνη ούτε για το ένα ούτε για το άλλο;
Το Documento από το ξεκίνημα της πανδημίας μιλώντας με επιστήμονες και βλέποντας τη διεθνή πραγματικότητα είχε ταχθεί υπέρ των συνεχών μαζικών τεστ που θα καθοδηγούν τους επιστήμονες (όχι πάντως τον Μητσοτάκη) σε στοχευμένα μέτρα. Εχουμε γράψει δεκάδες φορές ότι τα οριζόντια μέτρα και κυρίως η συνειδητή επιλογή να μην ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας είναι εγκληματικά και για την υγεία και για την οικονομία. Με έναν χρόνο καθυστέρηση ο Σωτήρης Τσιόδρας εισηγείται τώρα τεστ παντού και πάντα. Αυτά τα τεστ που ήταν αχρείαστα. Και κυρίως τεστ στα σχολεία, όπου δεν κόλλαγε ο ιός.
Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να πείσει πλέον ότι η ανέμελη αντιμετώπιση της πανδημίας πάνω στη λογική «βλέποντας και κάνοντας» ήταν λύση. Η αγορά έχει στεγνώσει από τα αυθαίρετα μέτρα που δεν είχαν κανένα επιστημονικό έρεισμα. Μείωσαν τον χρόνο κυκλοφορίας των πολιτών το Σάββατο και δημιούργησαν συνωστισμό και διασπορά του ιού στα σουπερμάρκετ και τα καταστήματα. Ποιος ηλίθιος εγκληματίας πρότεινε το μέτρο; Το εφάρμοσαν με την ίδια ευκολία και ανευθυνότητα που τώρα το παίρνουν πίσω. Ποιος θα απολογηθεί τώρα που ανέβηκαν τα κρούσματα αντί να πέσουν και ο θάνατος θερίζει στους διαδρόμους των νοσοκομείων που βαφτίζουν ΜΕΘ;
Ο Μητσοτάκης έχει ως βασικό εχθρό την πραγματικότητα, αλλά το πρόβλημά του είναι ότι συνεχίζει να βλέπει τον καθρέφτη του. Δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Πιστεύει ότι χρειάζεται μια εφόρμηση εναντίον των αντιπάλων, στους οποίους συμπεριλαμβάνει κυρίως τους δημοσιογράφους.
Το επιτελείο του πρωθυπουργού απέδωσε σε μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ τις δεκάδες χιλιάδες αρνητικές αντιδράσεις κάτω από τις αναρτήσεις του. Προτιμούσε να πιστεύει ότι βρέχει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τη δυνατότητα να κατευθύνει 30.000 αρνητικές φατσούλες ως σχόλια κάτω από όσα γράφει ο Μητσοτάκης, θα είχε κάνει άλλα, πιο αποτελεσματικά πράγματα σε επίπεδο αντιπολίτευσης. Ο Μητσοτάκης προτιμά να θεωρεί ότι τον επιβουλεύονται και σε λίγο θα τα βάζει με την πραγματικότητα που δεν συμφωνεί μαζί του.
Αποτέλεσμα της λογικής του είναι ότι βαθαίνει τον γκρεμό που βρίσκεται κάτω από τα πόδια του, προκαλώντας την κοινή γνώμη. Οι Πάρνηθες, οι Ικαρίες, τα τριήμερα αναψυχής, η πρωθυπουργική σύζυγος με τις βόλτες της και εσχάτως οι νονοί που εμφανίζονται ως άξιοι νονοί της πολιτικής μεγεθύνουν το χάσμα μεταξύ κυβερνητικής πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης.
Ο Μητσοτάκης δεν θα έχει το πολυτελές δικαίωμα να κατέβει τον δρόμο από την κορυφή ομαλά, όπως συμβαίνει συχνά με την πολιτική. Θα πηδήξει προς το κενό, ενδεχομένως πιστεύοντας πως είναι ο Superman και όχι μόνο Iron Man όπως τον έχουν αποκαλέσει οι ξεσκονίστρες του.
Το πιο τραγικό είναι ότι το πέταγμα στον γκρεμό δεν θα του το προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το πολιτικό του κοινό και κυρίως οι στενοί συνεργάτες του. Οσοι ψήφισαν Μητσοτάκη πιστεύοντας ότι θα αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή του μικρομεσαίου ζουν τον θάνατο του εμποράκου και την εκποίηση σε τιμή ευκαιρίας. Την ώρα που δεν υπάρχει ευρώ στα μαγαζιά, με νομική ρύθμιση η Μαριάννα Λάτση φορολογείται με μόλις 1,7 % και απαλλάσσεται του ΦΠΑ. Οσο πιο πολλά λεφτά διαθέτεις τόσο πιο πολύ γίνεσαι συμβατός με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Συνεπώς οι μικρομεσαίοι είναι σε ρόλο σκαλοπατιού της εξουσίας, στο οποίο ο Κυριάκος σκούπισε και τα πόδια του.
Το μελλοντικό πρόβλημα του πρωθυπουργού είναι ο εσωτερικός εχθρός. Οσοι πιστεύουν ότι η βάφτιση του Αδώνιδος διατυμπανίστηκε απ’ τον ίδιο, λόγω ιδιομορφίας και πίεσης λόγου του υπουργού Ανάπτυξης, είναι αφελείς. Ο Αδωνης Γεωργιάδης επέλεξε να πει αυτό που ήθελε, όταν ήθελε, όσο προκλητικό κι αν ήταν, την ώρα που ο Μητσοτάκης του έχει επιβάλει σιωπή ασυρμάτου. Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός, συνηθισμένος στον τακτικό στρατό των ομονοούντων παρατρεχάμενων, δεν είναι συνηθισμένος σε ανταρτοπόλεμο με την άτακτη στρατιά των άσπονδων φίλων. Εν ολίγοις, αν δεν τον κλοτσήσει ο Αδωνης στον γκρεμό (παλιά μου τέχνη κόσκινο), θα πέσει μόνος του πιστεύοντας ότι πετάει.
