Μια όμορφη και ουσιαστική σχέση μόνο καλό κάνει στη σωματική αλλά και στην ψυχική μας υγεία και υπάρχει πλήθος επιστημονικών μελετών που το στοιχειοθετεί.
Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες ιατρικές μελέτες, σε διαφορετικά μέρη του πλανήτη, καταδεικνύουν περίτρανα ότι ο έρωτας με την ευρεία έννοια, είναι εξίσου σημαντικός, τόσο για την οργανική όσο και για την ψυχική μας υγεία, όπως είναι το νερό, η σωστή διατροφή και η σωματική άσκηση.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι μια αρμονική σχέση και ένας πετυχημένος γάμος αποτελούν «ασπίδα» ενάντια στην κατάθλιψη και στο χρόνιο άγχος. Παράλληλα, είναι γνωστό ότι προλαμβάνουν τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά, επισημαίνει η χειρουργός Ανατολή Παταρίδου.
«Όταν δεν υπάρχει καλή επικοινωνία σε ένα ζευγάρι, παρατηρείται αύξηση του στρες. Πολλοί άνθρωποι φθάνουν στο ιατρείο με πονοκέφαλο, κόμπο στο λαιμό, πόνους στην κατάποση, ζάλη, ακόμη και με ίλιγγο και εμβοές κι όλα αυτά προκαλούνται λόγω ασταθούς συναισθηματικής σχέσης. Για να είμαστε καλά, πρέπει να έχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ισορροπία στα προσωπικά μας», λέει η κ. Παταρίδου.
Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου μπορεί για πολλούς να είναι καθαρά εμπορική, δεν παύει, όμως, να αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξουμε στον άλλον τα αισθήματά μας και, γιατί όχι, να κάνουμε και μια ενδοσκόπηση στις σχέσεις μας, εκτιμούν οι ειδικοί.
Η αλήθεια είναι πως η βιοχημεία, οι νευροεπιστήμες και άλλοι κλάδοι των επιστημών, προσπαθούν εδώ και χρόνια να ανακαλύψουν τις διεργασίες, που συντελούνται στον οργανισμό, τις στιγμές της απόλυτης ευτυχίας λόγω έρωτα. Αν και δεν υπάρχουν ακόμη επαρκή επιστημονικά στοιχεία για να αποδείξουν τον τρόπο που λειτουργούν οι ερωτευμένοι, όλα συνηγορούν ότι ο έρωτας κάνει καλό στην υγεία.
Όλοι έχουμε βιώσει πόσο δυσάρεστο, ψυχοφθόρο και ανθυγιεινό είναι το στρες, τονίζουν οι επιστήμονες. Έχει την ιδιότητα, όταν είναι έντονο και διαρκές, να «ρουφάει» όλη την ενέργειά μας, να επηρεάζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, αλλά και την κατάσταση του σώματός μας -πέρα από την καταστροφική του επίπτωση στην ίδια τη σχέση, μιας και τη «δηλητηριάζει».
«Αναφερόμενος στη σημασία του έρωτα για τη ζωή και για την υγεία του ανθρώπου, ο Γάλλος ψυχίατρος, Νταβίντ Σερβάν Σρεμπέρ, υποστήριξε ότι δεν μπορούμε να πεθάνουμε από την έλλειψη έρωτα και τρυφερότητας, όπως πεθαίνουμε από την έλλειψη τροφής. Όμως, η έλλειψη αγάπης μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο», λέει χαρακτηριστικά η κ. Παταρίδου.
Πολύς κόσμος βιώνει ενοχλήσεις και προβλήματα υγείας, που, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, έχουν τη ρίζα τους στη συναισθηματική σχέση με το έτερόν του ήμισυ.
«Είναι χαρακτηριστικό ότι το αυξημένο στρες και το άγχος, που διαρκεί εβδομάδες ή ακόμη και μήνες, μπορεί να καταλήξει σε μια σειρά συμπτωμάτων και μερικές φορές μπορεί να μετατραπεί σε κάτι τόσο περίεργο όσο οι εμβοές, για παράδειγμα. Το στρες δημιουργεί έκκριση κάποιων ορμονών, οι οποίες προκαλούν εγρήγορση μεταξύ των υποδοχών των αυτιών και κάπως έτσι δημιουργείται το βουητό ή ένα σφύριγμα. Ακόμα και στις περιπτώσεις, που το πρόβλημα έχει άλλες αιτίες, το άγχος επιδεινώνει την ένταση των εμβοών αυτών, μέσω της διαδικασίας της σωματοποίησής του», εξηγεί η ειδικός.
Στην Αρχαία Ελλάδα, πάντως, επικρατούσε η άποψη ότι ο έρωτας και η υγεία είναι αντίθετες έννοιες. Χρειάστηκε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να μεταστραφεί η αντίληψη ότι η υπερβολική χρήση του σώματος είναι επιβλαβής και ότι η σαρκική απόλαυση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι διακυβεύεται η υγεία του.
Για αιώνες, η σύφιλη ήταν συνώνυμη του αργού θανάτου, της τρέλας και των πόνου, μέχρι την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Μετά, ήρθε η «επανάσταση» με το αντισυλληπτικό χάπι, αλλά και με το προφυλακτικό, που σε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό εμποδίζει τη μετάδοση ασθενειών μέσω της σεξουαλικής επαφής.
«Σε μια εποχή, που οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και όλοι τρέχουν, που πάρα πολλοί άνθρωποι εμφανίζουν συχνά πλήθος νευρώσεων και απομονώνονται ή κυκλοφορούν ανάμεσά μας δύσθυμοι και απαισιόδοξοι, ο μόνος τρόπος για να βρούμε την ισορροπία μας και να ξεπεράσουμε αυτούς τους σκοπέλους είναι να βαδίσουμε στο μονοπάτι της αγάπης. Η αγάπη και η ουσιαστική επικοινωνία είναι το κλειδί προς την αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση και όχι η “ξύλινη” επικοινωνία, που “επιτάσσει” ο σύγχρονος τρόπος ζωής», καταλήγει η κ. Παταρίδου.
