Αν η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Αγιο Βασίλη στη διάρκεια της χρονιάς που τελειώνει, τα µηχανήµατα θα είχαν αποσυντονιστεί πλήρως από τις ασυνήθιστες και απρόβλεπτες κινήσεις του. Και αν οι ιστορικοί του έδιναν ένα παρατσούκλι, αυτό θα ήταν «οδοστρωτήρας». Ηταν από τις λίγες φορές που όχι µόνο δεν έφερε τίποτε, αλλά αντίθετα το έλκηθρό του µε απανωτά σλάλοµ συµπαρέσυρε τα πάντα: υγεία, παιδεία, ∆ικαιοσύνη, πολιτισµό και φυσικά τη δηµοκρατία, συνιστώσες της οποίας είναι τα παραπάνω.
Είχε µείνει ωστόσο αλώβητο το στράτευµα, ώστε οι πολίτες να κοιµούνται ήσυχοι µην ερχόταν ο Ερντογάν µια νύχτα ξαφνικά. Μετά όµως τις πρόσφατες αποκαλύψεις και αποδείξεις του Documento κατέπεσε και το τελευταίο οχυρό. Με την εκπνοή του χρόνου και στο τελευταίο κοµµάτι της βασιλόπιτας το φλουρί έπεσε στον Φλώρο, που αντιστοιχούσε στο χρυσό µετάλλιο της Ακαδηµίας Αθηνών, βραβείο τόσο για τον ίδιο όσο και για τις Ενοπλες ∆υνάµεις των οποίων προΐσταται. Ποζάροντας µε όλα τα παράσηµα στο πέτο εκφώνησε ένα δεκάρικο όρκου και καθήκοντος σαν σκηνή από εκποµπή της ΥΕΝΕ∆ στα χρόνια της χούντας. Αλήθεια, σε ποια µάχη τα κέρδισε όλα αυτά τα παράσηµα; Ή µήπως τελικά είναι χαϊµαλιά που τον προστατεύουν από το κακό µάτι της κάµερας της ΕΥΠ και του χαρίζουν την παράταση της αρχηγίας έναντι µιας προσυµφωνηµένης οµερτά;
Είναι γνωστό ότι από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους υπήρξαν πλείστες όσες περιπτώσεις που οι στρατιωτικοί αναµείχθηκαν µε την πολιτική. Στο φαντασιακό τους και λόγω της εκπαίδευσης στην προάσπιση της πατρίδας λειτουργούσε πάντοτε µια αίσθηση στρατιωτικής τιµής. Τις περισσότερες φορές αυτή η τιµή πήρε στρεβλή κατεύθυνση και οδήγησε µέσω ενός ακραίου εθνικισµού σε δικτατορίες και πραξικοπήµατα, µε πρόφαση πότε να αποτραπεί ο κίνδυνος του κοµµουνισµού και πότε να αποκατασταθεί η τάξη, όπως συνέβη µε τον Πάγκαλο, τον Κονδύλη, τον Μεταξά και τους συνταγµατάρχες.
∆εν είναι όµως και λίγα τα παραδείγµατα που επενέβησαν για να υπερασπιστούν το δηµοκρατικό πολίτευµα, όπως οι οπλαρχηγοί της επανάστασης της 3ης Σεπτεµβρίου που διεκδίκησαν την παραχώρηση συντάγµατος προκειµένου να τεθούν φραγµοί στις αυθαιρεσίες του Οθωνα ή οι αξιωµατικοί της Εθνικής Αµυνας που συµπορεύτηκαν µε τις επιλογές του Βενιζέλου για τα εθνικά δίκαια. Ποτέ όµως κανείς δεν ξεπούλησε την αξιοπρέπειά του τόσο πολύ όσο ο Κων. Φλώρος. Το χειρότερο µάλιστα είναι ότι δεν αντιλαµβάνεται πως οι προσωπικές του επιλογές είναι εθνικά επιζήµιες, αφού διακυβεύεται η αξιοπιστία του στρατού.
Εποµένως, ακόµη κι αν ο Αγιος Βασίλης είχε έρθει τη χρονιά που µόλις πέρασε µε ένα τσουβάλι γεµάτο λεφτά για να τα µοιράσει στα φιλαράκια του, τίποτε δεν θα µπορούσε να αντισταθµίσει το έλλειµµα εµπιστοσύνης των πολιτών στους θεσµούς. Το γόητρο της Κατερίνας Σακελλαροπούλου καταρρακωµένο, αφού την επικράτηση της παγκόσµιας ειρήνης, την οποία εύχεται ακόµη και µια υποψήφια καλλιστείων, η Πτ∆ την περιορίζει στην Ουκρανία, σαν ανεπίδεκτη γεωγραφίας.
Ηθοποιός δεν σηµαίνει πλέον φως και δηµοκρατία δεν σηµαίνει διαφάνεια. Μας περιµένει όµως η λάµψη των πυροτεχνηµάτων για την υποδοχή του νέου χρόνου, για την οποία ο Μπακογιάννης, αν είχε χιούµορ, θα καλούσε τον Κότσιρα και τη Βανδή να τραγουδήσουν ντουέτο «Στο τσιγάρο που κρατώ».
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος – ιστορικός Τέχνης
