Διαβάζεις όσα γράφει ο Μαρινάκης για τον ίδιο και αν σβήσεις τα ονόματα είναι λες και διαβάζεις ανακοίνωση του Σαμαρά και του Μητσοτάκη για τη Novartis. Όλα είναι σκευωρία
Ακόμη και οι αυτοκινητοβιομηχανίες όταν αποσύρουν ένα μοντέλο πλασάροντας κάποιο νέο αλλάζουν τα λειτουργικά μέρη του αυτοκινήτου, τον κινητήρα και τον σχεδιασμό. Μόνο στη βιομηχανία της ελληνικής διαπλοκής τα ίδια γρανάζια περνούν από το ένα όχημα της μιντιακής προπαγάνδας στο άλλο, τα ίδια εξαρτήματα γίνονται λειτουργικά κομμάτια της άλλης πραγματικότητας.
Παλιά είχαμε τον Σταύρο Ψυχάρη. Ο άρχοντας των δακτυλιδιών της εξουσίας μοίραζε δεξιά και αριστερά κομμάτια της εξουσίας του, ευλογούσε κυβερνήσεις, αμφισβητούσε υπουργούς και όριζε αυτό που ήταν η καθημερινότητα μιας χώρας. Μήπως είναι υπερβολές; Οση υπερβολή μπορεί να κρύβουν οι διηγήσεις που ήθελαν υπουργούς να σηκώνονται όρθιοι για να του μιλήσουν όταν τους έπαιρνε τηλέφωνο.
Χρειάστηκε να πέσει η σκιά της κρίσης, να δημιουργηθούν οι ριζοσπαστικές κοινωνικές ομάδες που απάλλαξαν τη σκέψη τους και τον εαυτό τους από την κηδεμονία της οικονομικής ελίτ και να εκφραστούν πολιτικά οι δυνάμεις εκείνες που τόλμησαν να διεκδικήσουν ακόμη και την εξουσία ως λύση απέναντι στη συγκεκριμένου τύπου εξουσία.
Ο Ψυχάρης έπαψε να είναι τιτλοφόρος της διαπλοκής, έγινε ένας τύπος που έπαιρνε δάνεια με αέρα, που ροκάνιζε δημόσιο χρήμα και έκανε μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα, των κολίγων του. Τον περασμένο Φεβρουάριο βγήκε σε πλειστηριασμό και η έπαυλη του Ψυχάρη στο Πόρτο Χέλι η οποία ανήκε σε offshore εταιρεία του και μόλις την Παρασκευή ανακοινώθηκε ο μηδενισμός των μετοχών του σε κατασκευαστική εταιρεία. Αυτά όλα είναι σίγουρα μια απάντηση σε όσους θεωρούν ότι η εξουσία πολλαπλασιάζεται και επιβιώνει με αυτοματισμούς απέναντι στα θύματά της αλλά και σε αυτούς που θεωρούν πως η σημερινή κυβέρνηση απλώς κορόιδεψε τον κόσμο και δεν έκανε τίποτε διαφορετικό από τις άλλες.
Οσο λοιπόν ο Ψυχάρης ήταν σε καθοδική πορεία που αποτελούσε ταυτόχρονα και μια δαρβινική εξισορρόπηση της αδικίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέμεναν ότι η παρούσα κυβέρνηση ήταν εκδικητική, καταστροφική, ισοπεδωτική για την επιχειρηματικότητα. Οταν επιχειρήθηκε να μπει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο με τον νόμο Παππά, ο Ψυχάρης έγινε σχεδόν ένας οσιομάρτυρας απέναντι στην κυβερνητική επιβολή. Τέτοια πράγματα και χειρότερα. Ο Ψυχάρης δεν ήταν ούτε η μασέλα που ροκάνιζε θαλασσοδάνεια ούτε αυτός που εξαπάτησε κόσμο ούτε αυτός που έτρωγε και έπινε σε θαλαμηγούς με το τραπεζικό χρήμα, δηλαδή με το δικό μας. Αντιθέτως κόντεψε να αγιάσει περισσότερο και από την εποχή που θήτευσε στο Αγιο Ορος ως διοικητής του.
Οι δημοσιογράφοι, αχ αυτοί οι δημοσιογράφοι με τα κολακευτικά επίθετα δίπλα στα επίθετά τους, δεν έβλεπαν τίποτε κακό στα τραπεζικά σκάνδαλα, τίποτε κακό σε κάποιον που δανείστηκε και δεν πλήρωνε, τίποτε ντροπιαστικό στο να υποστηρίζουν αυτόν που ζούσε πάνω από τις δυνατότητές του δίνοντας και σε αυτούς τη δυνατότητα να είναι τσιράκια. Αντιθέτως έφταιγε η κυβέρνηση που ήθελε να κλείσει τον ΔΟΛ και το Mega, να πετάξει τον κόσμο στον δρόμο, που, κυρίως, επιχειρούσε την άλωση των ΜΜΕ για να δημιουργήσει τη… Βόρεια Κορέα της Ευρώπης. Εγραφαν οι Πρετεντέρηδες γι’ αυτό, υπογράμμιζαν οι Βενιζέλοι. Σημείωναν οι Παπαπαναγιώτου, διαβεβαίωναν οι Μητσοτάκηδες, έκοβαν οι ένοχοι, έραβαν οι συνένοχοι.
Ο Ψυχάρης δεν υπάρχει πια στον χώρο του Τύπου. Τη θέση του στο συγκρότημα και το μιντιακό στερέωμα πήρε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Αγόρασε εφημερίδες, κανάλια, πρακτορεία, έγινε μεγιστάνας του Τύπου και σήμερα πλέον αποτελεί τον πολιτικό συνέταιρο του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ κατ’ ουσία πολιτεύεται σαν αρχηγός της ΝΔ. Χρεώνει στην κυβέρνηση όσα της χρεώνει και η αντιπολίτευση και ακόμη περισσότερα. Και φυσικά εναντίον του αναγνωρίζει πως υπάρχει μια σκευωρία, όπως ακριβώς υπάρχει και εναντίον αυτών με τους οποίους συμφωνεί πολιτικά στην υπόθεση Novartis. Διαβάζεις όσα γράφει ο Μαρινάκης για τον ίδιο και αν σβήσεις τα ονόματα είναι λες και διαβάζεις ανακοίνωση του Σαμαρά και του Μητσοτάκη για τη Novartis. Ολα είναι σκευωρία, παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, ενώ υπάρχουν υπονοούμενα για ανομολόγητες πράξεις της κυβέρνησης που θα αποκαλυφθούν κάποια στιγμή. Επίσης για όλα φταίνε τα ίδια κρυφά άτομα και όχι οι φανερές του ενέργειες.
Εν τω μεταξύ, οι εφημερίδες του Μαρινάκη συνθέτουν καθημερινά τη μιντιακή βορειοκορεατική αντίληψη για την ενημέρωση με fake news και άθλιες αναφορές σε προσωπική ζωή υπουργών και πολιτικών αντιπάλων. Α, και μια λεπτομέρεια, ο Βαγγ. Μαρινάκης έκλεισε τελικώς το ΒΗΜΑ FM, το ραδιόφωνο του ομίλου και συναίνεσε στο κλείσιμο του Mega τα οποία κατά τον Κυρ. Μητσοτάκη θα έκλειναν η επικίνδυνη κυβέρνηση Τσίπρα. Οι ίδιοι άνθρωποι που αγαπούσαν τον Ψυχάρη βρέθηκαν ερωτευμένοι με τον Μαρινάκη. Γράφουν ύμνους, αναγνωρίζουν τον καημό του, βλέπουν την ευρηματικότητα και τα προσόντα του, κυρίως το δίκιο του απέναντι στην κυβέρνηση, τα πάντα εκτός από αυτά που δεν έβλεπαν πάντα. Ο Βαγγ. Μαρινάκης έχει κάθε δικαίωμα να βλέπει πλέον τον εαυτό του ως βαρόνο της ΝΔ και να διεκδικεί ρόλο. Εχει γύρω του τόσο πολλούς που του λένε και του γράφουν ότι έχει δίκιο που πρέπει να αισθάνεται σπουδαίος. Το μόνο κακό είναι πως πρόκειται για τους ίδιους που έλεγαν τα ίδια στον Ψυχάρη. Ο οποίος δεν υπάρχει πια παρά μόνο ως απόηχος της ιστορίας της διαπλοκής.
