Δεν απαιτείται δα και μεταπτυχιακό Ψυχολογίας για να σκιαγραφήσεις την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου για τον οποίο αναφέρεται η φράση «είναι καλός στη δουλειά του αλλά είναι υπέρ το δέον συγκεντρωτικός», αφού μετά βεβαιότητας θα πρόκειται για άτομο ανασφαλές και φοβικό, που λειτουργεί ναπολεόντεια υπό το καθεστώς της ανεπάρκειάς του.
Και αν μεν ο άνθρωπος αυτός κατέχει θέση ευθύνης σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση ή έστω σε έναν δημόσιο οργανισμό χαμηλής κοινωνικής και οικονομικής αναφοράς, το κακό είναι μικρό και διαχειρίσιμο, αλλά εάν κατέχει το υψηλότερο δημόσιο αξίωμα, τότε οι επιπτώσεις είναι καταστροφικές και ανεπανόρθωτες γιατί πλήττεται κυρίως η δημοκρατική λειτουργία του ίδιου του πολιτεύματος.
Ενα κράτος δικαίου έχει ως θεμελιώδη αρχή λειτουργίας του τη διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), η οποία αποδίδεται στον Γάλλο φιλόσοφο Μοντεσκιέ κατά την περίοδο του γαλλικού Διαφωτισμού, αλλά οι αναφορές στις τρεις αυτές εξουσίες (που επιβάλλεται να είναι διακριτές, ανεξάρτητες και ορθές για να λειτουργεί ομαλά, αποτελεσματικά και δίκαια κάθε δημοκρατικό πολίτευμα) είχαν περιγραφεί πολλούς αιώνες πριν στα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη και στην «Ιλιάδα» του Ομήρου.
Στην Ελλάδα οι –κληρονομικώ δικαιώματι– ιδιοκτήτες του κράτους αντιμετωπίζουν την αρχή διάκρισης των εξουσιών ως γαλλική αβρότητα άνευ πρακτικής αξίας (αφού έτσι χάνεται ο έλεγχος και δεν κυβερνάται η χώρα) και ως αρχαιοελληνικές φιλοσοφικές αναζητήσεις μουσειακού χαρακτήρα, που μπορούν ωστόσο μια χαρά να συμπεριληφθούν σ’ ένα ανθολόγιο ελληνικής γραμματείας για μεταμεσονύχτιες τηλεπωλήσεις.
Η εκτελεστική εξουσία τηρούσε ανέκαθεν τις παραδόσεις ξεκινώντας από τον αμετάκλητο κανόνα ότι όχι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά και ο μικρός του βουλκανιζατέρ που βάζει αέρα στα λάστιχα κρατικού οχήματος επιβάλλεται να ανήκει στα «δικά μας παιδιά».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εξελίξει την παραδοσιακή αντίληψη λειτουργίας της εκτελεστικής εξουσίας και έχει προχωρήσει την έννοια του κομματικού κράτους.
Οι διορισμοί πλέον κομματαρχών, ψηφοσυλλεκτών και εκ μεταγραφής υποστηριχτών εξαγγέλλονται στα δελτία ειδήσεων. Διορισμοί γίνονται ακόμη και με πλαστά πτυχία ή με αλλαγή του νόμου (εκ των υστέρων) όταν δεν υπάρχουν ούτε καν πλαστά πτυχία. Οι υφυπουργοί υπάγονται απευθείας στον πρωθυπουργό, υπουργοί απουσιάζουν από διεθνείς επαφές στις οποίες λαμβάνονται αποφάσεις αρμοδιότητας του χαρτοφυλακίου τους χωρίς την υπογραφή τους.
Ο πρωθυπουργός προΐσταται και της ΕΡΤ και το υπουργικό συμβούλιο συνεδριάζει σπάνια, όταν κριθεί ότι σε κάποια διαγγέλματα ο πρωθυπουργός πρέπει να περιβάλλεται από κοινό.
Η νομοθετική εξουσία λειτουργεί πλέον με απόλυτη ευελιξία και χωρίς καθυστερήσεις χρονοβόρων δημοκρατικών διαδικασιών, καθώς οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου «νομοθετούν» αντιπροσωπεύοντας την (εθνική) αντιπροσωπεία.
Εν τω μεταξύ κάλπες ανοίγονται –διαρκούσης της ψηφοφορίας– για να διορθωθεί η ψήφος κυβερνητικού βουλευτή, προσμετρούνται ψήφοι βουλευτών που απουσιάζουν χωρίς δικαίωμα επιστολικής ψήφου, εξαιρούνται από τη συμμετοχή σε επιτροπές αντιπολιτευόμενοι βουλευτές για τους ίδιους λόγους που για τους κυβερνητικούς βουλευτές δεν αποτελούν αιτία αποκλεισμού.
Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι για την κυβέρνηση ασταθής μεταβλητή, όχι όπως η μεταβλητότητα της σχέσης «κόστους – οφέλους», αλλά όπως η σταθερότητα του συνθήματος «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά».
Αίφνης αρνήθηκαν την εκλογή νέας ηγεσίας στη Δικαιοσύνη – παρά τον νόμο– που η θητεία της έληξε τον Απρίλιο, για να αναλάβει άλλη μετά τις εκλογές του Ιουλίου.
Μηνύονται δικαστές που διερευνούν υποθέσεις σκανδάλων για πολιτικά πρόσωπα και ομνύουν στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης όταν υποθέσεις μπαίνουν στο αρχείο, ενώ ζητούν την αποπομπή δικαστών όταν απαγγέλλονται κατηγορίες.
Τα σκάνδαλα βαφτίζονται σκευωρίες, οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί παρουσιάζονται σαν πολιτικά διωκόμενοι, ο υπουργός διαφθοράς γίνεται σκευωρός και όταν οι κατηγορίες δεν στοιχειοθετούνται εφευρίσκονται νέες.
Η λεγόμενη τέταρτη εξουσία (που αναφέρεται στα ΜΜΕ) έχει μετατραπεί ουσιαστικά στην πρώτη και μοναδική εξουσία, αυτήν της προπαγάνδας που με βίαιο και απόλυτο τρόπο καταργεί κάθε ίχνος ανεξαρτησίας και λειτουργίας των άλλων τριών.
Για να ασκούν δημοκρατική εξουσία τα ΜΜΕ οφείλουν να δρουν ελεγκτικά απέναντι στο κράτος, να παρέχουν αδιαμεσολάβητη ενημέρωση για όλα τα δημόσια ζητήματα και να μεταφέρουν τη φωνή του λαού.
Ομως οι μπουκωμένοι γκεμπελίσκοι εργάζονται για να επιβεβαιώσουν τον συγγραφέα Καρλ Κράους:
«Οταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμη και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
