-Ο Κλιντ Ίστγουντ στα 88 του υπογράφει μια από τις πιο αδύναμες ταινίες στην καριέρα του (το «Αναχώρηση για Παρίσι- 15:17» αφορά σε ένα πραγματικό περιστατικό τρομοκρατικής επίθεσης σε ένα τρένο που κατευθύνεται από το Άμστερνταμ στο Παρίσι) και ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης ακτινογραφεί όλη τη σκηνοθετική καριέρα του σημαντικού Αμερικανού δημιουργού, εστιάζοντας στα συν και τα πλην αυτής.
-Ο ηθοποιός Νίκος Κουρής με αφορμή τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο «Αμφιβολία» δίνει συνέντευξη στη Στέλλα Χαραμή όπου επισημαίνει ότι οι ηθοποιοί είναι ναρκισσιστικά πλάσματα, δηλώνοντας ότι ζηλεύει εκείνους τους συναδέλφους του που είναι αγαπητοί στο κοινό.
-Το επετειακό 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ετοιμάζεται να ανοίξει τις πύλες του στη Θεσσαλονίκη. Η Μαρίνα Αγγελάκη καταγράφει τα σημαντικότερα ραντεβού της γιορτής των κινηματογραφικών εικόνων. που φέτος έχει να επιδείξει ένα ιδιαίτερα ελκυστικό πρόγραμμα με την προβολή 53 ελληνικών ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους και 25 μικρού μήκους.
-Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας μιλά στην Αφροδίτη Ερμίδη για τα πρώτα βήματα του στη μουσική, την καθοριστική συνάντηση με τον Αλέκο Πατσιφά της Λύρας, τη συμμετοχή του σε τραγούδια όπως η «Εκδρομή» του Μάνου Ελευθερίου, τις μπουάτ στην Πλάκα και το Νέο Κύμα αλλά και τη σημερινή πολιτική κατάσταση («Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, αφού ξεθάρρεψαν τα δισέγγονα των δοσίλογων»).
-Ένα από τα πιο γνωστά παιχνιδάδικα της Αθήνας είναι αυτό του Δαμίγου στην οδό Λυκούργου που πρωτοάνοιξε το 1925. Ο Νίκος Δαμίγος διηγείται στην Ηλέκτρα Ζαργάνη την ιστορία του πιο παλιού παιχνιδάδικου και του μοναδικού που έχει μείνει ανοιχτό στο κέντρο της Αθήνας τονίζοντας την αξία των συλλεκτικών παιχνιδιών που εμπορεύεται, τα οποία ζωντανεύουν παραμυθένια ατμόσφαιρα από αλλοτινές εποχές.
-Ο Γιώργος Μπουζιάνης και οι «Χορεύτριες» του αντιβαίνουν τα παραστατικά πρότυπα του ρεαλισμού και η εικαστικός Κατερίνα Μαγείρου επισημαίνει τους λόγους που το συγκεκριμένο έργο θεωρήθηκε μια αριστουργηματική μεταφορά του γερμανικού εξπρεσιονισμού στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
-Η Θεοδώρα Κατσιφή συγγραφέας του παιδικού βιβλίου «Κίτρινη σημαδούρα» ξεδιπλώνει στην Αφροδίτη Ερμίδη τις λεπτομέρειες από τις περιπέτειες των ηρώων της και αναφέρει τους λόγους που την οδήγησαν να αλλάξει ρότα κάποια στιγμή στη ζωή της (εργαζόταν σε τραπεζικό οργανισμό) και να αφιερωθεί σε αυτό που πάντα αγαπούσε: τη συγγραφή παιδικών παραμυθιών.
-Η μαρτυρία του 98χρονου Λάζαρου Κυρίτση (αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου – ΠΕΚΑΜ) για τη μαζική δολοφονία στη Μακρόνησο που έμεινε ατιμώρητη. Οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που παραθέτει ο Κυρίτσης («ο καϊξής που μετέφερε τους σκοτωμένους, έκανε λόγο για 350 νεκρούς») στην Εμυ Ντούρου ζωντανεύουν όλο το χρονικό της φρίκης.
-Στη στήλη «Ζώντας σε ξένη πόλη» η μηχανικός Νικολέτα Κουμπουζή περιγράφει τις αρχικές εντυπώσεις της όταν βρέθηκε φοιτήτρια για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2015 στο Μπράιτον («τη «Μέκκα των πανεπιστημίων» όπως το αποκαλούν») αλλά και τη βαθιά σημερινή πεποίθηση της πως τίποτα δεν σε προετοιμάζει για την πραγματική Αγγλία που θα συναντήσεις όταν αποφασίζεις να ζήσεις εκεί.
-Αν και η μουσική θεωρείται ιδανικό μέσο ψυχαγωγίας έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την επίτευξη άλλων στόχων. Η χρήση πχ. μιας ορχηστρικής, μουσικής ως υπόβαθρο σε εμπορικά καταστήματα και σούπερ μάρκετ μόνο τυχαία δεν είναι. Στο ρεπορτάζ του Γιάννη Παπαϊωάννου αναφέρεται ο ιστορικός ρόλος της εταιρείας Muzak (από τη δεκαετία του ’20) στη στρατηγική χρήση της μουσικής στο background της καθημερινότητας καθώς και τα κύρια στοιχεία της ηχητικής υπόκρουσης στο υποσυνείδητο του καταναλωτή.
-Οι κάτοικοι της Ακαδημίας Πλάτωνος εξηγούν στην Ηλέκτρα Ζαργάννη τους λόγους που αντιδρούν στο χτίσιμο του εμπορικού μεγαθήριου στην περιοχή τους, τονίζοντας πως υπάρχει συγκεκριμένη μελέτη για να δημιουργηθεί εκεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πόλης των Αθηνών το οποίο θα στεγάσει 350.000 ευρήματα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε αποθήκες. Με το μουσείο αυτό όπως επισημαίνουν «η περιοχή θα γίνει το επίκεντρο του πολιτιστικού τουρισμού».
