Μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ του Μαξίμου και της Ακαδημίας 1, με τον Ελληνα ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια εσχάτως να αισθάνεται την ανάγκη να διαφοροποιείται όλο και με πιο κομβικές επιλογές του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πτώση του ουκρανικού Antonov καθώς προκύπτουν σοβαρότατα ερωτήματα από την πρωτοβουλία του ΥΠΕΞ να προβεί σε διάβημα και προς τον Ουκρανό πρέσβη στην Αθήνα, με αντικείμενο την ανάγκη πρότερης ενημέρωσης της ελληνικής πλευράς για τη φύση του φορτίου του ουκρανικού αεροσκάφους. Κι αυτό διότι το αεροπλάνο φορτώθηκε και απογειώθηκε από αεροδρόμιο της Σερβίας με προορισμό το Μπανγκλαντές με μία από τις ενδιάμεσες στάσεις το Ομάν της Ιορδανίας που θεωρείται η παγκόσμια πρωτεύουσα των εμπόρων όπλων! Η όποια σχέση του με την Ουκρανία ήταν το ΑΦΜ της μεταφορικής εταιρείας στο Κίεβο, όπου σύμφωνα με πληροφορίες στη διεύθυνση που δηλώνει η εταιρεία ότι λειτουργούν τα γραφεία της υπάρχει μαγαζί περιποίησης νυχιών.
Εμπειροι διπλωμάτες σημειώνουν στο Documento πως σε ό,τι αφορά τις μεταφορές οπλικών συστημάτων το καθεστώς είναι σκοπίμως ασαφές με πολλές γκρίζες ζώνες ακόμη και από πλευράς ICAO. Μόνο αν ένα κράτος ζητήσει περαιτέρω πληροφορίες προτού δώσει άδεια εισόδου είναι υποχρεωμένη ή η μεταφορική ή η ιδιοκτήτρια εταιρεία να τις δώσει. Αλλιώς το σχέδιο πτήσης εξελίσσεται κανονικά με μια γενική αναφορά σε στρατιωτικό υλικό. Μάλιστα, για τέτοιου είδους υπερπτήσεις καταβάλλεται και αυξημένο χρηματικό αντίτιμο.
Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση το Antonov έπεσε κι ενώ το Μαξίμου ήθελε να περάσει στα ψιλά της ειδησεογραφίας και να ξεχαστεί ο Ελληνας ΥΠΕΞ προέβη σε δύο διαβήματα (σε Σερβία και Ουκρανία) προκειμένου να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για την άδεια εισόδου του στο ελληνικό FIR.
Οι παράλογες απαιτήσεις και η δυσαρέσκεια
Το διάβημα όμως που επιδόθηκε έφερε στην επιφάνεια και μια ακόμη πτυχή των ελληνοουκρανικών σχέσεων. Τη δυσαρέσκεια του ελληνικού ΥΠΕΞ για τις σχεδόν καθημερινές απαιτήσεις του Ουκρανού πρέσβη στη χώρα Σεργκέι Σουτένκο, όπου σύμφωνα με πληροφορίες έφτασε στο σημείο να ζητήσει ακόμη και να μη δίνονται βίζες σε Ρώσους τουρίστες με το απίστευτο σκεπτικό ότι στα ελληνικά ξενοδοχεία δουλεύουν πολλοί Ουκρανοί πολίτες και υπάρχει ισχυρό ενδεχόμενο να συμβούν επεισόδια μπροστά στα έκπληκτα μάτια των υπόλοιπων τουριστών!
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η ουκρανική πρεσβεία προκαλεί τη δυσαρέσκεια του ΥΠΕΞ. Το είχε ξανακάνει μάλιστα με νότα όπου ζητούνταν εξηγήσεις για ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία με αντικείμενο άσχετο με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις.
Την ίδια ώρα βοούν οι πληροφορίες ότι η ουκρανική πρεσβεία, ατύπως φυσικά, έφτασε στο σημείο να ζητήσει να μπει φρένο στα ρεπορτάζ του ανταποκριτή του τηλεοπτικού Open από τη Ρωσία λόγω των φιλορωσικών του θέσεων! Και φυσικά η συνεχής πίεση για όλο και περισσότερα όπλα.
Εννοείται ότι όλα τα παραπάνω και παρά τη δυσαρέσκεια του ΥΠΕΞ και των Ελλήνων διπλωματών πέρασαν και περνούν κάτω από το ραντάρ του Μαξίμου, το οποίο δεν θέλει με τίποτε σκιές στη (φιλο)ουκρανική του στάση και κάνει ότι δεν ακούει.
Η μοναδική φορά που ενοχλήθηκε το Μαξίμου, λένε οι κακές γλώσσες, είναι όταν ο πρόεδρος Ζελένσκι έδωσε δημόσια στον Economist τους Ελληνες εφοπλιστές που μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο ανά την υφήλιο.
Είναι άλλο πράγμα να εκφράζεται η όποια δυσαρέσκεια πίσω από τις κλειστές πόρτες και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις και άλλο στον διεθνή Τύπο. Αλλωστε και στο Μαξίμου και στις Βρυξέλλες γνωρίζουν καλά πως σε έναν πόλεμο όλοι κάνουν τα πάντα και όλοι βγάζουν χρήματα, όσο κυνικό κι αν ακούγεται αυτό.
Το Μαξίμου δεν έχει πρόβλημα με το «business as usual». Και η ίδια η ΕΕ δεν έχει αφού σύμφωνα με την έκτη δέσμη κυρώσεων εναντίον της Μόσχας τον περασμένο Ιούνιο απαγορεύεται η αγορά, εισαγωγή ή μεταφορά αργού πετρελαίου και ορισμένων προϊόντων πετρελαίου από τη Ρωσία στην ΕΕ.
Καθημερινά αιτήματα από τους Ουκρανούς
Αλλά οι Ουκρανοί επιμένουν στέλνοντας συγκεκριμένα στοιχεία στην Αθήνα σύμφωνα με τα οποία ο όγκος της συγκεκριμένης δραστηριότητας υπερβαίνει τους 19 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου αξίας 16 δισ. δολαρίων! Τα ουκρανικά αιτήματα είναι σχεδόν καθημερινά προς τις ελληνικές αρχές, για παράδειγμα για ακόμη περισσότερα όπλα. Εδώ οι Ουκρανοί είναι κυνικοί. Οπως λένε πίσω από τις κλειστές πόρτες: αν μας δώσετε το 80% των όπλων που σας ζητάμε, θα νικήσουμε τους Ρώσους, αν μας δώσετε το 50%, θα τους καθυστερήσουμε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, με το 20% που μας δίνετε, θα χάσουμε τον πόλεμο.
Στο ελληνικό ΥΠΕΞ δεν αρέσουν καθόλου και οι σχέσεις του Κιέβου με την Αγκυρα και η εργαλειοποίησή τους από την τελευταία προκειμένου να πιέζει στο μεγάλο παζάρι της με τη Δύση για κέρδη έναντι και των ελληνικών θέσεων και παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Αλλά όλα τα παραπάνω δεν ομολογούνται αφού σκοντάφτουν στην ταύτιση του Μαξίμου με τα σκληρότερα αντιρωσικά κράτη εντός του ΝΑΤΟ. Και φυσικά φιλτράρονται από τους πάσης φύσεως μηχανισμούς. Στα ζητήματα υψηλής διπλωματικής έντασης το πρωθυπουργικό περιβάλλον είναι εκείνο που κάνει κουμάντο. Και το τελευταίο δεν αντέδρασε ούτε όταν ο Ζελένσκι έφερε να μιλήσει μες στην ελληνική Βουλή έναν ακροδεξιό, του περίφημου Tάγματος Αζόφ, με ελληνικές ρίζες.
