Η τεράστια επιτυχία της ομάδας Νέων (Κ-19) του Ολυμπιακού να φτάσει στο Final 4 της Youth League της ΟΥΕΦΑ μπορεί να πανηγυρίστηκε (και δικαίως) από οπαδούς και Τύπο, ταυτόχρονα όμως αναδεικνύει έναν ακόμη προβληματισμό στο ελληνικό ποδόσφαιρο σχετικά με τα όσα συμβαίνουν με τα δεκάδες ταλέντα στη χώρα μας. Γιατί για πανηγυρισμούς καλοί είμαστε όλοι, αλλά από ποδοσφαιρική παιδεία ούτε λόγος.
Αρχισαν λοιπόν οι περισσότεροι να αναρωτιούνται, να λένε και να γράφουν γιατί ο Ολυμπιακός δεν προωθεί στην πρώτη ομάδα πέντε έξι από τα παιδιά αυτά της Κ-19. Οπως συμβαίνει κάθε φορά με τους οπαδούς όλων των μεγάλων ομάδων όταν ο σύλλογος δεν παίζει καλά ή έχει βρεθεί εκτός στόχων. Ξέρετε γιατί; Γιατί στην Ελλάδα έχουμε μάθει ότι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής είναι πάντα εκείνος… που δεν παίζει! Ειδικά στον Ολυμπιακό, πέρα από τις δυσκολίες να αναδειχθούν στην πρώτη ομάδα ταλέντα από τις ακαδημίες του, υπάρχει και η ανάλογη γκρίνια γιατί τα λάθη δεν συγχωρούνται. Και συνήθως οι πιτσιρικάδες του ή φεύγουν στο εξωτερικό ή πάνε δανεικοί από εδώ κι από κει. Αν πάλι κάποιοι από αυτούς καταφέρουν να μείνουν, είναι οι επόμενοι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Στην αρχή αν κάποιοι παίξουν στην πρώτη ομάδα χειροκροτούνται ή αποθεώνονται κιόλας. Με τα πρώτα λάθη κι αν η ομάδα δεν φέρνει αποτελέσματα γίνονται στόχος, είναι εκείνοι που ευθύνονται για όλα. Θυμηθείτε τι έχει συμβεί στο παρελθόν με Βρουσάι, Ανδρούτσο, Μανθάτη ή τι συμβαίνει ακόμη και τώρα με Ρέτσο, Ντόη ή ακόμη και με τον Μασούρα, που αν τον έλεγαν Μασουρίνιο, θα ήταν ισάξιος του Πελέ. Η κακή ελληνική νοοτροπία δεν αλλάζει και δεν θα αλλάξει ούτε τώρα που τα παλικαράκια των «ερυθρολεύκων» ζουν το όνειρό τους. Ας τα αφήσουν ήσυχα, λοιπόν, να το ζήσουν…
