Δέσμιος των ιδεοληψιών, των αστοχιών και της συνεχούς φθοράς που καταγράφει η κυβέρνησή του προβάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και απέναντι στη σοβούσα πολλαπλή «εισαγόμενη» κρίση.
Την περασμένη εβδομάδα η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου για την «Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη» που «δεν αρκείται σε παθητικό ρόλο θεατή», με «συνεχείς διπλωματικές ενέργειες, με διεθνείς πρωτοβουλίες, με όπλα μας την αναβαθμισμένη θέση της χώρας μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και το διεθνές κύρος του πρωθυπουργού, ο οποίος πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις επίλυσης όλων των μεγάλων διεθνών ζητημάτων» έγινε viral και προκάλεσε ποικίλα σχόλια στο διαδίκτυο. Αποτελεί ωστόσο το σήμα που επίμονα εκπέμπει η κυβέρνηση, ανεξαρτήτως των λάθος εκτιμήσεων και των αρνητικών συνεπειών της πολιτικής της.
Την Πέμπτη, μετά το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, στο οποίο έχει μετατρέψει το ΚΥΣΕΑ (από Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Αμυνας που ήταν μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020), το κυβερνητικό επιτελείο αναφέρθηκε σε τρία εναλλακτικά σενάρια για τη διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της χώρας. Την ακόμη μεγαλύτερη προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) που ευνοεί συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, την εξάντληση των δυνατοτήτων του αγωγού από το Αζερμπαϊτζάν, καθώς και την αξιοποίηση της δυνατότητας των εργοστασίων διπλού καυσίμου για παραγωγή ρεύματος και με φυσικό αέριο και με πετρέλαιο.
Βέβαια το Μέγαρο Μαξίμου εδώ και δέκα ημέρες ισχυρίζεται ότι εξετάζει «όλα τα πιθανά σενάρια» για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας, χωρίς ωστόσο να καταφέρνει να εκπονήσει κάποιο σχέδιο. Την έλλειψη ουσιαστικής προετοιμασίας καταμαρτυρούν και τα μηδενικού αποτελέσματος τελευταία ταξίδια και οι επαφές σε βαλκανικές χώρες.
«Ευτυχώς, έχουμε τα Rafale…»
Μπορεί η ενεργειακή και οικονομική κρίση να βρήκε την κυβέρνηση ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την έκτακτη κατάσταση, καθώς πίστευε πως πρόκειται για απολύτως παροδικά φαινόμενα, όμως στο επίπεδο της μικροπολιτικής τα αντανακλαστικά της λειτουργούν σαν έτοιμα από καιρό. Ετσι, την ώρα που ο κόσμος βυθίζεται στην ακρίβεια και παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στην Ουκρανία, το κυβερνητικό επιτελείο βρήκε την ευκαιρία να διαφημίσει τα οπλικά συστήματα των 7 δισ. ευρώ, εκ των οποίων αρκετά αναμένονται τα επόμενα χρόνια, τονίζοντας πως δικαιώνεται η πολιτική της.
Με αναφορές τόσο στα 24 Rafale όσο και στις συμφωνίες για τις γαλλικές φρεγάτες Belharra, αλλά και στα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Romeo, τις τορπίλες βαρέος τύπου και τα μικρότερα πλοία επιφάνειας, όπως και στις αμυντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, καθώς και στις ενισχυμένες σχέσεις με Αίγυπτο, Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Σαουδική Αραβία, η κυβέρνηση επέλεξε να δηλώσει τις πρώτες ώρες της ρωσικής εισβολής την «ετοιμότητα» της χώρας να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Μάλιστα, παρά τις εκκλήσεις για «εθνική ομοψυχία», δεν παρέλειψε τις βολές κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποστηρίζοντας πως οι τελευταίες εξελίξεις «αποδεικνύουν εμφατικά ότι η άμυνα για τη χώρα ήταν και εξακολουθεί να παραμένει και προτεραιότητα και αυτοσκοπός».
Συνεχής ανεπάρκεια
Την ίδια ώρα οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος συνεχίζουν να έρχονται «φουσκωμένοι», οδηγώντας πολίτες και επιχειρήσεις σε απόγνωση. Η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε οριζόντιες ελαφρύνσεις φόρων όπως του ΕΝΦΙΑ αντί να εστιάσει στους πλέον αδύναμους ήδη αμφισβητείται ακόμη και στο εσωτερικό της παράταξης. Ετσι, από τα μέσα Φεβρουαρίου το οικονομικό επιτελείο πασχίζει να ρίξει τις προσδοκίες για επιπλέον στήριξη έστω των χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων, αφήνοντας στον αέρα ακόμη και το πενιχρό «επίδομα Πάσχα» που τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη κρατούν στη συζήτηση.
Την περασμένη εβδομάδα καταγράφηκε και μια βαριά καμπάνα που χτύπησε ο ESM για την επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα, ακριβώς επάνω στη γραμμή της τελευταίας παρέμβασης του κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα. Για τους λόγους αυτούς αυξάνουν οι εκκλήσεις του οικονομικού επιτελείου «να μην πριονίσουμε το δημοσιονομικό κλαδί όπου καθόμαστε». Ομως τόσο η επιλογή της συνεχούς μείωσης φόρων και για τα υψηλότερα οικονομικά στρώματα όσο και ο σχεδιασμός ενός προϋπολογισμού με βάση το τέλος της πανδημίας και με τον πληθωρισμό στα επίπεδα του 0,8%, ενώ αυτός έφτασε το 6,2% (υψηλό 25ετίας και… συνεχίζει), βαρύνουν αποκλειστικά την κυβέρνηση και τις επιλογές της.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι έκτακτες εξελίξεις και η συνεχής δημοσκοπική φθορά, που καταγράφεται πλέον και από το σύνολο των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης, δεν φρενάρουν επ ουδενί τα σχέδια της κυβέρνησης που απορρέουν από τις δεσμεύσεις της. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως το υπουργείο Παιδείας επέλεξε να επισπεύσει τις διαδικασίες για τη συγχώνευση και την κατάργηση πανεπιστημιακών τμημάτων, με την υπουργό Νίκη Κεραμέως να ετοιμάζεται για μία ακόμη μάχη άλωσης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Παράλληλα, επιβεβαιώνοντας την ουσία των λεγομένων του Αδωνη Γεωργιάδη για «λήξη της πανδημίας» στα μέσα Φεβρουαρίου, τα σχέδια του υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη για ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ προχωρούν κανονικά, με προώθηση των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ιδιωτικό management στα δημόσια νοσοκομεία και με την απασχόληση ιδιωτών σε αυτά.
Ατάραχο συνεχίζει τους σχεδιασμούς του και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ενόψει του συνεδρίου του τον Μάιο. Παρά τις πληροφορίες για τη διεξαγωγή «μετα-συνεδρίων», ώστε μετά το συνέδριο να έχουν χρόνο ο Κυρ. Μητσοτάκης και στελέχη του κόμματος για περιοδείες σε όλη την Ελλάδα, το σενάριο αυτό απορρίφθηκε, με ημερομηνίες να έχουν ήδη γίνει γνωστές για προσυνεδριακές διαδικασίες στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο και στην Πάτρα. Παράλληλα, δίνουν και παίρνουν τα σενάρια για τις εκλογικές περιφέρειες στις οποίες θα κατέλθουν οι εκλεκτοί του Μεγάρου Μαξίμου.
Τόσο η αδιάλειπτη συνέχιση «μεταρρυθμίσεων» που ευνοούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα όσο και οι εσωκομματικές αποφάσεις ενόψει συνεδρίου ρίχνουν ακόμη περισσότερο νερό στον μύλο των προεκλογικών διεργασιών, επιβεβαιώνοντας σε αυτό το σημείο τις αναφορές του Γιάννη Οικονόμου πως «η κυβέρνηση δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια».
Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ
Εάν κανείς πιστέψει τον Αδ. Γεωργιάδη, η πανδημία έχει ήδη λήξει, η χώρα έχει πλήρη ενεργειακή επάρκεια ανεξαρτήτως εξελίξεων και οι ανατιμήσεις σε σειρά βασικών αγαθών –και όχι μόνο– είναι… ηθοποιοί, δηλαδή δεν υπάρχουν. Και βέβαια «γενικά για κάθε πρόβλημα της χώρας μας η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς έχει τη βασική ευθύνη». Οι παρεμβάσεις του αντιπροέδρου της ΝΔ μπορεί πλέον να θεωρούνται γραφικές ακόμη και από πλείστα μέλη της παράταξής του, όμως αναμφίβολα ο Αδ. Γεωργιάδης είναι το alter ego του Κυρ. Μητσοτάκη. Ή τουλάχιστον του επιτρέπεται ακόμη να δρα ως τέτοιο.
Αλλωστε, παρά τις κορόνες των προηγούμενων εβδομάδων περί μετριοπάθειας, ήταν ο Μητσοτάκης που επέλεξε την περασμένη εβδομάδα να υπερασπιστεί –κατ’ ουσίαν– την αυταρχική διαγραφή του ευρωβουλευτή Γιώργου Κύρτσου με επίθεση κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο διεθνές έδαφος του φόρουμ για τη δημοκρατία στο Μόναχο. Η απόφαση αυτή του πρωθυπουργού είναι ενδεικτική του κλίματος πόλωσης που καλλιεργεί για το προσεχές διάστημα, με σκοπό την κάλυψη κάθε κυβερνητικής ανεπάρκειας και αδυναμίας. Με ορίζοντα –προφανώς– τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, αλλά και για τη δημιουργία «αντίβαρων» στις υποθέσεις διαφθοράς που αφορούν την κυβέρνηση, όπως με την ανάσυρση της «κασέτας Βγενόπουλου» του 2016.
Βασιλικότερος του βασιλέως
Την πλήρη κυβερνητική ανετοιμότητα ήρθε να καλύψει η υπερπροβολή της «πρότασης Μητσοτάκη» για έκτακτα μέτρα όσον αφορά την ενέργεια στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, την ώρα που και σε αυτό το γήπεδο εμφανίστηκε έκθετος και βασιλικότερος του βασιλέως. Αφενός γιατί, παρά το γεγονός πως εκπροσωπούσε και την Κύπρο, άφησε για πρώτη φορά εκτός πλαισίου την τουρκική κατοχή στη μεγαλόνησο. Αφετέρου, σε μια πρωτοφανή εκδήλωση πολεμόχαρου πνεύματος, ήταν εκείνος που έσπευσε να ζητήσει αντίδραση της Δύσης «αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας», σε ρητορική πιο επιθετική
από της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Στον ίδιο τόνο και η εμφάνισή του κατά τη διάρκεια της έκτακτης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ της Παρασκευής. Ο Κυρ. Μητσοτάκης επιδόθηκε σε ρόλο «αναλυτή», υπογραμμίζοντας «την ανάγκη σταδιακής απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο», παρότι ο ίδιος επιμένει εμμονικά στα αποτυχημένα σχέδιά του για την πρόωρη απολιγνιτοποίηση της χώρας, την ώρα που απειλείται από την ενεργειακή κρίση. Επίσης, δεν παρέλειψε να συνταχτεί με το πάγιο αμερικανικό αίτημα για αύξηση των αμυντικών προϋπολογισμών προς το ΝΑΤΟ, απευθύνοντας έκκληση στα υπόλοιπα κράτη-μέλη της συμμαχίας.