Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017: ο 11χρονος Μάριος Σουλούκος πέφτει νεκρός από αδέσποτη σφαίρα στην αυλή του 6ου Δημοτικού Σχολείου του Δήμου Αχαρνών. Οι κραυγές των κατοίκων που εδώ και χρόνια μιλούν για περιοχή αφημένη στο έλεος των εμπόρων ναρκωτικών επιβεβαιώνονται.
Τις επόμενες μέρες οι κάτοικοι του Μενιδίου βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες υπό τις οποίες καλούνται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Δύο χρόνια μετά οι ένοχοι δεν έχουν εντοπιστεί. Δύο χρόνια μετά και πολλοί κάτοικοι αλλά και εκπρόσωποι των αστυνομικών υποστηρίζουν ότι η εικόνα της περιοχής παραμένει η ίδια, παρά τις βαρύγδουπες εξαγγελίες του αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας λίγες μέρες μετά το τραγικό περιστατικό. Αλλοι πάλι λένε ότι η εικόνα της περιοχής έχει βελτιωθεί λίγο λόγω της εντονότερης παρουσίας της αστυνομίας, η οποία όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επιλύσει ένα τέτοιο χρόνιο πρόβλημα. Η απώλεια του Μάριου δεν έγινε τελικά η αφορμή να αναμορφωθεί το Μενίδι. Τα αγκάθια της παρανομίας παραμένουν ακόμη βαθιά ριζωμένα.
Τα γέλια έγιναν θρήνος στη σχολική γιορτή
Όλοι είχαν μαζευτεί στο προαύλιο του σχολείου για να γιορτάσουν τη λήξη της σχολικής χρονιάς, ανάμεσα τους και ο Μάριος ο οποίος στις 21.30 και κατά τη διάρκεια της γιορτής πέφτει με το κεφάλι στο έδαφος, δίπλα από τη δασκάλα μητέρα του. Μεταφέρθηκε διασωληνωμένος στο Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, με τραύμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και παρά τις προσπάθειες ανάνηψης από τους γιατρούς το παιδάκι κατέληξε. Οι πρώτες πληροφορίες που έλεγαν ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από πτώση λόγω λιποθυμίας πολύ γρήγορα διαψεύστηκαν.
Ο Μάριος έχασε τη ζωή του από αδέσποτη σφαίρα. Το αρχικό πάγωμα γίνεται κύμα οργής και οι κάτοικοι βγαίνουν στους δρόμους με πλακάτ που γράφουν «Αύριο ποιος», «Προστατέψτε τα παιδιά μας», «Δεν είμαστε ρατσιστές, είμαστε γονείς». Οι φόβοι τους επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο γιατί, όπως λένε, ο μικρός Μάριος έπεσε νεκρός εξαιτίας της πολιτείας που έχει αφήσει εδώ και δεκαετίες το Μενίδι να μετατραπεί σε αποθήκη ναρκωτικών, εμπορίας όπλων και τόπο άλλων εγκληματικών ενεργειών.
Τα αντανακλαστικά της πολιτείας μετά την τραγωδία ήταν άμεσα σε επίπεδο σχεδιασμού και εντυπωσιακών εξαγγελιών. Αλλωστε η εικόνα του Μενιδίου και συνολικά των δυτικών προαστίων δεν αποκαλύφθηκε από τον θάνατο του Μάριου. Ηταν γνωστό σε όλους ότι η οπλοκατοχή και η εμπορία ναρκωτικών στην περιοχή αποτελούν καθημερινή ρουτίνα.
Στις 14 Ιουνίου 2017 πραγματοποιήθηκε στην έδρα του υπουργείου Εσωτερικών συνάντηση της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας του σώματος της ΕΛΑΣ με τον δήμαρχο της περιοχής και αντιπροσωπεία του Δήμου Αχαρνών. Σκοπός της συνάντησης ήταν η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας της περιοχής. Μεταξύ άλλων αποφασίστηκε «η ενίσχυση της αστυνομικής παρουσίας μέσω της εφαρμογής ενός επιχειρησιακού σχεδιασμού που προβλέπει συνδυασμένα αστυνομικά μέτρα άμεσα και σε βάθος χρόνου υλοποίησης αποσκοπώντας στην εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας». Επίσης στην απόφαση αναφερόταν μεταξύ άλλων η ανάγκη για 24ωρη παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή. Τι έχει γίνει, όμως, δύο χρόνια μετά;
«Θεωρούμαστε αναλώσιμοι»
Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ημέρα που ο Μάριος πήγε στη γιορτή του σχολείου του και δεν γύρισε ποτέ. Οι ένοχοι δεν έχουν τιμωρηθεί και η πολιτεία αλληθωρίζει μπροστά στο έκτρωμα δεκαετιών. «Για τη δυτική Αττική δεν ενδιαφέρεται κάνεις» λέει στο Documento o πρόεδρος της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δυτικής Αττικής κ. Σταματάκης «θεωρούμαστε αναλώσιμοι και εμείς και οι κάτοικοι».
Όπως λέει εμφατικά: «H εικόνα της περιοχής δεν βελτιώθηκε ποτέ. Αντί να μας στέλνουν αστυνομικούς μας μειώνουν το προσωπικό για να πάνε σε περιπολίες στο κέντρο της Αθήνας ή για τη φύλαξη προσωπικοτήτων στα βόρεια προάστια». Και προσθέτει: «Εμείς εδώ δεν έχουμε εφοπλιστές να φυλάξουμε. Aν είχαμε, θα μας έδιναν περισσότερους αστυνομικούς».
Κανένας ένοχος για την «εγκληματική αδιαφορία»
Έξι μήνες μετά την τραγική απώλεια του παιδιού τους οι γονείς του 11χρονου υπέβαλαν μήνυση «κατά παντός υπευθύνου, αγνώστου αυτουργού, ηθικού αυτουργού ή συνεργού της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο σε βάρος του γιου μας Μάριου Σουλούκου».
«…ο γιος μας δολοφονήθηκε βάναυσα από κάποιον ο οποίος αρέσκετο στο να πυροβολεί ασκόπως σε κατοικημένη περιοχή και δη δίπλα σε ένα Δημοτικό Σχολείο στο οποίο εκείνη τη στιγμή βρισκόταν τόσος κόσμος…» ανέφεραν χαρακτηριστικά οι χαροκαμένοι γονείς.
Από τότε έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος και η ποινική δίωξη που έχει ασκηθεί είναι σε βάρος του… άγνωστου δράστη. Οσο για την αγωγή που έχει καταθέσει η οικογένεια διεκδικώντας αποζημίωση από την πολιτεία για την ψυχική οδύνη, δεν έχει συζητηθεί καν. Στη δικάσιμο της 14ης Ιουνίου ο Δήμος Αχαρνών, σε βάρος του οποίου στρέφεται η αγωγή (όπως και κατά του ελληνικού δημοσίου και της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής), δεν είχε προετοιμαστεί για τη δίκη. Οπως ακούστηκε στη δικαστική αίθουσα, οι υπεύθυνοι του δήμου δεν είχαν βρει τον… χρόνο να απευθυνθούν σε δικηγόρο, κάτι που έκαναν τελικά δύο μόλις ημέρες πριν από το δικαστήριο. Έτσι ύστερα από αίτημά τους η εκδίκαση της αγωγής αναβλήθηκε για τις 27 Σεπτεμβρίου.
Στην αγωγή γίνεται ευλόγως λόγος για «βαρύτατες παραλείψεις» και «εγκληματική αδιαφορία», η οποία «εκτείνεται σε βάθος χρόνου παρά τις αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες των δημοτών σε συνδυασμό με την έλλειψη κατάλληλης αστυνόμευσης της περιοχής». Είναι χαρακτηριστικό, επισημαίνεται, «ότι αμέτρητες επιστολές διαμαρτυρίας έχουν φτάσει στον Δήμο Αχαρνών και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη οι οποίες αναφέρονται στο εκτεταμένο πρόβλημα εγκληματικότητας και παραβατικότητας που παρουσιάζει η περιοχή».
Ακούνε αμέριμνοι τους πυροβολισμούς
Ωστόσο οι επιστολές αυτές «δεν βρήκαν καμία ανταπόκριση όλα αυτά τα χρόνια παρά τις επίμονες εκκλήσεις των κατοίκων και τα καθημερινά περιστατικά που τους συγκλόνιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα», όπως οι «πυροβολισμοί που ακούγονται επί καθημερινής βάσεως με την ελληνική πολιτεία να παρακολουθεί αμέριμνη».
«Οτι η δολοφονία του ανήλικου Μάριου δεν αποτελούσε σε καμία περίπτωση πρωτόγνωρο συμβάν και μπορούσε ως εκ τούτου να έχει αποφευχθεί, αν το δημόσιο είχε λάβει τα κατάλληλα προς τούτο μέσα, αποδεικνύεται από την πληθώρα παρόμοιων περιστατικών που προμήνυαν την τραγική αυτή εξέλιξη» επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Γνώριζαν την κατάσταση
Στις προτάσεις που έχει υποβάλει η οικογένεια διά του πληρεξούσιου συνηγόρου της Θεόδωρου Μαντά, με αφορμή τα μέτρα που είχαν αποφασιστεί μετά τον τραγικό χαμό του Μάριου, το αξιολογικό συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο:
«Από πληθώρα εγγράφων που προσκομίζει και η διοίκηση αποδεικνύεται περίτρανα ότι γνώριζε πολύ πριν από το επίδικο περιστατικό όλες τις έκνομες ενέργειες που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή, καθώς και την ιδιαίτερα αυξημένη εγκληματικότητα στον Δήμο Αχαρνών».
«Εντούτοις δεν έπραξε τα μέγιστα για να αποτρέψει οποιονδήποτε πιθανό κίνδυνο. Αλλωστε η απόφαση να ενισχυθεί η αστυνόμευση στην περιοχή μετά τον άδικο χαμό του Σουλούκου Μάριου αν μη τι άλλο καταμαρτυρά την έλλειψη προσοχής και κατάλληλης αστυνόμευσης από πλευράς διοίκησης μέχρι τον χρόνο του τραγικού συμβάντος! Η ίδια ακριβώς ενίσχυση αν είχε συμπεριληφθεί στο συνολικό επιχειρησιακό σχέδιο της Αστυνομίας νωρίτερα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είχε αποτρέψει τον οποιονδήποτε τρίτο να προβεί σε άσκοπους πυροβολισμούς, καθότι, αν είχε εμπεδωθεί στους κατοίκους της περιοχής ότι υπάρχει αυξημένη αστυνομική παρουσία, δεν θα προέβαιναν σε τέτοιες ενέργειες».
Κι είναι αυτές οι παραλείψεις «των οργάνων του δημοσίου που οδήγησαν αιτιακά στον θάνατο του Μάριου υπό την έννοια ότι αν είχαν ληφθεί όλα αυτά τα χρόνια οι κατάλληλες προστατευτικές ενέργειες θα είχε αποτραπεί ο θάνατός του».
«Παραδειγματική τιμωρία ενόχων και υπευθύνων»
Απολύτως ξεκάθαρη είναι και η δήλωση του δικηγόρου της οικογένειας Θ. Μαντά: «Οι ευθύνες της πολιτείας, σε αντίθεση με τη σφαίρα που έπληξε τον άτυχο Μάριο, δεν είναι αδέσποτες. Η Δικαιοσύνη επιτελώντας το καθήκον της οφείλει όχι μόνο να αναγνωρίσει αλλά και να τιμωρήσει παραδειγματικά αυτούς που με τις παραλείψεις τους συνέβαλαν στο να χαθεί με τρόπο τραγικό μία ακόμη ανθρώπινη ζωή. Ευελπιστούμε ότι η πολιτεία θα πράξει επιτέλους τα δέοντα ώστε αυτή η περιοχή να μη θρηνήσει άλλη τραγική απώλεια σαν του μικρού Μάριου».
