Δευτέρα βράδυ στο Studio Μαυρομιχάλη, και αφού φάγαμε κάποια από τα μήλα – τον απαγορευμένο καρπό – που μας περίμεναν στο φουαγιέ, μπήκαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον κόσμο των ημερολογίων του Αδάμ και της Εύας, του Μαρκ Τουέην ειδομένα με τη ματιά της Εύης Μητσοπούλου.
Το κείμενο του έργου είναι ο αποχαιρετισμός του Μαρκ Τουέην στην αγαπημένη του γυναίκα τη Λίβι. Πρώτα έγραψε το Ημερολόγιο του Αδάμ, το 1904 που κυκλοφόρησε ως αυτόνομο βιβλίο και το 1906 δημοσίευσε στο Harper’s Bazaar το Ημερολόγιο της Εύας. Τα δύο Ημερολόγια συγχωνεύτηκαν σε ένα βιβλίο (κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2014 (Εκδόσεις Γράμματα).
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι το κείμενο είναι παλιό! Γεμάτο με τα στερεότυπα που σήμερα λέμε ότι μας είναι βραχνάς και πρέπει να τα ξεπεράσουμε. Είναι, ήταν, (κι ελπίζουμε να μην είναι στο μέλλον) η πραγματικότητα που ζει ο συγγραφέας. Είναι όμως κι ένα κείμενο γεμάτο με την οξυδερκή ματιά ενός σπουδαίου γραφιά που δεν μπέρδεψε την σοβαρότητα με τη σοβαροφάνεια. Αυτοσαρκάζεται και σαρκάζει (ως Αδάμ), σχολιάζει, απορεί, θυμώνει, ειρωνεύεται (ως Εύα)!
Οι σχέσεις είναι το ζητούμενο, και η (προ) αιώνια διαπάλη των φύλων.
Αυτό που κατάφερε η Εύη Μητσοπούλου, που διασκεύασε το κείμενο και σκηνοθέτησε την παράσταση, είναι να μας δώσει σε 80 λεπτά μια μεστή παράσταση γεμάτη ειρωνεία λέγοντάς μας μια ιστορία – που την ξέραμε ως τώρα ως «γενική περιγραφή» – όπως την βίωσαν οι δύο ήρωες …πρόγονοί μας. Ο Αδάμ και η Εύα.
«Αποτέλεσμα του πειράματος»! Έτσι αντιλαμβάνονται οι δύο ήρωες, ο ένας τον άλλον, και προσπαθούν να γνωριστούν. Και γνωρίζονται. Δεν συμπαθιούνται αρχικά και φυσικά αργούν πολύ να καταλάβουν ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Η επικοινωνία ήταν ζητούμενο, κατά πώς φαίνεται, και στον κήπο της Εδέμ.
Το έργο τελειώνει τη σύγχρονη εποχή με ένα φινάλε γλυκό και πικρό, όπως είναι οι σχέσεις – συνήθως!
Ο Δημοσθένης Φίλιππας, παίζει με εξαιρετικό τρόπο τον ρόλο του τόσο λεκτικά όσο και σωματικά. Χωρίς υπερβολές αξιοποιεί το χάρισμα της ζεστής φωνής του και κερδίζει τον θεατή. Έχει σπουδαία κίνηση και ρυθμό και είναι αεικίνητος πάνω στη σκηνή. Και ως «όφις» προσφέρει μια ιδιαίτερη ερμηνεία.
Η Εύη Μητσοπούλου (δεδομένης και της συνθήκης ότι η ίδια σκηνοθετεί τον εαυτό της) είναι μια πειστική Εύα στο πλαίσιο του κειμένου και καταφέρνει σε όλη τη διάρκεια της παράστασης να ισορροπεί στον ειρωνικό τόνο του έργου με πολύ καλά αποτελέσματα.
Το μεγάλο στοίχημα η Εύη Μητσοπούλου το κέρδισε στην παράσταση «Αδάμ και Εύα» με την σκηνοθεσία, τη μεταφράση και τη διασκευή του κειμένου!!!
Το σκηνικό είναι λειτουργικό και σε συνδυασμό με τον φωτισμό συμβάλει στο τελικό πολύ καλό αποτέλεσμα.
Τα κοστούμια των ηθοποιών είναι απολύτως πετυχημένα. Έχουν κι αυτά το δικό τους βαθμό συμμετοχής στην ειρωνική διάθεση του έργου.
Το έργο έχει ρυθμό και έντονες συναισθηματικές μεταβολές των ηρώων.
Κορυφαία στιγμή – κατά τη γνώμη μου – είναι η τελευταία «γνώση» που παίρνει το ζευγάρι μετά την έκπτωσή του από τον παράδεισο. Ο τρόπος που καταλαβαίνουν τι σημαίνει θάνατος είναι πραγματικά, γραμμένος και παιγμένος από τους Φίλιππα-Μηστοπούλου, μοναδικός. Χωρίς μελοδραματισμούς. Σκληρά πραγματικός. Από τις κορυφαίες σκηνές του έργου.
Η παράσταση «Αδάμ και Εύα» με την ματιά της Εύης Μουτσοπούλου είναι μια από τις καλές παραστάσεις του 2019 (είχε παιχτεί και την προηγούμενη σεζόν) και αξίζει να την ανακαλύψετε!
Info
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου 2019 στο Θέατρο: Studio Mαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134, 210 6453330)
Συντελεστές:
Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Εύη Μητσοπούλου
Διασκευή/Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Εύη Μητσοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Φώτου
Σκηνικά: Αναστασία Κουτουμάνου – Αγγελική Λατάνη
Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη
Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης
Επιμέλεια κίνησης: Ελένη Κόντζιλα
Επιμέλεια μουσικής: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Επιμέλεια κειμένου: Ντίνα Βερυκίου
