Κάποιες στιγµές υπάρχουν δηλώσεις που δείχνουν ότι η πολιτική ελίτ που κυβερνά τη χώρα δεν είναι απλώς αποκοµµένη από την καθηµερινότητα αλλά και αποφασισµένη να πορεύεται διαστρέφοντας την πραγµατικότητα και µεταφέροντας τις ενοχές που θα έπρεπε να έχει η ίδια στους πολίτες.
Κορυφαίο δείγµα η δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη που µας κάλεσε να µπούµε στα παπούτσια του Κώστα Καραµανλή του Αχιλλέα, του υπουργού που είχε την ευθύνη των Μεταφορών όταν έγινε η τραγωδία των Τεµπών, ζητώντας µας επί λέξει να µπούµε «στα παπούτσια ενός ανθρώπου που προΐσταται ενός υπουργείου και καλείται να απαντήσει για τον µηχανοδηγό τάδε, ο οποίος ήταν στο τάδε µέρος».
Αυτή η τυπική δήλωση ενός βασικού µέλους µιας ελίτ µαθηµένης να κερδίζει συνεχώς τα πάντα από παντού και η οποία αρνείται να δεχτεί την παραµικρή ευθύνη για οτιδήποτε δείχνει ότι οι «εκσυγχρονιστικές µεταρρυθµίσεις», µε τις οποίες µας γανώνουν τα αυτιά, δεν είναι παρά η τρέχουσα αναδιοργάνωση συµφερόντων για να παραµένουν στο απυρόβλητο.
∆εν χρειάζεται να είµαστε πολιτικοί ή τεχνικοί της εξουσίας για να αντιληφθούµε ότι την ίδια ώρα ο Κ. Καραµανλής και όλοι οι άλλοι εµπλεκόµενοι κυβερνητικοί και παρακυβερνητικοί παράγοντες δεν έχουν µετανιώσει για το παραµικρό, δεν έχουν κάνει ούτε στοιχειώδη αυτοκριτική για την τραγωδία, δεν έχουν αντιληφθεί το µέγεθος της απώλειας και δεν έχουν µπει ούτε προς στιγµήν στα παπούτσια των συγγενών των θυµάτων.
∆ηλώσεις σαν κι αυτήν, που ζητούν τελικά… ευαισθησία για τους Καραµανλήδες, τους Μητσοτάκηδες, τους Τριαντόπουλους και τους Αγοραστούς που έχουν την πολιτική ευθύνη για τα Τέµπη, ενώ πολλοί από δαύτους βαρύνονται και µε ποινικές ευθύνες, δείχνουν τα όρια και τα αδιέξοδα του συστήµατος που… εκσυγχρονίζουν. Αλλά και αυτά τα αδιέξοδα, οικονοµικά, κοινωνικά, πολιτικά, στις δικές µας πλάτες ετοιµάζονται να τα φορτώσουν!
