«Οι δημοσκοπήσεις έχουν εγκαταλείψει τη βασική τους αποστολή: να παρατηρούν την πραγματικότητα. Αντιθέτως, θέτουν ερωτήματα που περιλαμβάνουν αξιολογήσεις. Και έτσι κατευθύνουν τις απαντήσεις εκεί που θέλουν». Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Οταν έλεγε αυτά τα προφητικά ο Γκοντάρ στο μακρινό 1965, στην ταινία του «Masculin féminin», ασφαλώς δεν είχε υπόψη τον Πέτσα ούτε τον Ελληνα δημοσκόπο που κάνει συμβάσεις έργου με την κυβέρνηση και μετά ανακοινώνει μετρήσεις, από τις οποίες προκύπτει το μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο σήμερα μια κυβέρνηση που βρίσκεται μέσα στην κόλαση του πληθωρισμού, της ύφεσης και των δικών της σκανδάλων να αυξάνει τα ποσοστά της και το σύνολο της αντιπολίτευσης να τα μειώνει!
Κυβερνήσεις πέφτουν η μία μετά την άλλη στην Ευρώπη, η Αγγλία αλλάζει δύο πρωθυπουργούς μέσα σε δύο μήνες και μόνο στην Ελλάδα οι δημοσκόποι βλέπουν τη ΝΔ, παρά την εξοντωτική ακρίβεια, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και τη διαφθορά που στιγματίζει τον ίδιο τον πρωθυπουργό να επελαύνει προς τη νίκη και την αυτοδυναμία.
Το λάθος –εκ προθέσεως ή μη, δεν έχει σημασία– γίνεται, πρώτον, με την επιλογή του δείγματος, το οποίο δεν είναι αντιπροσωπευτικό, καθώς οι εταιρείες λειτουργούν συνήθως με σταθερούς πελάτες και έχουν καρτελοποιήσει, όπως λέμε, την έρευνα, ώστε φυσικά το αποτέλεσμα να είναι έωλο και, δεύτερον, με τη μέθοδο των αναγωγών στα έγκυρα και στους αναποφάσιστους.
Η παραδοχή των δημοσκόπων πως οι αναποφάσιστοι θα κινηθούν όπως οι αποφασισμένοι είναι λαθροχειρία, διότι ο αναποφάσιστος συνήθως έχει αποφασίσει να μην ψηφίσει την κυβέρνηση και απλώς δεν ξέρει ακόμη τι θα επιλέξει. Η γκρίζα ψήφος δηλώνει κριτική στάση. Αυτό το δείχνει καθαρά η τελευταία μέτρηση της ΜRΒ, η οποία διαπίστωσε πως 10% είναι ΝΔ και 20% ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή σε αναλογία ένα προς δύο. Τούτο σημαίνει πως η πρόθεση ψήφου τελικώς θα διορθωθεί σημαντικά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στο τελικό αποτέλεσμα.
Ωστόσο οι δημοσκόποι κάνουν και άλλη λαθροχειρία. Κάνουν αναγωγή επί των εγκύρων. Λάθος. Διότι δεν έχουμε σήμερα εκλογές ώστε να μετράμε τα έγκυρα. Σήμερα κάνουμε δημοσκόπηση. Η εταιρεία είναι υποχρεωμένη να στέκεται στην πρόθεση ψήφου. Δεν έχει το δικαίωμα να κάνει αναγωγή επί των εγκύρων, για τον απλό λόγο πως δεν γνωρίζει εάν αυτός που σήμερα λέει αποχή θα κάνει εντέλει πράγματι αποχή.
Αυτός που δηλώνει αποχή ή λευκό είναι κατά κανόνα οργισμένος με την εκάστοτε κυβέρνηση και δεν είναι φυσικά καθόλου βέβαιο πως δεν θα πάει να ψηφίσει. Το 10% εξάλλου άκυρα και λευκά στο δείγμα (όπως το τελευταίο της ALCO) είναι τεράστιο νούμερο, καθώς τα άκυρα και λευκά εντέλει είναι πάντα γύρω στο 2% (εκλογές 2019). Λευκό, άκυρο και αναποφάσιστοι αποτελούν τη λεγόμενη γκρίζα ψήφο, η οποία κινείται πέριξ του 20%. Σ’ αυτή την γκρίζα ψήφο ο ΣΥΡΙΖΑ υπερέχει καθαρά. Σε όλο τον κόσμο οι εταιρείες δίνουν το κανονικό αποτέλεσμα πρόθεσης ψήφου και δεν κάνουν αναγωγές, διότι είναι αυθαίρετες.
Επί της ουσίας η βασική πολιτική τάση πανευρωπαϊκά αυτή τη στιγμή είναι –και θα συνεχίσει να είναι– η κρατική παρεμβατικότητα, κυρίως εθνικοποιήσεις ενεργειακών κολοσσών και έλεγχος τιμών.
Οι πολιτικές δυνάμεις που δεν ακολουθούν αυτή την τάση χάνουν παντού ψηφοφόρους και φυσικά τις εκλογές. Πόσο μάλλον όταν έχουν χάσει και κάθε επαφή με την πολιτική ηθική, έχουν πέσει σαν ακρίδες στα κρατικά ταμεία και έχουν μετατρέψει την κυβέρνηση σε τοκογλυφική εταιρεία.
