Η πρακτική της ονοματοθεσίας είχε ανέκαθεν βαριά συμβολική σημασία. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την ονομασία ενός ανθρώπου, αλλά και για εκείνη ενός δρόμου. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις οδούς να «βαφτίζονται» δανειζόμενες ονόματα σπουδαίων πολιτικών ανδρών. Για παράδειγμα όλοι ξέρουμε την Παναγή Τσαλδάρη, την Χαριλάου Τρικούπη, την Ανδρέα Παπανδρέου. Άσχετα απ’ τα «ανδραγαθήματα», την πολιτική δράση, το κοινωνικό έργο που επιτέλεσε ο καθένας τους, δεν τους ξεχνάμε. Τα ονόματα των δρόμων μας τους θυμίζουν κάθε μέρα. Αναμφισβήτητα είναι πιο συνηθισμένο ο δημόσιος χώρος να στιγματίζεται από την κοινωνική παρουσία ανδρών, κι αυτό γιατί οι άνδρες είναι εκείνοι που δραστηριοποιούνται εντός του με μεγαλύτερη ευκολία. Μια τέτοια κίνηση φυσικά διαμορφώνει και διαμορφώνεται από την συλλογική μνήμη.
Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα δρόμων που έχουν λάβει τα ονόματά τους από σπουδαίες γυναίκες, όπως για παράδειγμα η Βασιλίσσης Όλγας, η Βασιλίσσης Σοφίας, και η Αλεξάνδρας. Τι συμβαίνει με όλες εκείνες τις γυναίκες που δεν είναι βασίλισσες, όπως η Όλγα και η Αμαλία, η πριγκίπισσες όπως η Αλερξάνδρα; Που δεν κρατούν από κάποια σπουδαία πολιτική οικογένεια; Είναι εύκολο να χαρακτηρίσουν τον δημόσιο χώρο; Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική, γεγονός που μπορεί να επιβεβαιώσει κανείς ρίχνοντας μια ματιά στον χάρτη. Η αλήθεια είναι πως συνηθίζουμε να αποκλείουμε από την συλλογική μας μνήμη τις γυναίκες και δη τις άσημες. Τις ξεχνάμε.
Το γεγονός αυτό καθιστά την κίνηση του Δήμου Θεσσαλονίκης, να «βαφτίσει» κεντρικές οδούς της συμπρωτεύουσας χρησιοποιώντας τα ονόματα των θυμάτων γυναικοκτονίας, μια κίνηση σπουδαίας πολιτικής σημασία. Η κίνηση πραγματοποιήθηκε συμβολικά απ’ τους κατοίκους της περιοχής στις 28 Φεβρουαρίου. Οι κάτοικοι «άλλαξαν» την ονομασία κεντρικών οδών με τα ονόματα των δολοφονημένων γυναικών. Έτσι η Μητροπόλεως μετονομάστηκε σε «Οδός Βασιλικής, θύμα γυναικοκτονίας στη Μεσκλά Χανίων 17.1.2021». Τα ονόματα της Κάρολαιν, της Γαρυφαλλιάς, της Βασιλικής, της Τζεβριέ, της 48χρονης και πολλών ακόμα γυναικών που έχασαν τη ζωή τους από νυν ή πρώην συντρόφους, κοσμούν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης για να τονίσουν το πρόβλημα και να υπενθυμίσουν το μήνυμα. Να μην ξεχάσουμε. Να μην μείνει καμία λιγότερη και καμία μόνη.