Την αγανάκτηση Παλαιστίνιων κινηματογραφιστών προκάλεσαν οι αντιδράσεις για το υποψήφιο με Emmy ντοκιμαντέρ της ακτιβίστριας Μπισάν Ουάντα με αποτέλεσμα να συντάξουν μια επιστολή για τη χρόνια στρεβλή απεικόνιση του Παλαιστινιακού λαού από το Χόλυγουντ (Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι).
Το ντοκιμαντέρ, «It’s Bisan from Gaza and I’m Still Alive», καταγράφει την πορεία της οικογένειας της κινηματογραφίστριας όσο αυτή προσπαθεί να ξεφύγει από τους βομβαρδισμούς από το Ισραήλ και είναι υποψήφιο για Emmy στην κατηγορία «Outstanding Hard News Feature Story: Short Form».
Μετά την επίσημη ανακοίνωση της ένταξής του στο διαγωνιστικό τμήμα, μια μερίδα θερμοκέφαλων Αμερικανών, που υποστηρίζουν το Ισραήλ, αντέδρασε κατηγορώντας τη σκηνοθέτρια για σχέσεις με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, οργάνωσης που έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο πρόεδρος της Ακαδημίας, Ανταμ Σαρπ, δήλωσε ότι η υποψηφιότητα της Ουάντα δεν πρόκειται να ανακληθεί, διευκρινίζοντας μέσω επιστολής του ότι η οργάνωση δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει τις αναφορές για την υποτιθέμενη συμμετοχή της Ουάντα στην οργάνωση.
Η «απάντηση» των Παλαιστίνιων κινηματογραφιστών
Ούτε ένας, ούτε δύο αλλά 67 Παλαιστίνιοι κινηματογραφιστές -συμπεριλαμβανομένου του δύο φορές υποψήφιου για Oσκαρ, Χάνι Αμπού Aσάντ («Παράδεισος Τώρα», «Ομάρ», «Η Παγίδα»), καθώς και του διακεκριμένου σκηνοθέτη Ελία Σουλεϊμάν («Ο Παράδεισος Έπεσε στη Γη, «Ο Χρόνος που Aπομένει») υπέγραψαν μια επιστολή στην οποία προσάπτουν στη βιομηχανία του Χόλυγουντ πως σκόπιμα παραπλανούν τους θεατές με τον τρόπο που παρουσιάζουν τον παλαιστινιακό λαό στις ταινίες εκτιμώντας πως αυτή η τακτική έχει συμβάλει στη γενοκτονία που εκτυλίσσεται στη Γάζα, από τον προηγούμενο Οκτώβριο (Γάζα ώρα μηδέν: Διεθνείς αντιδράσεις για την ανθρωπιστική κρίση πριν την ισραηλινή εισβολή).
Στα ονόματα που υπογράφουν την επιστολή συγκαταλέγεται πλήθος βραβευμένων σκηνοθετών. Ανάμεσά τους βρίσκoνται ο Μισέλ, η Μάι Μάσρι, η Νατζουά Νάτζαρ, η Φάρα Ναμπουλσί, και οι 22 σκηνοθέτες που συμμετείχαν στο συλλογικό πρότζεκτ «From Ground Zero» (σ.σ. Η πλατφόρμα «From Ground Zero» δημιουργήθηκε από τον σκηνοθέτη Rashid Masharawi , στο πλαίσιο των συγκρούσεων, δίνοντας την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να εκφραστούν μέσω της τέχνης τους).
Η επιστολή αποτελεί την πρώτη συλλογική πρωτοβουλία Παλαιστινίων κινηματογραφιστών. Παρά την έντονη κριτική της προς το Χόλυγουντ, ευχαριστεί, μεταξύ άλλων, την Ακαδημία για το ότι «αντιστάθηκε στην πίεση και επέμεινε στην ελευθερία της έκφρασης» αρνούμενη τις προσπάθειες να αποκλειστεί το ντοκιμαντέρ,«It’s Bisan from Gaza and I’m Still Alive» με θέμα τη Γάζα, από τις υποψηφιότητες για τα βραβεία Emmy του 2024.
Ακολουθεί η επιστολή:
Οι Παλαιστίνιοι κινηματογραφιστές, εκτιμούμε και ευχαριστούμε την Εθνική Ακαδημία Τηλεοπτικών Τεχνών και Επιστημών που στάθηκε απέναντι στην πίεση και επέμενε στην ελευθερία της έκφρασης υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα της Μπισάν Ουάντα και το ντοκιμαντέρ «It’s Bisan from Gaza and I’m Still Alive».
Το ντοκιμαντέρ περιγράφει η ίδια βραβευμένη 25χρονη Παλαιστίνια δημοσιογράφος, Μπισάν Ουάντα, η οποία έχει ρισκάρει τη ζωή της για να μοιραστεί με τον κόσμο ιστορίες σχετικά με την επιβίωση του Παλαιστινιακού λαού. Η συνεχιζόμενη, ζωντανή γενοκτονία του Ισραήλ στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας.
Η προσπάθεια λογοκρισίας της φωνής της Μπισάν είναι η πιο πρόσφατη προσπάθεια να αρνηθούμε στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα να μοιραστούν την ιστορία μας και σε αυτή την περίπτωση να επιστήσουν την προσοχή στις φρικαλεότητες που αντιμετωπίζει ο λαός μας με την ελπίδα ότι μπορούμε να τους δώσουμε ένα τέλος. Καταλαβαίνουμε καλά τη δύναμη της εικόνας και του κινηματογράφου, και για πάρα πολύ καιρό είμαστε εξοργισμένοι με την απανθρωπιά και τον ρατσισμό που δείχνουν ορισμένοι στη βιομηχανία του δυτικού θεάματος προς τους ανθρώπους μας, ακόμη και σε αυτές τις πιο δύσκολες στιγμές.
Μέσα από τις ταινίες μας, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε εναλλακτικές αφηγήσεις, απεικονίσεις και εικόνες για να αντιστρέψουμε τη στερεότυπη, απανθρωπιστική εικόνα των «άχρηστων, αναλώσιμων όντων» που επιτρέπει το άσπρισμα ή και τη δικαιολόγηση των εγκλημάτων που διαπράττονται επί δεκαετίες εναντίον των Παλαιστινίων. Αλλά γιατί πρέπει πάντα να φοράμε τα «γάντια του μποξ» για να υπερασπιστούμε την τέχνη μας ενάντια στην αδίστακτη λογοκρισία που μας στοχεύει απλώς με βάση την ταυτότητά μας και όχι τη δημιουργικότητά μας;
Χαιρετίσαμε ολόψυχα την υποψηφιότητα της ταινίας της Μπισάν Ουάντα για Emmy ως ένδειξη ότι, μετά από τόσα χρόνια απαρτχάιντ και αποικιακής κυριαρχίας του Ισραήλ στον παλαιστινιακό λαό, η αδυσώπητη, δεκαετίες απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων στις μικρές και μεγάλες οθόνες των ΗΠΑ, ειδικότερα στο Χόλυγουντ, είχαν αρχίσει να δίνουν τη θέση τους σε μια πιο ηθική στάση. Η απόπειρα λογοκρισίας κατά της ταινίας, ωστόσο, ήταν ένας έλεγχος πραγματικότητας. Πρέπει ακόμα να αντιμετωπίσουμε και να αμφισβητήσουμε σκληρά την αντιπαλαιστινιακή και γενικά αντιαραβική ρατσιστική προπαγάνδα που παραμένει πολύ διαδεδομένη στα δυτικά μέσα ψυχαγωγίας.
Αν και ανησυχούμε βαθύτατα για το πώς αυτή η απανθρωποποίηση αποτελεί κίνδυνο για την ίδια μας την ύπαρξή ως Παλαιστίνιοι, γνωρίζουμε πώς θέτει επίσης πολλές φυλετικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Δύσης, σε κίνδυνο παρόμοιας μοίρας όπως η «μπορεί σωστό» επικρατεί η πεποίθηση.
Καλούμε τους διεθνείς συναδέλφους μας στη βιομηχανία του κινηματογράφου, οραματιστές για το είδος του κόσμου στον οποίο θα θέλαμε να ζούμε, να μιλήσουν εναντίον αυτής της γενοκτονίας και της διαγραφής, του ρατσισμού και της λογοκρισίας που το επιτρέπουν. να κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να σταματήσουμε και να τερματίσουμε τη συνενοχή με αυτήν την ανείπωτη φρίκη. και να αντισταθούμε στη συνεργασία με εταιρείες παραγωγής που είναι βαθιά συνένοχοι στην απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων ή στην ασβεστοποίηση και στη δικαιολόγηση των εγκλημάτων του Ισραήλ εναντίον μας.
Αυτό πρέπει να σταματήσει. Τώρα.
Υπογράφουν:
Μισέλ Κλεϊφί, Μαΐ Μασρί, Χάνι Αμπού Άσαντ, Ντζουά Νάτζαρ, Ελία Σουλεϊμάν, Ρασίντ Μασαράουι, Φάρα Ναμπουλσί, Μοχάμαντ Μπάκρι, Μάχα Χατζ, Μάχντι Φλέιφελ, Ράεντ Αντονί, Καμάλ Αλτζαφάρι, Σαλέχ Μπάκρι, Μοχανάντ Γιακούμπι, Ταρζάν Νάσερ, Αραμπ Νάσερ, Οσάμα Μπαουάρντι, Ρακάν Μαγιάσι, Χαντίτζα Χαμπάσνεχ, Λεϊλά Σανσούρ, Χάλεντ Τζαράρ, Ρούλα Νάσερ, Μαΐ Οντέχ, Άνταμ Μπάκρι, Ιγιάντ Αλασττάλ, Άμερ Σομάλι, Κάρολ Μανσούρ, Μούνα Χαλίντι, Μοχάμεντ Τζαμπάλι, Σαλίμ Αμπού Τζαμπάλ, Σούχα Αράφ, Φιράς Χουρί, Ράντα Νάσερ, Γιασμίν Αλ Μάσρι, Ουισάμ Αλ Τζαφάρι, Ισμαέλ Ελ Χαμπάς, Μουάιαντ Αλαγιάν, Σαουσάν Ασφάρι, Καμέλ Ελ Μπάσα, Ροζίν Μπισαράτ, Νάντια Ελιουάτ, Ουάρντ Καϊάλ, Μαριζέ Γκαργκούρ, Αμερ Χλελέλ, Ζιάντ Μπάκρι, Αους Αλ Μπάννα, Αχμεντ Αλ Ντανφ, Μπασίλ Αλ Μακουσί, Μουσταφά Αλ Ναμπίχ, Μουχάμαντ Αλσαρίφ, Αλάα Αγιούμπ, Μπασάρ Αλ Μπαλμπέσι, Αλάα Ντάμο, Χάνα Αουάντ, Άχμεντ Χασούνα, Μουσταφά Καλάντ, Καρίμ Σατούμ, Μάχντι Καρίραχ, Ραμπάμπ Χαμίς, Χαμίς Μασαράουι, Ουισάμ Μούσα, Τάμερ Νατζέμ, Νιντά Αμπού Χάσνα, Νιντάλ Ντάμο, Ρίμα Μαχμούντ, Ιτιμάδ Ουέσαχ, Ισλάμ Αλ Ζρίι.
