Εξήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκτέλεση του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς, Ν. Πλουμπίδη και ο γιος του Δημήτρης Πλουμπίδης έκανε μία σχετική ανάρτηση στο προσωπικό του προφίλ στο facebook.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
«65 χρόνια από την εκτέλεση του Ν.Πλουμπίδη
Στις 14 Αυγούστου 1954 εκτελέστηκε στο Χαϊδάρι ο Νίκος Πλουμπίδης, από τα τελευταία θύματα του ματωμένου επιλόγου του Εμφυλίου πολέμου. Ως υπεύθυνος των παράνομων μηχανισμών του ΚΚΕ κατάφερε το 1950 , ένα χρόνο μετά τη λήξη του Εμφυλίου, να φέρει στην ηττημένη Αριστερά και το παράνομο ΚΚΕ «μια ανάσα νομιμότητας» με την κοινοβουλευτική επάνοδο της. Στην «Δημοκρατική Παράταξη» και στη συνέχεια συμβάλοντας στην παγίωση της παρουσίας της Αριστεράς στην πολιτική ζωή του τόπου με την ίδρυση της ΕΔΑ και την επιτυχία στις εκλογές του 1951.
Από τα μέσα του 1952 άρχισε το προσωπικό δράμα της απομόνωσης του, της καταγγελίας σε βάρος του από το κόμμα του, η μοναχική μάχη της δίκης του, όπου έκανε πολιτική με ό,τι του απέμενε, δηλαδή, με την ίδια του τη ζωή.
«Στενή κι΄αδιάβατος τραχεία η οδός»… Ο στίχος από το ποίημα «Δίκη Νικολάου Πλουμπίδη» (1953) του Δ. Δούκαρη έγινε τίτλος της έκθεσης που διοργάνωσε το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία για τον Νίκο Πλουμπίδη, από τον Οκτώβρη 2018 ως τον Φεβρουάριο 2019. Αφιερωμένη στην πορεία ενός κομμουνιστή επαναστάτη που αγαπούσε τη ζωή και προστάτευε συντρόφους και συνεργάτες του. Η μνήμη του παρέμεινε ζωντανή στους συντρόφους του, στους προοδευτικούς πολίτες και σεβαστή από πολλούς αντιπάλους του. Η τόσο συνοπτική αποκατάσταση του από το κόμμα του, το ΚΚΕ, το 1958 έδωσε κίνητρο στην έρευνα για ολόκληρη την ιστορική περίοδο.
Στις μέρες μας επιχειρείται η αποκαθήλωση της Μεταπολίτευσης του 1974, περιόδου απ΄ όπου ξεκίνησε η σταδιακή αποδόμηση ολόκληρου του μετεμφυλιακού κράτους και του ενεργού διχασμού σε νικητές και ηττημένους. Τότε οι ιδέες και οι κοινωνικές προτεραιότητες της Αριστεράς είχαν έρθει στο προσκήνιο παραμένοντας ισχυρές στη συγκρότηση της χώρας μας ως σήμερα. Οι ευρύτερες κοινωνικές κατακτήσεις που γνωρίσαμε είναι ο κύριος ιδεολογικός και πολιτικός στόχος της επιχείρησης αποδόμησης της Μεταπολίτευσης, υπέρ της πολιτικά συντηρητικής, νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής αναδιοργάνωσης. Η μάχη για την υπεράσπιση τους είναι μπροστά μας».
