Ο Θάνος Πλεύρης είναι υποτίθεται υπουργός Υγείας. Οταν όμως δηλώνει ότι ο κορονοϊός μεταδίδεται ευκολότερα στους χώρους εστίασης απ’ ό,τι στις εκκλησίες αποκαλύπτεται αυτό ακριβώς που είναι: ένας τύπος που έγινε υπουργός για να κλείσει με νόημα το μάτι ο Μητσοτάκης σε ό,τι πιο ακραίο και σκοταδιστικό έχει η ελληνική κοινωνία.
Από την ίδια δεξαμενή βγήκε άλλωστε και ο Αδωνης Γεωργιάδης. Που την… ανάπτυξη τη γνωρίζει μόνο από τις επισκέψεις του σε διάφορα σουπερμάρκετ για διαφημιστικές φωτογραφίσεις. Κράχτης ακροδεξιών είναι και αυτός και τηλεπώλης, γι’ αυτό και αλλάζει κάθε τόσο τις επιθεωρησιακές δηλώσεις του δηλώνοντας τη μια ότι αντιεμβολιαστές είναι όσοι ψήφισαν… «όχι» στο δημοψήφισμα του 2015 και την άλλη ότι είναι οι… αριστεροί.
Αλλά τα επιθεωρησιακά νούμερα έρχονται και παρέρχονται, γι’ αυτό μόνο συγκυριακά έχει μια κάποια σημασία να ασχολούμαστε με δαύτους. Αντίθετα έχει νόημα να μην προσπερνάμε αυτόν που τους έδωσε τον υπουργικό θώκο, που κάνει ταμείο με τις παραστάσεις τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λοιπόν είναι το ζήτημα. Αυτός που «κόντυνε» τη ΔΕΗ την ώρα ακριβώς που η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη κρατική εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος για να περιοριστεί η επιβάρυνση των νοικοκυριών.
Αυτός που έσπευσε να κλείσει τις λιγνιτικές μονάδες την ώρα που οι φίλοι του οι Γερμανοί άνοιγαν αυτές που έκλεισαν και μετέθεταν πολλά χρόνια αργότερα το κλείσιμο των υπολοίπων. Αυτός που γυρνάει δεξιά κι αριστερά πλασάροντας ηλεκτρικά αυτοκίνητα την ώρα που θα έπρεπε να έχει καταλήξει και ανακοινώσει μέτρα για να μη μας κάψουν οι λογαριασμοί του ρεύματος. Αυτός που άφησε τον κορονοϊό να δείχνει τα δόντια του τριγυρνώντας ανέμελα. Αυτός που δεν μπορεί να ψελλίσει κάποια μέτρα κατά της ακρίβειας, ένα στοιχειώδες σχέδιο για να καβατζάρει η χώρα τον άγριο χειμώνα που έρχεται.
Αυτός που όσους και να πετάξει από το καράβι τώρα που μπάζει νερά θα πληρώσει ο ίδιος τον λογαριασμό που έρχεται.
