Την Κυριακή 10 Νοεμβρίου το 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ρίχνει αυλαία και άπαντες συμφωνούν ότι αυτό που θα μείνει στην μνήμη όλων μας από τούτο το επετειακό φεστιβάλ είναι η παρουσία του Τζον Γουότερς.
Ήρθε, έδωσε ένα one man show, είπε για τις αγαπημένες του ταινίες και δήλωσε με πίκρα ότι ο Ντόναλντ Τραμπ «δυστυχώς θα ξαναβγεί» αναφερόμενος στην πιθανότητα συνέχισης της διαμονής του Τραμπ στο Λευκό Οίκο. Ο Τζον Γουότερς απέδειξε με τα όσα είπε ότι το χιούμορ εκτός από προσωπική υπόθεση είναι και σπάνιο χάρισμα. Μοιραία οι άλλοι εκλεκτοί καλεσμένοι των διοργανωτών έμειναν στη σκιά του αμερικανού «πάπα του trash».
Όμως ο καταλανός σκηνοθέτης και καλλιτέχνης Αλμπέρ Σερά, ο σεναριογράφος – παραγωγός Μάικ Γουέρμπ και η πρωτοπόρος του βρετανικού κοινωνικού ρεαλισμού Τζοάνα Χογκ κατάφεραν να αγγίξουν το ελληνικό κοινό χάρη στη γνώση και κυρίως το πάθος τους για το σινεμά, αν και κάποιες από τις ταινίες τους (όπως το πολυαναμενόμενο «Ελευθερία» του Σερά) δεν έτυχαν και ιδιαίτερα θερμής υποδοχής μετά των προβολών τους.
Μια ευχάριστη διαπίστωση από τα όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής στις αίθουσες προβολών του φεστιβάλ είναι η δυνατή εκπροσώπηση των νέων Ελλήνων σκηνοθετών. Ταινίες που έχουν καλλιτεχνικό όραμα, πολιτική θέση και θεματικό πλουραλισμό καταχειροκροτήθηκαν και σήκωσαν πολλές κουβέντες. Από τις ταινίες που μοιραία θα διχάσουν όταν προβληθούν στις αίθουσες ο «Απόστρατος» του Ζαχαρία Μαυροειδή επαναφέρει το θέμα του Εμφυλίου υπό το πρίσμα μιας τολμηρής περιπέτειας που λαμβάνει χώρα στο στρατοκρατούμενο Παπάγου του σήμερα, ενώ η «Winona»,πέμπτη ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη με σούπερ καστ (Δάφνη Πατακιά, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ Μπέζου, Ανθή Ευστρατιάδου) είναι ένα γοητευτικό παιχνίδι γύρω από τον έρωτα, το καλοκαίρι, το σινεμά και την Γυναίκα. Το «Ζίζοτεκ» του Βαρδή Μαρινάκη είναι μια ταινία υψηλών προδιαγραφών με θέμα την απώλεια σε πολλά επίπεδα – ένα αγόρι εννιά μόλις ετών εγκαταλείπεται από την μητέρα του- που ρισκάρει σε πολλά σημεία του αλλά έχει ένα ακαταμάχητο όπλο: η ερμηνεία του νεαρού Αύγουστου Λάμπρου Νεγρεπόντη είναι απέραντα τρυφερή και αφοπλιστική. Από κοντά και ο Γιώργος Γεωργόπουλος με το «Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος και ο Σύλλας Τζουμέρκας με το «Θαύμα της θάλασσας των Σαργασσών» καταπιάνονται με σκληρά θέματα αλλά χάρη στο χιούμορ και την καθαρή ματιά πετυχαίνουν όχι μόνο να δώσουν διέξοδο στα προβλήματα των ηρώων τους αλλά και να διασκεδάσουν το θεατή που θα γελάσει ουκ ολίγες φορές με τις ταινίες τους.
Από τα φιλμ του ξένου προγράμματος θετικές εντυπώσεις άφησαν ο «Επίγειος παράδεισος» του παλαιστινίου Ελία Σουλεϊμάν, η βραζιλιάνικη «Αόρατη ζωή της Ευριδίκης Γκουσμάο» και ο ασπρόμαυρος «Φάρος» του Ρόμπερτ Έγκερς με τους Γουίλεμ Νταφόε και Ρόμπερτ Πάτινσον.
